دیوان رضی‌الدین ارتیمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ی‎س' به 'ی‌س')
    جز (جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام‌ زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)')
     
    (۳۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR29275J1.jpg
    | تصویر =NUR29275J1.jpg
    | عنوان =دیوان رضی‎الدین ارتیمانی  
    | عنوان =دیوان رضی‌الدین ارتیمانی  
    | عنوان‌های دیگر =ديوان رضي الدين آرتيماني
    | عنوان‌های دیگر =ديوان رضي‌الدين آرتيماني


    مشتمل بر ساقي نامه و سوگندنامه غزليات - قصائد - رباعيات - مقطعات - مفردات
    مشتمل بر ساقي نامه و سوگندنامه غزليات - قصائد - رباعيات - مقطعات - مفردات
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[رضي الدين ارتيماني]] (نویسنده)
    [[آرتیمانی، رضی‌الدین]] (نویسنده)


    [[امامي، محمدعلي]] (گرد آورنده)
    [[امامي، محمدعلي]] (گرد آورنده)
    خط ۲۲: خط ۲۲:
    | شابک =
    | شابک =
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =29275
    | کتابخوان همراه نور =29275
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}  
    }}  
     
    {{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)}}
    '''‎دیوان رضی‎الدین ارتیمانی'''، مجموعه اشعار شاعر توانمند، [[رضي الدين ارتيماني|رضی‎الدین ارتیمانی]]، مشتمل بر ساقی‎نامه، سوگند‎نامه، غزلیات، قصاید، رباعیات، مقطعات و مفردات است. این مجموعه به اهتمام [[امامي، محمدعلي|محمدعلی امامی]]، گردآوری و تصحیح شده است.
    '''‎دیوان رضی‌الدین ارتیمانی'''، مجموعه اشعار شاعر توانمند، [[آرتیمانی، رضی‌الدین|رضی‌الدین ارتیمانی]]، مشتمل بر ساقی‌نامه، سوگند‎نامه، غزلیات، قصاید، رباعیات، مقطعات و مفردات است. این مجموعه به اهتمام [[امامي، محمدعلي|محمدعلی امامی]]، گردآوری و تصحیح شده است.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    کتاب، دارای یک مقدمه از [[امامي، محمدعلي|محمدعلی امامی]] است و محتوای آن در سه بخش (ساقی‎نامه و سوگندنامه – غزلیات و قصاید – رباعیات و مقطعات و مفردات) ارائه گردیده است.
    کتاب، دارای یک مقدمه از [[امامي، محمدعلي|محمدعلی امامی]] است و محتوای آن در سه بخش (ساقی‌نامه و سوگندنامه – غزلیات و قصاید – رباعیات و مقطعات و مفردات) ارائه گردیده است.


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    اشعار دیوان حاضر، دربردارنده مفاهیم عرفانی و ادبی برازنده‌ای است. [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] در سرودن غزل و قصیده و رباعی مهارت نشان داده و در به‎کار بردن مفاهیم عالی و رسانیدن معانی عرفانی، توانایی داشته. سادگی انتخاب و روانی بیان از ویژگی‎های شعر اوست. ساقی‎نامه‌اش استادانه طرح، شاعرانه دنبال می‌شود و ماهرانه به پایان می‎رسد. سوگندنامه وی قدرت شاعرانه و سیمای ادبی او را به‎خوبی نشان می‌دهد و همین زاده‌های طبع شیوای اوست که مورد توجه صاحب‎نظران و ادب‎دوستانش قرار داده و شاید اگر [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] جز ساقی‎نامه و سوگندنامه شعر دیگری نسروده بود، همان مقام ادبی و عرفانی را داشت که اکنون دارد.
    اشعار دیوان حاضر، دربردارنده مفاهیم عرفانی و ادبی برازنده‌ای است. [[آرتیمانی، رضی‌الدین|رضی]] در سرودن غزل و قصیده و رباعی مهارت نشان داده و در به‌کار بردن مفاهیم عالی و رسانیدن معانی عرفانی، توانایی داشته. سادگی انتخاب و روانی بیان از ویژگی‌های شعر اوست. ساقی‌نامه‌اش استادانه طرح، شاعرانه دنبال می‌شود و ماهرانه به پایان می‌رسد. سوگندنامه وی قدرت شاعرانه و سیمای ادبی او را به‌خوبی نشان می‌دهد و همین زاده‌های طبع شیوای اوست که مورد توجه صاحب‌نظران و ادب‎دوستانش قرار داده و شاید اگر [[آرتیمانی، رضی‌الدین|رضی]] جز ساقی‌نامه و سوگندنامه شعر دیگری نسروده بود، همان مقام ادبی و عرفانی را داشت که اکنون دارد.


