حمل قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - 'روش شناسی ' به 'روش‌شناسی ')
     
    (۴۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲: خط ۲:
    | تصویر =NUR12857J1.jpg
    | تصویر =NUR12857J1.jpg
    | عنوان =‏حمل قرآن
    | عنوان =‏حمل قرآن
    | عنوان‌های دیگر =پژوهشي در روش شناسي تعليم و تحفيظ قرآن مجيد  
    | عنوان‌های دیگر =پژوهشی در روش‌شناسی تعليم و تحفيظ قرآن مجيد  
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[خوش‌منش، ابوالفضل]] (نويسنده)
    [[خوش‌منش، ابوالفضل]] (نویسنده)


    | زبان =فارسي
    | زبان =فارسی
    | کد کنگره =‏‏BP‎‏ ‎‏80‎‏/‎‏8‎‏ ‎‏/‎‏خ‎‏9‎‏ح‎‏8‎‏  
    | کد کنگره =‏‏BP‎‏ ‎‏80‎‏/‎‏8‎‏ ‎‏/‎‏خ‎‏9‎‏ح‎‏8‎‏  
    | موضوع =قرآن - حفظ - راهنماي آموزشي  
    | موضوع =قرآن - حفظ - راهنمای آموزشي  


    | ناشر =پژوهشگاه حوزه و دانشگاه  
    | ناشر =پژوهشگاه حوزه و دانشگاه  


    | مکان نشر =ايران - قم  
    | مکان نشر =ايران - قم  
    | سال نشر =مجلد1: 1388ش ,
    | سال نشر =مجلد1: 1388ش ,  


    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12857AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12857AUTOMATIONCODE
    خط ۱۹: خط ۱۹:
    | شابک =978-600-5486-00-1  
    | شابک =978-600-5486-00-1  
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =18972
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =12857
    | کتابخوان همراه نور =12857
    | کد پدیدآور =4522
    | کد پدیدآور =4522
    | پس از =
    | پس از =
    خط ۲۵: خط ۲۶:
    }}
    }}
       
       
    '''حمل قرآن'''، اثر [[خوش‌منش، ابوالفضل|ابوالفضل خوش‎منش]]، پژوهشی است در روش‎شناسی تعلیم و تحفیظ و شیوه‎های رایج در زمینه آموزش قرآن.
    '''حمل قرآن'''، اثر [[خوش‌منش، ابوالفضل|ابوالفضل خوش‌‎منش]]، پژوهشی است در روش‌شناسی تعلیم و تحفیظ و شیوه‌های رایج در زمینه آموزش قرآن.


    کتاب حاضر به‎عنوان منبع درسی برای دانشجویان مقطع کارشناسی رشته علوم قرآنی تهیه شده است<ref>ر.ک: سخن پژوهشگاه، صفحه چهار</ref>.
    کتاب حاضر به‌عنوان منبع درسی برای دانشجویان مقطع کارشناسی رشته علوم قرآنی تهیه شده است.<ref>ر.ک: سخن پژوهشگاه، صفحه چهار</ref>.


    ==انگیزه نگارش==
    ==انگیزه نگارش==
    نویسنده هدف خود را از تألیف کتاب، چنین بیان کرده است: «این تحقیق در پی آن است که از قرآن‎دانی و نیز از فراگیری قرآن و روش‎های تعلیم و تحفیظ و ترویج آن، سخن بگوید، آن‎گونه که صاحب قرآن می‎خواست»<ref>ر.ک: مقدمه، ص4</ref>.
    نویسنده هدف خود را از تألیف کتاب، چنین بیان کرده است: «این تحقیق در پی آن است که از قرآن‌دانی و نیز از فراگیری قرآن و روش‌های تعلیم و تحفیظ و ترویج آن، سخن بگوید، آن‌گونه که صاحب قرآن می‌خواست»<ref>ر.ک: مقدمه، ص4</ref>.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    خط ۳۶: خط ۳۷:


