شرح الأساس الكبير: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    جز (جایگزینی متن - '.↵↵رده:کتاب‌شناسی' به '. ==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} رده:کتاب‌شناسی')
     
    (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
    خط ۸: خط ۸:
    [[عارف، احمد عطاءالله]] (محقق)
    [[عارف، احمد عطاءالله]] (محقق)


    [[شرفی، احمد بن محمد]] (نويسنده)
    [[شرفی، احمد بن محمد]] (نویسنده)
    | زبان =عربی
    | زبان =عربی
    | کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏214‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏8‎‏ ‎‏الف‎‏5025
    | کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏214‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏8‎‏ ‎‏الف‎‏5025
    خط ۲۰: خط ۲۰:
    | سال نشر = 1411 ق  
    | سال نشر = 1411 ق  


    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE1237AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01237AUTOMATIONCODE
    | چاپ =1
    | چاپ =1
    | تعداد جلد =2
    | تعداد جلد =2
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =2186
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =01237
    | کتابخوان همراه نور =01237
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پس از =
    خط ۲۹: خط ۳۰:
    }}
    }}
       
       
    '''شرح الأساس الكبير'''، يا «شفاء صدور الناس بشرح الأساس»؛ از جمله شروحى است كه بر كتاب «الأساس» امام قاسم بن محمد بن على، توسط احمد بن محمد بن صلاح شرفى، نگاشته شده است.
    '''شرح الأساس الکبیر'''، یا «شفاء صدور الناس بشرح الأساس»؛ از جمله شروحى است که بر کتاب «[[كتاب الأساس لعقائد الأكياس|الأساس]]» امام [[منصور بالله، قاسم بن محمد|قاسم بن محمد بن على]]، توسط [[شرفی، احمد بن محمد|احمد بن محمد بن صلاح شرفى]]، نگاشته شده است.


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    از آن جا كه «الأساس» كتابى كلاسيك به شمار مى‌رود كه فهم آن براى افراد مبتدى آسان نمى‌باشد، عالمان بسيارى نسبت به شرح و توضيح عبارات دقيق آن اقدام نمودند. البته شرح ابن شرفى بر «الاساس» تا آن جا كه شرح الفاظ و معانى لغوى و اصطلاحى كتاب است، با ديگر شروحى كه بر اين كتاب نگاشته شده، تفاوت چندانى ندارد. وى نيز مانند ساير شرّاح پس از بيان معناى آيات قرآنى و احاديث نبوى به بيان مقصود مؤلف مى‌پردازد، با اين تفاوت كه وى پس از شرح و توضيح انديشۀ مؤلف، «الاساس» افكار و انديشه‌هاى موافق و مخالف ديدگاه او را نيز مطرح كرده، سپس به نقض و ابطال نظريۀ مخالف با استناد به آيات قرآنى و احاديث نبوى مى‌پردازد. وى علاوه بر آيات و احاديث، ديدگاه خود را با آراء ائمۀ اهل‌بيت؛ يعنى [[امام على(ع)]] و حسنين(ع) و زين‌العابدين على بن الحسين و امام باقر و [[امام صادق]] عليهم‌السلام، سپس قاسم و هادى و قاسم بن محمد از ائمه زيديه تقويت مى‌نمايد. آن چه در اين شرح قابل توجه مى‌نمايد، استشهاد شارح به اقوال امام باقر و [[امام صادق]] عليهما‌السلام و عدم استشهاد به اقوال زيد بن على بن الحسين(ع) است، در حالى كه از ديدگاه زيديه و بنابر قواعد و اصول مورد قبول ايشان امام باقر و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]؛ چون قيام و حركتى عليه حكّام جائر زمان خويش نداشتند، امام محسوب نمى‌شوند.
    از آن جا که «[[كتاب الأساس لعقائد الأكياس|الأساس]]» کتابى کلاسیک به شمار مى‌رود که فهم آن براى افراد مبتدى آسان نمى‌باشد، عالمان بسیارى نسبت به شرح و توضیح عبارات دقیق آن اقدام نمودند. البته شرح ابن شرفى بر «[[كتاب الأساس لعقائد الأكياس|الاساس]]» تا آن جا که شرح الفاظ و معانى لغوى و اصطلاحى کتاب است، با دیگر شروحى که بر این کتاب نگاشته شده، تفاوت چندانى ندارد. وى نیز مانند سایر شرّاح پس از بیان معناى آیات قرآنى و احادیث نبوى به بیان مقصود مؤلف مى‌پردازد، با این تفاوت که وى پس از شرح و توضیح اندیشۀ مؤلف، «الاساس» افکار و اندیشه‌هاى موافق و مخالف دیدگاه او را نیز مطرح کرده، سپس به نقض و ابطال نظریۀ مخالف با استناد به آیات قرآنى و احادیث نبوى مى‌پردازد. وى علاوه بر آیات و احادیث، دیدگاه خود را با آراء ائمۀ اهل‌بیت؛ یعنى [[امام على(ع)]] و حسنین(ع) و زین‌العابدین على بن الحسین و امام باقر و [[امام صادق]] علیهم‌السلام، سپس قاسم و هادى و قاسم بن محمد از ائمه زیدیه تقویت مى‌نماید. آن چه در این شرح قابل توجه مى‌نماید، استشهاد شارح به اقوال امام باقر و [[امام صادق]] علیهما‌السلام و عدم استشهاد به اقوال زید بن على بن الحسین(ع) است، در حالى که از دیدگاه زیدیه و بنابر قواعد و اصول مورد قبول ایشان امام باقر و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]؛ چون قیام و حرکتى علیه حکّام جائر زمان خویش نداشتند، امام محسوب نمى‌شوند.


