موسوی جزایری، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۳۳

موسوی جزایری، محمد

نام	موسوی جزایری، محمد
نام‌های دیگر
نام پدر	سید على‌اکبر
متولد	اول ربیع‌الاول سال 1334ق برابر با 1292ش
محل تولد	شوشتر
رحلت	29 آذر ماه 1369 مطابق با دوم جمادى الثانى سال 1411ق
اساتید	سید مهدى آل طیب شیخ ضیاءالدین عراقى آیت‌الله خویى
برخی آثار	الجواهر الغوالی فی فروع العلم الاجمالی
کد مؤلف	AUTHORCODE05349AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، جزایری (ابهام‌زدایی) را ببینید.

برای دیگر کاربردها، موسوی جزایری (ابهام‌زدایی) را ببینید.

با موسوی جزایری، سید محمدعلی اشتباه نشود.

سید محمد موسوى جزایرى (1292-1369ش)، معروف به حاج سید محمد بزرگ، از علمای برجسته خوزستان، صاحب اثر الجواهر الغوالی فی فروع العلم الاجمالی در فقه

پدر سيد محمدعلى موسوى جزايرى

نواده سید نعمت‌الله جزایری

ولادت

فرزند سید على‌اکبر و نواده محدث متبحر شهیر، سید نعمت‌الله جزایرى(ره)، در شهر شوشتر، در اول ربیع‌الاول سال 1334ق، مطابق با 1292ش متولد گردید.

تحصیلات

پس از گذراندن دوره دروس ابتدایى، تحصیلات علوم دینى خود را نزد دانشمندان و استادان بزرگ شوشتر فراگرفت.

از جمله اساتید ایشان، علامه سید مهدى آل طیب(متوفى 1361ق) و شیخ محمد کاظم شیخ شوشترى(متوفى 1371ق) و شیخ محمدتقى شیخ شوشترى بوده‌اند.

سفر به نجف اشرف

ایشان، پس از اتمام دوره سطح در شوشتر، در سال 1358ق، براى تکمیل معارف به نجف اشرف هجرت نمود و به جوار قبر مطهر جدش امیرالمؤمنین(ع) پناه برد و در راه این هجرت رنج‌هاى فراوان و مصیبت‌هاى سنگینى را تحمل نمود.

در آن‌جا در درس استاد اعظم، یگانه دوران، مرحوم شیخ ضیاءالدین عراقى (معروف به آقا ضیاء)، حاضر گردید و پس از وفات وى، در درس مرجع بزرگ دینى، آیت‌الله خویى(ره) شرکت نمود تا آنکه به چنان مرتبه والایى از علم و اجتهاد و استنباط نائل گردید که جز کسانى که منت و توفیق الهى یار ایشان باشد، به آن نخواهند رسید.

بازگشت به ایران

آن عالم ربانى، پس از حدود سه سال اقامت در نجف، به وطن خود شوشتر بازگشت و به تدریس و تحقیق مشغول گردید و تمامى عمر شریف خود را به ارشاد مردم و امر به معروف و نهى از منکر سپرى نمود.

او با جدیت تمام وارد میدان علم و حکمت گردید، سپس به درجات بالا و مرتبه نهایى علم و فقه و تحقیق نائل آمد و فقیهى جامع، محققى پى‌گیر، اندیشمندى واقع‌بین و داراى رأیى استوار گردید. چه بسیار مسائل پیچیده‌اى که آنها را با بیانش گشود و مطالب گره‌خورده‌اى که با سرانگشتان فکرش باز نمود. مجلس پربرکتش منبعى براى افاضات و افادات و مدرسه‌اى براى ارباب فضل و کمالات بود. از محضر او، هم انسان‌هاى والا بهره مى‌بردند و هم مردم عامى از شهد مواعظش کام‌یاب مى‌گردیدند.

از امتیازات خاص آن عالم ربانى این بود که عشق و ولع عجیبى به تدریس و تحقیق و مذاکره علم داشت و در این راه خستگى و ملالتى او را عارض نمى‌شد، بلکه همواره اشتیاق و نشاط او در این راه رو به افزایش بود. این مزیت را هر که با او در زمان حیاتش کمترین آشنایى و ارتباطى داشت مى‌دانست. او هم‌چنین در میدان عمل و ریاضات نفسانیه شرعى و تخلق به اخلاق الهى مجاهده نمود تا آنکه داراى نفسى مطمئن، صفاتى پسندیده، روحى بردبار و قلبى سلیم گردید.