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    در «سخن پژوهشگاه»، به اهمیت و جایگاه پژوهش در جامعه اسلامی اشاره شده<ref>ر.ک: سخن پژوهشگاه، صفحه سه</ref> و در «دیباچه»، از شیوه آموزشی پیامبر(ص) سخن به میان آمده و خاطرنشان شده که: در این اثر، سعی بر روشن ساختن برخی ابعاد آموزشی و تربیتی موجود در آیات و روایات که در گذر زمان، مورد غفلت واقع شده‎اند، می‎باشد. همچنین کوشش شده است که در اثر حاضر، برخی یافته‎های تجربی بشر نیز به‎مثابه تأکید آیات و روایات، آورده شوند.
    در «سخن پژوهشگاه»، به اهمیت و جایگاه پژوهش در جامعه اسلامی اشاره شده<ref>ر.ک: سخن پژوهشگاه، صفحه سه</ref> و در «دیباچه»، از شیوه آموزشی پیامبر(ص) سخن به میان آمده و خاطرنشان شده که: در این اثر، سعی بر روشن ساختن برخی ابعاد آموزشی و تربیتی موجود در آیات و روایات که در گذر زمان، مورد غفلت واقع شده‌اند، می‌باشد. همچنین کوشش شده است که در اثر حاضر، برخی یافته‌های تجربی بشر نیز به‌مثابه تأکید آیات و روایات، آورده شوند.


    پس از سیر مورد اشاره، به بررسی آثار به‎کارگیری این شیوه، پرداخته شده است. در این زمینه، همچنین کوشش به عمل آمده است تا این بررسی‎ها، با تحلیل علمی و دور از شعارزدگی باشد و به سبب کثرت گفتنی‎های این باب، آنچه در بخش‎های مختلف آمده است، اغلب به‎صورت اشاره یا شرحی گذراست، ولذا مطالب فصل‎های کتاب، باید به‎صورت مرتبط با هم و در کنار هم مورد عنایت قرار گیرند<ref>ر.ک: دیباچه، ص2</ref>.
    پس از سیر مورد اشاره، به بررسی آثار به‌کارگیری این شیوه، پرداخته شده است. در این زمینه، همچنین کوشش به عمل آمده است تا این بررسی‌ها، با تحلیل علمی و دور از شعارزدگی باشد و به سبب کثرت گفتنی‌های این باب، آنچه در بخش‌های مختلف آمده است، اغلب به‌صورت اشاره یا شرحی گذراست، ولذا مطالب فصل‎های کتاب، باید به‌صورت مرتبط با هم و در کنار هم مورد عنایت قرار گیرند<ref>ر.ک: دیباچه، ص2</ref>.


    در «مقدمه»، ضمن توضیح واژگانی همچون «حیات قرآن»، «اهل قرآن» و «حمل قرآن»، به بیان برخی از ویژگی‎های کتاب پرداخته شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص1-‎6</ref>.
    در «مقدمه»، ضمن توضیح واژگانی همچون «حیات قرآن»، «اهل قرآن» و «حمل قرآن»، به بیان برخی از ویژگی‌های کتاب پرداخته شده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص1-‎6</ref>.


    در همین مقدمه تذکر داده شده که: به دلیل ماهیت برخی مطالب مطرح‎شده در کتاب، امکان اکتفا به منابعی همانند کتب اصلی روایی شیعه یا اهل سنت نبوده و گاه به میزانی محدود، مطالبی ذکر شده است که هنوز راه خود را به کتب نیافته و در برخی نشریات انعکاس یافته‎اند. مطالبی درباره فعالیت‎های قرآنی در برخی کشورها در حال حاضر یا برخی مطالب علمی، نمونه‎هایی از این دستند<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>.
    در همین مقدمه تذکر داده شده که: به دلیل ماهیت برخی مطالب مطرح‌شده در کتاب، امکان اکتفا به منابعی همانند کتب اصلی روایی شیعه یا اهل سنت نبوده و گاه به میزانی محدود، مطالبی ذکر شده است که هنوز راه خود را به کتب نیافته و در برخی نشریات انعکاس یافته‌اند. مطالبی درباره فعالیت‎های قرآنی در برخی کشورها در حال حاضر یا برخی مطالب علمی، نمونه‌هایی از این دستند<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>.


    در فصل اول که به «مروری بر تعلیم و تحفیظ قرآن در گذر زمان» اشاره شده، به موضوع اصلی این پژوهش، یعنی «روش پیامبر(ص) در تعلیم قرآن» پرداخته شده است.
    در فصل اول که به «مروری بر تعلیم و تحفیظ قرآن در گذر زمان» اشاره شده، به موضوع اصلی این پژوهش، یعنی «روش پیامبر(ص) در تعلیم قرآن» پرداخته شده است.


    در فصل دوم، «آموزه‎های قرآن کریم و روایات درباره حمل قرآن» مطرح گشته است.
    در فصل دوم، «آموزه‌های قرآن کریم و روایات درباره حمل قرآن» مطرح گشته است.


