الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۶۰۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱۰ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR86483J1.jpg|بی‌قاب|چپ|اندیشه مقاومت از منظر حضرت آیت‌الله‌العظمی سید علی خامنه‌ای مدظله‌العالی|175px]]
    [[پرونده:NUR00823.jpg|بندانگشتی|مقبره شیخ طوسی در نجف اشرف|175px]]


    '''محمد بن حسن طوسی'''، معروف به '''شیخ طوسی'''، کنیه او '''ابوجعفر'''، در ماه رمضان سال 385ق در طوس به دنیا آمد و در همان جا بزرگ شد. طوس در آن زمان، یکی از مراکز علمی مهمّ خراسان بود. وی تا سال 408ق؛ یعنی تا 23 سالگی، در همان طوس زیست و احتمالا علوم ادبی، فقه، اصول، حدیث و کلام را تا آن تاریخ در همان طوس خوانده است.
    '''اندیشه مقاومت از منظر آیت‌الله‌العظمی سید علی خامنه‌ای''' به گردآوری [[صلح میرزائی، سعید|سعید صلح میرزایی]] درباره مقاومت (دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی رهبر انقلاب) است.


    وی در سال 408ق به بغداد مهاجرت کرد. ورود شیخ طوسی به این شهر، در زمانی بود که مردان علم و فکر و ادب با دیدگاه‌های مختلف در آنجا حضور داشتند و علوم عقلی و نقلی را در مراکز علمی بغداد تدریس می‌کردند.
    نوشتار حاضر در عمل به فرمان [[خامنه‌ای، سید علی|رهبر معظم انقلاب]] در جهت تبلیغ و تبیین نظریه مقاومت و همچنین باهدف تسهیل کار تبیین برای جوانان مؤمن و انقلابی با پژوهش در بیانات ایشان تدوین و توسط انتشارات انقلاب اسلامی عرضه شده است.


    در آن زمان، [[شیخ مفید]] (338-413ق) رهبری فکری شیعه امامی‌مذهب را بر عهده داشت و مجلس درس او محلّ حضور نخبگان فرهنگی و صاحب‌نظران برجسته آن عصر بود. حتّی عالمان سایر گروه‌های مذهبی هم در جلسه درس او حضور داشتند. [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سید مرتضی علم‌الهدی]] (م 436ق) نیز - که در فنّ مناظره، شاگرد [[شیخ مفید]] بود - مجلسی داشت که در آن، میان دانشمندان تمام مذاهب، مناظره صورت می‌گرفت. بنابراین، وجود فضای فرهنگی اصیل و درعین‌حال، نوآوری‌های بسیار در بغداد، موجب جلب توجّه شیخ طوسی به بغداد و مهاجرت وی به آن شهر شد، همچنان‌که سنّت سفر برای علم‌آموزی را هم نباید از نظر دور بداریم. در آن عصر، فقها برای تکمیل معلوماتشان به دیگر مناطق اسلامی برای تحصیل و تدریس سفر می‌کردند، به‌خصوص بغداد که مرکز خلافت و مرکز تمدّن اسلامی بزرگ آن روز بود؛ ازاین‌رو، بغداد، بزرگان نام‌آور و برجسته‌ای را از مذاهب مختلف در خود جای داده بود.
    * '''وعده‌ی الهی به پیروزی اهل مقاومت'''


    این شرایط باعث شد که عالمان بسیاری و از جمله شیخ طوسی، به بغداد مهاجرت نمودند. البتّه استقرار حکومت آل بویه در بغدادِ آن عصر نیز در اقبال شیخ طوسی به آن شهر، بی‌تأثیر نبوده است.
    وعده‌ی الهى این است که اگر اهل حق پاى حقّ خودشان بایستند، حق پیروز خواهد شد. در همه‌ی مراحل این‌طور است. در دوران انقلاب این را تجربه کردید، در دوران جنگ تجربه کردید، در دوران اسارت تجربه کردید، در دوران بعد از پایان جنگ که ملّت ایران در صدد بناى دوباره‌ی کشور خود برآمد این را تجربه کردید؛ در آینده هم باید این را یقین داشته باشید که عملى است.
    هرجا دیدید که دشمنى زورگویى میکند، در مقابل او بایستید. این، وظیفه‌ی آحاد مردم، دولتمردان، نمایندگان مردم و کسانى است که این مملکت مسئولیّتى را به آنها سپرده است. در مقابل دشمن متجاوز، در مقابل زورگوى ظالم، در مقابل استکبارى که امروز بر ارزشهاى الهى و معنوى طغیان کرده است که مظهرش هم دولت طاغوت و طغیان‏گر آمریکا است کوتاه نیایید. قدرتهاى مادّى، هیچ غلطى نمیتوانند بکنند. با ملّتى که ایستاده و به نیروى خود تکیه کرده است، هیچ کارى نمیتوانند بکنند. همه‌ی راه‏ها به روى آنها بسته است.


