اصفهانی (ابهام‌زدایی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی' به 'Category:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ اصفهانی (ابهام زدایی) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به اصفهانی (ابهام‌زدایی) منتقل کرد) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
*[[ اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] (1246- 1325ق)، فقیه، مرجع تقلید و نویسنده [[وسیلة النجاة]]. او از شاگردان خاص [[آخوند خراسانى]] بود. پس از وفات نائینی و حائری یزدی در ۱۳۵۵ق و آقا ضیاء عراقی در ۱۳۶۱ق، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده داشت و شاگردان زیادی پرورش داد. | *[[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] (1246- 1325ق)، فقیه، مرجع تقلید و نویسنده [[وسیلة النجاة]]. او از شاگردان خاص [[آخوند خراسانى]] بود. پس از وفات نائینی و حائری یزدی در ۱۳۵۵ق و آقا ضیاء عراقی در ۱۳۶۱ق، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده داشت و شاگردان زیادی پرورش داد. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[Category:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]] | [[Category:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]] | ||
{{ابهام‌زدایی}} | |||
[[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]] | [[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]] | ||
[[رده:خرداد (1400)]] | [[رده:خرداد (1400)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۲۳
اصفهانی ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد:
- محمدتقی نجفی اصفهانی (1185-1248ق)، مجتهد، فقیه، اصولی، زاهد، داماد شيخ جعفر کاشف‌الغطاء، نویسنده کتاب هداية المسترشدين في شرح أصول معالم‌الدين
- محمدباقر نجفى اصفهانى (۱۲۳۴-۱۳۰۱ق)،، فرزند محمدتقى نجفى اصفهانى، فقیه و اصولی امامی نام‌دار قرن سيزدهم هجرى
- آقا نَجَفى، شيخ محمدتقى رازى (1262 - 1332ق / 1846 - 1914م)، از مراجع بزرگ دوره ناصرالدین شاه قاجار، فرزند محمدباقر آقا نجفی اصفهانی و نوه محمد تقی رازی
- مهدی نجفی اصفهانی (1299-1393ق)، فقیه اصفهانی، شاگرد سید محمدکاظم یزدی و آخوند خراسانی و مؤلف آثاری در موضوع فقه و اصول.
- محمدحسین غروى اصفهانى (۱۲۹۶-۱۳۶۱ ق)، معروف به محقق غروى، فقیه، اصولی، فیلسوف و عارف بزرگ شیعه و متخلص به مفتقر
- محمدحسین بن محمدرحيم ايوان كيفى ورامينى تهرانى اصفهانى (1185-1254ق)، معروف به صاحب فصول، از علما و فقیهان برحسته شیعی در قرن سیزدهم هجری، ریاست حوزه علمیه کربلا، مبارزه با فرقه انحرافی شیخیه. مهم‌ترین اثر وی «الفصول الغرویه فی الاصول الفقهیه» است که به جهت نگارش آن به صاحب فصول مشهور شد.
- علی بن ابی‌حفص بن فقیه محمود اصفهانی (زنده در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری)، از ادبا و فضلای اصفهان و صاحب «تحفة الملوك».
- حسن بن عبدالله لغذه اصفهانی (متوفی 210ق)، از دانشمندان و ادبای اصفهان، از شاگردان زجاج و باهلی و از معاصران اصمعی و دینوری است.
- اسماعيل بن عبدالمؤمن اصفهانى از محدثین اصفهان، در قرن هفتم
- ابوطالب بن محمد اصفهانی (1116-1221ق)، معروف به ابوطالب لندنی و میرزا ابوطالب خان، جهان‌گرد ایرانی‌الاصل ساکن هندوستان در قرن دوازده و سیزده قمری و صاحب آثاری متعدد، از جمله: «مسیر طالبی یا سفرنامه میرزا ابوطالب خان».
- سید ابوالحسن اصفهانی (1246- 1325ق)، فقیه، مرجع تقلید و نویسنده وسیلة النجاة. او از شاگردان خاص آخوند خراسانى بود. پس از وفات نائینی و حائری یزدی در ۱۳۵۵ق و آقا ضیاء عراقی در ۱۳۶۱ق، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده داشت و شاگردان زیادی پرورش داد.
- حسن اصفهانی کربلایی (متوفای 1322ق-کاظمیه)، مؤلف «تاریخ دخانیه»، از فضلای حوزه سامرا و کربلا و از شاگردان ممتاز میرزای شیرازی و سید اسماعیل صدر بوده است. وی تقریرات درس میرزا را نیز می‌نوشت. برای نمونه می‌توان به تقریرات درس استادش درباره قاعده «الناس مسلطون علی أموالهم» اشاره کرد.
- أبو عبدالله محمد بن إسحاق بن محمد بن یحیی بن مَنْده العبدي (310 - 395 ق)، از محدثان مشهور و عالمان علم حدیث و از نامدارترين فرد خاندان ابن منده
 |
این صفحه برای ابهام‌زدایی است و پیوندهایی به صفحات گوناگون با نام‌‌های مشابه دارد. اگر با دنبال کردن پیوندی در صفحه‌ای به اینجا رسیده‌اید، در صورت تمایل، به همان صفحه بروید و آن پیوند را به صفحهٔ مناسب خودش مربوط کنید. |