تفسير علّیّین

تفسیر علّیّین
پدیدآوران	سیدکریمی حسینی، سید عباس (نویسنده)
عنوان‌های دیگر	مجمع البیان فی تفسیر القرآن
ناشر	اسوه
مکان نشر	قم - ایران
سال نشر	1382 ش
چاپ	1
شابک	‎964-8073-86-4
موضوع	تفاسیر شیعه - قرن ۱۴ قرآن - واژه‌نامه‌ها - فارسی
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏BP‎‏ ‎‏98‎‏ ‎‏/‎‏س‎‏9‎‏ت‎‏7
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

تفسير علّيّين اثر عباس سيد كريمى حسینى در يك جلد به زبان فارسى، به عنوان تفسير همراه، در حاشيۀ قرآن-با خط عثمان طه-به چاپ رسيده است. تمام سوره‌ها قرآن را شامل مى‌شود (به جز سوره «حمد» و «العصر») امّا همۀ آيات را در بر ندارد. سعى شده است كه گره‌هاى صرفى، نحوى، لغوى بيانى و...گشوده گردد. در تبيين و شرح مقاطع آيات، از روايات پيامبر(ص) و اهل‌بيت عليهم‌السلام نيز استفاده نموده است. از اين جهت ضمن ايجاد تنوع در مطالب توانسته است اختصار را نيز رعايت نمايد.

مخاطب اين تفسير كسانى هستند كه بايد به زبان عربى و ادبيات آن آشنايى نسبتا خوبى داشته باشند، زيرا مفسر به ترجمۀ آيات نپرداخته است.

انگيزۀ تأليف

مؤلف در گفتارى درباره انگيز خود از تأليف كتاب‌ش مى‌نويسد: در زمانى كه توشۀ خود را از فقه و اصول و فلسفه به پايان مى‌بردم، هنوز يك دوره تفسير جامع مطالعه نكرده بودم، هر چند مطالعاتى در تفسير به صورت پراكنده داشتم، ولى به هنگام قرائت احساس مى‌كردم در برخى آيات گره‌هايى براى من وجود دارد. از اين جا بود كه تصميم گرفتم يك دورۀ كامل مباحث تفسير «مجمع البيان» را از اول تا آخر مطالعه كنم. اين كار انجام گرفت و برایم لذت بخش بود.

به هنگام مطالعه نكته‌هايى در زمينه‌هاى ادبى، لغوى، تفسيرى، روايى، شأن نزول و...يادداشت مى‌كردم. پس از پايان يافتن مطالعۀ يك دور تفسير، حدود پنج هزار يادداشت جمع‌آورى شده بود هدف از اين كار اين بود كه هنگام تلاوت قرآن از آنها استفاده كنم. پس از مشورت با اهل تفسير، به اصرار دوستان به فكر چاپ آنها افتادم، لازمه چاپ، تكميل يادداشت‌ها بود، بدين جهت تفاسير ديگرى نيز مورد استفاده قرار گرفت تا اين مجموعه فراهم شد، نام آن را «تفسير عليّين»گذاشتم.

روش تفسير

از آنجايى كه پيدايش اين تفسير، با يادداشت‌هاى مؤلف بوده كه بعد از آن تكميل شده است، روش آن نيز بيان نكاتى تفسيرى، صرفى، نحوى، لغوى، بيانى و شأن نزولى است، مؤلف هر جا كه احساس نموده، ابهامى وجود دارد اقدام به توضيح آن كرده است، بطور طبيعى در بسيارى از كلمات، و مقاطع آيات، مطالب، جهت توضيح بيشتر بوده است. پاسخ به برخى از سؤالات و شبهات اعتقادى و بيان نكته‌هاى فقهى و شأن نزول بعضى از آيات نيز ضمن توضيحات مؤلف آمده است.

همانگونه كه بيان شد اين اثر به زبان فارسى است، امّا در مواردى كه نكتۀ خاصى در كلمات عربى باشد براى تفهيم آن نكته، همان كلمات عربى آورده شده است.

با وجود رعايت اختصار در توضيح و نقل مطالب، مفسر، گاه به ذكر احتمالات مبادرت ورزيده است، خود در گفتار انتهایى مى‌نويسد: «اگر در آيه چند احتمال ذكر شده باشد، مأخذ هر احتمال در آخر آن آمده است، مگر اينكه مأخذ احتمال تفسير مجمع البيان باشد كه در اين صورت از ذكر آن خوددارى كرده‌ايم.»

«در صورت وجود چند احتمال، رديف هر يك از آنان مشخص كنندۀ اهميت آن در نظر مؤلف است، مگر مطلبى كه از معصوم(ع) نقل شده باشد.» «ذكر چند احتمال به اين معنا نيست كه تمام احتمال‌هايى كه در مجمع البيان و يا مأخذ ديگرى وجود دارد آمده باشد، بلكه احتمالاتى كه در نظر ما (مؤلف) صحيح بوده و يا از اهميت بيشترى برخوردار بوده است، گزينش شده است».

مصادر تفسير

بيشتر مطالب اين تفسير برگزيده از تفسير «مجمع البيان» مرحوم طبرسى مى‌باشد، امّا در تكميل آن از منابع ديگر استفاده شده كه از اين قرارند:

1. تفسير الميزان علامه طباطبايى
2. كنز الدقائق
3. تفسير كبير فخر رازى
4. كشاف زمخشرى
5. جوامع الجامع طبرسى
6. منهج الصادقين ملا فتح‌الله كاشانى
7. تفسير صافى فيض كاشانى
8. مفردات راغب اصفهانى
9. كنز العرفان فاضل مقداد
10. كافى كلينى
11. وسائل الشيعه شيخ حر عاملى
12. مصباح المنير

مؤلف در هر مورد كه مطلبى نقل نموده، مأخذ آن را ذكر مى‌نمايد، مگر اينكه بر گرفته از مجمع البيان باشد، و در مواردى كه مطلب، مشترك ميان مجمع البيان و تفسير ديگرى است نام هر دو تفسير به عنوان مأخذ ذكر شده است. همچنين اگر مطلبى از فرمايشات ائمه عليه‌السلام بوده، نام آن امام(ع) در انتهاى مطلب ذكر شده است. تمامى پاورقى‌ها، مربوط به مؤلف است، مگر آن كه مأخذ آن ذكر شده باشد.

منابع مقاله

1. تفسير عليين و خاتمۀ آن
2. شرح حال دست نوشتۀ مفسر