شافعی (ابهام زدایی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - 'رده:آذر (99)' به '')
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۹: خط ۹:
* [[ابن علان صدیقی، احمد بن ابراهیم|ابن عَلاّن، شهاب‌الدين‌احمد بن ابراهیم بن محمد علان شافعى]] (975-1033ق)، از صوفيان نقشبندى است كه به استناد نسب نامه‌اى منظوم كه خودش سروده، نسبتش با 20 واسطه به ابوبكر مى‌رسيده است و به همین جهت او را «صديقى» نيز نامیده‌اند. از نسب‌نامه مذكور برمى‌آيد كه بعضى از اجداد او در ایران مى‌زيسته‌اند، چنانكه جد چهارمش على بن مبارکشاه از دانشمندان مشهور شيراز در سده 8ق به شمار مى‌رفته است. اينكه ابن علان زبان فارسی را هم مى‌دانسته است، از پيوند او با ایران و به تعبيرى ديگر از ایرانى بودن او حكايت دارد.
* [[ابن علان صدیقی، احمد بن ابراهیم|ابن عَلاّن، شهاب‌الدين‌احمد بن ابراهیم بن محمد علان شافعى]] (975-1033ق)، از صوفيان نقشبندى است كه به استناد نسب نامه‌اى منظوم كه خودش سروده، نسبتش با 20 واسطه به ابوبكر مى‌رسيده است و به همین جهت او را «صديقى» نيز نامیده‌اند. از نسب‌نامه مذكور برمى‌آيد كه بعضى از اجداد او در ایران مى‌زيسته‌اند، چنانكه جد چهارمش على بن مبارکشاه از دانشمندان مشهور شيراز در سده 8ق به شمار مى‌رفته است. اينكه ابن علان زبان فارسی را هم مى‌دانسته است، از پيوند او با ایران و به تعبيرى ديگر از ایرانى بودن او حكايت دارد.


[[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی]]


[[]]
*[[شافعی، حسن | حسن محمود عبداللطیف شافعی]] (متولد 1930م)، مؤلف، محقق، مترجم، استاد فلسفه اسلامی، عضو هیئت کبار العلمای الازهر و رئیس مجمع لغت عربی.
 
 
[[Category:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]]
{{ابهام‌زدایی}}
 
[[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۹

شافعی ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد: 


  • ابوبکر محمد بن عبدالله شافعی بزاز (260-354ق)، از علما و محدثان بزرگ اهل سنت و از علمای شافعی که به علت پارچه‌فروشی لقب بزاز گرفته و هم به همین علت سفرهای زیادی داشته است. وی را به خاطر شافعی بودنش، ابوبکر شافعی هم خوانده‌اند، همچنین به دلیل زادگاهش، جُبَّلی هم لقب گرفته است. وی از کبار حفاظ آن زمان اخذ حدیث کرد و در علو سند با برخی از اساتید ائمه سته اهل سنت مشارکت دارد.


  • ابن عَلاّن، شهاب‌الدين‌احمد بن ابراهیم بن محمد علان شافعى (975-1033ق)، از صوفيان نقشبندى است كه به استناد نسب نامه‌اى منظوم كه خودش سروده، نسبتش با 20 واسطه به ابوبكر مى‌رسيده است و به همین جهت او را «صديقى» نيز نامیده‌اند. از نسب‌نامه مذكور برمى‌آيد كه بعضى از اجداد او در ایران مى‌زيسته‌اند، چنانكه جد چهارمش على بن مبارکشاه از دانشمندان مشهور شيراز در سده 8ق به شمار مى‌رفته است. اينكه ابن علان زبان فارسی را هم مى‌دانسته است، از پيوند او با ایران و به تعبيرى ديگر از ایرانى بودن او حكايت دارد.