آن مرد بزرگ، براى خدمت به اسلام و مسلمانان و تعلیم دانش‌پژوهان و پاک‌سازى نفوس مستعدان و تقویت انقلاب اسلامى تا آخر عمر شریف خود کمر همت بست.

وفات

وفات آن بزرگوار روز 29 آذر ماه 1369 مطابق با دوم جمادى الثانى سال 1411 در سن 77 سالگى اتفاق افتاد. روز بعد پیکر پاکشان ابتدا در اهواز و سپس در شوشتر توسط مردم عزادار تشییع گردیده و در مزار معروف به مقام صاحب الزمان مدفون گردید.

آن عالم ربانى، بیشتر اوقات خود را به تدریس و تربیت شاگردان و طلاب علوم دینى صرف مى‌نمود و لذا کمتر براى تألیف و تصنیف فرصت مى‌یافت، اما در عین حال آثار قلمى گران‌بهایى به زبان فارسى و عربى از ایشان به جاى مانده که برخى از آنها که در سطوح بالاى علمى قرار دارند، براى استادان و محققان حوزوى بسیار سودمندند و برخى از آنها براى طلاب و اهل مطالعه به کار مى‌آیند و بخشى از آنها هم براى عموم اقشار مردم مناسب مى‌باشند.

آثار

برخى از تألیفات آن علامه محقق عبارت است از:

کتاب فقهى الجواهر الغوالى در فروع علم اجمالى؛
حاشیه فقهى بر صلاة جماعت حاج شیخ عبدالکریم حائرى؛
حاشیه اصولى بر اجتماع امر و نهى اصول مظفر؛
رساله فقهى مثبتات هلال؛
حاشیه فقهى بر مستمسک آیت‌الله حکیم؛
رساله اصولى استصحاب عدم ازلى؛
رساله اصولى قاعده مقتضى و مانع؛
حاشیه اصولى بر قاعده لا ضرر امام خمینى(ره)؛
کتابى عربى در علم نحو به نام تبصرة الاحباب؛
شرح الفیه ابن مالک به فارسى؛
شرح تصریف زنجانى به فارسى؛
مجالس ماه مبارک رمضان؛
کتاب مجالس محرم؛
با محرمان راز.

