خلاصة التجارب: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == ')
    جز (جایگزینی متن - 'خلاصة التجارب (ابهام زدایی)' به 'خلاصة التجارب (ابهام‌زدایی)')
     
    (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۴: خط ۴:
    | عنوان‌های دیگر =کتاب خلاصه التجارب
    | عنوان‌های دیگر =کتاب خلاصه التجارب
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین]] (نويسنده)
    [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین]] (نویسنده)


    [[اصفهانی، محمدمهدی]] (مقدمه‌نويس)
    [[اصفهانی، محمدمهدی]] (مقدمه‌نويس)
    خط ۱۸: خط ۱۸:
    پزشکی - متون قدیمی تا قرن 14
    پزشکی - متون قدیمی تا قرن 14
    | ناشر =  
    | ناشر =  
    دانشگاه علوم پزشکی ايران، موسسه مطالعات تاريخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل
    دانشگاه علوم پزشکی ايران، مؤسسه مطالعات تاريخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل
    | مکان نشر =تهران - ایران
    | مکان نشر =تهران - ایران
    | سال نشر = 1382 ش  
    | سال نشر = 1382 ش  
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12506AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12506AUTOMATIONCODE
    | چاپ =1
    | چاپ =1
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =12506
    | کتابخوان همراه نور =12506
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|خلاصة التجارب (ابهام‌زدایی)}}


    '''خلاصة التجارب'''، به زبان فارسى، از مهم‌ترين نگاشته‌هاى طبى ايرانيان است كه بازگوكننده وضعيت و سطح علمى دانش پزشکى در دوران صفويه است.
    '''خلاصة التجارب'''، تألیف  [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]]، کتابی است طبی به زبان فارسى، بازگوكننده وضعيت و سطح علمى دانش پزشکى در دوران صفويه. [[اصفهانی، محمدمهدی|محمدمهدی اصفهانی]] مقدمه‌ای بر این اثر نگاشته و آن را منتشر نموده است.


    اين كتاب، توسط [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]] تأليف شده است. وى، در مقدمه مى‌نويسد: «حمد بلااحصا حكيمى را كه به كمال حكمت و وفور عنايت و قدرت ماهيت، اشرف انسانى را از خزانه جود خلعت وجود پوشانيد... اما بعد، چنين معروض دارد خادم الفقراء المله، بهاءالدوله - هداه الله تعالى - كه چون كلام حضرت سيد الانام عليه التحية و السلام كه: «من كتم علماً نافعاً الجمه الله تعالى يوم القيامة بلجام من النار»، امر بود به اظهار علمى نافع مر دين و مر بدن را و اين بيچاره را بعضى از تجارب طبى كه مشتمل بر فوائد بدنى حاصل بود، لازم نمود آن را اطاعة لامره الاعلى و فوزاً بتلك السعادة فى الآخرة و الاولى مثبت نمود، فلهذا اشتغال سالك اين رساله موسومه به «خلاصة التجارب»، در اوان سنه سبع و تسع‌مائة، در مسكن طرشت من قرى راز اتفاق افتاد».
    [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]]، در مقدمه مى‌نويسد: «حمد بلااحصا حكيمى را كه به كمال حكمت و وفور عنايت و قدرت ماهيت، اشرف انسانى را از خزانه جود خلعت وجود پوشانيد... اما بعد، چنين معروض دارد خادم الفقراء المله، بهاءالدوله - هداه الله تعالى - كه چون كلام حضرت سيد الانام عليه التحية و السلام كه: «من كتم علماً نافعاً الجمه الله تعالى يوم القيامة بلجام من النار»، امر بود به اظهار علمى نافع مر دين و مر بدن را و اين بيچاره را بعضى از تجارب طبى كه مشتمل بر فوائد بدنى حاصل بود، لازم نمود آن را اطاعة لامره الاعلى و فوزاً بتلك السعادة فى الآخرة و الاولى مثبت نمود، فلهذا اشتغال سالك اين رساله موسومه به «خلاصة التجارب»، در اوان سنه سبع و تسع‌مائة، در مسكن طرشت من قرى راز اتفاق افتاد».


