نحاس، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن نحاس (ابهام زدایی)' به 'ابن نحاس (ابهام‌زدایی)') |
|||
| (۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" | قرن چهارم هجرى | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |۳۳۸ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[ | | data-type="authorTeachers" |[[طرطوشی، محمد بن ولید|محمد بن ولید]] | ||
[[اخفش، سعید بن مسعده|اخفش]] | |||
[[ | [[نسائی، احمد بن علی|نسایی]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[ | | data-type="authorWritings" |[[إعراب القرآن (ابن نحاس)]] | ||
[[كتاب الناسخ و المنسوخ في القرآن الكريم]] | |||
الناسخ و المنسوح في کتاب الله عز و جل و اختلاف العلماء في ذلک | |||
شرح القصائد التسع المشهورات | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۹: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن نحاس (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ابوجعفر احمد بن محمد مرادی نحاس''' (متوفی ۳۳۸ق)، از علماى قرن چهارم هجرى، از اساتیدش [[محمد بن ولید]] و صاحب آثار متعدد، از جمله: «[[معاني القرآن الکريم|معاني القرآن]]» است. | |||
==ولادت | ==ولادت == | ||
ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن یونس مرادی، در مصر زاده شد. تاریخ تولدش مشخص نیست<ref>ر.ک: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، ج1، ص3؛ پایگاه اینترنتی ویکی‌فقه</ref>. | ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن یونس مرادی، در مصر زاده شد. تاریخ تولدش مشخص نیست<ref>ر.ک: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، ج1، ص3؛ پایگاه اینترنتی ویکی‌فقه</ref>. | ||
==تحصیل و اساتید== | ==تحصیل و اساتید== | ||
وی به بغداد سفر کرد و در آن دیار علم آموخت. مشهورترین استادش محمد بن ولید بوده و از اخفش، | وی به بغداد سفر کرد و در آن دیار علم آموخت. مشهورترین استادش [[طرطوشی، محمد بن ولید|محمد بن ولید]] بوده و از [[اخفش، سعید بن مسعده|اخفش]]، [[نفطویه]]، [[زجاج]] و دیگران نیز علم آموخته است. پس از آنکه تحصیلات خود را در بغداد به پایان رساند، به مصر بازگشت؛ مصر در خلال نیمه دوم قرن سوم و نیمه اول قرن چهارم هجری حلقه اتصال مغرب و مشرق بود و طالبان معرفت، قصد آن دیار را می‌کردند. همچنین طالبان علم از مصر به مغرب هم می‌رفته‌اند و در این رفت‌وآمدها آثار نویسندگان دیگرجاها به مصر منتقل می‌شده است. ابوجعفر نحاس در مصر از [[نسائی، احمد بن علی|نسایی]] و دیگر محدثان حدیث آموخت و پس از آن به تدریس و تصنیف مشغول شد<ref>ر.ک: همان؛ همان</ref>. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
فضل الله کزنی، بلوطی، ابوسعید جزری، ابوبکر ادفوی و محمد بن یحیی بن عبدالسلام ازدی از مشهورترین شاگردان او هستند<ref>ر.ک: احمد خطاب عمر، ج1، ص17-19</ref>. | فضل الله کزنی، بلوطی، ابوسعید جزری، ابوبکر ادفوی و محمد بن یحیی بن عبدالسلام ازدی از مشهورترین شاگردان او هستند<ref>ر.ک: احمد خطاب عمر، ج1، ص17-19</ref>. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در سال ۳۳۸ق، در مصر درگذشت<ref>ر.ک: | وی در سال ۳۳۸ق، در مصر درگذشت<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
گفته‌اند از او پنجاه اثر باقی مانده است. برخی از آثار وی عبارت است از: | گفته‌اند از او پنجاه اثر باقی مانده است. برخی از آثار وی عبارت است از: | ||
{{ستون-شروع|2}} | |||