    در فصل سوم، «آموزش و فراگیری زبان از نگاه دانش بشری» مورد کنکاش قرار گرفته است.
    در فصل سوم، «آموزش و فراگیری زبان از نگاه دانش بشری» مورد کنکاش قرار گرفته است.
    خط ۵۲: خط ۵۳:
    در فصل پایانی نیز به «آثار حمل قرآن» اشاره گشته است.
    در فصل پایانی نیز به «آثار حمل قرآن» اشاره گشته است.


    پیامبر اعظم(ص) بر تعلیم و تحفیظ قرآن، بسیار تأکید می‎ورزیدند. وقتی آیه‎ای بر آن حضرت وحی می‎شد، افزون بر تلاوت آن بر مردم، ایشان را به معنا و تفسیر آن نیز آگاه می‎ساختند و به تحفیظ و تعلیم آن به دیگران سفارش و ترغیب می‎کردند. ازآنجاکه آن حضرت، نخستین معلم قرآن محسوب می‎گردد، پرسشی مطرح می‎شود که ایشان چگونه قرآن را آموزش می‎دادند؟<ref>ر.ک: آسه، جواد، ص50</ref>.
    پیامبر اعظم(ص) بر تعلیم و تحفیظ قرآن، بسیار تأکید می‌ورزیدند. وقتی آیه‌ای بر آن حضرت وحی می‌شد، افزون بر تلاوت آن بر مردم، ایشان را به معنا و تفسیر آن نیز آگاه می‌ساختند و به تحفیظ و تعلیم آن به دیگران سفارش و ترغیب می‌کردند. ازآنجاکه آن حضرت، نخستین معلم قرآن محسوب می‌گردد، پرسشی مطرح می‌شود که ایشان چگونه قرآن را آموزش می‌دادند؟<ref>ر.ک: آسه، جواد، ص50</ref>.


    اثر حاضر، درصدد پاسخگویی به پرسش مزبور و ارزیابی بی‎غرض برخی از شیوه‎های رایج در زمینه آموزش قرآن است. مؤلف در این‎باره می‎نویسد: به‎طور کلی، این کتاب، تحقیق و تتبع در جهت بازیابی اسوه حسنه پیامبر(ص) در امر بنیادین تعلیم و تحفیظ قرآن کریم و ارزیابی جستجوگرانه و بی‎غرض برخی شیوه‎های رایج در این زمینه‎ها و بررسی آیات و روایات در هریک از مباحث است<ref>ر.ک: همان</ref>.
    اثر حاضر، درصدد پاسخگویی به پرسش مزبور و ارزیابی بی‎غرض برخی از شیوه‌های رایج در زمینه آموزش قرآن است. مؤلف در این‌باره می‌نویسد: به‌طور کلی، این کتاب، تحقیق و تتبع در جهت بازیابی اسوه حسنه پیامبر(ص) در امر بنیادین تعلیم و تحفیظ قرآن کریم و ارزیابی جستجوگرانه و بی‎غرض برخی شیوه‌های رایج در این زمینه‌ها و بررسی آیات و روایات در هریک از مباحث است.<ref>ر.ک: همان</ref>.


    نگارنده به‎اختصار، درباره برخی امور که امروز به دو مقوله قرآن‎خوانی و قرآن‎دانی پیوند خورده و بلکه با آن یکی شده‎اند، سخن می‎گوید.
    نگارنده به‌اختصار، درباره برخی امور که امروز به دو مقوله قرآن‌خوانی و قرآن‌دانی پیوند خورده و بلکه با آن یکی شده‌اند، سخن می‌گوید.


    چنین است که این اثر، به مباحثی که مرتبط با آموزش قرآن، آموزش زبان و نمونه‎های تاریخی مربوط به حفظ و حمل قرآن ‎پرداخته است.
    چنین است که این اثر، به مباحثی که مرتبط با آموزش قرآن، آموزش زبان و نمونه‌های تاریخی مربوط به حفظ و حمل قرآن ‎پرداخته است.


