بیرجندی واعظ، عبداللطیف بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'اهل بيت' به 'اهل‌بيت')
     
    (۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۶: خط ۶:
    |-
    |-
    |نام‌های دیگر  
    |نام‌های دیگر  
    | data-type="authorOtherNames" |واع‍ظ ب‍ي‍رج‍ن‍دي‌، ع‍ب‍دال‍طي‍ف‌ ب‍ن‌ ع‍ل‍ي‌
    | data-type="authorOtherNames" |واع‍ظ ب‍ي‍رج‍ن‍دي‌، ع‍ب‍دال‍طي‍ف ب‍ن ع‍ل‍ي‌


    ب‍ي‍رج‍ن‍دي‌، ع‍ب‍دال‍طي‍ف‌ ب‍ن‌ ع‍ل‍ي‌
    ب‍ي‍رج‍ن‍دي‌، ع‍ب‍دال‍طي‍ف ب‍ن ع‍ل‍ي‌


    واع‍ظ، ع‍ب‍دال‍طي‍ف‌ ب‍ن‌ ع‍ل‍ي‌
    واع‍ظ، ع‍ب‍دال‍طي‍ف ب‍ن ع‍ل‍ي‌


    |-
    |-
    خط ۲۹: خط ۲۹:
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    | data-type="authorWritings" |فضايل و مناقب اهل بيت عليهم‎السلام: پنج تن آل عبا
    | data-type="authorWritings" |فضايل و مناقب اهل‌بيت عليهم‌السلام: پنج تن آل عبا


    |- class="articleCode"
    |- class="articleCode"
    خط ۳۶: خط ۳۶:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|واعظ (ابهام زدایی)}}


    '''عبداللطیف بن علی بیرجندی واعظ'''، از خطیبان قرن دهم هجری قمری است که دارای ذوق شعری هم بوده و آثاری درباره فضایل اهل‎بیت(ع) نگاشته است. مهم‎ترین اثر او «قصص الانبیاء در تاریخ حضرات انبیاء(ع)» است. او همچنین مضامین کتاب مناقب سید على بن شهاب‎الدّین همدانى را به نظم کشیده است.
    '''عبداللطیف بن علی بیرجندی واعظ'''، از خطیبان قرن دهم هجری قمری است که دارای ذوق شعری هم بوده و آثاری درباره فضایل اهل‎‌بیت(ع) نگاشته است. مهم‎ترین اثر او «قصص الانبیاء در تاریخ حضرات انبیاء(ع)» است. او همچنین مضامین کتاب مناقب سید على بن شهاب‌الدّین همدانى را به نظم کشیده است.


    ==تولد، وفات، معاصران==
    ==تولد، وفات، معاصران==
    «از زندگانى عبداللطیف آگاهى گسترده‎اى در دست نیست، جز آنچه تاریخ‎نویسان محلى یا فهرست‎نگاران آثار وى ثبت کرده‎اند؛ ولى این مقدار روشن است که او در شهرستان بیرجند پا به عرصه وجود گذاشته و به سال 921ق، دار فانى را وداع نموده است. بدینسان وى با ریاضى‎دان و منجّم مشهور مولانا عبدالعلى بن محمّدحسین بیرجندى، متوفاى 934ق، همچنین با شاعر اهل‎بیت(ع)، محمّد بن حسام خوسفى، متوفاى 875ق، معاصر بوده است»<ref>ر.ک: ربانی گازاری، علی، ص9</ref>.
    «از زندگانى عبداللطیف آگاهى گسترده‌اى در دست نیست، جز آنچه تاریخ‌نویسان محلى یا فهرست‌نگاران آثار وى ثبت کرده‌اند؛ ولى این مقدار روشن است که او در شهرستان بیرجند پا به عرصه وجود گذاشته و به سال 921ق، دار فانى را وداع نموده است. بدینسان وى با ریاضى‎دان و منجّم مشهور مولانا عبدالعلى بن محمّدحسین بیرجندى، متوفاى 934ق، همچنین با شاعر اهل‎‌بیت(ع)، محمّد بن حسام خوسفى، متوفاى 875ق، معاصر بوده است»<ref>ر.ک: ربانی گازاری، علی، ص9</ref>.


    محمّد بن حسام در قصیده‎اى او را ستوده که برخى از ابیات آن چنین است:
    محمّد بن حسام در قصیده‌اى او را ستوده که برخى از ابیات آن چنین است:
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|''عبداللطیف! اى سخنت لؤلؤ خوشاب''|2=''آینه‎دار رأى منیر تو آفتاب''}}
    {{ب|''عبداللطیف! اى سخنت لؤلؤ خوشاب''|2=''آینه‌دار رأى منیر تو آفتاب''}}
    {{ب|''باغ سخن که سنبل و ریحان از آن برند''|2=''از جویبار عذب مقال تو خورده آب''}}
    {{ب|''باغ سخن که سنبل و ریحان از آن برند''|2=''از جویبار عذب مقال تو خورده آب''}}
    {{ب|''زان رو که آفتاب کند اقتباس نور''|2=''چون ذرّه در هواى تو باشد به اضطراب''}}
    {{ب|''زان رو که آفتاب کند اقتباس نور''|2=''چون ذرّه در هواى تو باشد به اضطراب''}}
    {{ب|''با عزّ و جاه و دولت اقبال مردمى ''|2='' خوش باد دور عمر تو چون مدّت شباب''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>.
    {{ب|''با عزّ و جاه و دولت اقبال مردمى ''|2='' خوش باد دور عمر تو چون مدّت شباب''<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>}}{{پایان شعر}}




    ==اطلاعات علمی==
    ==اطلاعات علمی==
    وى خطیب، شاعر و نگارنده بوده که توانایى‎هاى خویش را در تدوین قصص انبیا و ذکر فضائل و مناقب اهل‎بیت(ع) و ابراز ارادت به آنان آشکار ساخته است.<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>.
    وى خطیب، شاعر و نگارنده بوده که توانایی‌هاى خویش را در تدوین قصص انبیا و ذکر فضائل و مناقب اهل‎‌بیت(ع) و ابراز ارادت به آنان آشکار ساخته است.<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>.


    [[آیتی، عبدالمحمد|مرحوم آیتى]] در کتاب بهارستان به نقل از تاریخ حسامى مى‎نویسد: مولانا عبداللطیف بیرجندى، افصح الشّعراء است که خداوند مجید لطیف، لطائف بسیار و ظرائف بى‎شمار در وجود او به ظهور آورده که از آن جمله است لطف طبع و حسن تقریر و بیان دلپذیر و در مناقب ائمه اطهار(ع) قصاید غرّاء دارد و مضامین کتاب مناقب سید على بن شهاب‎الدّین همدانى را به نظم آورده است.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>.
    [[آیتی، عبدالمحمد|مرحوم آیتى]] در کتاب بهارستان به نقل از تاریخ حسامى مى‌نویسد: مولانا عبداللطیف بیرجندى، افصح الشّعراء است که خداوند مجید لطیف، لطائف بسیار و ظرائف بی‌شمار در وجود او به ظهور آورده که از آن جمله است لطف طبع و حسن تقریر و بیان دلپذیر و در مناقب ائمه اطهار(ع) قصاید غرّاء دارد و مضامین کتاب مناقب سید على بن شهاب‌الدّین همدانى را به نظم آورده است.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>.


    «بنا بر آنچه دانشمند آلمانى هرمان ‎اته در کتاب تاریخ ادبیات ایران، ترجمه دکتر شفق نوشته، وى از معاریف عصر خود بوده است و کتاب مشهور قصص الانبیاء در تاریخ حضرات انبیاء(ع)، از او است»<ref>همان، ص10</ref>.
    «بنا بر آنچه دانشمند آلمانى هرمان ‎اته در کتاب تاریخ ادبیات ایران، ترجمه دکتر شفق نوشته، وى از معاریف عصر خود بوده است و کتاب مشهور قصص الانبیاء در تاریخ حضرات انبیاء(ع)، از او است»<ref>همان، ص10</ref>.


