الآداب الشرعیة و المنح المرعیة: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن مفلح، محمد بن مفلح' به 'مقدسی حنبلی، محمد بن مفلح') |
||
| (۵۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR16102J1.jpg | |||
| عنوان =الآداب الشرعیة و المنح المرعیة | |||
| | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآوران = | |||
[[دمشقی، ابومعاذ ایمن بن عارف]] (حاشيه نويس) | |||
| | |||
| | |||
[[ | [[مقدسی حنبلی، محمد بن مفلح]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 179/5 /الف2آ4 | ||
| موضوع = | |||
فقه حنبلی - قرن 8ق. | |||
|کد کنگره | | ناشر = | ||
دار الکتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون | |||
| مکان نشر =بیروت - لبنان | |||
|موضوع | | سال نشر = 1424 ق یا 2003 م | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE16102AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =2 | |||
|ناشر | | تعداد جلد =3 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =16102 | |||
| کتابخوان همراه نور =16102 | |||
|مکان نشر | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
|سال نشر | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| آداب (ابهامزدایی)}} | |||
| | '''الآداب الشرعية و المنح المرعية''' اثر [[مقدسی حنبلی، محمد بن مفلح|شمسالدين محمد بن مفلح مقدسى حنبلى]] (متوفى 763ق)، مجموعهاى از آداب و سنن اسلامى مستند به آيات و روايات است كه به زبان عربى و در قرن هشتم هجرى نوشته شده است. این نسخه از کتاب توسط [[دمشقی، ابومعاذ ایمن بن عارف|ابومعاذ ايمن بن عارف دمشقى]] مورد تحقيق و تصحيح قرار گرفته است. | ||
|کد | |||
| | |||
|} | |||
==ساختار== | |||
کتاب با مقدمه مصحح آغاز و مطالب در سه جلد و حدود 130 فصل، تنظيم شده است. در ترتيب و تنظيم فصول، نظم خاصى رعايت نشده است. همچنين حجم مطالب فصول نيز از نظم خاصى پيروى نمىكنند؛ بهگونهاى كه برخى از فصول در چند صفحه آمده و برخى نيز، بيش از چند سطر را به خود اختصاص نداده است. | |||
== | ==گزارش محتوا== | ||
محقق اثر در مقدمهاش پس از ارائه تعريف لغوى و اصطلاحى ادب، مراتب سهگانه ادب با خالق، پيامبر(ص) و مردم را تبيين كرده است. سپس اقوام چند تن از علما را اهل سنت را در رابطه با ادب متذكر مىشود. سپس شرح حال وى را مورد بررسى قرار مىدهد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23435/1/3 مقدمه محقق، ص3-8]</ref> | |||
نگارش آداب و سنن پيش از این اثر نيز سابقه داشته كه نویسنده در ابتداى کتاب به نام تعدادى از نويسندگان در این موضوع اشاره كرده است: ابىداود سجستانى صاحب السنن، ابوبكر خلاّل، ابىبكر عبدالعزيز، قاضى ابىيعلى، ابن عقيل و [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]].<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23435/1/9 متن کتاب، ص9]</ref> | |||
وى در فصل اول کتاب بيان مراتب خوف، صبر و رضا پرداخته و به سخنان برخى از بزرگان، از جمله شيخ تقىالدين در «تحفة العراقية»، عبدالرحمن بن عوف و ابوالفرج بن جوزى در این زمينه، اشاره كرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23435/1/10 همان، ص10]</ref> | |||
در فصل دوم، سخنان بزرگان در مورد بهتان، غيبت، سخنچينى و نفاق آمده است. در روايتى كه در این فصل ذكر شده، خداوند به عيسى(ع) فرمود: سخن مردم در مورد خودت، تو را اندوهگین نسازد، زيرا اگر دروغ باشد، برای تو حسنهاى است كه انجامش ندادهاى و اگر راست باشد، كفاره گناهت مىباشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23435/1/15 همان، ص15]</ref> | |||
در فصل سوم، مكر، خدعه، تمسخر و استهزاء در آيات و روايات بررسى شده است. نویسنده در حرمت این امور، به آياتى از قرآن كريم، از جمله آيه 11 سوره حجرات و آيه اول سوره همزه اشاره و رواياتى در ذم این امور آورده است. از جمله روايتى مرفوعه از ترمذى بدين مضمون كه «ملعون است كسى كه مؤمنى را آزرده و با او مكر كند».<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23435/1/18 همان، ص18]</ref> | |||
در ديگر فصول جلد اول نيز مباحثى چون توبه و حقيقت آن، آداب امر به معروف و نهى از منكر و مراتب آن، نیکى به والدين، صله رحم و مانند آن مطرح شده است. | |||
در جلد دوم نيز پس از طرح مباحثى چون آداب کتابت، معاشرت و مانند آن در دو فصل كلى به دو موضوع «قرآن و مصحف» و «طب و معالجه» پرداخته شده است. | |||
در جلد سوم کتاب نيز آداب خوردن و نوشيدن و خواص خوراكىها، آداب مسجد، آداب پوشيدنىها و مستحبات و مكروهات فراوانى مورد مطالعه قرار گرفته است. | |||
== وضعيت کتاب == | |||
فهرست مطالب هر جلد در انتهاى آن آمده است. | |||
محقق اثر در پاورقى، روايات و مطالب نویسنده را مستند كرده است؛ در مواردى هم كه نتوانسته منبعى بيابد متذكر شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23435/1/173 ر.ک: ص173، پاورقى اول]</ref> | |||
==پانويس == | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | |||
مقدمه و متن کتاب. | |||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[العدة في أصول الفقه (بغدادی حنبلی)]] | |||
[[الفروق]] | |||
[[الفقه عند الشيخ الأكبر محي الدين إبن العربي]] | |||
[[المصباح المنير في غريب الشرح الكبير للرافعي]] | |||
[[الهداية في تخريج أحاديث البداية (بداية المجتهد لابن رشد)]] | |||
[[بداية المجتهد و نهاية المقتصد]] | |||
[[شرح بداية المجتهد ونهاية المقتصد]] | |||
[[كتاب الآثار]] | |||
[[گنجینه اصطلاحات فقهی و اصولی]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:فقه و اصول]] | [[رده: فقه و اصول]] | ||
[[رده:فقه مذاهب]] | [[رده: فقه مذاهب]] | ||
[[رده:فقه اهل سنت]] | [[رده: فقه اهل سنت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۳۲
الآداب الشرعية و المنح المرعية اثر شمسالدين محمد بن مفلح مقدسى حنبلى (متوفى 763ق)، مجموعهاى از آداب و سنن اسلامى مستند به آيات و روايات است كه به زبان عربى و در قرن هشتم هجرى نوشته شده است. این نسخه از کتاب توسط ابومعاذ ايمن بن عارف دمشقى مورد تحقيق و تصحيح قرار گرفته است.