    [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] از آن جمله شاعرانی است که به قول «هرمان اته» راه خود را پیموده و در بند وزن و قافیه متصنع نبوده و در حقیقت شعر را به‎خاطر نشان دادن واقعیات و جلوه‎گر ساختن احساسات می‌سروده، نه به ضرورت احتیاج و تشریفات. «اته» می‎نویسد:
    [[آرتیمانی، رضی‌الدین|رضی]] از آن جمله شاعرانی است که به قول «هرمان اته» راه خود را پیموده و در بند وزن و قافیه متصنع نبوده و در حقیقت شعر را به‌خاطر نشان دادن واقعیات و جلوه‌گر ساختن احساسات می‌سروده، نه به ضرورت احتیاج و تشریفات. «اته» می‌نویسد:


    طالع شعر فارسی در هند شبیه طالع شعر در خود ایران بود؛ در ایران هم به‎تدریج ابتکار از بین رفت و فقط صاحب‎نظرانی بر سبیل ندرت به ظهور رسیدند که در بند وزن و قافیه متصنع نبودند و راه خود را پیمودند و در سروده‌های خود احساسات بی‌شائبه خود را جلوه‎گر ساختند. نظیر حلقه دربار اکبر شاه، در همان زمان مجلسی از شاعران، به دربار پادشاه صوفی، یعنی شاه عباس بزرگ گرد آمدند که اکثر آنان غزل‎سرا بودند. متقدم‎ترین این جمع مولانا والی از دشت بیاض خراسان یا به قولی قهستان بود که شهرتش حتی در عهد شاه طهماسب، آغاز شد و به سال 1012 کشته گردید. بعد از او می‌توان [[رضي الدين ارتيماني|رضی ارتیمانی]] را ذکر کرد که پدرش ابراهیم ادهم، ناظم «خسرو و شیرن» بود<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص‎5-6</ref>.
    طالع شعر فارسی در هند شبیه طالع شعر در خود ایران بود؛ در ایران هم به‌تدریج ابتکار از بین رفت و فقط صاحب‌نظرانی بر سبیل ندرت به ظهور رسیدند که در بند وزن و قافیه متصنع نبودند و راه خود را پیمودند و در سروده‌های خود احساسات بی‌شائبه خود را جلوه‌گر ساختند. نظیر حلقه دربار اکبر شاه، در همان زمان مجلسی از شاعران، به دربار پادشاه صوفی، یعنی شاه عباس بزرگ گرد آمدند که اکثر آنان غزل‎سرا بودند. متقدم‎ترین این جمع مولانا والی از دشت بیاض خراسان یا به قولی قهستان بود که شهرتش حتی در عهد شاه طهماسب، آغاز شد و به سال 1012 کشته گردید. بعد از او می‌توان [[آرتیمانی، رضی‌الدین|رضی ارتیمانی]] را ذکر کرد که پدرش ابراهیم ادهم، ناظم «خسرو و شیرن» بود<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص‎5-6</ref>.