    گفتنی است نویسنده در اثنای تحقیق «حمل قرآن»، گاه تعبیر «حفظ یا تحفیظ قرآن» را به‎کار برده است.
    گفتنی است نویسنده در اثنای تحقیق «حمل قرآن»، گاه تعبیر «حفظ یا تحفیظ قرآن» را به‌کار برده است.
    در فصل دوم، تکیه بیشتر بر تبیین ابعاد و آثار «حمل قرآن» در پرتو قرآن و سنت است که حد اعلای قرآن‎دانی و هدف اساسی مکتب اسلام است، ولی تعبیر «حمل قرآن» در فصل نخسن کتاب، کمتر به‎کار رفته است؛ زیرا فصل نخست، شامل نقل‎های تاریخی مربوط به «حفظ و تحفیظ قرآن» است که البته هم شامل نقاط روشن و درخشان است و هم شامل نقاط غیر اصولی و نیازمند تصحیح؛ به‎عبارت‎دیگر، در مجموعه رفتار امت اسلام در زمینه آموزش و حفظ قرآن، غث و سمین در هم آمیخته‎اند<ref>ر.ک: مقدمه، ص4-‎5</ref>.
    در فصل دوم، تکیه بیشتر بر تبیین ابعاد و آثار «حمل قرآن» در پرتو قرآن و سنت است که حد اعلای قرآن‌دانی و هدف اساسی مکتب اسلام است، ولی تعبیر «حمل قرآن» در فصل نخسن کتاب، کمتر به‌کار رفته است؛ زیرا فصل نخست، شامل نقل‎های تاریخی مربوط به «حفظ و تحفیظ قرآن» است که البته هم شامل نقاط روشن و درخشان است و هم شامل نقاط غیر اصولی و نیازمند تصحیح؛ به‌عبارت‌دیگر، در مجموعه رفتار امت اسلام در زمینه آموزش و حفظ قرآن، غث و سمین در هم آمیخته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، ص4-‎5</ref>.


    شماری از مسلمانان تربیت‎یافته، شایسته عنوان والای «حامل قرآن»اند و گروهی دیگر، در حد «حافظ» به معنای مصطلح آن مانده‎اند؛ ازاین‎رو، هرگاه «حفظ» در این کتاب به‎کار رفته است، ناظر به مصطلح اخیر است و هرگاه از حفظ ستایش شده، مراد، حفظ نخست و تمهید «حمل قرآن» است<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>.
    شماری از مسلمانان تربیت‎یافته، شایسته عنوان والای «حامل قرآن»اند و گروهی دیگر، در حد «حافظ» به معنای مصطلح آن مانده‌اند؛ ازاین‌رو، هرگاه «حفظ» در این کتاب به‌کار رفته است، ناظر به مصطلح اخیر است و هرگاه از حفظ ستایش شده، مراد، حفظ نخست و تمهید «حمل قرآن» است.<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>.


    مقصود نویسنده در فصل پایانی، برخلاف فصل نخست، همه‎ جا به‎جد و حتم، «حمل قرآن» است؛ زیرا آثاری که در این فصل آمده است، تنها از «حمل قرآن» و نه صرف «حفظ» آن برمی‎آید. نویسنده همچنین در تحقیقات میدانی خود با حافظان محترم قرآن، از ملیت‎های مختلف ملاقات و مصاحبه کرده و نزد آنان از آثار حمل قرآن، سراغ گرفته است تا با بصیرت بیشتری درباره دو موضوع «حفظ» و «حمل» قرآن، قلم بزند. به اعتقاد نویسنده ریشه «حفظ» در مقایسه با مفهوم «حمل» در کاربرد قرآن و حدیث، از اصالت کمتری برخوردار است و امکان دارد مفهومی به نسبت متأخر و گاه از راه نقل به معنا در احادیث پدید آمده باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.
    مقصود نویسنده در فصل پایانی، برخلاف فصل نخست، همه‎ جا به‌جد و حتم، «حمل قرآن» است؛ زیرا آثاری که در این فصل آمده است، تنها از «حمل قرآن» و نه صرف «حفظ» آن برمی‌آید. نویسنده همچنین در تحقیقات میدانی خود با حافظان محترم قرآن، از ملیت‎های مختلف ملاقات و مصاحبه کرده و نزد آنان از آثار حمل قرآن، سراغ گرفته است تا با بصیرت بیشتری درباره دو موضوع «حفظ» و «حمل» قرآن، قلم بزند. به اعتقاد نویسنده ریشه «حفظ» در مقایسه با مفهوم «حمل» در کاربرد قرآن و حدیث، از اصالت کمتری برخوردار است و امکان دارد مفهومی به نسبت متأخر و گاه از راه نقل به معنا در احادیث پدید آمده باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.


