ابن خزیمه، محمد بن اسحاق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شيخ‌الإسلام (ابهام زدایی)' به 'شيخ‌الإسلام (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
Ibn Khuzaymah | Ibn Khuzaymah | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" |پنجم | | data-type="authorDeathDate" |پنجم ذ‌ی‌قعده سال 311ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۷: | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[كتاب التوحيد و إثبات صفات الرب عز و جل]] | | data-type="authorWritings" |[[كتاب التوحيد و إثبات صفات الرب عز و جل]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|شيخ‌الإسلام (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ابوبکر محمد بن اسحاق بن خزیمه''' (223 – 311ق)، شیخ‌الاسلام، فقیه، محدث، مفسر سلفی مذهب. وی را به‌خاطر کثرت شاگردان، امام‌الائمه لقب داده‌اند. ابن خزیمه از علم کلام بیزار بود و شاگردانش را از وقوع در مباحث کلامی و آموزش چنین مباحثی برحذر می‌داشت. | |||
او صاحب تألیفات فراوانی است که اگر تنها کتاب‌هایش را در نظر بگیریم، از یکصدوچهل اثر تجاوز می‌کند. | |||
«كتاب التوحيد و إثبات صفات الرب عزوجلّ»، از جمله آثار اوست. محمد بن اسحاق، سلفی‌مذهب بود و به جلوس خدا در بالای آسمان‌های هفت‌گانه اعتقاد داشت. از نظر وی، کسی که به مخلوق بودن قرآن اعتقاد دارد، کافر است و باید توبه کند. | |||
«كتاب التوحيد و إثبات صفات الرب عزوجلّ»، از جمله آثار اوست. محمد بن اسحاق، | |||
==ولادت و وفات== | ==ولادت و وفات== | ||
وی در سال 223ق، به دنیا آمد<ref>ر.ک: ابن خزیمه، ص22</ref> و به گزارش شاگردش [[ابن حبان، محمد بن حبان|ابن حبان]]، ابن خزیمه 88 سال عمر کرد. وی در شب شنبه، پنجم | وی در سال 223ق، به دنیا آمد<ref>ر.ک: ابن خزیمه، ص22</ref> و به گزارش شاگردش [[ابن حبان، محمد بن حبان|ابن حبان]]، ابن خزیمه 88 سال عمر کرد. وی در شب شنبه، پنجم ذ‌ی‌قعده سال 311ق، پس از نماز عشاء از دنیا رفت و روز شنبه، به خاک سپرده شد<ref>ر.ک: همان، ص30</ref>. | ||
==مذهب== | ==مذهب== | ||
او | او سلفی‌مذهب بود. حاکم از قول محمد بن صالح بن هانی می‌نویسد: از ابن خزیمه شنیدم که می‌گفت: هرکه به نشستن خدا بر عرش، در بالای آسمان‌های هفت‌گانه، اقرار نکند، کافر و مهدور الدم و مالش بر مسلمانان حلال است. حسان بن محمد فقیه هم نقل می‌کند که ابن خزیمه، قرآن را کلام الهی می‌دانست و هرکه را به مخلوق بودن آن اقرار داشت، کافری می‌دانست که اگر توبه نکند، باید وی را کشت و حق دفن در قبرستان مسلمانان نیز از جنازه‌اش سلب می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص24-25</ref>. | ||
ابن خزیمه، از علم کلام بدش | ابن خزیمه، از علم کلام بدش می‌آمد. منصور بن یحیای طوسی و ابوعبدالرحمن واعظ قدری (که هر دو از مخالفان ابن خزیمه بودند) گفته‌اند: «هذا إمام لا يسرع في الكلام و ينهی أصحابه عن التنازع في الكلام و تعليمه»؛ «او امامی است که با تأنی حرف می‌زند و اصحابش را از مباحث کلامی و آموزش آن، بازمی‌دارد»<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==گفتار وی درباره خویش== | ==گفتار وی درباره خویش== | ||
ابوعثمان حیری | ابوعثمان حیری می‌نویسد: ابن خزیمه به من گفت: هرگاه اراده نوشتن چیزی می‌کردم، نماز استخاره می‌خواندم تا خدا خیر را برای من در آن قرار دهد و سپس شروع به نوشتن می‌کردم<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>. ابوبکر محمد بن جعفر از وی نقل می‌کند: در پاسخ به سؤال کسی که از وی پرسید این علم را از کجا به دست آورده‌ای؟ گفت: پیامبر خدا(ص) فرموده: «ماء زمزم لما شرب له» و من چون از آن نوشیدم، از خداوند علم نافع خواستم<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
| خط ۷۲: | خط ۶۸: | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
{{ستون-شروع|2}} | |||
# [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخاری]]؛ | # [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخاری]]؛ | ||
# محمد بن مسلم؛ | # محمد بن مسلم؛ | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۳: | ||
# محمد بن فضل بن محمد؛ | # محمد بن فضل بن محمد؛ | ||
و...<ref>ر.ک: همان</ref>. | و...<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
{{پایان}} | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
[[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم]]، در «علوم الحدیث» | [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم]]، در «علوم الحدیث» می‌نویسد: مصنفات ابن خزیمه (به‌جز مسائلش که در صد جزء نوشته و تنها «فقه حدیث بریره» وی سه جزء دارد)، از یکصدوچهل کتاب تجاوز می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۹۶: | خط ۹۴: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[ | [[صحيح ابن خزیمة]] | ||
[[كتاب التوحيد و إثبات صفات الرب عز و جل]] | [[كتاب التوحيد و إثبات صفات الرب عز و جل]] | ||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۳: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۸
| نام | محمد بن اسحاق بن خزیمه |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن خزيمه، محمد بن اسحاق
ابن خزيمه، اب‍و ب‍ک‍ر محمد س‍ل‍م‍ي، محمد بن اسحاق س‍ل‍م‍ي ن‍ي‍ش‍اب‍وري، محمد بن اسحاق Ibn Khuzaymah |
| نام پدر | اسحاق |
| متولد | 223ق |
| محل تولد | نیشابور |
| رحلت | پنجم ذ‌ی‌قعده سال 311ق |
| اساتید | اسحاق بن راهویه
محمد بن حمید محمود بن غیلان |
| برخی آثار | كتاب التوحيد و إثبات صفات الرب عز و جل |
| کد مؤلف | AUTHORCODE13871AUTHORCODE |
ابوبکر محمد بن اسحاق بن خزیمه (223 – 311ق)، شیخ‌الاسلام، فقیه، محدث، مفسر سلفی مذهب. وی را به‌خاطر کثرت شاگردان، امام‌الائمه لقب داده‌اند. ابن خزیمه از علم کلام بیزار بود و شاگردانش را از وقوع در مباحث کلامی و آموزش چنین مباحثی برحذر می‌داشت.