    يكى از ويژگى‌هاى اين شرح، طرح آراء و ديدگاه‌هاى مخالف ديدگاه زيديه؛ همچون ديدگاه معتزله، اشاعره و حنابله است كه شارح پس از نقل ديدگاه آنها به همان نحو كه در آثار ايشان مندرج است، به نقض و ابطال آنها مى‌پردازد.
    یکى از ویژگى‌هاى این شرح، طرح آراء و دیدگاه‌هاى مخالف دیدگاه زیدیه؛ همچون دیدگاه معتزله، اشاعره و حنابله است که شارح پس از نقل دیدگاه آنها به همان نحو که در آثار ایشان مندرج است، به نقض و ابطال آنها مى‌پردازد.


    ديگر ويژگى اين شرح آنست كه شارح در نقض و ابطال ديدگاه خصم، علاوه بر استشهاد به آيات قرآنى و احاديث شريف نبوى، به آراء ائمه اهل‌بيت و از جمله امام باقر و [[امام صادق]] عليهما‌السلام نيز استشهاد مى‌كند و حال آن كه از ديدگاه زيديه، اين دو شخصيت بزرگوار به جهت عدم خروج و قيام، امام محسوب نمى‌شوند. اين نكته ظاهرا نشانگر تأثير تفكر شيعى اصيل در انديشۀ زيديه است.
    دیگر ویژگى این شرح آنست که شارح در نقض و ابطال دیدگاه خصم، علاوه بر استشهاد به آیات قرآنى و احادیث شریف نبوى، به آراء ائمه اهل‌بیت و از جمله امام باقر و [[امام صادق]] علیهما‌السلام نیز استشهاد مى‌کند و حال آن که از دیدگاه زیدیه، این دو شخصیت بزرگوار به جهت عدم خروج و قیام، امام محسوب نمى‌شوند. این نکته ظاهرا نشانگر تأثیر تفکر شیعى اصیل در اندیشۀ زیدیه است.


    با وجود ويژگى‌هاى فوق، شرح شرفى مملو از حشو و تكرار و اطناب است تا جايى كه در سرتاسر شرح شاهد آنيم كه موضوع واحدى را در بيش از يك فصل مورد شرح و تفصيل قرار داده و باعث ضخامت حجم كتاب گشته است.
    با وجود ویژگى‌هاى فوق، شرح شرفى مملو از حشو و تکرار و اطناب است تا جایى که در سرتاسر شرح شاهد آنیم که موضوع واحدى را در بیش از یک فصل مورد شرح و تفصیل قرار داده و باعث ضخامت حجم کتاب گشته است.


