موسوی خلخالی، سید مرتضی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'خلخالی (ابهام زدایی)' به 'خلخالی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|موسوی خلخالی (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|خلخالی (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|موسوی خلخالی ( | '''سيّد مرتضى خلخالى''' (1210-1278ش)، از مراجع تقلید و فقهاى عظام عصر خود، استاد حوزه، از شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ مرتضی انصاری]] و [[عراقی، ضیاءالدین|شيخ ضياءالدين عراقى]] و مقرر کتاب [[قاعدة لاضرر و لاضرار (عراقی، ضیاءالدین)|قاعدة لاضرر و لاضرار]] [[عراقی، ضیاءالدین|آقا سید ضیاء عراقی]] | ||
{{کاربردهای دیگر|خلخالی ( | |||
''' | |||
== ولادت == | == ولادت == | ||
| خط ۶۲: | خط ۵۶: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
[https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63579/%D9%85%D9%88%D8%B3%D9%88%DB%8C-%D8%AE%D9%84%D8%AE%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%B1%D8%AA%D8%B6%DB%8C?CID=0 پایگاه اطلاع رسانی حوزه] | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[قاعدة لاضرر و لاضرار (عراقی، ضیاءالدین)]] | [[قاعدة لاضرر و لاضرار (عراقی، ضیاءالدین)]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مراجع تقلید]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۵۳
| نام | موسوی خلخالی، مرتضی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آیت‌الله موسوی خلخالی
خلخالی، مرتضی |
| نام پدر | نقدعلی |
| متولد | ۱۲۱۰ش |
| محل تولد | کلور شهرستان خلخال |
| رحلت | ۱۲۷۸ش |
| اساتید | شيخ مرتضى انصارى
سيّد حسين كوه كمرى شيخ على خليلى طهرانى |
| برخی آثار | قاعدة لاضرر و لاضرار (عراقی، ضیاءالدین) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04633AUTHORCODE |
سيّد مرتضى خلخالى (1210-1278ش)، از مراجع تقلید و فقهاى عظام عصر خود، استاد حوزه، از شاگردان شیخ مرتضی انصاری و شيخ ضياءالدين عراقى و مقرر کتاب قاعدة لاضرر و لاضرار آقا سید ضیاء عراقی
ولادت
او در دارالارشاد اردبيل، در سال ۱۲۴۷ق برابر با ۱۲۱۰ ش در کلور شهرستان خلخال متولد شد.
تحصیلات
وى مقدمات و بخشى از علوم حوزوى را از علما و روحانیون خلخال و حوزه علميه قزوين فرا گرفت. در سال 1276ق رهسپار حوزه علميه نجف اشرف گرديد و به تربيت از محضر بزرگان علمى ديار نور همچون آيات عظام شيخ مرتضى انصارى، سيّد حسين كوه كمرى، شيخ على خليلى طهرانى و ديگران بهره برد و به مقام اجتهاد نايل آمد.
ايشان درسال 1291 و 1292ق به زادگاه خود بازگشت و پس از اندك مدتى، با تقاضاى بزرگان علمى و انديشمندان منطقه، در اردبيل اقامت گزيد. با حضور ايشان در اردبيل، حوزه علميه رونق گرفت و دانشوران از مناطق مختلف قفقاز و آذربايجان به اردبيل سرازير شدند و محضر ايشان را مغتنم شمردند.
حوزه درسى آن بزرگوار، از گرمى خاصى برخوردار شد و شاگردانى كه بعدها خود از علما اعلام و مراجع به شمار آمدند، در محضرش تربيت يافتند. سيّد علاوه بر عظمت علمى، از مقام رفيع معنوى نيز برخوردار و به بروز كرامات، اشتهار داشت. در قداست، تقوى، زهد و پرهيز از زخارف دنيا، ضرب المثل و در درايت، حلم و بردبارى، سرآمد همگان بود.
از ايشان آثار علمى چندى مشتمل بر مباحث فقهى صلاة، غصب، رضا، نكاح و محرمات نكاح و مجموعه‌اى از مسائل متفرقه در فقه و همچنين يك دوره كامل مباحث علم اصول به سبک كتاب مشهور (قوانين) و نيز كتابى در علم رجال و حواشى و نظرات علمى بر كتاب (الفوائد الرجاليه) استاد خود شيخ على طهرانى بر جاى مانده است.
وفات
وفات آن بزرگوار در سال ۱۳۱۷ق برابر با ۱۲۷۸ش اتفاق افتاد و در كنار بناى قديمى مسجد جمعه اردبيل به خاک سپرده شد.