الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۸۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[قیام توابین]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR08319.jpg|بی‌قاب|چپ|امام حسین علیه‌السلام|175px]]
[[پرونده:NUR17834J1.jpg |بندانگشتی|قیام توابین|175px]]


'''قیام توابین'''، تألیف [[چناراني، محمد علي|محمدعلی چنارانی]]، از جمله آثار فارسی پیرامون قیام توابین است که اهداف و عوامل شکل‌گیری، سیر وقایع و دلایل شکست آن را مورد بررسی قرار داده است.
'''امام حسین علیه‌السلام'''(۴-۶۱ق)، امام، امام سوم از امامان دوازده گانه شیعه امامیه و یکی از چهارده معصوم که در واقعه کربلا به شهادت رسید.
به اتفاق همه منابع، نام و نسب او حسین بن علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن هاشم است.
   
   
هدف از نگارش این اثر بررسی فلسفه شکل‌گیری نهضت (قیام) توابین و رد قضاوت‌های غیرمنصفانه و نابجا پیرامون این حرکت و شخصیت‌هایی است که در آن نقش داشته‌اند.
در اینکه زادگاه امام حسین(ع) مدینه است، اختلافی نیست. سال تولد او را نیز سال سوم، چهارم، پنجم و ششم هجری ذکر کرده‌اند.  روز ولادت وی، بنابر قول مشهور، سوم شعبان بوده است، اما برخی، زادروز امام را آخر ربیع الاول، پنجم ماه شعبان یا یکی از نخستین شبهای ماه شعبان نوشته‌اند.  بنابه روایتی، امام در غروب پنج شنبه متولد شد. فاصله تولد امام حسین(ع) و امام حسن(ع) را شش ماه و ده روز، ده ماه و بیست و دو روز و یک سال و ده ماه  گزارش کرده‌اند. پس از تولد، پیامبر همان آدابی را برای او به جا آورد که درباره حسن بن علی(ع) انجام داده بود، مانند گفتن اذان و اقامه در گوش نوزاد و عقیقه کردن. به نوشته ابن سعد، امّفضل (همسر عباس بن عبدالمطلب)، به امر پیامبر، دایگی امام را برعهده گرفت و بدین ترتیب امام برادر رضاعی قُثم بن عباس، که او نیز شیرخواره بود، گردید. اما [[کلینی، محمد بن یعقوب|کلینی]] روایاتی نقل کرده است که بنابر آنها امام حسین(ع) از هیچ زنی، حتی مادرش فاطمه زهرا(س)، شیر نخورد. امام حسین(ع) در دهم محرّمِ (روز عاشورا) سال ۶۱ هجری در سرزمین نینوا (کربلا) در عراق به شهادت رسید. روز شهادت امام را جمعه، شنبه، یکشنبه و دوشنبه گزارش کرده و در این میان روز جمعه را قول صحیح و مشهور شمرده‌اند. [[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانی]]  قول شهادت امام در روز دوشنبه را قولی شایع میان مردم دانسته و آن را از نظر محاسبات تقویمی مردود شمرده است. سن امام را به هنگام شهادت ۵۶ سال و پنج ماه، ۵۷ سال و پنج ماه و ۵۸ سال  ذکر کرده‌اند.<span id="mp-more">[[امام حسین علیه‌السلام|'''ادامه ...''']]</span>
 
کتاب حاضر به شیوه تحقیق و نقد مطالب تاریخی و روایت‌های آشفته تاریخ اسلام درباره قیام توابین نوشته شده است؛ ازاین‌رو، اساس کار بر مدارک نخستین قرار گرفته و مآخذ و مدارک بعدی به‌عنوان مؤید ثبت و ضبط گردیده است تا خوانندگان محترم در فضای پژوهش و تحقیق و نیز اسناد تاریخی قرار گیرند و قضاوت و داوری نمایند. همچنین به اقتضای زمینه مورد بحث، از مدارک رجالی، حدیثی، تفسیری، جغرافیایی، تبارشناسی و... بهره گرفته شده تا اثر از استحکام و اطمینان بیشتری برخوردار گردد.
 