    درباره تعداد اشعاری که از [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] برجای مانده، سخن متفاوت است؛ [[هدایت، رضاقلی|رضاقلی خان هدایت]]، اشعار او را یک‎هزار بیت نوشته. تذکره سرو آزاد می‎نویسد: دیوان مختصری از او به نظر آمده. آذر بیگدلی، مؤلف آتشکده آذر، اشعار وی را به یک‎هزار بیت تخمین زده و ادیب دانشمند، آقای [[گلچین معانی، احمد|احمد گلچین معانی]] در پاورقی صفحه 938 تذکره میخانه، مجموع اشعارش را تا یک‎هزاروپانصد بیت نوشته. به هر صورت در مجموعه حاضر سعی شده است کلیه آثار این شاعر در دسترس علاقه‎مندان قرار گیرد و اگر هم غیر از این شعری داشته باشد، باید منتظر فرصتی بود تا در آینده به کمک ادب‎دوستان به این مجموعه افزوده گردد؛ زیرا به حکم «ما لا يدرك كله لا يترك كله»، انصاف نبود بیش از این گرد فراموشی چهره شاعر را بپوشاند.
    درباره تعداد اشعاری که از [[آرتیمانی، رضی‌الدین|رضی]] برجای مانده، سخن متفاوت است؛ [[هدایت، رضاقلی|رضاقلی خان هدایت]]، اشعار او را یک‎هزار بیت نوشته. تذکره سرو آزاد می‌نویسد: دیوان مختصری از او به نظر آمده. آذر بیگدلی، مؤلف آتشکده آذر، اشعار وی را به یک‎هزار بیت تخمین زده و ادیب دانشمند، آقای [[گلچین معانی، احمد|احمد گلچین معانی]] در پاورقی صفحه 938 تذکره میخانه، مجموع اشعارش را تا یک‎هزاروپانصد بیت نوشته. به هر صورت در مجموعه حاضر سعی شده است کلیه آثار این شاعر در دسترس علاقه‌مندان قرار گیرد و اگر هم غیر از این شعری داشته باشد، باید منتظر فرصتی بود تا در آینده به کمک ادب‎دوستان به این مجموعه افزوده گردد؛ زیرا به حکم «ما لا يدرك كله لا يترك كله»، انصاف نبود بیش از این گرد فراموشی چهره شاعر را بپوشاند.


    بهر انجام، سخن بر سر کم و بیشی نیست، بلکه آنچه مهم است شخصیت بارز و ادبی [[رضي الدين ارتيماني|رضی]] است که آن نیز از لابه‎لای همین مقدار اندک آشکار و هویدا می‎گردد<ref>ر.ک: همان، ص‎6-7</ref>.
    بهر انجام، سخن بر سر کم و بیشی نیست، بلکه آنچه مهم است شخصیت بارز و ادبی [[آرتیمانی، رضی‌الدین|رضی]] است که آن نیز از لابه‌لای همین مقدار اندک آشکار و هویدا می‌گردد<ref>ر.ک: همان، ص‎6-7</ref>.