    شیخ طوسی (رحمه‌الله) با ورود به بغداد، در مجلس درس [[شیخ مفید]] - که در آن زمان، شیخ متکلّمان و فقیهان شیعه و رئیس آنها شناخته می‌شد - شرکت کرد. او به مدّت پنج سال از درس [[شیخ مفید]] در اصول و کلام استفاده کرد و در همین دوره، تألیف کتاب «تهذیب الأحکام»(شرح کتاب «المقنعة» اثر [[شیخ مفید]]) را آغاز کرد. در این شرح، تأثیر جوّ کلامی بغداد بر شیخ طوسی، مشهود است.
    * '''جهاد امروز ما، جهاد کبیر'''
     
    [امروز] جنگ نظامى مطرح نیست؛ امروز براى کشور ما جنگ نظامىِ سنّتى و متعارف احتمال بسیار بسیار ضعیفى است لکن جهاد باقى است؛ جهاد یک چیز دیگر است. جهاد فقط به معناى قتال نیست، فقط به معناى جنگ نظامى نیست؛ جهاد یک معناى بسیار وسیع‌ترى دارد. در بین جهادها جهادى هست که خداى متعال در قرآن آن را «جهاد کبیر» نام نهاده: «وَجَاهِدْهُمْ بِهِ جِهَادًا كَبِيرًا»؛ ... ایستادگى و مقاومت‏ و عدم تبعیّت [است‏]. «فَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَجَاهِدْهُمْ بِهِ جِهَادًا كَبِيرًا» از مشرکین اطاعت نکن. اطاعت نکردن از کفّار همان چیزى است که خداى متعال به آن گفته جهاد کبیر... در بین جهاد اصغر یک جهاد هست که خداى متعال آن را «جهاد کبیر» نام نهاده که آن همین است. «جهاد کبیر» یعنى چه؟ یعنى اطاعت نکردن از دشمن، از کافر؛ از خصمى که در میدان مبارزه‌ی با تو قرار گرفته اطاعت نکن. اطاعت یعنى چه؟ یعنى تبعیّت؛ تبعیّت نکن. تبعیّت نکردن در کجا؟ در میدانهاى مختلف؛ تبعیّت در میدان سیاست، در میدان اقتصاد، در میدان فرهنگ، در میدان هنر. در میدانهاى مختلف از دشمن تبعیّت نکن؛ این شد «جهاد کبیر».<span id="mp-more">[[اندیشه مقاومت از منظر حضرت آیت‌الله‌العظمی سید علی خامنه‌ای مدظله‌العالی|'''ادامه ...''']]</span>
     
    <div class="mw-ui-button">[[طوسی، محمد بن حسن|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۴

    اندیشه مقاومت از منظر حضرت آیت‌الله‌العظمی سید علی خامنه‌ای مدظله‌العالی

    اندیشه مقاومت از منظر آیت‌الله‌العظمی سید علی خامنه‌ای به گردآوری سعید صلح میرزایی درباره مقاومت (دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی رهبر انقلاب) است.

    نوشتار حاضر در عمل به فرمان رهبر معظم انقلاب در جهت تبلیغ و تبیین نظریه مقاومت و همچنین باهدف تسهیل کار تبیین برای جوانان مؤمن و انقلابی با پژوهش در بیانات ایشان تدوین و توسط انتشارات انقلاب اسلامی عرضه شده است.

    • وعده‌ی الهی به پیروزی اهل مقاومت

    وعده‌ی الهى این است که اگر اهل حق پاى حقّ خودشان بایستند، حق پیروز خواهد شد. در همه‌ی مراحل این‌طور است. در دوران انقلاب این را تجربه کردید، در دوران جنگ تجربه کردید، در دوران اسارت تجربه کردید، در دوران بعد از پایان جنگ که ملّت ایران در صدد بناى دوباره‌ی کشور خود برآمد این را تجربه کردید؛ در آینده هم باید این را یقین داشته باشید که عملى است. هرجا دیدید که دشمنى زورگویى میکند، در مقابل او بایستید. این، وظیفه‌ی آحاد مردم، دولتمردان، نمایندگان مردم و کسانى است که این مملکت مسئولیّتى را به آنها سپرده است. در مقابل دشمن متجاوز، در مقابل زورگوى ظالم، در مقابل استکبارى که امروز بر ارزشهاى الهى و معنوى طغیان کرده است که مظهرش هم دولت طاغوت و طغیان‏گر آمریکا است کوتاه نیایید. قدرتهاى مادّى، هیچ غلطى نمیتوانند بکنند. با ملّتى که ایستاده و به نیروى خود تکیه کرده است، هیچ کارى نمیتوانند بکنند. همه‌ی راه‏ها به روى آنها بسته است.

    • جهاد امروز ما، جهاد کبیر

    [امروز] جنگ نظامى مطرح نیست؛ امروز براى کشور ما جنگ نظامىِ سنّتى و متعارف احتمال بسیار بسیار ضعیفى است لکن جهاد باقى است؛ جهاد یک چیز دیگر است. جهاد فقط به معناى قتال نیست، فقط به معناى جنگ نظامى نیست؛ جهاد یک معناى بسیار وسیع‌ترى دارد. در بین جهادها جهادى هست که خداى متعال در قرآن آن را «جهاد کبیر» نام نهاده: «وَجَاهِدْهُمْ بِهِ جِهَادًا كَبِيرًا»؛ ... ایستادگى و مقاومت‏ و عدم تبعیّت [است‏]. «فَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَجَاهِدْهُمْ بِهِ جِهَادًا كَبِيرًا» از مشرکین اطاعت نکن. اطاعت نکردن از کفّار همان چیزى است که خداى متعال به آن گفته جهاد کبیر... در بین جهاد اصغر یک جهاد هست که خداى متعال آن را «جهاد کبیر» نام نهاده که آن همین است. «جهاد کبیر» یعنى چه؟ یعنى اطاعت نکردن از دشمن، از کافر؛ از خصمى که در میدان مبارزه‌ی با تو قرار گرفته اطاعت نکن. اطاعت یعنى چه؟ یعنى تبعیّت؛ تبعیّت نکن. تبعیّت نکردن در کجا؟ در میدانهاى مختلف؛ تبعیّت در میدان سیاست، در میدان اقتصاد، در میدان فرهنگ، در میدان هنر. در میدانهاى مختلف از دشمن تبعیّت نکن؛ این شد «جهاد کبیر».ادامه ...