دیوان لطفعلی بیک آذر بیگدلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[آذربیگدلی، لطفعلی بن آقاخان]] (سراینده) | [[آذربیگدلی، لطفعلی بن آقاخان]] (سراینده) | ||
[[سادات ناصری، حسن]] (به کوشش) | [[سادات ناصری، حسن]] (به کوشش) | ||
[[ | |||
[[بیگدلی، غلامحسین]] (به کوشش) | |||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۳: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =28664 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = 18560 | | کد پدیدآور = 18560 | ||
| خط ۲۸: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان لطفعلی‌بیگ آذر بیگدلی،''' مجموعه اشعار [[لطفعلی بن آقاخان | '''دیوان لطفعلی‌بیگ آذر بیگدلی،''' مجموعه اشعار [[آذربیگدلی، لطفعلی بن آقاخان|لطفعلی بن آقاخان آذر بیگدلی]]، (1134-1195ق)، متخلص به «آذر» می‌باشد که به کوشش و اهتمام [[حسن سادات ناصری]] و [[غلامحسین بیگدلی]] به چاپ رسیده است. | ||
آنچه باعث اهمیت دیوان حاضر شده است، این است که شاعر آن، از نمایندگان سبک خراسانی به اشعار [[رودکی سمرقندی]]، [[ظهیر فاریابی، طاهر بن محمد|ظهیر فاریابی]]، [[خیام، عمر بن ابراهیم|حکیم عمر خیام]]، ازرقی و... توجه داشته و اشعار آنها را اقتفا نموده است و از شعرای سبک عراقی، بیشتر به ایجادیات [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، [[عراقی]]، [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]]، [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] و [[کمال اسماعیل]] از پیروان مکتب عراقی نظر داشته است<ref>پیشگفتار، صفحه شصت‌وشش</ref>. | |||
سعدی: | آذر از شعرای سبک عراقی، بیش از همه، به آثار و به‌ویژه غزلیات و اشعار ربابی [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی شیرازی]] نظر داشته و همیشه می‌خواسته است که در غزل‌نویسی، غزلیات [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] را الگو قرار دهد و مانند [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] بنویسد و به همین منظور نیز کوشیده است که از لحاظ فرم و مضمون، چند غزلی مثل [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] بسراید و بر او نظیره بنویسد: | ||
[[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]: | |||
بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان‌ها | {{شعر}} | ||
{{ب|''وقتی دل شیدایی می‌رفت به بستان‌ها''|2=''بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان‌ها''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
آذر: | آذر: | ||
تا کی به درت نالیم هر شب من و دربان‌ها | {{شعر}} | ||
{{ب|''تا کی به درت نالیم هر شب من و دربان‌ها''|2=''آنها ز فغان من، من از ستم آنها''<ref>همان، صفحه شصت‌ونه</ref>}} | |||
آنها ز فغان من، من از ستم آنها<ref>همان، صفحه شصت‌ونه</ref> | {{پایان شعر}} | ||
از جمله ویژگی‌های دیوان حاضر، آن است که شاعر آن، چند صد بیتی در زبان ترکی جغتایی سروده که از لحاظ شعریت و هنر، در ردیف بهترین اشعار ترکی جغتایی قرار دارد. آثار فارسی آذر، در اوزان مختلف عروض می‌باشد و یگانه شعر ترکی جغتایی وی، در وزن هجا سروده شده است. نظم آذر شامل انواع قصیده، غزل، مثنوی، قطعه، رباعی، مفردات ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، ساقی‌نامه و... می‌باشد و توانایی آذر در این است که وزن شرع را هم‌آهنگ با مضمون آن برگزیده و شعر را با موسیقی درهم آمیخته است و یک اثر ادبی ارزنده دلنشین و رنگارنگ، به وجود