    ساقی‎نامه [[رضي الدين ارتيماني|رضی‎الدین ارتیمانی]]، مشتمل بر اشعار عرفانی با مضامین عالی و گران‎بهاست؛ از آن جمله، ابیاتی است چون:
    ساقی‌نامه [[آرتیمانی، رضی‌الدین|رضی‌الدین ارتیمانی]]، مشتمل بر اشعار عرفانی با مضامین عالی و گران‌بهاست؛ از آن جمله، ابیاتی است چون:
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|''بیایید تا جمله مستان شویم''|2=''ز مجموع هستی پریشان شویم''}}
    {{ب|''بیایید تا جمله مستان شویم''|2=''ز مجموع هستی پریشان شویم''}}
    {{ب|''چو مستان به هم مهربانی کنیم''|2=''دمی بی‎ریا زندگانی کنیم''}}
    {{ب|''چو مستان به هم مهربانی کنیم''|2=''دمی بی‌ریا زندگانی کنیم''}}
    {{ب|''بگرییم یک‎دم چو باران به ‎هم ''|2=''که اینک فتادیم، یاران ز هم''}}
    {{ب|''بگرییم یک‎دم چو باران به ‎هم ''|2=''که اینک فتادیم، یاران ز هم''}}
    {{ب|''جهان منزل راحت‎اندیش نیست''|2=''ازل تا ابد یک نفس بیش نیست''}}
    {{ب|''جهان منزل راحت‌اندیش نیست''|2=''ازل تا ابد یک نفس بیش نیست''}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
    در برخی اشعاری که از رضی باقی مانده، نشانه‌های بارزی از عرض ارادات به [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و خاندان عترت یافت می‌شود، همچون:
    در برخی اشعاری که از رضی باقی مانده، نشانه‌های بارزی از عرض ارادات به [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و خاندان عترت یافت می‌شود، همچون:
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|''الهی به مستان میخانه‌ات''|2='' به عقل‎آفرینان دیوانه‌ات''}}
    {{ب|''الهی به مستان میخانه‌ات''|2='' به عقل‎آفرینان دیوانه‌ات''}}
    {{ب|''به دردی‎کش لجه کبریا''|2=''به ساقی کوثر، به شاه نجف''}}
    {{ب|''به دردی‌کش لجه کبریا''|2=''به ساقی کوثر، به شاه نجف''}}
    {{ب|''به دری که عرش است او را صدف ''|2=''که اینک فتادیم، یاران ز هم''}}
    {{ب|''به دری که عرش است او را صدف ''|2=''که اینک فتادیم، یاران ز هم''}}
    {{ب|''به نور دل صبح‎خیزان عشق''|2=''ز شادی به انده‎گریزان عشق''}}
    {{ب|''به نور دل صبح‌خیزان عشق''|2=''ز شادی به انده‌گریزان عشق''}}
    {{پایان شعر}}<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18-24</ref>.
    {{پایان شعر}}<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18-24</ref>.


    خط ۶۲: خط ۶۳:
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|''آن‎چنان داده عشق جوش مرا ''|2=''که ز سر رفته عقل و هوش مرا''}}
    {{ب|''آن‎چنان داده عشق جوش مرا ''|2=''که ز سر رفته عقل و هوش مرا''}}
    {{ب|''عقل کلی شده فراموشم ''|2=''بس‎که مالیده عشق، گوش مرا''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>.
    {{ب|''عقل کلی شده فراموشم ''|2=''بس‌که مالیده عشق، گوش مرا''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>.


    از این سراینده توانا قصیده‌ای بسیار زیبا و پرمحتوا در مدح [[امام على(ع)|مولای متقیان علی(ع)]] به‎جا مانده است که با این ابیات آغاز می‌شود:
    از این سراینده توانا قصیده‌ای بسیار زیبا و پرمحتوا در مدح [[امام على(ع)|مولای متقیان علی(ع)]] به‌جا مانده است که با این ابیات آغاز می‌شود:
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|''دگر چه شد که دلم برکشید ناله زار''|2=''دگر چه رفت که سر نیست در غم دستار''}}
    {{ب|''دگر چه شد که دلم برکشید ناله زار''|2=''دگر چه رفت که سر نیست در غم دستار''}}
    {{ب|''صبا چه گفت به بلبل ز بی‎وفایی گل ''|2='' که همچو اخگر آتش‎فشان شد از منقار''}}
    {{ب|''صبا چه گفت به بلبل ز بی‌وفایی گل ''|2='' که همچو اخگر آتش‎فشان شد از منقار''}}
    {{ب|''مگر که یار شکسته است ساغر پیمان''|2=''مگر که دوست گذشته است از سر اقرار''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص‎110</ref>.
    {{ب|''مگر که یار شکسته است ساغر پیمان''|2=''مگر که دوست گذشته است از سر اقرار''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص‎110</ref>.