| الآداب الشرعیة و المنح المرعیة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دمشقی، ابومعاذ ایمن بن عارف (حاشيه نويس) مقدسی حنبلی، محمد بن مفلح (نویسنده) |
| ناشر | دار الکتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1424 ق یا 2003 م |
| چاپ | 2 |
| موضوع | فقه حنبلی - قرن 8ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 3 |
| کد کنگره | BP 179/5 /الف2آ4 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
کتاب با مقدمه مصحح آغاز و مطالب در سه جلد و حدود 130 فصل، تنظيم شده است. در ترتيب و تنظيم فصول، نظم خاصى رعايت نشده است. همچنين حجم مطالب فصول نيز از نظم خاصى پيروى نمىكنند؛ بهگونهاى كه برخى از فصول در چند صفحه آمده و برخى نيز، بيش از چند سطر را به خود اختصاص نداده است.
گزارش محتوا
محقق اثر در مقدمهاش پس از ارائه تعريف لغوى و اصطلاحى ادب، مراتب سهگانه ادب با خالق، پيامبر(ص) و مردم را تبيين كرده است. سپس اقوام چند تن از علما را اهل سنت را در رابطه با ادب متذكر مىشود. سپس شرح حال وى را مورد بررسى قرار مىدهد.[۱]
نگارش آداب و سنن پيش از این اثر نيز سابقه داشته كه نویسنده در ابتداى کتاب به نام تعدادى از نويسندگان در این موضوع اشاره كرده است: ابىداود سجستانى صاحب السنن، ابوبكر خلاّل، ابىبكر عبدالعزيز، قاضى ابىيعلى، ابن عقيل و ابن جوزى.[۲]
وى در فصل اول کتاب بيان مراتب خوف، صبر و رضا پرداخته و به سخنان برخى از بزرگان، از جمله شيخ تقىالدين در «تحفة العراقية»، عبدالرحمن بن عوف و ابوالفرج بن جوزى در این زمينه، اشاره كرده است.[۳]
در فصل دوم، سخنان بزرگان در مورد بهتان، غيبت، سخنچينى و نفاق آمده است. در روايتى كه در این فصل ذكر شده، خداوند به عيسى(ع) فرمود: سخن مردم در مورد خودت، تو را اندوهگین نسازد، زيرا اگر دروغ باشد، برای تو حسنهاى است كه انجامش ندادهاى و اگر راست باشد، كفاره گناهت مىباشد.[۴]
در فصل سوم، مكر، خدعه، تمسخر و استهزاء در آيات و روايات بررسى شده است. نویسنده در حرمت این امور، به آياتى از قرآن كريم، از جمله آيه 11 سوره حجرات و آيه اول سوره همزه اشاره و رواياتى در ذم این امور آورده است. از جمله روايتى مرفوعه از ترمذى بدين مضمون كه «ملعون است كسى كه مؤمنى را آزرده و با او مكر كند».[۵]
در ديگر فصول جلد اول نيز مباحثى چون توبه و حقيقت آن، آداب امر به معروف و نهى از منكر و مراتب آن، نیکى به والدين، صله رحم و مانند آن مطرح شده است.
در جلد دوم نيز پس از طرح مباحثى چون آداب کتابت، معاشرت و مانند آن در دو فصل كلى به دو موضوع «قرآن و مصحف» و «طب و معالجه» پرداخته شده است.
در جلد سوم کتاب نيز آداب خوردن و نوشيدن و خواص خوراكىها، آداب مسجد، آداب پوشيدنىها و مستحبات و مكروهات فراوانى مورد مطالعه قرار گرفته است.
وضعيت کتاب
فهرست مطالب هر جلد در انتهاى آن آمده است.
محقق اثر در پاورقى، روايات و مطالب نویسنده را مستند كرده است؛ در مواردى هم كه نتوانسته منبعى بيابد متذكر شده است.[۶]
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.