آورده است. اشعار آبدار وی از مضمون ممتاز و از لحاظ صنایع بدیعی، اسلوب پوئتیک، طبیعی بودن و اصالت خود، کم‌نظیر است<ref>همان، صفحه هفتادوشش - هفتادوهفت</ref>. | از جمله ویژگی‌های دیوان حاضر، آن است که شاعر آن، چند صد بیتی در زبان ترکی جغتایی سروده که از لحاظ شعریت و هنر، در ردیف بهترین اشعار ترکی جغتایی قرار دارد. آثار فارسی آذر، در اوزان مختلف عروض می‌باشد و یگانه شعر ترکی جغتایی وی، در وزن هجا سروده شده است. نظم آذر شامل انواع قصیده، غزل، مثنوی، قطعه، رباعی، مفردات ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، ساقی‌نامه و... می‌باشد و توانایی آذر در این است که وزن شرع را هم‌آهنگ با مضمون آن برگزیده و شعر را با موسیقی درهم آمیخته است و یک اثر ادبی ارزنده دلنشین و رنگارنگ، به وجود آورده است. اشعار آبدار وی از مضمون ممتاز و از لحاظ صنایع بدیعی، اسلوب پوئتیک، طبیعی بودن و اصالت خود، کم‌نظیر است<ref>همان، صفحه هفتادوشش - هفتادوهفت</ref>. | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۳: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۱
| دیوان لطفعلی بیک آذر بیگدلی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | آذربیگدلی، لطفعلی بن آقاخان (سراینده)
سادات ناصری، حسن (به کوشش) بیگدلی، غلامحسین (به کوشش) |
| ناشر | سازمان انتشارات جاویدان |
| مکان نشر | ایران- تهران |
| سال نشر | 1366ش |
| چاپ | یکم |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 / 6604 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان لطفعلی‌بیگ آذر بیگدلی، مجموعه اشعار لطفعلی بن آقاخان آذر بیگدلی، (1134-1195ق)، متخلص به «آذر» می‌باشد که به کوشش و اهتمام حسن سادات ناصری و غلامحسین بیگدلی به چاپ رسیده است.
آنچه باعث اهمیت دیوان حاضر شده است، این است که شاعر آن، از نمایندگان سبک خراسانی به اشعار رودکی سمرقندی، ظهیر فاریابی، حکیم عمر خیام، ازرقی و... توجه داشته و اشعار آنها را اقتفا نموده است و از شعرای سبک عراقی، بیشتر به ایجادیات مولوی، عراقی، سعدی، حافظ، جامی و کمال اسماعیل از پیروان مکتب عراقی نظر داشته است[۱].
آذر از شعرای سبک عراقی، بیش از همه، به آثار و به‌ویژه غزلیات و اشعار ربابی سعدی شیرازی نظر داشته و همیشه می‌خواسته است که در غزل‌نویسی، غزلیات سعدی را الگو قرار دهد و مانند سعدی بنویسد و به همین منظور نیز کوشیده است که از لحاظ فرم و مضمون، چند غزلی مثل سعدی بسراید و بر او نظیره بنویسد:
سعدی:
| وقتی دل شیدایی می‌رفت به بستان‌ها | بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان‌ها |
آذر:
| تا کی به درت نالیم هر شب من و دربان‌ها | آنها ز فغان من، من از ستم آنها[۲] |
از جمله ویژگی‌های دیوان حاضر، آن است که شاعر آن، چند صد بیتی در زبان ترکی جغتایی سروده که از لحاظ شعریت و هنر، در ردیف بهترین اشعار ترکی جغتایی قرار دارد. آثار فارسی آذر، در اوزان مختلف عروض می‌باشد و یگانه شعر ترکی جغتایی وی، در وزن هجا سروده شده است. نظم آذر شامل انواع قصیده، غزل، مثنوی، قطعه، رباعی، مفردات ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، ساقی‌نامه و... می‌باشد و توانایی آذر در این است که وزن شرع را هم‌آهنگ با مضمون آن برگزیده و شعر را با موسیقی درهم آمیخته است و یک اثر ادبی ارزنده دلنشین و رنگارنگ، به وجود آورده است. اشعار آبدار وی از مضمون ممتاز و از لحاظ صنایع بدیعی، اسلوب پوئتیک، طبیعی بودن و اصالت خود، کم‌نظیر است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.