    ==وضعیت کتاب==
    ==وضعیت کتاب==
    فهرست مطالب در کتاب ذکر نگردیده است.
    فهرست مطالب در کتاب ذکر نگردیده است.
    در پاورقی‎ها آدرس و توضیح برخی مطالب ذکر گردیده است.
    در پاورقی‌ها آدرس و توضیح برخی مطالب ذکر گردیده است.


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    خط ۸۰: خط ۸۱:
    مقدمه و متن کتاب.
    مقدمه و متن کتاب.


    {{شعر و شاعری}}
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
     
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
       
       
    خط ۹۲: خط ۹۴:
       
       
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده: 25 شهریور الی 24 مهر]]
    [[رده:سال97-25شهریور الی24 مهر]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹

    دیوان رضی‌الدین ارتیمانی
    دیوان رضی‌الدین ارتیمانی
    پدیدآورانآرتیمانی، رضی‌الدین (نویسنده) امامي، محمدعلي (گرد آورنده)
    عنوان‌های دیگرديوان رضي‌الدين آرتيماني مشتمل بر ساقي نامه و سوگندنامه غزليات - قصائد - رباعيات - مقطعات - مفردات
    ناشرخيام
    مکان نشرايران - تهران
    موضوعشعر فارسی - قرن 11ق.
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‏PIR‎‏ ‎‏6266‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    ‎دیوان رضی‌الدین ارتیمانی، مجموعه اشعار شاعر توانمند، رضی‌الدین ارتیمانی، مشتمل بر ساقی‌نامه، سوگند‎نامه، غزلیات، قصاید، رباعیات، مقطعات و مفردات است. این مجموعه به اهتمام محمدعلی امامی، گردآوری و تصحیح شده است.

    ساختار

    کتاب، دارای یک مقدمه از محمدعلی امامی است و محتوای آن در سه بخش (ساقی‌نامه و سوگندنامه – غزلیات و قصاید – رباعیات و مقطعات و مفردات) ارائه گردیده است.

    گزارش محتوا

    اشعار دیوان حاضر، دربردارنده مفاهیم عرفانی و ادبی برازنده‌ای است. رضی در سرودن غزل و قصیده و رباعی مهارت نشان داده و در به‌کار بردن مفاهیم عالی و رسانیدن معانی عرفانی، توانایی داشته. سادگی انتخاب و روانی بیان از ویژگی‌های شعر اوست. ساقی‌نامه‌اش استادانه طرح، شاعرانه دنبال می‌شود و ماهرانه به پایان می‌رسد. سوگندنامه وی قدرت شاعرانه و سیمای ادبی او را به‌خوبی نشان می‌دهد و همین زاده‌های طبع شیوای اوست که مورد توجه صاحب‌نظران و ادب‎دوستانش قرار داده و شاید اگر رضی جز ساقی‌نامه و سوگندنامه شعر دیگری نسروده بود، همان مقام ادبی و عرفانی را داشت که اکنون دارد.

    رضی از آن جمله شاعرانی است که به قول «هرمان اته» راه خود را پیموده و در بند وزن و قافیه متصنع نبوده و در حقیقت شعر را به‌خاطر نشان دادن واقعیات و جلوه‌گر ساختن احساسات می‌سروده، نه به ضرورت احتیاج و تشریفات. «اته» می‌نویسد:

    طالع شعر فارسی در هند شبیه طالع شعر در خود ایران بود؛ در ایران هم به‌تدریج ابتکار از بین رفت و فقط صاحب‌نظرانی بر سبیل ندرت به ظهور رسیدند که در بند وزن و قافیه متصنع نبودند و راه خود را پیمودند و در سروده‌های خود احساسات بی‌شائبه خود را جلوه‌گر ساختند. نظیر حلقه دربار اکبر شاه، در همان زمان مجلسی از شاعران، به دربار پادشاه صوفی، یعنی شاه عباس بزرگ گرد آمدند که اکثر آنان غزل‎سرا بودند. متقدم‎ترین این جمع مولانا والی از دشت بیاض خراسان یا به قولی قهستان بود که شهرتش حتی در عهد شاه طهماسب، آغاز شد و به سال 1012 کشته گردید. بعد از او می‌توان رضی ارتیمانی را ذکر کرد که پدرش ابراهیم ادهم، ناظم «خسرو و شیرن» بود[۱].

