خسروشاهی، سید مرتضی

خسروشاهی، سید مرتضی

نام	خسروشاهی، سید مرتضی
نام‎های دیگر
نام پدر	آيت‌الله سيد احمد
متولد	1299
محل تولد	نجف اشرف
رحلت	1332 ش یا 1372 ق
اساتید	ميرزا ابوالقاسم جواهرى ميرزا رضا بالا آقا سيد محمّد كاظم يزدى طباطبايى
برخی آثار	معنی حدیث الغدیر
کد مؤلف	AUTHORCODE08891AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، خسروشاهی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

سيد مرتضى حسينى خسروشاهى (1299-1372ق)، مجتهد، فقیه، از اساتید حوزوی، نویسنده

ولادت

فرزند آيت‌الله سيد احمد در 14 شوال 1299ق، در نجف اشرف زاده شد و سپس به اتفاق خانواده‌اش به تبريز آمد.

تحصیلات

ايشان پس از سپرى نمودن دوره كودكى در بيت سيادت و فقاهت، وارد حوزه علميه تبريز گرديد و علوم مقدماتى، فقه و اصول را در محضر پدرش به خوبى فراگرفت.

در سال 1310ق و در 20 سالگى، به نجف اشرف رفت و در محضر ميرزا ابوالقاسم جواهرى و ميرزا رضا بالا آقا به تحصيل پرداخت.

در 24 سالگى به حدّ استنباط و اجتهاد احكام اسلامى دست يافت و در تاريخ 24 رمضان 1323ق، اوّلين اجازه اجتهاد را از سيد محمّد كاظم يزدى طباطبايى دريافت نمود و در سال 1347ق از ديگر شخصيت‌ها مانند آيت‌الله ميرزا على اصغر تبريزى، ميرزا ابوالحسن حسينى انگجى تبريزى، حاج شيخ عبدالكريم حائرى تبريزى و ميرزا محمّد نجفى اجازه اجتهاد گرفت. در سال 1348ق نيز از ميرزا محمّد حسين نائينى اجازه اجتهاد و نقل حديث دريافت نمود.

وى پس از سال‌ها تحصيل در كشور عراق، به تبريز مراجعت نمود و بيش از نيم قرن در مسجد پدرش، در بازار تبريز، به خدمات علمى، دينى، تبليغ، اقامه جماعت، امر به معروف و نهى از منكر و پاسخ‌گويى به سؤالات شرعى پرداخت.

ايشان روزها در مسجد بزرگ خودشان در بازار، و شب‌ها در مسجد واقع در خيابان تربيت (مسجد مناره) اقامه نماز جماعت مى‌نمود. وى علاوه بر روزهاى جمعه، در ايام محرّم و رمضان نيز در مسجد خود به منبر مى‌رفت.

وى بعد از مراجعت از نجف، به تدريس سطوح و سپس درس خارج پرداخت. ميرزا ولى الله اشراقى سرابى؛ ميرزا على الهامى؛ شيخ عبدالحسين امينى؛ ميرزا كاظم تبريزى؛ شيخ رضا توحيدى و سيد محمّد حجّت كوه‌كمرى از شاگردان وى بوده‌اند. اين عالم بزرگوار، از هيچ نيرويى به جز خدا نمى‌ترسيد و با كمال شهامت و مردانگى، گفتنى‌ها را بى‌پرده براى مسلمانان بيان مى‌كرد و با اشخاصى كه زير نقاب مشروطه‌خواهى، اعمال ضدّ اسلامى انجام مى‌دادند، به شدّت مبارزه مى‌كرد. آن مرحوم داراى صفات برجسته انسانى بود و در ميان عام و خاص و دوست و دشمن، به تقوى و پرهيزكارى و زهد و ورع متّصف بود.

وفات

سرانجام اين عالم وارسته، شب يكشنبه، دوّم فروردين‌ماه 6/1332 رجب 1372ق دعوت حق را لبّيك گفت و پيكر پاکش در نجف اشرف، در جوار مرقد مطهر امیرالمؤمنین(ع) به خاک سپرده شد.

آثار

1. معنى حديث غدير.
2. نثارات الكواكب على خيارات المكاسب.
3. هداية الامّة الى زيارت الائمة.
4. اهداء الحقير الى اخيه البارع البصير.
5. تعليقة استدلاليه.
6. رسالة عملية.
7. امطار الدرّ فى مقدار الكرّ.
8. مختصر الكلام فى حكم السلام.
9. قمع الشكوك عن لباس المشکوک.
10. متنزّه الاخبار.
11. تسهيل التناول.
12. رسالة فى التّقية.
13. حاشية عروة الوثقى.
14. حاشية على القوانين.
15. فى احكام الصّرفة المستحدثة.

وابسته‌ها

معنی حدیث الغدیر