نویسنده در اولین فصل کتاب واژه «توابین» را پشیمان‌شدگان معنا کرده است. این واژه در قرآن یک مرتبه در سوره بقره آیه 222 به ‌کار رفته است. همچنین در روایات بی‌شماری از معصومین(ع) این واژه با الفاظ گوناگونی به ‌کار رفته است. سبب نام‌گذاری توابین بدین نام مطلب انتهایی این فصل را تشکیل می‌دهد که کاربرد آن توسط تاریخ‌نگارن و استفاده از آن توسط رهبران نهضت به‌عنوان دلایل نام‌گذاری ذکر شده است.
 
بررسی اوضاع سیاسی و اجتماعی جهان اسلام در هنگام جنبش توابین، موضوع فصل دوم کتاب است. امت اسلامی در زمان توابین گرفتار بحران سیاسی بوده و پریشان و متزلزل شده بود. همین عامل باعث بروز جنبش‌هایی در سرزمین‌های عراق، حجاز، مصر و... شده بود که نویسنده به‌تفصیل به آن پرداخته است.
 
نویسنده، معتقد است که اهداف قیام توابین را با توجه به شخصیت رهبران قیام و سخنان و مطالب آنها می‌توان شناخت. در سخنان و نامه‌های توابین، رضایت خداوند، امر به معروف و نهی از منکر و دفاع از حقوق اهل‌بیت(ع) و در صورت پیروزی تفویض خلافت و حکومت به امام معصوم(ع) از دلایل قیام برشمرده شده است. <div class="mw-ui-button">[[قیام توابین|'''ادامه''']]</div>

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۸

امام حسین علیه‌السلام

امام حسین علیه‌السلام(۴-۶۱ق)، امام، امام سوم از امامان دوازده گانه شیعه امامیه و یکی از چهارده معصوم که در واقعه کربلا به شهادت رسید. به اتفاق همه منابع، نام و نسب او حسین بن علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن هاشم است.

در اینکه زادگاه امام حسین(ع) مدینه است، اختلافی نیست. سال تولد او را نیز سال سوم، چهارم، پنجم و ششم هجری ذکر کرده‌اند. روز ولادت وی، بنابر قول مشهور، سوم شعبان بوده است، اما برخی، زادروز امام را آخر ربیع الاول، پنجم ماه شعبان یا یکی از نخستین شبهای ماه شعبان نوشته‌اند. بنابه روایتی، امام در غروب پنج شنبه متولد شد. فاصله تولد امام حسین(ع) و امام حسن(ع) را شش ماه و ده روز، ده ماه و بیست و دو روز و یک سال و ده ماه گزارش کرده‌اند. پس از تولد، پیامبر همان آدابی را برای او به جا آورد که درباره حسن بن علی(ع) انجام داده بود، مانند گفتن اذان و اقامه در گوش نوزاد و عقیقه کردن. به نوشته ابن سعد، امّفضل (همسر عباس بن عبدالمطلب)، به امر پیامبر، دایگی امام را برعهده گرفت و بدین ترتیب امام برادر رضاعی قُثم بن عباس، که او نیز شیرخواره بود، گردید. اما کلینی روایاتی نقل کرده است که بنابر آنها امام حسین(ع) از هیچ زنی، حتی مادرش فاطمه زهرا(س)، شیر نخورد. امام حسین(ع) در دهم محرّمِ (روز عاشورا) سال ۶۱ هجری در سرزمین نینوا (کربلا) در عراق به شهادت رسید. روز شهادت امام را جمعه، شنبه، یکشنبه و دوشنبه گزارش کرده و در این میان روز جمعه را قول صحیح و مشهور شمرده‌اند. ابوالفرج اصفهانی قول شهادت امام در روز دوشنبه را قولی شایع میان مردم دانسته و آن را از نظر محاسبات تقویمی مردود شمرده است. سن امام را به هنگام شهادت ۵۶ سال و پنج ماه، ۵۷ سال و پنج ماه و ۵۸ سال ذکر کرده‌اند.ادامه ...