    == ساختار ==
    == ساختار ==
    خط ۳۸: خط ۴۱:


    == گزارش محتوا ==
    == گزارش محتوا ==
    موضوع باب‌هاى كتاب، به ترتيب چنين است:
    خلاصه التجارب یکی از نمونه‌های جالب متون پزشکی به زبان فارسی، در اندازه حدودی 350 هزار کلمه و در 28 باب تألیف شده است. البته تعداد باب‌های این اثر از 22 تا 27 باب نیز برشمرده شده است. علت این خطا احتمالاً ناقص بودن دستنویس‌هایی بوده که مورد گزارش نسخه‌شناسان قرار گرفته است. اما به دفعات تعداد باب‌های این کتاب 28 عنوان ذکر شده است. خلاصه التجارب به‌ویژه از دید تجربیات پزشکی آن قابل توجه است. این کتاب را از نظر اهمیت اصول و فنون پزشکی از ذخیره خوارزمشاهی سید اسماعیل جرجانی پایین‌تر، اما از دید اصول تجربی حاکم بر آن، از ذخیره خوارزمشاهی بالاتر دانسته است. این تجربیات، و روی هم رفته گزارش‌هایی که بهاءالدوله در جاهای مختلف خلاصه التجارب از مداوا و دستورات طبی خود یا دیگران داده از جمله نکات مهم این کتاب به شمار می‌رود و عبدالحسین حائری، چند نمونه از این گزارش‌ها را جمع‌آوری نموده است. در لابلای خلاصه التجارب نتیجه‌گیری‌ها و ژرف‌اندیشی‌های بهاءالدوله نیز آمده است. از جمله این موضوع که کسانی که یک بار در زندگی آبله می‌گیرند، به ندرت، مجددا به این مرض مبتلا می‌شوند<ref>ولایتی، علی‌اکبر، ص19-20</ref>.


    اطلاعاتى كلى درباره بهداشت (حفظ الصحة) و رفع بيمارى‌ها؛
    نویسنده در آغاز این کتاب با استناد به آیات و احادیث متعدد، هدف از نگارش آن را بیان تجاربی می‌داند که دانستنش برای تندرستی سودمند است؛ همچنین جهت پیروی از سفارش پیامبر(ص) در نشر دانش و خدمت به خلق... مؤلف در این کتاب گاه به مناسبت از مشاهدات تجربی خود، و گاه از داروهایی که ساخته خود او یا پزشکان دیگر است، با عناوینی چون «مخترعات مصنف»، «مخترعات اهل هند» و حتی حکمای فرنگ و دیگران یاد می‌کند<ref>بیگ‌باباپور، یوسف، ص87</ref>.


    بيان چگونگى بهداشت و بهداشت كودكان و پيران؛
    موضوع باب‌هاى كتاب، به ترتيب چنين است:


    بيان تدبير تندرستى و آنچه كه بدن به آن نياز دارد تا فرد تندرست بماند؛
    اطلاعاتى كلى درباره بهداشت (حفظ الصحة) و رفع بيمارى‌ها؛ بيان چگونگى بهداشت و بهداشت كودكان و پيران؛ بيان تدبير تندرستى و آنچه كه بدن به آن نياز دارد تا فرد تندرست بماند؛ اقسام بيمارى‌ها، انواع تب‌ها و معالجه آنها؛ بيمارى‌هاى حصبه، آبله، جذام و سرماخوردگى و غيره؛ سموم و كوفتگى؛ امراض دِماغى؛ حالت‌هاى چشم و بيمارى‌هاى آن؛ گوش و تركيب قوه شنوايى و مرض‌هاى آن؛ بينى؛ دهان؛ حلق؛ دل (قلب)؛ مرى؛ معده؛ جگر و مراره؛ سپرز؛ روده‌ها؛ مقعد؛ گُرده (كليه)؛ مثانه؛ آلات تناسلى؛ احوال توالد و تناسل و پستان؛ پشت و مفصل و پاها و بيمارى‌هاى هريك از آنها؛ سموم و ادويه زيان‌آور؛ حيوانات سمى؛ قرابادين (داروهاى تركيبى)؛ اصطلاحات داروسازى و اوزان ويژه آن.