    کتاب حاضر در پی تبیین و ارائه «شیوه‎های حفظ قرآن» به مفهوم مصطلح نیست؛ زیرا درباره آن، کتاب‎های متعددی نوشته شده است. همچنین این کتاب در پی انباشت دایرةالمعارف‎گونه اطلاعات مربوط به حافظان و قاریان قرآن نیز نمی‎باشد و نقل‎های تاریخی این کتاب که حجمی را نیز به خود اختصاص داده‎اند، به‎صورتی گزینش‎شده و به قصد بررسی و تحلیل کارشناسی آورده شده‎اند. هدف نویسنده از نقل این مطالب، عینی و ملموس بودن آنهاست. او در پی یافتن مطالبی برگرفته از متن زندگی امروز و دیروز آحاد امت اسلامی بوده است تا در اثرش، به نقل کلیات و آموزه‎ها اکتفا نشود<ref>ر.ک: همان، ص5-‎6</ref>.
    کتاب حاضر در پی تبیین و ارائه «شیوه‌های حفظ قرآن» به مفهوم مصطلح نیست؛ زیرا درباره آن، کتاب‌های متعددی نوشته شده است. همچنین این کتاب در پی انباشت دایرةالمعارف‎گونه اطلاعات مربوط به حافظان و قاریان قرآن نیز نمی‌باشد و نقل‎های تاریخی این کتاب که حجمی را نیز به خود اختصاص داده‌اند، به‌صورتی گزینش‌شده و به قصد بررسی و تحلیل کارشناسی آورده شده‌اند. هدف نویسنده از نقل این مطالب، عینی و ملموس بودن آنهاست. او در پی یافتن مطالبی برگرفته از متن زندگی امروز و دیروز آحاد امت اسلامی بوده است تا در اثرش، به نقل کلیات و آموزه‌ها اکتفا نشود<ref>ر.ک: همان، ص5-‎6</ref>.


    در این کتاب به مباحث اساسی و ارزشمندی اشاره شده است که در صورت توجه و عمل بدان‎ها، انس بیشتر آحاد مردم را با متن و محتوای قرآن به دنبال خواهد داشت. با وجود این، در این کتاب، به مطالبی پرداخته شده است که صحیح به نظر نمی‎رسد؛ از جمله: مؤلف بر این باور است که احکام قرآن و کارکردهای آن در جامعه، فقط در صورتی ضمانت اجرایی و تحقق پیدا می‎کند که در تعلیم قرآن، از روش پیامبر(ص) و اهل‎بیت(ع) استفاده شود. وی هرگونه تخطی از آن را باعث ایجاد مانع در اثربخشی قرآن و بی‎جاذبه گشتن آن برای مخاطبان می‎داند.
    در این کتاب به مباحث اساسی و ارزشمندی اشاره شده است که در صورت توجه و عمل بدان‌ها، انس بیشتر آحاد مردم را با متن و محتوای قرآن به دنبال خواهد داشت. با وجود این، در این کتاب، به مطالبی پرداخته شده است که صحیح به نظر نمی‌رسد؛ از جمله: مؤلف بر این باور است که احکام قرآن و کارکردهای آن در جامعه، فقط در صورتی ضمانت اجرایی و تحقق پیدا می‌کند که در تعلیم قرآن، از روش پیامبر(ص) و اهل‎‌بیت(ع) استفاده شود. وی هرگونه تخطی از آن را باعث ایجاد مانع در اثربخشی قرآن و بی‌جاذبه گشتن آن برای مخاطبان می‌داند.
    در اینکه باید از شیوه پیامبر(ص) و اهل‎بیت(ع) در تعلیم و تحفیظ قرآن سود جست، تردیدی نیست، اما اینکه شیوه تعلیم و تحفیظ قرآن را منحصر در شیوه آن حضرات(ع) بدانیم، صحیح نیست؛ زیرا اولا روش آنان در آموزش قرآن، برای فراگیرانی بود که زبان آنان، زبان قرآن (عربی) بود؛ درصورتی‎که فراگیرانی که ما در صدد آموزش آنان هستیم، اغلب با زبان قرآن، آشنایی چندانی ندارند؛ ثانیا، همواره روش‎های آموزش مهارت‎ها در حال تغییر و تحول است؛ پس نمی‎توان در فراگیری قرآن تنها به یک روش بسنده نمود<ref>ر.ک: آسه، جواد، ص51</ref>.
    در اینکه باید از شیوه پیامبر(ص) و اهل‎‌بیت(ع) در تعلیم و تحفیظ قرآن سود جست، تردیدی نیست، اما اینکه شیوه تعلیم و تحفیظ قرآن را منحصر در شیوه آن حضرات(ع) بدانیم، صحیح نیست؛ زیرا اولا روش آنان در آموزش قرآن، برای فراگیرانی بود که زبان آنان، زبان قرآن (عربی) بود؛ درصورتی‌که فراگیرانی که ما در صدد آموزش آنان هستیم، اغلب با زبان قرآن، آشنایی چندانی ندارند؛ ثانیا، همواره روش‌های آموزش مهارت‎ها در حال تغییر و تحول است؛ پس نمی‌توان در فراگیری قرآن تنها به یک روش بسنده نمود<ref>ر.ک: آسه، جواد، ص51</ref>.