# الأنوار؛ | # الأنوار؛ | ||
# الاشتقاق لأسماء اللّه عزّ و جلّ؛ | # الاشتقاق لأسماء اللّه عزّ و جلّ؛ | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۵: | ||
# التفّاحة في النحو؛ | # التفّاحة في النحو؛ | ||
# أدب الملوك<ref>ر.ک: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، ج1، ص3</ref>. | # أدب الملوك<ref>ر.ک: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، ج1، ص3</ref>. | ||
{{پایان}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# عبدالمنعم خلیل ابراهیم، مقدمه کتاب «إعراب القرآن»، اثر ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن نحاس، حواشی و تعلیقات: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، دارالكتب العلمية، بیروت، چاپ | # عبدالمنعم خلیل ابراهیم، مقدمه کتاب «إعراب القرآن»، اثر ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن نحاس، حواشی و تعلیقات: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، دارالكتب العلمية، بیروت، چاپ دوم، 2004 م/1425ق. | ||
# | # احمد خطاب عمر، شرح القصائد التسع المشهورات، تألیف احمد بن محمد نحاس، دارالعربیة للموسوعات، بیروت، لبنان، اول، 2010م | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[إعراب القرآن (ابن نحاس)]] | |||
[[كتاب الناسخ و المنسوخ في القرآن الكريم]] | |||
[[الناسخ و المنسوح في کتاب الله عز و جل و اختلاف العلماء في ذلک]] | |||
[[شرح القصائد التسع المشهورات]] | |||
[[معاني القرآن الکريم]] | |||
[[القطع و الائتناف أو الوقف و الابتداء]] | |||
[[معاني القرآن]] | |||
[[الناسخ و المنسوخ في القرآن الكريم]] | |||
[[القطع و الإئتناف]] | |||
[[کتابان في النحو]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۰۱
| نام | احمد بن محمد مرادی نحاس |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | محمد |
| متولد | قرن چهارم هجرى |
| محل تولد | |
| رحلت | ۳۳۸ق |
| اساتید | محمد بن ولید |
| برخی آثار | إعراب القرآن (ابن نحاس)
كتاب الناسخ و المنسوخ في القرآن الكريم الناسخ و المنسوح في کتاب الله عز و جل و اختلاف العلماء في ذلک شرح القصائد التسع المشهورات |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01970AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، ابن نحاس (ابهام‌زدایی) را ببینید.
ابوجعفر احمد بن محمد مرادی نحاس (متوفی ۳۳۸ق)، از علماى قرن چهارم هجرى، از اساتیدش محمد بن ولید و صاحب آثار متعدد، از جمله: «معاني القرآن» است.
ولادت
ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن یونس مرادی، در مصر زاده شد. تاریخ تولدش مشخص نیست[۱].
تحصیل و اساتید
وی به بغداد سفر کرد و در آن دیار علم آموخت. مشهورترین استادش محمد بن ولید بوده و از اخفش، نفطویه، زجاج و دیگران نیز علم آموخته است. پس از آنکه تحصیلات خود را در بغداد به پایان رساند، به مصر بازگشت؛ مصر در خلال نیمه دوم قرن سوم و نیمه اول قرن چهارم هجری حلقه اتصال مغرب و مشرق بود و طالبان معرفت، قصد آن دیار را می‌کردند. همچنین طالبان علم از مصر به مغرب هم می‌رفته‌اند و در این رفت‌وآمدها آثار نویسندگان دیگرجاها به مصر منتقل می‌شده است. ابوجعفر نحاس در مصر از نسایی و دیگر محدثان حدیث آموخت و پس از آن به تدریس و تصنیف مشغول شد[۲].
شاگردان
فضل الله کزنی، بلوطی، ابوسعید جزری، ابوبکر ادفوی و محمد بن یحیی بن عبدالسلام ازدی از مشهورترین شاگردان او هستند[۳].
وفات
وی در سال ۳۳۸ق، در مصر درگذشت[۴].
آثار
گفته‌اند از او پنجاه اثر باقی مانده است. برخی از آثار وی عبارت است از:
- الأنوار؛
- الاشتقاق لأسماء اللّه عزّ و جلّ؛
- معاني القرآن؛
- اختلاف الكوفيين و البصريين سمّاه «المقنع»؛
- أخبار الشعراء؛
- أدب الكتّاب؛
- الناسخ و المنسوخ؛
- الكافي في النحو؛
- صناعة الكتاب؛
- إعراب القرآن؛
- شرح السبع الطّوال؛
- شرح أبيات سيبويه؛
- الاشتقاق؛
- معاني الشعر؛
- التفّاحة في النحو؛
- أدب الملوك[۵].
پانویس
منابع مقاله
- عبدالمنعم خلیل ابراهیم، مقدمه کتاب «إعراب القرآن»، اثر ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن نحاس، حواشی و تعلیقات: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، دارالكتب العلمية، بیروت، چاپ دوم، 2004 م/1425ق.
- احمد خطاب عمر، شرح القصائد التسع المشهورات، تألیف احمد بن محمد نحاس، دارالعربیة للموسوعات، بیروت، لبنان، اول، 2010م