    اقسام بيمارى‌ها، انواع تب‌ها و معالجه آنها؛
    در هر مورد از اين باب‌ها، نویسنده وظايف الاعضاى دستگاه‌هاى بدن، سبب بيمارى‌ها، نشانه‌ها و درمان‌هاى آنها و خصوصاً تجربه‌هاى شخصى خود را آورده است.


    بيمارى‌هاى حصبه، آبله، جذام و سرماخوردگى و غيره؛
    نویسنده در بسيارى از موارد به شرح و گزارش معالجات خود، پدرش و ديگر پزشکان پرداخته است و بارها از پزشکان بزرگ گذشته چون [[بقراط]]، [[جالینوس]]، [[ثابت بن قره|ثابت بن قرّه]]، رازى، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، [[جرجانی، اسماعیل بن حسن|سيد اسماعيل جرجانى]] و نيز پزشکان ماهر هم‌عصر خويش نام برده است. از معالجات يك پزشک هندى نيز ياد كرده كه گواه تأثير پزشکى هندى در آثار اوست.


    سموم و كوفتگى؛
    «خلاصة التجارب»، از جنبه تجربيات و مشاهدات پزشکى، بسيار باارزش و قابل مقايسه با تجربيات پزشکى [[رازی، محمد بن زکریا‏|محمد بن زكرياى رازى]] است.<ref>تاريخ دام‌پزشکى و پزشکى ايران، ج 2، ص 496</ref>بهاءالدوله علاوه بر تجربيات شخصى در درمان‌ها، ابداعاتى در داروسازى نيز داشته و گاهى بعد از توضيح يك داروى تركيبى، يادآورى كرده است كه «اين تركيب از مخترعات مصنف است».


    امراض دِماغى؛
    «خلاصة التجارب» اگرچه از نظر گستردگى مباحث و شيوايى بيان، به «ذخيره خوارزمشاهى» نمى‌رسد، از نظر اتكاء بر تجربيات شخصى و نوآورى، از آن برتر است.


    حالت‌هاى چشم و بيمارى‌هاى آن؛
    اين كتاب، از مآخذ مهم طب در دوره صفويه و از بهترين متون درسى پزشکى كهن جهان است.<ref>طب در دوره صفويه، صفحه دوازده</ref>در «خلاصة التجارب»، موارد بسيارى از نخستين اشاره‌هاى طب اسلامى به بعضى بيمارى‌ها وجود دارد<ref>براى آگاهى از نوآورى‌ها و مشاهدات و تجربيات [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]] رجوع كنيد به «[[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]] آخرين پزشک بزرگ ايران»، به قلم دكتر حسن تاج‌بخش، نامه فرهنگستان علوم، سال 3،‌ش 4، ص 47 - 56</ref>


    گوش و تركيب قوه شنوايى و مرض‌هاى آن؛
    روش [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]]؛ يعنى توجه به علائم و عوارض بيمارى‌ها و شرح و ثبت دقيق آنها، كتاب او را در زمره مهم‌ترين كتب پزشکى قرار داده است.<ref>تاريخ دام‌پزشکى و پزشکى ايران، ج 2، ص 494</ref>از جمله اين موارد مى‌توان به توجه او در ثبت همه‌گيرى سياه‌سرفه در هرات و نيز در رى در سال 906ق، اشاره نمود كه به‌دقت به تشريح اين بيمارى پرداخته است. همچنين نوشته‌هاى او درباره اينكه افرادى كه آبله مى‌گيرند به‌ندرت ممكن است از نو آبله بردارند، حاكى از نظر او درباره ايمنى بدن است.