منابع مقاله

پیش‌گفتار چاپ دوم کتاب «الجواهر الغوالى».
خبرگزاری حوزه

وابسته‌ها

الجواهر الغوالی فی فروع العلم الاجمالی

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class='wikiInfo'>
+<div class="wikiInfo">
 [[پرونده:NUR05349.jpg|بندانگشتی|موسوی جزایری، محمد]]
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 |-
-! نام!! data-type='authorName'|موسوی جزایری، محمد
+! نام!! data-type="authorName" |موسوی جزایری، محمد
 |-
-|نام های دیگر
+|نام‌های دیگر
-|data-type='authorOtherNames'|
+| data-type="authorOtherNames" |
 |-
 |نام پدر
-|data-type='authorfatherName'|
+| data-type="authorfatherName" |سید على‌اکبر
 |-
 |متولد
-|data-type='authorbirthDate'|
+| data-type="authorbirthDate" |اول ربیع‌الاول سال 1334ق برابر با 1292ش
 |-
 |محل تولد
-|data-type='authorBirthPlace'|
+| data-type="authorBirthPlace" |شوشتر
 |-
 |رحلت
-|data-type='authorDeathDate'|1411 ق
+| data-type="authorDeathDate" |29 آذر ماه 1369 مطابق با دوم جمادى الثانى سال 1411ق
 |-
 |اساتید
-|data-type='authorTeachers'|
+| data-type="authorTeachers" |[[سید مهدى آل طیب]]
+[[عراقی، ضیاء‎الدین|شیخ ضیاءالدین عراقى]]
+[[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خویى]]
 |-
 |برخی آثار
-|data-type='authorWritings'|
+| data-type="authorWritings" |[[الجواهر الغوالی في فروع العلم الاجمالی|الجواهر الغوالی فی فروع العلم الاجمالی]]
-|-class='articleCode'
+|- class="articleCode"
 |کد مؤلف
-|data-type='authorCode'|AUTHORCODE5349AUTHORCODE
+| data-type="authorCode" |AUTHORCODE05349AUTHORCODE
 |}
 </div>
-«سيد محمد موسوى جزايرى»، فرزند سيد على اكبر و نواده محدث متبحر شهير، سيد نعمت‌الله جزايرى(ره)، در شهر شوشتر، در اول ربيع‌الاول سال 1334ق، متولد گرديد. پس از گذراندن دوره دروس ابتدايى، تحصيلات علوم دينى خود را نزد دانشمندان و استادان بزرگ شوشتر فراگرفت.
+{{کاربردهای دیگر|جزایری (ابهام‌زدایی)}}
-از جمله اساتيد ايشان، علامه سيد مهدى آل طيب(متوفى 1361ق) و شيخ محمد كاظم شيخ شوشترى(متوفى 1371ق) و شيخ محمدتقى شيخ شوشترى بوده‌اند.
-ايشان، پس از اتمام دوره سطح در شوشتر، در سال 1358ق، براى تكميل معارف به نجف اشرف هجرت نمود و به جوار قبر مطهر جدش [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] پناه برد و در راه اين هجرت رنج‌هاى فراوان و مصيبت‌هاى سنگينى را تحمل نمود.
+{{کاربردهای دیگر|موسوی جزایری (ابهام‌زدایی)}}
+{{اشتباه نشود|موسوی جزایری، سید محمدعلی}}
-در آن‌جا در درس استاد اعظم، يگانه دوران، مرحوم [[عراقی، ضیاء‎الدین|شيخ ضياءالدين عراقى]] (معروف به آقا ضياء)، حاضر گرديد و پس از وفات وى، در درس مرجع بزرگ دينى، [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]](ره) شركت نمود تا آنكه به چنان مرتبه والايى از علم و اجتهاد و استنباط نائل گرديد كه جز كسانى كه منت و توفيق الهى يار ايشان باشد، به آن نخواهند رسيد.
-آن عالم ربانى، پس از حدود سه سال اقامت در نجف، به وطن خود شوشتر بازگشت و به تدريس و تحقيق مشغول گرديد و تمامى عمر شريف خود را به ارشاد مردم و امر به معروف و نهى از منكر سپرى نمود.
-او با جديت تمام وارد ميدان علم و حكمت گرديد، سپس به درجات بالا و مرتبه نهايى علم و فقه و تحقيق نائل آمد و فقيهى جامع، محققى پى‌گير، انديشمندى واقع‌بين و داراى رأيى استوار گرديد. چه بسيار مسائل پيچيده‌اى كه آنها را با بيانش گشود و مطالب گره‌خورده‌اى كه با سرانگشتان فكرش باز نمود. مجلس پربركتش منبعى براى افاضات و افادات و مدرسه‌اى براى ارباب فضل و كمالات بود. از محضر او، هم انسان‌هاى والا بهره مى‌بردند و هم مردم عامى از شهد مواعظش كام‌ياب مى‌گرديدند.
