سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها== [[' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} [[') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سمرقندی (ابهام زدایی)' به 'سمرقندی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|سمرقندی (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|سمرقندی ( | |||
'''كمال‌الدين عبدالرزاق سمرقندى''' (887-816ﻕ)، مورخ و شاعر. از رجال بزرگ عهد تیمورى و از مورخان بنام آن عهد | '''كمال‌الدين عبدالرزاق سمرقندى''' (887-816ﻕ)، مورخ و شاعر. از رجال بزرگ عهد تیمورى و از مورخان بنام آن عهد | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۰: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مورّخان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۴۳
| نام | عبدالرزاق سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق |
|---|---|
| نامهای دیگر | سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحق
سمرقندی، ک‍م‍ال‌ال‍دی‍ن عبدالرزاق بن اسحق عبدالرزاق سمرقندی، ک‍م‍ال‌ال‍دی‍ن عبدالرزاق بن اسحق ک‍م‍ال‌ال‍دی‍ن عبدالرزاق سمرقندی |
| نام پدر | جلال‌الدين اسحق سمرقندى |
| متولد | 816ق |
| محل تولد | هرات |
| رحلت | 887 ق |
| اساتید | جلال‌الدین اسحاق سمرقندی |
| برخی آثار | مطلع سعدین و مجمع بحرین |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03890AUTHORCODE |
كمال‌الدين عبدالرزاق سمرقندى (887-816ﻕ)، مورخ و شاعر. از رجال بزرگ عهد تیمورى و از مورخان بنام آن عهد
ولادت
او فرزند مولانا جلال‌الدين اسحق سمرقندى است كه در دوازدهم شعبان سال 816ق در هرات به دنيا آمد. پدرش در اردوى شاهرخ پسر تيمور به منصب قضا و پيش‌نمازى مشغول بوده و گاهى نيز در مجلس شاه به توضيح مسائل و قرائت رسائل مى‌پرداخت.
تحصیلات
وى در نزد پدر با علوم ادبى و دینى آشنایى كامل پیدا كر و در اثناى تحصیلات، بعد از فوت پدر، درسال 841 ق، شرحى بر «رسالهى» قاضى عضدالدین ایجى دربارهى تحقیق معانى حروف و اسم اشاره و غیره آن ترتیب داد و به نام شاهرخ مزین كرد و بدين گونه بود كه در سن بيست و پنج سالگى به دربار شاهرخى راه يافت. وى پیوسته از حمایت و تربیت شاهرخ برخوردار بود و از جانب همین شاه به عنوان سفیر دربار سلطان بیجانگر به هندوستان سفر كرد و پس از مراجعت به گیلان رفت.
عبدالرزاق بعد از فوت خاقان سعيد، ملازم ميرزا عبدالطيف، ميرزا عبدالله، ميرزا ابوالقاسم بابر و ميرزا ابراهيم(پسران و نوادگان شاهرخ) شد و در زمان سلطان ابوسعيد گوركان، در سال 867 به منصب شيخى خانقاه شاهرخ منصوب گشت و تا آخر ايام عمر بدان اشتغال داشت.
وفات
وفاتش در ماه جمادى الاخرى سال 887 روى داد.
منابع مقاله
مقدمه كتاب