دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملامحمد فضولی بیاتلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
|پدیدآوران = | |||
[[]] (نویسنده) | [[فضولی بغدادی، محمد بن سلیمان]] (نویسنده) | ||
[[]] (محقق) | |||
[[محمدزاده صدیق، حسین]] (محقق) | |||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | |||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/9د / 6064 PIR | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = | | ناشر = مؤسسه انتشارات ياران | ||
| مکان نشر = | | مکان نشر = تبریز | ||
| سال نشر = | | سال نشر = 1387ش | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28632AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28632AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = اول | ||
| شابک = | | شابک = 978-964-8863-65-2 | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =28632 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور =18546 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم | '''دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملا محمد فضولی بیاتلی،''' مجموعه اشعار [[فضولی بغدادی، محمد بن سلیمان|حکیم ملا محمد بن سلیمان فضولی بغدادی]] (متوفی 990ق) شاعر سه‌زبانه‌ای است که تأثیر عمیقی در تاریخ ادبیات ترکی، عربی و فارسی برجای گذاشته و با مقدمه، تصحیح و تحشیه [[محمدزاده صدیق، حسین|حسین محمدزاده صدیق]]، به چاپ رسیده است. | ||
اهمیت دیوان فضولی در آن است که زمینه و گستره مساعدی برای ظهور [[صائب، محمدعلی|صائب تبریزی]] و پیدایش سبک معروف به هندی، داشته است<ref>مقدمه، ص45</ref>. | |||
دیوان فارسی فضولی، در میان دواوین فارسی، از بلیغ‌ترین آن‌ها بشمار می‌رود و در تاریخ شعر فارسی، در واقع پلی میان سبک عراقی و سبک معروف به هندی شناخته می‌شود. وی پیش از صائب تبریزی، به این سبک روی آورده و در وی تأثیر گذاشته و در واقع آن شیوه را از [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|امیر علیشیر نوایی]] اخذ کرده و به [[صائب، محمدعلی|میرزا محمدعلی صائب]] دل سپرده است<ref>همان</ref>. | |||
از جمله ویژگی‌های دیوان فضولی آن است که مضامین فلسفی عمیق در سراسر آن یافت می‌شود. وی در رباعیات، این مضامین را به‌صورت بسیار لطیفی می‌پرورد<ref>همان، ص46</ref>. | |||
فضولی مانند [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] و دیگر شاعران فارسی‌سرای پیش از خود، مضامین اندیشگی فلسفی را به‌طور تصادفی وارد شعر نکرده است. او یک شاعر صددرصد مذهبی است، اما مذهبی اندیشمند که عقاید کلامی و فلسفی عمیقی دارد. | |||
ویژگی دیگر این دیوان، آن است که [[فضولی بغدادی، محمد بن سلیمان|فضولی]] در علم طب ید طولایی داشته است و احتمالا در روزگار خود به طبابت مشغول بوده و یا در عطاری و دارالشفاء کار می‌کرده است. در قصیده دوم به مطلع: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''نیست اهل درد را جز درگهت دارالشفاء''|2=''بی‌دوا در وی کز این درگه نمی‌یابد شفا''}} | |||
{{پایان شعر}}از اشاره‌های ضمنی می‌توان دریافت که سراینده، مطلع از دقایق علم طب است<ref>همان، ص47</ref>. | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| خط ۶۸: | خط ۵۰: | ||
مقدمه و متن کتاب. | مقدمه و متن کتاب. | ||
| خط ۸۱: | خط ۵۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۳۳
| دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملامحمد فضولی بیاتلی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فضولی بغدادی، محمد بن سلیمان (نویسنده) محمدزاده صدیق، حسین (محقق) |
| ناشر | مؤسسه انتشارات ياران |
| مکان نشر | تبریز |
| سال نشر | 1387ش |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-964-8863-65-2 |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | /9د / 6064 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملا محمد فضولی بیاتلی، مجموعه اشعار حکیم ملا محمد بن سلیمان فضولی بغدادی (متوفی 990ق) شاعر سه‌زبانه‌ای است که تأثیر عمیقی در تاریخ ادبیات ترکی، عربی و فارسی برجای گذاشته و با مقدمه، تصحیح و تحشیه حسین محمدزاده صدیق، به چاپ رسیده است.
اهمیت دیوان فضولی در آن است که زمینه و گستره مساعدی برای ظهور صائب تبریزی و پیدایش سبک معروف به هندی، داشته است[۱].
دیوان فارسی فضولی، در میان دواوین فارسی، از بلیغ‌ترین آن‌ها بشمار می‌رود و در تاریخ شعر فارسی، در واقع پلی میان سبک عراقی و سبک معروف به هندی شناخته می‌شود. وی پیش از صائب تبریزی، به این سبک روی آورده و در وی تأثیر گذاشته و در واقع آن شیوه را از امیر علیشیر نوایی اخذ کرده و به میرزا محمدعلی صائب دل سپرده است[۲].
از جمله ویژگی‌های دیوان فضولی آن است که مضامین فلسفی عمیق در سراسر آن یافت می‌شود. وی در رباعیات، این مضامین را به‌صورت بسیار لطیفی می‌پرورد[۳].
فضولی مانند جامی و دیگر شاعران فارسی‌سرای پیش از خود، مضامین اندیشگی فلسفی را به‌طور تصادفی وارد شعر نکرده است. او یک شاعر صددرصد مذهبی است، اما مذهبی اندیشمند که عقاید کلامی و فلسفی عمیقی دارد.
ویژگی دیگر این دیوان، آن است که فضولی در علم طب ید طولایی داشته است و احتمالا در روزگار خود به طبابت مشغول بوده و یا در عطاری و دارالشفاء کار می‌کرده است. در قصیده دوم به مطلع:
| نیست اهل درد را جز درگهت دارالشفاء | بی‌دوا در وی کز این درگه نمی‌یابد شفا |
از اشاره‌های ضمنی می‌توان دریافت که سراینده، مطلع از دقایق علم طب است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.