+'''سید محمد موسوى جزایرى''' (1292-1369ش)، معروف به حاج سید محمد بزرگ، از علمای برجسته خوزستان، صاحب اثر [[الجواهر الغوالی في فروع العلم الاجمالی|الجواهر الغوالی فی فروع العلم الاجمالی]] در فقه
-از امتيازات خاص آن عالم ربانى اين بود كه عشق و ولع عجيبى به تدريس و تحقيق و مذاكره علم داشت و در اين راه خستگى و ملالتى او را عارض نمى‌شد، بلكه همواره اشتياق و نشاط او در اين راه رو به افزايش بود. اين مزيت را هر كه با او در زمان حياتش كمترين آشنايى و ارتباطى داشت مى‌دانست. او هم‌چنين در ميدان عمل و رياضات نفسانيه شرعى و تخلق به اخلاق الهى مجاهده نمود تا آنكه داراى نفسى مطمئن، صفاتى پسنديده، روحى بردبار و قلبى سليم گرديد.
+پدر [[موسوی جزایری، سید محمدعلی|سيد محمدعلى موسوى جزايرى]]
-آن مرد بزرگ، براى خدمت به اسلام و مسلمانان و تعليم دانش‌پژوهان و پاك‌سازى نفوس مستعدان و تقويت انقلاب اسلامى تا آخر عمر شريف خود كمر همت بست.
+نواده [[سید نعمت‌الله جزایری]]
-وفات آن بزرگوار روز 29 آذر ماه 1369 مطابق با دوم جمادى الثانى سال 1411 در سن 77 سالگى اتفاق افتاد. روز بعد پيكر پاكشان ابتدا در اهواز و سپس در شوشتر توسط مردم عزادار تشييع گرديده و در مزار معروف به مقام صاحب الزمان مدفون گرديد.
+== ولادت ==
+فرزند سید على‌اکبر و نواده محدث متبحر شهیر، [[جزایری، سید نعمت‌الله|سید نعمت‌الله جزایرى(ره)]]، در شهر شوشتر، در اول ربیع‌الاول سال 1334ق، مطابق با 1292ش متولد گردید.
-آن عالم ربانى، بيشتر اوقات خود را به تدريس و تربيت شاگردان و طلاب علوم دينى صرف مى‌نمود و لذا كمتر براى تأليف و تصنيف فرصت مى‌يافت، اما در عين حال آثار قلمى گران‌بهايى به زبان فارسى و عربى از ايشان به جاى مانده كه برخى از آنها كه در سطوح بالاى علمى قرار دارند، براى استادان و محققان حوزوى بسيار سودمندند و برخى از آنها براى طلاب و اهل مطالعه به كار مى‌آيند و بخشى از آنها هم براى عموم اقشار مردم مناسب مى‌باشند.
+== تحصیلات ==
+پس از گذراندن دوره دروس ابتدایى، تحصیلات علوم دینى خود را نزد دانشمندان و استادان بزرگ شوشتر فراگرفت.
-== آثار ==
+از جمله اساتید ایشان، علامه [[سید مهدى آل طیب]](متوفى 1361ق) و شیخ محمد کاظم شیخ شوشترى(متوفى 1371ق) و شیخ محمدتقى شیخ شوشترى بوده‌اند.
+=== سفر به نجف اشرف ===
+ایشان، پس از اتمام دوره سطح در شوشتر، در سال 1358ق، براى تکمیل معارف به نجف اشرف هجرت نمود و به جوار قبر مطهر جدش [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] پناه برد و در راه این هجرت رنج‌هاى فراوان و مصیبت‌هاى سنگینى را تحمل نمود.
-برخى از تأليفات آن علامه محقق عبارت است از:
+در آن‌جا در درس استاد اعظم، یگانه دوران، مرحوم [[عراقی، ضیاء‎الدین|شیخ ضیاءالدین عراقى]] (معروف به آقا ضیاء)، حاضر گردید و پس از وفات وى، در درس مرجع بزرگ دینى، [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خویى]](ره) شرکت نمود تا آنکه به چنان مرتبه والایى از علم و اجتهاد و استنباط نائل گردید که جز کسانى که منت و توفیق الهى یار ایشان باشد، به آن نخواهند رسید.
-. كتاب فقهى الجواهر الغوالى در فروع علم اجمالى؛
+=== بازگشت به ایران ===
+آن عالم ربانى، پس از حدود سه سال اقامت در نجف، به وطن خود شوشتر بازگشت و به تدریس و تحقیق مشغول گردید و تمامى عمر شریف خود را به ارشاد مردم و امر به معروف و نهى از منکر سپرى نمود.
-. حاشيه فقهى بر صلاة جماعت حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]]؛