    درباره تعداد اشعاری که از رضی برجای مانده، سخن متفاوت است؛ رضاقلی خان هدایت، اشعار او را یک‎هزار بیت نوشته. تذکره سرو آزاد می‌نویسد: دیوان مختصری از او به نظر آمده. آذر بیگدلی، مؤلف آتشکده آذر، اشعار وی را به یک‎هزار بیت تخمین زده و ادیب دانشمند، آقای احمد گلچین معانی در پاورقی صفحه 938 تذکره میخانه، مجموع اشعارش را تا یک‎هزاروپانصد بیت نوشته. به هر صورت در مجموعه حاضر سعی شده است کلیه آثار این شاعر در دسترس علاقه‌مندان قرار گیرد و اگر هم غیر از این شعری داشته باشد، باید منتظر فرصتی بود تا در آینده به کمک ادب‎دوستان به این مجموعه افزوده گردد؛ زیرا به حکم «ما لا يدرك كله لا يترك كله»، انصاف نبود بیش از این گرد فراموشی چهره شاعر را بپوشاند.

    بهر انجام، سخن بر سر کم و بیشی نیست، بلکه آنچه مهم است شخصیت بارز و ادبی رضی است که آن نیز از لابه‌لای همین مقدار اندک آشکار و هویدا می‌گردد[۲].

    ساقی‌نامه رضی‌الدین ارتیمانی، مشتمل بر اشعار عرفانی با مضامین عالی و گران‌بهاست؛ از آن جمله، ابیاتی است چون:

    بیایید تا جمله مستان شویمز مجموع هستی پریشان شویم
    چو مستان به هم مهربانی کنیمدمی بی‌ریا زندگانی کنیم
    بگرییم یک‎دم چو باران به ‎هم که اینک فتادیم، یاران ز هم
    جهان منزل راحت‌اندیش نیستازل تا ابد یک نفس بیش نیست

    در برخی اشعاری که از رضی باقی مانده، نشانه‌های بارزی از عرض ارادات به امیرالمؤمنین(ع) و خاندان عترت یافت می‌شود، همچون:

    الهی به مستان میخانه‌ات به عقل‎آفرینان دیوانه‌ات
    به دردی‌کش لجه کبریابه ساقی کوثر، به شاه نجف
    به دری که عرش است او را صدف که اینک فتادیم، یاران ز هم
    به نور دل صبح‌خیزان عشقز شادی به انده‌گریزان عشق

    [۳].

    از جمله غزلیات پرشور و زیبای این شاعر توانمند است:

    آن‎چنان داده عشق جوش مرا که ز سر رفته عقل و هوش مرا
    عقل کلی شده فراموشم بس‌که مالیده عشق، گوش مرا

    [۴].

    از این سراینده توانا قصیده‌ای بسیار زیبا و پرمحتوا در مدح مولای متقیان علی(ع) به‌جا مانده است که با این ابیات آغاز می‌شود:

    دگر چه شد که دلم برکشید ناله زاردگر چه رفت که سر نیست در غم دستار
    صبا چه گفت به بلبل ز بی‌وفایی گل که همچو اخگر آتش‎فشان شد از منقار
    مگر که یار شکسته است ساغر پیمانمگر که دوست گذشته است از سر اقرار

    [۵].

    وضعیت کتاب

    فهرست مطالب در کتاب ذکر نگردیده است. در پاورقی‌ها آدرس و توضیح برخی مطالب ذکر گردیده است.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص‎5-6
    2. ر.ک: همان، ص‎6-7
    3. ر.ک: متن کتاب، ص18-24
    4. ر.ک: همان، ص38
    5. ر.ک: همان، ص‎110

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها