هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '| تعداد جلد =1 | کد پدیدآور =' به '| تعداد جلد =1 | کتابخانۀ دیجیتال نور = | کد پدیدآور =') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'آداب (ابهام زدایی)' به 'آداب (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور | | کتابخانۀ دیجیتال نور =19150 | ||
| کتابخوان همراه نور =19150 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| آداب (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين'''، از آثار [[موسوی دهسرخی اصفهانی، محمود|سید محمود موسوى ده‌سرخى اصفهانى]] (متولد 1335ق، روستای ده‌سرخ اصفهان) است که در آن، کتاب «آداب المتعلمين»، نوشته [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] (طوس 579-653ش، بغداد) را از عربی به فارسی ترجمه و شرح کرده است. | '''هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين'''، از آثار [[موسوی دهسرخی اصفهانی، محمود|سید محمود موسوى ده‌سرخى اصفهانى]] (متولد 1335ق، روستای ده‌سرخ اصفهان) است که در آن، کتاب «آداب المتعلمين»، نوشته [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] (طوس 579-653ش، بغداد) را از عربی به فارسی ترجمه و شرح کرده است. | ||
درباره این ترجمه چند نکته گفتنی است: | درباره این ترجمه چند نکته گفتنی است: | ||
# مترجم محترم، متن عربی آداب المتعلمين را در اثر حاضر نیاورده و به ترجمه و شرح اکتفا کرده است. همچنین شرح ایشان به‌صورت مزجی نیست و مطالب شرح از ترجمه تفکیک شده و ترجمه در متن صفحات و شرح در پاورقی آن آمده است. | # مترجم محترم، متن عربی آداب المتعلمين را در اثر حاضر نیاورده و به ترجمه و شرح اکتفا کرده است. همچنین شرح ایشان به‌صورت مزجی نیست و مطالب شرح از ترجمه تفکیک شده و ترجمه در متن صفحات و شرح در پاورقی آن آمده است. | ||
# مترجم در مقدمه‌اش – که زمان و مکان نگارشش را مشخص نکرده - یادآور شده است: «... این، | # مترجم در مقدمه‌اش – که زمان و مکان نگارشش را مشخص نکرده - یادآور شده است: «... این، رسالهای است پرفائده به امر [[فانی اصفهانی، سید علی|استاد اعظم حضرت حجت‌الاسلام‌والمسلمین آقای سید علی علامه فانی اصفهانی]] - سلمه اللّه - نگاشته شد در ترجمه و شرح آداب المتعلمين [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|مرحوم خواجه طوسی(ره)]]؛ به اضافه 130 حدیث مقتبس از [[الكافي (ط. دارالحديث)|اصول کافی]] و [[خصال شيخ صدوق|خصال صدوق]] و [[مشكاة الأنوار في غرر الأخبار|مشكوة الأنوار]] [[طبرسی، فضل بن حسن|طبرسى]] و [[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]] که مشتمل است بر مختصر وظائف طلاب دینی - حفظهم اللّه - و نامیدم آن را به هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39012/1/2 ر.ک: مقدمه مترجم، ص2-3]</ref>. | ||
# مترجم و شارح محترم، توضیحات متعددی را در پاورقی آورده، ولی متأسفانه مطالبش مستند نیست و فقط منابع روایاتی را که آورده در مقدمه به‌صورت کلی معین کرده، اما به هیچ کتاب و منبعی استناد جزئی و مشخص نکرده است و حتی آدرس آیات و روایات را نیز نیاورده است. | # مترجم و شارح محترم، توضیحات متعددی را در پاورقی آورده، ولی متأسفانه مطالبش مستند نیست و فقط منابع روایاتی را که آورده در مقدمه به‌صورت کلی معین کرده، اما به هیچ کتاب و منبعی استناد جزئی و مشخص نکرده است و حتی آدرس آیات و روایات را نیز نیاورده است. | ||
# همچنین برای اثر حاضر فهارس فنی و فهرست منابع و حتی فهرست مطالب هم تنظیم نشده است. | # همچنین برای اثر حاضر فهارس فنی و فهرست منابع و حتی فهرست مطالب هم تنظیم نشده است. | ||
# البته مقابله تفصیلی ترجمه حاضر با متن اصلی «آداب المتعلمين»، مسئله‌ای تخصصی است و فرصتی فراخ می‌طلبد، ولی برای مقایسه اجمالی شایسته است به این نمونه توجه شود: | # البته مقابله تفصیلی ترجمه حاضر با متن اصلی «آداب المتعلمين»، مسئله‌ای تخصصی است و فرصتی فراخ می‌طلبد، ولی برای مقایسه اجمالی شایسته است به این نمونه توجه شود: | ||
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] در آداب المتعلمين که در کتاب جامع المقدمات منتشر شده، چنین نوشته است: «الفصل الثامن: في الشفقة و النصيحة. ينبغي أن يكون صاحب العلم مشفقا ناصحا؛ فالحسد يضرّ و لا ينفع، بل يشغله [عن] نية تحصيل الكمال و ينبغي أن يكون همّة المعلّم أن يصير المتعلّم في قرنه عالما و یشفق على تلامذته بحيث فاق على علماء العالم و ينبغي لطالب العلم أن لا ينازع أحدا و لا يخاصمه؛ لأنّه يضيع الأوقات، فالمحسن سيجزى | [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] در آداب المتعلمين که در کتاب جامع المقدمات منتشر شده، چنین نوشته است: «الفصل الثامن: في الشفقة و النصيحة. ينبغي أن يكون صاحب العلم مشفقا ناصحا؛ فالحسد يضرّ و لا ينفع، بل يشغله [عن] نية تحصيل الكمال و ينبغي أن يكون همّة المعلّم أن يصير المتعلّم في قرنه عالما و یشفق على تلامذته بحيث فاق على علماء العالم و ينبغي لطالب العلم أن لا ينازع أحدا و لا يخاصمه؛ لأنّه يضيع الأوقات، فالمحسن سيجزى بإحسه‌گانه و المسيء سيكفيه مساوئه...»<ref>ر.ک: طوسی خواجه نصیرالدین، ص28-29</ref>. | ||
مترجم محترم، چنین ترجمه کرده است: «فصل هشتم در مهربانى و نصیحت و اندرزکردن است. سزاوار است که طالب علم، مهربان و از روى اخلاص نیکخواه دیگران باشد و حسد نورزد که ضرر دارد و نفعی ندارد (چنان‌که از اخبار بسیارى حرمت آن و اجتناب از آن معلوم است)، بلکه سزاوار است که نیتش تحصیل کمال باشد و باید همت معلم آن باشد که شاگرد در زمان خودش عالم گردد و مهربانى کند بر او به‌طوری‌که از علماى اعلام برتری پیدا نماید و سزاوار است که طالب علم با کسى نزاع و دشمنى نکند؛ اولا وقتش تلف می‌شود و ثانیا نیکوکار به‌واسطه نیکی‌اش جزاى نیکو داده می‌شود و بدکار به‌واسطه بدی‌اش جزاى شرّ خواهد گرفت (پس دشمنى شما ثمره جز نفاق نخواهد داشت)»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص70-73</ref>. | مترجم محترم، چنین ترجمه کرده است: «فصل هشتم در مهربانى و نصیحت و اندرزکردن است. سزاوار است که طالب علم، مهربان و از روى اخلاص نیکخواه دیگران باشد و حسد نورزد که ضرر دارد و نفعی ندارد (چنان‌که از اخبار بسیارى حرمت آن و اجتناب از آن معلوم است)، بلکه سزاوار است که نیتش تحصیل کمال باشد و باید همت معلم آن باشد که شاگرد در زمان خودش عالم گردد و مهربانى کند بر او به‌طوری‌که از علماى اعلام برتری پیدا نماید و سزاوار است که طالب علم با کسى نزاع و دشمنى نکند؛ اولا وقتش تلف می‌شود و ثانیا نیکوکار به‌واسطه نیکی‌اش جزاى نیکو داده می‌شود و بدکار به‌واسطه بدی‌اش جزاى شرّ خواهد گرفت (پس دشمنى شما ثمره جز نفاق نخواهد داشت)»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39012/1/70 ر.ک: متن کتاب، ص70-73]</ref>. | ||
چنان‌که مشاهده می‌شود، ترجمه مذکور، درست است و از نظر زبانی، مطابق و گویا است و اشکال خاصی در آن مشاهده نشد؛ جز آنکه در برخی از موارد مطالبی در داخل پرانتز به آن افزوده که می‌توان آن را جزو شرح و توضیح دانست. | چنان‌که مشاهده می‌شود، ترجمه مذکور، درست است و از نظر زبانی، مطابق و گویا است و اشکال خاصی در آن مشاهده نشد؛ جز آنکه در برخی از موارد مطالبی در داخل پرانتز به آن افزوده که می‌توان آن را جزو شرح و توضیح دانست. | ||
# مترجم و شارح محترم، ترجمه و شرح این اثر را در تاریخ هشتم جمادى‌الاولى سنة 1377ق، به پایان برده و در پایان کتاب، اسامی پدران و سلسله شجره‌نامه خود را نوشته و آن را با 35 واسطه به حضرت امام موسی کاظم(ع) رسانده است<ref>ر.ک: همان، ص93-94</ref>. | # مترجم و شارح محترم، ترجمه و شرح این اثر را در تاریخ هشتم جمادى‌الاولى سنة 1377ق، به پایان برده و در پایان کتاب، اسامی پدران و سلسله شجره‌نامه خود را نوشته و آن را با 35 واسطه به حضرت امام موسی کاظم(ع) رسانده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39012/1/93 ر.ک: همان، ص93-94]</ref>. | ||
# همچنین مترجم و شارح محترم، تقریظ [[ | # همچنین مترجم و شارح محترم، تقریظ [[فانی اصفهانی، سید علی|آیت‌الله سید علی علامه فانى اصفهانى]] را – که در تاریخ 26 رجب 1377ق، به زبان فارسی نوشته - در تأیید ترجمه و شرح حاضر آورده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39012/1/95 ر.ک: همان، ص95-96]</ref>. | ||
# او همچنین تصویر نسخه خطی اجازه‌نامه روایی [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آیت‌الله شیخ آقابزرگ تهرانی]] به خودش را آورده که به زبان عربی است و در نجف اشرف در خانه خودش در تاریخ روز جمعه دو روز قبل از دحو الارض در سال 1376ق، نوشته است<ref>ر.ک: همان، ص98</ref>. | # او همچنین تصویر نسخه خطی اجازه‌نامه روایی [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آیت‌الله شیخ آقابزرگ تهرانی]] به خودش را آورده که به زبان عربی است و در نجف اشرف در خانه خودش در تاریخ روز جمعه دو روز قبل از دحو الارض در سال 1376ق، نوشته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39012/1/98 ر.ک: همان، ص98]</ref>. | ||
# گفتنی است که نام کتاب بر روی جلد و صفحه اول به‌صورت «كتاب هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين» نوشته شده؛ درحالی‌که روشن است که کلمه کتاب جزو نام کتاب نیست؛ همان طور که مترجم و شارح محترم خودش چنین نوشته است: «... و نامیدم آن را به «هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين»»<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص3</ref>. | # گفتنی است که نام کتاب بر روی جلد و صفحه اول به‌صورت «كتاب هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين» نوشته شده؛ درحالی‌که روشن است که کلمه کتاب جزو نام کتاب نیست؛ همان طور که مترجم و شارح محترم خودش چنین نوشته است: «... و نامیدم آن را به «هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين»»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39012/1/3 ر.ک: مقدمه مترجم، ص3]</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۹: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[أنيس الطالبين]] | [[أنيس الطالبين]] | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۶: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۸
| هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | موسوی دهسرخی اصفهانی، محمود (شارح) نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | آداب المتعلمين. شرح |
| ناشر | مطبعة النعمان |
| مکان نشر | عراق - نجف اشرف |
| چاپ | 1 |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، آداب (ابهام‌زدایی) را ببینید.
هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين، از آثار سید محمود موسوى ده‌سرخى اصفهانى (متولد 1335ق، روستای ده‌سرخ اصفهان) است که در آن، کتاب «آداب المتعلمين»، نوشته خواجه نصیرالدین طوسی (طوس 579-653ش، بغداد) را از عربی به فارسی ترجمه و شرح کرده است.
درباره این ترجمه چند نکته گفتنی است:
- مترجم محترم، متن عربی آداب المتعلمين را در اثر حاضر نیاورده و به ترجمه و شرح اکتفا کرده است. همچنین شرح ایشان به‌صورت مزجی نیست و مطالب شرح از ترجمه تفکیک شده و ترجمه در متن صفحات و شرح در پاورقی آن آمده است.
- مترجم در مقدمه‌اش – که زمان و مکان نگارشش را مشخص نکرده - یادآور شده است: «... این، رسالهای است پرفائده به امر استاد اعظم حضرت حجت‌الاسلام‌والمسلمین آقای سید علی علامه فانی اصفهانی - سلمه اللّه - نگاشته شد در ترجمه و شرح آداب المتعلمين مرحوم خواجه طوسی(ره)؛ به اضافه 130 حدیث مقتبس از اصول کافی و خصال صدوق و مشكوة الأنوار طبرسى و وسائل الشيعة که مشتمل است بر مختصر وظائف طلاب دینی - حفظهم اللّه - و نامیدم آن را به هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين»[۱].
- مترجم و شارح محترم، توضیحات متعددی را در پاورقی آورده، ولی متأسفانه مطالبش مستند نیست و فقط منابع روایاتی را که آورده در مقدمه به‌صورت کلی معین کرده، اما به هیچ کتاب و منبعی استناد جزئی و مشخص نکرده است و حتی آدرس آیات و روایات را نیز نیاورده است.
- همچنین برای اثر حاضر فهارس فنی و فهرست منابع و حتی فهرست مطالب هم تنظیم نشده است.
- البته مقابله تفصیلی ترجمه حاضر با متن اصلی «آداب المتعلمين»، مسئله‌ای تخصصی است و فرصتی فراخ می‌طلبد، ولی برای مقایسه اجمالی شایسته است به این نمونه توجه شود:
خواجه نصیرالدین طوسی در آداب المتعلمين که در کتاب جامع المقدمات منتشر شده، چنین نوشته است: «الفصل الثامن: في الشفقة و النصيحة. ينبغي أن يكون صاحب العلم مشفقا ناصحا؛ فالحسد يضرّ و لا ينفع، بل يشغله [عن] نية تحصيل الكمال و ينبغي أن يكون همّة المعلّم أن يصير المتعلّم في قرنه عالما و یشفق على تلامذته بحيث فاق على علماء العالم و ينبغي لطالب العلم أن لا ينازع أحدا و لا يخاصمه؛ لأنّه يضيع الأوقات، فالمحسن سيجزى بإحسه‌گانه و المسيء سيكفيه مساوئه...»[۲]. مترجم محترم، چنین ترجمه کرده است: «فصل هشتم در مهربانى و نصیحت و اندرزکردن است. سزاوار است که طالب علم، مهربان و از روى اخلاص نیکخواه دیگران باشد و حسد نورزد که ضرر دارد و نفعی ندارد (چنان‌که از اخبار بسیارى حرمت آن و اجتناب از آن معلوم است)، بلکه سزاوار است که نیتش تحصیل کمال باشد و باید همت معلم آن باشد که شاگرد در زمان خودش عالم گردد و مهربانى کند بر او به‌طوری‌که از علماى اعلام برتری پیدا نماید و سزاوار است که طالب علم با کسى نزاع و دشمنى نکند؛ اولا وقتش تلف می‌شود و ثانیا نیکوکار به‌واسطه نیکی‌اش جزاى نیکو داده می‌شود و بدکار به‌واسطه بدی‌اش جزاى شرّ خواهد گرفت (پس دشمنى شما ثمره جز نفاق نخواهد داشت)»[۳]. چنان‌که مشاهده می‌شود، ترجمه مذکور، درست است و از نظر زبانی، مطابق و گویا است و اشکال خاصی در آن مشاهده نشد؛ جز آنکه در برخی از موارد مطالبی در داخل پرانتز به آن افزوده که می‌توان آن را جزو شرح و توضیح دانست.
- مترجم و شارح محترم، ترجمه و شرح این اثر را در تاریخ هشتم جمادى‌الاولى سنة 1377ق، به پایان برده و در پایان کتاب، اسامی پدران و سلسله شجره‌نامه خود را نوشته و آن را با 35 واسطه به حضرت امام موسی کاظم(ع) رسانده است[۴].
- همچنین مترجم و شارح محترم، تقریظ آیت‌الله سید علی علامه فانى اصفهانى را – که در تاریخ 26 رجب 1377ق، به زبان فارسی نوشته - در تأیید ترجمه و شرح حاضر آورده است[۵].
- او همچنین تصویر نسخه خطی اجازه‌نامه روایی آیت‌الله شیخ آقابزرگ تهرانی به خودش را آورده که به زبان عربی است و در نجف اشرف در خانه خودش در تاریخ روز جمعه دو روز قبل از دحو الارض در سال 1376ق، نوشته است[۶].
- گفتنی است که نام کتاب بر روی جلد و صفحه اول به‌صورت «كتاب هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين» نوشته شده؛ درحالی‌که روشن است که کلمه کتاب جزو نام کتاب نیست؛ همان طور که مترجم و شارح محترم خودش چنین نوشته است: «... و نامیدم آن را به «هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين»»[۷].
پانویس
- ↑ ر.ک: مقدمه مترجم، ص2-3
- ↑ ر.ک: طوسی خواجه نصیرالدین، ص28-29
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص70-73
- ↑ ر.ک: همان، ص93-94
- ↑ ر.ک: همان، ص95-96
- ↑ ر.ک: همان، ص98
- ↑ ر.ک: مقدمه مترجم، ص3
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- طوسی خواجه نصیرالدین، «آداب المتعلمين»، درج‌شده در «جامع المقدمات»، تأليف جمع من العلماء، تحقيق الشيخ جليل الجراثيمي، مؤسسة النشر الإسلامي التابعة لجماعة المدرسين بقم المشرفة، الطبعة الرابعة، 1431ق.