برزگر خالقی، محمدرضا: تفاوت میان نسخه‌ها
(←آثار) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[شرح گلشن راز (اردبیلی)]] | |||
[[ | [[مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز]] | ||
[[ | [[دیوان حکیم ناصر خسرو: مقدمه و تصحیح بر اساس کهن‌ترین نسخه‌های خطی به‌دست‌آمده همراه با تلفظ واژه‌های دشوار و درست‌خوانی ابیات]] | ||
[[ | [[شاخ نبات حافظ]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۳۱
| نام | برزگر خالقی، محمدرضا |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1334ش |
| محل تولد | قزوین |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | شرح گلشن راز (اردبیلی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00963AUTHORCODE |
محمدرضا برزگر خالقى (متولد 1334ش- قزوین)، استاد، محقق، حافظ‌پژوه و سعدی‌پژوه قزوینی، مؤلف و مصحح نابینا،
ولادت
در سال 1334ش، متولد شد.
تحصیلات
تحصيلات ابتدايى و قسمتى از آموزش متوسطه را در دبستان فرهنگ و دبيرستان محمد قزوينى شهر قزوين طى كرد. تحصيلات دبيرستانى‌اش را در آموزشگاه نابينايان و سپس در دبيرستان‌هاى ديگرى سپرى كرد. با پايان يافتن اين مقطع، درسال 1355ش، در دانشكده ادبيات دانشگاه تهران پذيرفته شد و به آموزش زبان و ادبيات فارسی پرداخت. وى سپس دوره كارشناسى ارشد را طى كرده و درسال 1372، دوره دكترى ادبيات را در دانشگاه تهران به پايان رسانيد.
محمدرضا برزگر خالقى، در پانزده سالگى به دليل وقوع حادثه‌اى، بينايى چشم چپ و قسمت اعظم بينايى چشم راست خود را از دست داد و توانايى خواندن و نوشتن معمولى از او سلب شد.
وى در سال 1355ش، در دبيرستان تهران، به تدريس زبان و ادبيات فارسی و همچنين معارف اسلامى پرداخت و در سال 1366، در مجتمع آموزش عالى دهخدا (دانشگاه بين‌المللى امام خمينى قزوين) به تدريس و پژوهش فرهنگ و ادبيات فارسی مشغول شد.
برزگر خالقى، در همايش‌هاى علمى و آموزشى - پژوهشى متعددى نيز شركت كرده است. وى علاوه بر اينها، مدتى در هندوستان و ارمنستان به تدريس عرفان و ادب ایران پرداخت.
آثار
- تصحيح ديوان خاقانى؛
- تصحيح ديوان سنايى؛
- تصحيح مفاتيح الاعجاز في شرح گلشن راز؛
- تصويرها و توصيف‌ها در شعر معاصر ایران؛
- شرح گلشن راز، تأليف الهى اردبيلى؛
- شرح گلشن راز، تأليف وثوق الحكماى سبزوارى؛
- قصص العلماء، تأليف محمد بن سليمان تنكابنى؛
- گلشن عشق، گزيده شرح گلشن راز لاهيجى؛
- يك فروغ رخ ساقى؛
- شاخ نبات حافظ.