+او با جدیت تمام وارد میدان علم و حکمت گردید، سپس به درجات بالا و مرتبه نهایى علم و فقه و تحقیق نائل آمد و فقیهى جامع، محققى پى‌گیر، اندیشمندى واقع‌بین و داراى رأیى استوار گردید. چه بسیار مسائل پیچیده‌اى که آنها را با بیانش گشود و مطالب گره‌خورده‌اى که با سرانگشتان فکرش باز نمود. مجلس پربرکتش منبعى براى افاضات و افادات و مدرسه‌اى براى ارباب فضل و کمالات بود. از محضر او، هم انسان‌هاى والا بهره مى‌بردند و هم مردم عامى از شهد مواعظش کام‌یاب مى‌گردیدند.
-. حاشيه اصولى بر اجتماع امر و نهى اصول مظفر؛
+از امتیازات خاص آن عالم ربانى این بود که عشق و ولع عجیبى به تدریس و تحقیق و مذاکره علم داشت و در این راه خستگى و ملالتى او را عارض نمى‌شد، بلکه همواره اشتیاق و نشاط او در این راه رو به افزایش بود. این مزیت را هر که با او در زمان حیاتش کمترین آشنایى و ارتباطى داشت مى‌دانست. او هم‌چنین در میدان عمل و ریاضات نفسانیه شرعى و تخلق به اخلاق الهى مجاهده نمود تا آنکه داراى نفسى مطمئن، صفاتى پسندیده، روحى بردبار و قلبى سلیم گردید.
-. رساله فقهى مثبتات هلال؛
+آن مرد بزرگ، براى خدمت به اسلام و مسلمانان و تعلیم دانش‌پژوهان و پاک‌سازى نفوس مستعدان و تقویت انقلاب اسلامى تا آخر عمر شریف خود کمر همت بست.
-. حاشيه فقهى بر مستمسك آیت‌الله حكيم؛
+== وفات ==
+وفات آن بزرگوار روز 29 آذر ماه 1369 مطابق با دوم جمادى الثانى سال 1411 در سن 77 سالگى اتفاق افتاد. روز بعد پیکر پاکشان ابتدا در اهواز و سپس در شوشتر توسط مردم عزادار تشییع گردیده و در مزار معروف به مقام صاحب الزمان مدفون گردید.
-. رساله اصولى استصحاب عدم ازلى؛
+آن عالم ربانى، بیشتر اوقات خود را به تدریس و تربیت شاگردان و طلاب علوم دینى صرف مى‌نمود و لذا کمتر براى تألیف و تصنیف فرصت مى‌یافت، اما در عین حال آثار قلمى گران‌بهایى به زبان فارسى و عربى از ایشان به جاى مانده که برخى از آنها که در سطوح بالاى علمى قرار دارند، براى استادان و محققان حوزوى بسیار سودمندند و برخى از آنها براى طلاب و اهل مطالعه به کار مى‌آیند و بخشى از آنها هم براى عموم اقشار مردم مناسب مى‌باشند.
-. رساله اصولى قاعده مقتضى و مانع؛
+== آثار ==
-. حاشيه اصولى بر قاعده لا ضرر [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)؛
-. كتابى عربى در علم نحو به نام تبصرة الاحباب؛
-. شرح الفيه [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] به فارسى؛
-. شرح تصريف زنجانى به فارسى؛
-. مجالس ماه مبارک رمضان؛
-. كتاب مجالس محرم؛
+برخى از تألیفات آن علامه محقق عبارت است از:
+{{ستون-شروع|2}}
-. با محرمان راز.
+# کتاب فقهى الجواهر الغوالى در فروع علم اجمالى؛
+# حاشیه فقهى بر صلاة جماعت حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شیخ عبدالکریم حائرى]]؛
+# حاشیه اصولى بر اجتماع امر و نهى اصول مظفر؛
+# رساله فقهى مثبتات هلال؛
+# حاشیه فقهى بر مستمسک آیت‌الله حکیم؛
+# رساله اصولى استصحاب عدم ازلى؛
+# رساله اصولى قاعده مقتضى و مانع؛
+# حاشیه اصولى بر قاعده لا ضرر [[امام خمينى(ره)|امام خمینى]](ره)؛
+# کتابى عربى در علم نحو به نام تبصرة الاحباب؛
+# شرح الفیه [[ابن مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالک]] به فارسى؛
+# شرح تصریف زنجانى به فارسى؛
+# مجالس ماه مبارک رمضان؛
+# کتاب مجالس محرم؛
+# با محرمان راز.
+{{پایان}}
 == منابع مقاله ==
+#پیش‌گفتار چاپ دوم کتاب «الجواهر الغوالى».
+#[https://www.hawzahnews.com/news/355915/%D9%BE%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AC%D9%85%D8%B9%D9%87-%D8%A7%D9%87%D9%88%D8%A7%D8%B2-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D8%B9%DA%A9%D8%B3 خبرگزاری حوزه]
-پيش‌گفتار چاپ دوم كتاب «الجواهر الغوالى».
+==وابسته‌ها==
+{{وابسته‌ها}}
+[[الجواهر الغوالی في فروع العلم الاجمالی|الجواهر الغوالی فی فروع العلم الاجمالی]]
-==وابسته‌ها==
-[[الجواهر الغوالی في فروع العلم الاجمالی]]
 [[رده:زندگی‌نامه]]
+[[رده:اردیبهشت (1400)]]