او صاحب تألیفات فراوانی است که اگر تنها کتاب‌هایش را در نظر بگیریم، از یکصدوچهل اثر تجاوز می‌کند.
«كتاب التوحيد و إثبات صفات الرب عزوجلّ»، از جمله آثار اوست. محمد بن اسحاق، سلفی‌مذهب بود و به جلوس خدا در بالای آسمان‌های هفت‌گانه اعتقاد داشت. از نظر وی، کسی که به مخلوق بودن قرآن اعتقاد دارد، کافر است و باید توبه کند.
ولادت و وفات
وی در سال 223ق، به دنیا آمد[۱] و به گزارش شاگردش ابن حبان، ابن خزیمه 88 سال عمر کرد. وی در شب شنبه، پنجم ذ‌ی‌قعده سال 311ق، پس از نماز عشاء از دنیا رفت و روز شنبه، به خاک سپرده شد[۲].
مذهب
او سلفی‌مذهب بود. حاکم از قول محمد بن صالح بن هانی می‌نویسد: از ابن خزیمه شنیدم که می‌گفت: هرکه به نشستن خدا بر عرش، در بالای آسمان‌های هفت‌گانه، اقرار نکند، کافر و مهدور الدم و مالش بر مسلمانان حلال است. حسان بن محمد فقیه هم نقل می‌کند که ابن خزیمه، قرآن را کلام الهی می‌دانست و هرکه را به مخلوق بودن آن اقرار داشت، کافری می‌دانست که اگر توبه نکند، باید وی را کشت و حق دفن در قبرستان مسلمانان نیز از جنازه‌اش سلب می‌شود[۳].
ابن خزیمه، از علم کلام بدش می‌آمد. منصور بن یحیای طوسی و ابوعبدالرحمن واعظ قدری (که هر دو از مخالفان ابن خزیمه بودند) گفته‌اند: «هذا إمام لا يسرع في الكلام و ينهی أصحابه عن التنازع في الكلام و تعليمه»؛ «او امامی است که با تأنی حرف می‌زند و اصحابش را از مباحث کلامی و آموزش آن، بازمی‌دارد»[۴].
گفتار وی درباره خویش
ابوعثمان حیری می‌نویسد: ابن خزیمه به من گفت: هرگاه اراده نوشتن چیزی می‌کردم، نماز استخاره می‌خواندم تا خدا خیر را برای من در آن قرار دهد و سپس شروع به نوشتن می‌کردم[۵]. ابوبکر محمد بن جعفر از وی نقل می‌کند: در پاسخ به سؤال کسی که از وی پرسید این علم را از کجا به دست آورده‌ای؟ گفت: پیامبر خدا(ص) فرموده: «ماء زمزم لما شرب له» و من چون از آن نوشیدم، از خداوند علم نافع خواستم[۶].
اساتید
- اسحاق بن راهویه؛
- محمد بن حمید؛
- محمود بن غیلان؛
- عتبة بن عبدالله حمدی مروزی[۷].
شاگردان
- بخاری؛
- محمد بن مسلم؛
- محمد بن عبدالله بن عبدالحکم؛
- احمد بن مبارک مستملی؛
- ابراهیم بن ابوطالب؛
- ابوعلی نیشابوری؛
- اسحاق بن سعید نسوی؛
- ابوعمرو بن حمدان؛
- ابوحامد احمد بن محمد بن بالویه؛
- ابوبکر احمد بن مهران مقری؛
- محمد بن احمد بن بصیر؛
- محمد بن فضل بن محمد؛
و...[۸].
آثار
حاکم، در «علوم الحدیث» می‌نویسد: مصنفات ابن خزیمه (به‌جز مسائلش که در صد جزء نوشته و تنها «فقه حدیث بریره» وی سه جزء دارد)، از یکصدوچهل کتاب تجاوز می‌کند[۹].
پانویس
منابع مقاله
ابن خزیمه نیشابوری، ابوبکر محمد بن اسحاق، «كتاب التوحيد و إثبات صفات الرب عز و جلّ»، تحقیق و تخریج احادیث: ابومالک احمد بن علی بن مثنی بن عبدالله قفیلی ریاشی رادعی، بی جا، دار عبادالرحمن، چاپ سوم، 1431ق/2010م.