    ==نسخه شناسى==
    ==نسخه شناسى==


    شرح شرفى، به دو عنوان نام‌گذارى گردیده است: نامى که خود بر شرح خویش گذاشته که عبارتست از: شفاء صدور الناس بشرح الأساس لعقائد الأکیاس و نامى که عالمان معاصر وى بر شرح او نهاده‌اند که عبارتست از: الشرح الکبیر.


    شرح شرفى، به دو عنوان نام‌گذارى گرديده است: نامى كه خود بر شرح خويش گذاشته كه عبارتست از: شفاء صدور الناس بشرح الأساس لعقائد الأكياس و نامى كه عالمان معاصر وى بر شرح او نهاده‌اند كه عبارتست از: الشرح الكبير.
    تنها نسخۀ خطى موجود از این شرح در کتابخانۀ «الجامع الکبیر» صنعاء نگهدارى مى‌شود. این نسخه در دو جزء تنظیم گردیده که البته خود شارح نسبت به دو جزئى بودن شرح خود مطلبى نگفته و به نظر مى‌رسد، جزء جزء کردن شرح توسط نسّاخ شرح صورت گرفته باشد.


    تنها نسخۀ خطى موجود از اين شرح در كتابخانۀ «الجامع الكبير» صنعاء نگهدارى مى‌شود. اين نسخه در دو جزء تنظيم گرديده كه البته خود شارح نسبت به دو جزئى بودن شرح خود مطلبى نگفته و به نظر مى‌رسد، جزء جزء كردن شرح توسط نسّاخ شرح صورت گرفته باشد.
    این نسخه در حدود سال 1055ق؛ یعنى زمان خود شارح یا پس از وفات وى کتابت گردیده است.


    اين نسخه در حدود سال 1055ق؛ يعنى زمان خود شارح يا پس از وفات وى كتابت گرديده است.
    نسخه حاضر در برنامه با تحقیق و بررسى دکتر [[عارف، احمد عطاءالله|أحمد عطاء اللّه عارف]] در قطع وزیرى با جلد گالینگور در دو جلد(جلد اول 574 صفحه، و جلد دوم 332 صفحه) براى بار نخست توسط «دار الحکمة الیمانیة للطباعة و النشر و التوزیع و الإعلان» صنعاء منتشر شده است.
     
    نسخه حاضر در برنامه با تحقيق و بررسى دكتر أحمد عطاء اللّه عارف در قطع وزيرى با جلد گالينگور در دو جلد(جلد اول 574 صفحه، و جلد دوم 332 صفحه) براى بار نخست توسط «دار الحكمة اليمانية للطباعة و النشر و التوزيع و الإعلان» صنعاء منتشر شده است.


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    1-مقدمه محقق اثر.
    1-مقدمه محقق اثر.


    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}





    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۹

    شرح الاساس الكبیر شفاء صدور الناس بشرح الاساس
    شرح الأساس الكبير
    پدیدآورانعارف، احمد عطاءالله (محقق) شرفی، احمد بن محمد (نویسنده)
    عنوان‌های دیگرالاساس لعقائد الاکیاس. شرح شفاء صدور الناس بشرح الاساس
    ناشردار الحکمة الیمانیة
    مکان نشرصنعا - یمن
    سال نشر1411 ق
    چاپ1
    موضوعمنصور بالله، قاسم بن محمد، 967 - 1027ق. الاساس لعقاید الاکیاس - نقد و تفسیر کلام زیدیه - قرن 11ق.
    زبانعربی
    تعداد جلد2
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏214‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏8‎‏ ‎‏الف‎‏5025
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    شرح الأساس الکبیر، یا «شفاء صدور الناس بشرح الأساس»؛ از جمله شروحى است که بر کتاب «الأساس» امام قاسم بن محمد بن على، توسط احمد بن محمد بن صلاح شرفى، نگاشته شده است.