    «عبداللطیف داراى آثار و اشعار زیادى است و چنان‎که از آثارش برمى‎آید، داراى نثرى فصیح بوده و در ترسیم و توصیف وقایع، ذهن نیرومند و آفریننده‎اى داشته است. مهم‎ترین اثر وى کتاب «قصص الانبیاء» است که وى در اول کتاب هدف خود از تألیف آن را چنین شرح مى‎دهد: همگى همّت مصروف آن شد که قصص انبیاى کرام - صلوات‌اللّه‌علیهم‌اجمعین - نوشته شود که ببینند از دور آدم صفى‎اللّه(ع) تا زمان حضرت مصطفى(ص)، مجموع انبیا و رسل در این دار فانى چه‎ها دیده‎اند تا بدین سبب آسودگى خاطر یابند و شکر حضرت بارى جلّ ذکره نمایند و صبر کنند و توکل کلّ بر حضرت جلیل جبّار کنند»<ref>همان، ص10-11</ref>.
    «عبداللطیف داراى آثار و اشعار زیادى است و چنان‌که از آثارش برمی‌آید، داراى نثرى فصیح بوده و در ترسیم و توصیف وقایع، ذهن نیرومند و آفریننده‌اى داشته است. مهم‎ترین اثر وى کتاب «قصص الانبیاء» است که وى در اول کتاب هدف خود از تألیف آن را چنین شرح مى‎دهد: همگى همّت مصروف آن شد که قصص انبیاى کرام - صلوات‌اللّه‌علیهم‌اجمعین - نوشته شود که ببینند از دور آدم صفی‌اللّه(ع) تا زمان حضرت مصطفى(ص)، مجموع انبیا و رسل در این دار فانى چه‌ها دیده‌اند تا بدین سبب آسودگى خاطر یابند و شکر حضرت بارى جلّ ذکره نمایند و صبر کنند و توکل کلّ بر حضرت جلیل جبّار کنند»<ref>همان، ص10-11</ref>.


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references />
    <references/>


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    ربانی گازاری، علی، پیشگفتار کتاب «فضایل و مناقب اهل‎بیت(ع): پنج تن آل عبا»، اثر بیرجندى واعظ، عبداللطیف بن على‎، به تحقیق على ربانى گازارى، ‎نورگستر، قم، 1384ش.
    ربانی گازاری، علی، پیشگفتار کتاب «فضایل و مناقب اهل‎‌بیت(ع): پنج تن آل عبا»، اثر بیرجندى واعظ، عبداللطیف بن على‎، به تحقیق على ربانى گازارى، ‎نورگستر، قم، 1384ش.


    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    [[فضایل و مناقب اهلبیت(ع) - پنج تن آل عبا(ع)]]
    {{وابسته‌ها}}
     
    [[فضایل و مناقب اهل‌بیت(ع) - پنج تن آل عبا(ع)]]


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده: 25 شهریور الی 24 مهر]]
    [[رده:سال97-25شهریور الی24 مهر]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۰

    بيرجندي واعظ، عبداللطيف بن علي
    نام بيرجندي واعظ، عبداللطيف بن علي
    نام‌های دیگر واع‍ظ ب‍ي‍رج‍ن‍دي‌، ع‍ب‍دال‍طي‍ف ب‍ن ع‍ل‍ي‌

    ب‍ي‍رج‍ن‍دي‌، ع‍ب‍دال‍طي‍ف ب‍ن ع‍ل‍ي‌

    واع‍ظ، ع‍ب‍دال‍طي‍ف ب‍ن ع‍ل‍ي‌

    نام پدر علی
    متولد قرن دهم
    محل تولد بیرجند
    رحلت 921ق
    اساتید
    برخی آثار فضايل و مناقب اهل‌بيت عليهم‌السلام: پنج تن آل عبا
    کد مؤلف AUTHORCODE06471AUTHORCODE

    عبداللطیف بن علی بیرجندی واعظ، از خطیبان قرن دهم هجری قمری است که دارای ذوق شعری هم بوده و آثاری درباره فضایل اهل‎‌بیت(ع) نگاشته است. مهم‎ترین اثر او «قصص الانبیاء در تاریخ حضرات انبیاء(ع)» است. او همچنین مضامین کتاب مناقب سید على بن شهاب‌الدّین همدانى را به نظم کشیده است.