    ==وضعیت کتاب==
    ==وضعیت کتاب==
    فهرست مطالب در ابتدا و فهرست منابع و مآخذ، نمایه‎ها، آیات، روایات، امامان و معصومین، اشخاص و مکان‎ها و کتاب‎های مذکور در متن، در انتهای کتاب آمده است.
    فهرست مطالب در ابتدا و فهرست منابع و مآخذ، نمایه‌ها، آیات، روایات، امامان و معصومین، اشخاص و مکان‌ها و کتاب‌های مذکور در متن، در انتهای کتاب آمده است.


    در پاورقی‎ها، علاوه بر ذکر منابع و توضیح برخی از کلمات و عبارات متن، ترجمه فارسی آیات و روایات مذکور در متن، آورده شده است.
    در پاورقی‌ها، علاوه بر ذکر منابع و توضیح برخی از کلمات و عبارات متن، ترجمه فارسی آیات و روایات مذکور در متن، آورده شده است.


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references/>
    <references />


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    خط ۸۵: خط ۸۶:


    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    [[آموزش ترجمه و مفاهیم قرآن]]  
    [[آموزش ترجمه و مفاهیم قرآن]]  


    خط ۱۰۲: خط ۱۰۵:


    [[رده:علم تجوید]]
    [[رده:علم تجوید]]
    [[رده:25 خرداد الی 24 تیر]]
    [[رده:سال97-1تیر الی31]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۴

    ‏حمل قرآن
    حمل قرآن
    پدیدآورانخوش‌منش، ابوالفضل (نویسنده)
    عنوان‌های دیگرپژوهشی در روش‌شناسی تعليم و تحفيظ قرآن مجيد
    ناشرپژوهشگاه حوزه و دانشگاه
    مکان نشرايران - قم
    سال نشرمجلد1: 1388ش ,
    شابک978-600-5486-00-1
    موضوعقرآن - حفظ - راهنمای آموزشي
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‏BP‎‏ ‎‏80‎‏/‎‏8‎‏ ‎‏/‎‏خ‎‏9‎‏ح‎‏8‎‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    حمل قرآن، اثر ابوالفضل خوش‌‎منش، پژوهشی است در روش‌شناسی تعلیم و تحفیظ و شیوه‌های رایج در زمینه آموزش قرآن.

    کتاب حاضر به‌عنوان منبع درسی برای دانشجویان مقطع کارشناسی رشته علوم قرآنی تهیه شده است.[۱].

    انگیزه نگارش

    نویسنده هدف خود را از تألیف کتاب، چنین بیان کرده است: «این تحقیق در پی آن است که از قرآن‌دانی و نیز از فراگیری قرآن و روش‌های تعلیم و تحفیظ و ترویج آن، سخن بگوید، آن‌گونه که صاحب قرآن می‌خواست»[۲].

    ساختار

    کتاب، حاوی سخن پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، دیباچه، مقدمه و چهار فصل و یک خاتمه است.

    گزارش محتوا

    در «سخن پژوهشگاه»، به اهمیت و جایگاه پژوهش در جامعه اسلامی اشاره شده[۳] و در «دیباچه»، از شیوه آموزشی پیامبر(ص) سخن به میان آمده و خاطرنشان شده که: در این اثر، سعی بر روشن ساختن برخی ابعاد آموزشی و تربیتی موجود در آیات و روایات که در گذر زمان، مورد غفلت واقع شده‌اند، می‌باشد. همچنین کوشش شده است که در اثر حاضر، برخی یافته‌های تجربی بشر نیز به‌مثابه تأکید آیات و روایات، آورده شوند.

    پس از سیر مورد اشاره، به بررسی آثار به‌کارگیری این شیوه، پرداخته شده است. در این زمینه، همچنین کوشش به عمل آمده است تا این بررسی‌ها، با تحلیل علمی و دور از شعارزدگی باشد و به سبب کثرت گفتنی‌های این باب، آنچه در بخش‌های مختلف آمده است، اغلب به‌صورت اشاره یا شرحی گذراست، ولذا مطالب فصل‎های کتاب، باید به‌صورت مرتبط با هم و در کنار هم مورد عنایت قرار گیرند[۴].

    در «مقدمه»، ضمن توضیح واژگانی همچون «حیات قرآن»، «اهل قرآن» و «حمل قرآن»، به بیان برخی از ویژگی‌های کتاب پرداخته شده است.[۵].