    گزارش محتوا

    از آن جا که «الأساس» کتابى کلاسیک به شمار مى‌رود که فهم آن براى افراد مبتدى آسان نمى‌باشد، عالمان بسیارى نسبت به شرح و توضیح عبارات دقیق آن اقدام نمودند. البته شرح ابن شرفى بر «الاساس» تا آن جا که شرح الفاظ و معانى لغوى و اصطلاحى کتاب است، با دیگر شروحى که بر این کتاب نگاشته شده، تفاوت چندانى ندارد. وى نیز مانند سایر شرّاح پس از بیان معناى آیات قرآنى و احادیث نبوى به بیان مقصود مؤلف مى‌پردازد، با این تفاوت که وى پس از شرح و توضیح اندیشۀ مؤلف، «الاساس» افکار و اندیشه‌هاى موافق و مخالف دیدگاه او را نیز مطرح کرده، سپس به نقض و ابطال نظریۀ مخالف با استناد به آیات قرآنى و احادیث نبوى مى‌پردازد. وى علاوه بر آیات و احادیث، دیدگاه خود را با آراء ائمۀ اهل‌بیت؛ یعنى امام على(ع) و حسنین(ع) و زین‌العابدین على بن الحسین و امام باقر و امام صادق علیهم‌السلام، سپس قاسم و هادى و قاسم بن محمد از ائمه زیدیه تقویت مى‌نماید. آن چه در این شرح قابل توجه مى‌نماید، استشهاد شارح به اقوال امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام و عدم استشهاد به اقوال زید بن على بن الحسین(ع) است، در حالى که از دیدگاه زیدیه و بنابر قواعد و اصول مورد قبول ایشان امام باقر و امام صادق(ع)؛ چون قیام و حرکتى علیه حکّام جائر زمان خویش نداشتند، امام محسوب نمى‌شوند.

    یکى از ویژگى‌هاى این شرح، طرح آراء و دیدگاه‌هاى مخالف دیدگاه زیدیه؛ همچون دیدگاه معتزله، اشاعره و حنابله است که شارح پس از نقل دیدگاه آنها به همان نحو که در آثار ایشان مندرج است، به نقض و ابطال آنها مى‌پردازد.

    دیگر ویژگى این شرح آنست که شارح در نقض و ابطال دیدگاه خصم، علاوه بر استشهاد به آیات قرآنى و احادیث شریف نبوى، به آراء ائمه اهل‌بیت و از جمله امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام نیز استشهاد مى‌کند و حال آن که از دیدگاه زیدیه، این دو شخصیت بزرگوار به جهت عدم خروج و قیام، امام محسوب نمى‌شوند. این نکته ظاهرا نشانگر تأثیر تفکر شیعى اصیل در اندیشۀ زیدیه است.

    با وجود ویژگى‌هاى فوق، شرح شرفى مملو از حشو و تکرار و اطناب است تا جایى که در سرتاسر شرح شاهد آنیم که موضوع واحدى را در بیش از یک فصل مورد شرح و تفصیل قرار داده و باعث ضخامت حجم کتاب گشته است.

    نسخه شناسى

    شرح شرفى، به دو عنوان نام‌گذارى گردیده است: نامى که خود بر شرح خویش گذاشته که عبارتست از: شفاء صدور الناس بشرح الأساس لعقائد الأکیاس و نامى که عالمان معاصر وى بر شرح او نهاده‌اند که عبارتست از: الشرح الکبیر.

    تنها نسخۀ خطى موجود از این شرح در کتابخانۀ «الجامع الکبیر» صنعاء نگهدارى مى‌شود. این نسخه در دو جزء تنظیم گردیده که البته خود شارح نسبت به دو جزئى بودن شرح خود مطلبى نگفته و به نظر مى‌رسد، جزء جزء کردن شرح توسط نسّاخ شرح صورت گرفته باشد.

    این نسخه در حدود سال 1055ق؛ یعنى زمان خود شارح یا پس از وفات وى کتابت گردیده است.

    نسخه حاضر در برنامه با تحقیق و بررسى دکتر أحمد عطاء اللّه عارف در قطع وزیرى با جلد گالینگور در دو جلد(جلد اول 574 صفحه، و جلد دوم 332 صفحه) براى بار نخست توسط «دار الحکمة الیمانیة للطباعة و النشر و التوزیع و الإعلان» صنعاء منتشر شده است.

    منابع مقاله

    1-مقدمه محقق اثر.

    وابسته‌ها