    تولد، وفات، معاصران

    «از زندگانى عبداللطیف آگاهى گسترده‌اى در دست نیست، جز آنچه تاریخ‌نویسان محلى یا فهرست‌نگاران آثار وى ثبت کرده‌اند؛ ولى این مقدار روشن است که او در شهرستان بیرجند پا به عرصه وجود گذاشته و به سال 921ق، دار فانى را وداع نموده است. بدینسان وى با ریاضى‎دان و منجّم مشهور مولانا عبدالعلى بن محمّدحسین بیرجندى، متوفاى 934ق، همچنین با شاعر اهل‎‌بیت(ع)، محمّد بن حسام خوسفى، متوفاى 875ق، معاصر بوده است»[۱].

    محمّد بن حسام در قصیده‌اى او را ستوده که برخى از ابیات آن چنین است:

    عبداللطیف! اى سخنت لؤلؤ خوشابآینه‌دار رأى منیر تو آفتاب
    باغ سخن که سنبل و ریحان از آن برنداز جویبار عذب مقال تو خورده آب
    زان رو که آفتاب کند اقتباس نورچون ذرّه در هواى تو باشد به اضطراب
    با عزّ و جاه و دولت اقبال مردمى خوش باد دور عمر تو چون مدّت شباب[۲]


    اطلاعات علمی

    وى خطیب، شاعر و نگارنده بوده که توانایی‌هاى خویش را در تدوین قصص انبیا و ذکر فضائل و مناقب اهل‎‌بیت(ع) و ابراز ارادت به آنان آشکار ساخته است.[۳].

    مرحوم آیتى در کتاب بهارستان به نقل از تاریخ حسامى مى‌نویسد: مولانا عبداللطیف بیرجندى، افصح الشّعراء است که خداوند مجید لطیف، لطائف بسیار و ظرائف بی‌شمار در وجود او به ظهور آورده که از آن جمله است لطف طبع و حسن تقریر و بیان دلپذیر و در مناقب ائمه اطهار(ع) قصاید غرّاء دارد و مضامین کتاب مناقب سید على بن شهاب‌الدّین همدانى را به نظم آورده است.[۴].

    «بنا بر آنچه دانشمند آلمانى هرمان ‎اته در کتاب تاریخ ادبیات ایران، ترجمه دکتر شفق نوشته، وى از معاریف عصر خود بوده است و کتاب مشهور قصص الانبیاء در تاریخ حضرات انبیاء(ع)، از او است»[۵].

    «عبداللطیف داراى آثار و اشعار زیادى است و چنان‌که از آثارش برمی‌آید، داراى نثرى فصیح بوده و در ترسیم و توصیف وقایع، ذهن نیرومند و آفریننده‌اى داشته است. مهم‎ترین اثر وى کتاب «قصص الانبیاء» است که وى در اول کتاب هدف خود از تألیف آن را چنین شرح مى‎دهد: همگى همّت مصروف آن شد که قصص انبیاى کرام - صلوات‌اللّه‌علیهم‌اجمعین - نوشته شود که ببینند از دور آدم صفی‌اللّه(ع) تا زمان حضرت مصطفى(ص)، مجموع انبیا و رسل در این دار فانى چه‌ها دیده‌اند تا بدین سبب آسودگى خاطر یابند و شکر حضرت بارى جلّ ذکره نمایند و صبر کنند و توکل کلّ بر حضرت جلیل جبّار کنند»[۶].

    پانویس

    1. ر.ک: ربانی گازاری، علی، ص9
    2. ر.ک: همان، ص10
    3. ر.ک: همان، ص9-10
    4. ر.ک: همان، ص10
    5. همان، ص10
    6. همان، ص10-11

    منابع مقاله

    ربانی گازاری، علی، پیشگفتار کتاب «فضایل و مناقب اهل‎‌بیت(ع): پنج تن آل عبا»، اثر بیرجندى واعظ، عبداللطیف بن على‎، به تحقیق على ربانى گازارى، ‎نورگستر، قم، 1384ش.

    وابسته‌ها