    در همین مقدمه تذکر داده شده که: به دلیل ماهیت برخی مطالب مطرح‌شده در کتاب، امکان اکتفا به منابعی همانند کتب اصلی روایی شیعه یا اهل سنت نبوده و گاه به میزانی محدود، مطالبی ذکر شده است که هنوز راه خود را به کتب نیافته و در برخی نشریات انعکاس یافته‌اند. مطالبی درباره فعالیت‎های قرآنی در برخی کشورها در حال حاضر یا برخی مطالب علمی، نمونه‌هایی از این دستند[۶].

    در فصل اول که به «مروری بر تعلیم و تحفیظ قرآن در گذر زمان» اشاره شده، به موضوع اصلی این پژوهش، یعنی «روش پیامبر(ص) در تعلیم قرآن» پرداخته شده است.

    در فصل دوم، «آموزه‌های قرآن کریم و روایات درباره حمل قرآن» مطرح گشته است.

    در فصل سوم، «آموزش و فراگیری زبان از نگاه دانش بشری» مورد کنکاش قرار گرفته است.

    در فصل پایانی نیز به «آثار حمل قرآن» اشاره گشته است.

    پیامبر اعظم(ص) بر تعلیم و تحفیظ قرآن، بسیار تأکید می‌ورزیدند. وقتی آیه‌ای بر آن حضرت وحی می‌شد، افزون بر تلاوت آن بر مردم، ایشان را به معنا و تفسیر آن نیز آگاه می‌ساختند و به تحفیظ و تعلیم آن به دیگران سفارش و ترغیب می‌کردند. ازآنجاکه آن حضرت، نخستین معلم قرآن محسوب می‌گردد، پرسشی مطرح می‌شود که ایشان چگونه قرآن را آموزش می‌دادند؟[۷].

    اثر حاضر، درصدد پاسخگویی به پرسش مزبور و ارزیابی بی‎غرض برخی از شیوه‌های رایج در زمینه آموزش قرآن است. مؤلف در این‌باره می‌نویسد: به‌طور کلی، این کتاب، تحقیق و تتبع در جهت بازیابی اسوه حسنه پیامبر(ص) در امر بنیادین تعلیم و تحفیظ قرآن کریم و ارزیابی جستجوگرانه و بی‎غرض برخی شیوه‌های رایج در این زمینه‌ها و بررسی آیات و روایات در هریک از مباحث است.[۸].

    نگارنده به‌اختصار، درباره برخی امور که امروز به دو مقوله قرآن‌خوانی و قرآن‌دانی پیوند خورده و بلکه با آن یکی شده‌اند، سخن می‌گوید.

    چنین است که این اثر، به مباحثی که مرتبط با آموزش قرآن، آموزش زبان و نمونه‌های تاریخی مربوط به حفظ و حمل قرآن ‎پرداخته است.

    گفتنی است نویسنده در اثنای تحقیق «حمل قرآن»، گاه تعبیر «حفظ یا تحفیظ قرآن» را به‌کار برده است. در فصل دوم، تکیه بیشتر بر تبیین ابعاد و آثار «حمل قرآن» در پرتو قرآن و سنت است که حد اعلای قرآن‌دانی و هدف اساسی مکتب اسلام است، ولی تعبیر «حمل قرآن» در فصل نخسن کتاب، کمتر به‌کار رفته است؛ زیرا فصل نخست، شامل نقل‎های تاریخی مربوط به «حفظ و تحفیظ قرآن» است که البته هم شامل نقاط روشن و درخشان است و هم شامل نقاط غیر اصولی و نیازمند تصحیح؛ به‌عبارت‌دیگر، در مجموعه رفتار امت اسلام در زمینه آموزش و حفظ قرآن، غث و سمین در هم آمیخته‌اند[۹].

    شماری از مسلمانان تربیت‎یافته، شایسته عنوان والای «حامل قرآن»اند و گروهی دیگر، در حد «حافظ» به معنای مصطلح آن مانده‌اند؛ ازاین‌رو، هرگاه «حفظ» در این کتاب به‌کار رفته است، ناظر به مصطلح اخیر است و هرگاه از حفظ ستایش شده، مراد، حفظ نخست و تمهید «حمل قرآن» است.[۱۰].

    مقصود نویسنده در فصل پایانی، برخلاف فصل نخست، همه‎ جا به‌جد و حتم، «حمل قرآن» است؛ زیرا آثاری که در این فصل آمده است، تنها از «حمل قرآن» و نه صرف «حفظ» آن برمی‌آید. نویسنده همچنین در تحقیقات میدانی خود با حافظان محترم قرآن، از ملیت‎های مختلف ملاقات و مصاحبه کرده و نزد آنان از آثار حمل قرآن، سراغ گرفته است تا با بصیرت بیشتری درباره دو موضوع «حفظ» و «حمل» قرآن، قلم بزند. به اعتقاد نویسنده ریشه «حفظ» در مقایسه با مفهوم «حمل» در کاربرد قرآن و حدیث، از اصالت کمتری برخوردار است و امکان دارد مفهومی به نسبت متأخر و گاه از راه نقل به معنا در احادیث پدید آمده باشد[۱۱].

    کتاب حاضر در پی تبیین و ارائه «شیوه‌های حفظ قرآن» به مفهوم مصطلح نیست؛ زیرا درباره آن، کتاب‌های متعددی نوشته شده است. همچنین این کتاب در پی انباشت دایرةالمعارف‎گونه اطلاعات مربوط به حافظان و قاریان قرآن نیز نمی‌باشد و نقل‎های تاریخی این کتاب که حجمی را نیز به خود اختصاص داده‌اند، به‌صورتی گزینش‌شده و به قصد بررسی و تحلیل کارشناسی آورده شده‌اند. هدف نویسنده از نقل این مطالب، عینی و ملموس بودن آنهاست. او در پی یافتن مطالبی برگرفته از متن زندگی امروز و دیروز آحاد امت اسلامی بوده است تا در اثرش، به نقل کلیات و آموزه‌ها اکتفا نشود[۱۲].

    در این کتاب به مباحث اساسی و ارزشمندی اشاره شده است که در صورت توجه و عمل بدان‌ها، انس بیشتر آحاد مردم را با متن و محتوای قرآن به دنبال خواهد داشت. با وجود این، در این کتاب، به مطالبی پرداخته شده است که صحیح به نظر نمی‌رسد؛ از جمله: مؤلف بر این باور است که احکام قرآن و کارکردهای آن در جامعه، فقط در صورتی ضمانت اجرایی و تحقق پیدا می‌کند که در تعلیم قرآن، از روش پیامبر(ص) و اهل‎‌بیت(ع) استفاده شود. وی هرگونه تخطی از آن را باعث ایجاد مانع در اثربخشی قرآن و بی‌جاذبه گشتن آن برای مخاطبان می‌داند. در اینکه باید از شیوه پیامبر(ص) و اهل‎‌بیت(ع) در تعلیم و تحفیظ قرآن سود جست، تردیدی نیست، اما اینکه شیوه تعلیم و تحفیظ قرآن را منحصر در شیوه آن حضرات(ع) بدانیم، صحیح نیست؛ زیرا اولا روش آنان در آموزش قرآن، برای فراگیرانی بود که زبان آنان، زبان قرآن (عربی) بود؛ درصورتی‌که فراگیرانی که ما در صدد آموزش آنان هستیم، اغلب با زبان قرآن، آشنایی چندانی ندارند؛ ثانیا، همواره روش‌های آموزش مهارت‎ها در حال تغییر و تحول است؛ پس نمی‌توان در فراگیری قرآن تنها به یک روش بسنده نمود[۱۳].

    وضعیت کتاب

    فهرست مطالب در ابتدا و فهرست منابع و مآخذ، نمایه‌ها، آیات، روایات، امامان و معصومین، اشخاص و مکان‌ها و کتاب‌های مذکور در متن، در انتهای کتاب آمده است.

    در پاورقی‌ها، علاوه بر ذکر منابع و توضیح برخی از کلمات و عبارات متن، ترجمه فارسی آیات و روایات مذکور در متن، آورده شده است.

    پانویس

    1. ر.ک: سخن پژوهشگاه، صفحه چهار
    2. ر.ک: مقدمه، ص4
    3. ر.ک: سخن پژوهشگاه، صفحه سه
    4. ر.ک: دیباچه، ص2
    5. ر.ک: مقدمه، ص1-‎6
    6. ر.ک: همان، ص5
    7. ر.ک: آسه، جواد، ص50
    8. ر.ک: همان
    9. ر.ک: مقدمه، ص4-‎5
    10. ر.ک: همان، ص5
    11. ر.ک: همان
    12. ر.ک: همان، ص5-‎6
    13. ر.ک: آسه، جواد، ص51

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. آسه، جواد، «معرفی، نقد و بررسی کتاب حمل قرآن»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: آینه پژوهش، بهمن و اسفند 1389، ‎شماره 126 ‏ (5 صفحه، ‎از 50 تا 54).

    وابسته‌ها