    بينى؛
    بهاءالدوله همچنين به موضوع حساسيت‌هاى فصلى (آلرژى) اشاره نموده و نمونه‌اى از درمان اين بيمارى را نيز گزارش كرده است. با استناد به اين نوشته‌ها بايد او را از پيشگامان دانش ايمنى‌شناسى محسوب داشت. او همچنين درباره بيمارى‌هاى مشترك بين انسان و حيوان، از جمله‌هارى، نوشته‌ها و گزارش‌هاى دقيقى دارد.


    دهان؛
    نوشته‌هاى او درباره بيمارى سفليس كه در نوشته‌هاى خود، همانند ساير پزشکان اسلامى، از آن با نام آتشك ياد كرده، منبع اصلى رساله حكيم عمادالدين شيرازى درباره آتشك بوده كه آن را در 977ق، تأليف كرده است.


    حلق؛
    == وضعيت كتاب ==


    دل (قلب)؛
    این طبع از کتاب، چاپ سنگی است و فاقد فهرست.


    مرى؛
    در ابتدای کتاب مقدمه‌ای به قلم محمدمهدی اصفهانی آمده که گریزی به محتوای کتاب و نویسنده آن زده است.


    معده؛
    ==پانويس ==
     
    <references/>
    جگر و مراره؛
     
    سپرز؛
     
    روده‌ها؛
     
    مقعد؛
     
    گُرده (كليه)؛
     
    مثانه؛
     
    آلات تناسلى؛
     
    احوال توالد و تناسل و پستان؛
     
    پشت و مفصل و پاها و بيمارى‌هاى هريك از آنها؛
     
    سموم و ادويه زيان‌آور؛
     
    حيوانات سمى؛
     
    قرابادين (داروهاى تركيبى)؛
     
    اصطلاحات داروسازى و اوزان ويژه آن.
     
    در هر مورد از اين باب‌ها، نويسنده وظايف الاعضاى دستگاه‌هاى بدن، سبب بيمارى‌ها، نشانه‌ها و درمان‌هاى آنها و خصوصاً تجربه‌هاى شخصى خود را آورده است.
     
    نويسنده در بسيارى از موارد به شرح و گزارش معالجات خود، پدرش و ديگر پزشکان پرداخته است و بارها از پزشکان بزرگ گذشته چون [[بقراط]]، [[جالینوس]]، [[ثابت بن قره|ثابت بن قرّه]]، رازى، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، [[جرجانی، اسماعیل بن حسن|سيد اسماعيل جرجانى]] و نيز پزشکان ماهر هم‌عصر خويش نام برده است. از معالجات يك پزشک هندى نيز ياد كرده كه گواه تأثير پزشکى هندى در آثار اوست.
     
    «خلاصة التجارب»، از جنبه تجربيات و مشاهدات پزشکى، بسيار باارزش و قابل مقايسه با تجربيات پزشکى [[رازی، محمد بن زکریا‏|محمد بن زكرياى رازى]] است<ref>تاريخ دام‌پزشکى و پزشکى ايران، ج 2، ص 496</ref>بهاءالدوله علاوه بر تجربيات شخصى در درمان‌ها، ابداعاتى در داروسازى نيز داشته و گاهى بعد از توضيح يك داروى تركيبى، يادآورى كرده است كه «اين تركيب از مخترعات مصنف است».
     
    «خلاصة التجارب» اگرچه از نظر گستردگى مباحث و شيوايى بيان، به «ذخيره خوارزمشاهى» نمى‌رسد، از نظر اتكاء بر تجربيات شخصى و نوآورى، از آن برتر است.
     
    اين كتاب، از مآخذ مهم طب در دوره صفويه و از بهترين متون درسى پزشکى كهن جهان است<ref>طب در دوره صفويه، صفحه دوازده</ref>در «خلاصة التجارب»، موارد بسيارى از نخستين اشاره‌هاى طب اسلامى به بعضى بيمارى‌ها وجود دارد<ref>براى آگاهى از نوآورى‌ها و مشاهدات و تجربيات [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]] رجوع كنيد به «[[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]] آخرين پزشک بزرگ ايران»، به قلم دكتر حسن تاج‌بخش، نامه فرهنگستان علوم، سال 3،‌ش 4، ص 47 - 56</ref>
     
    روش [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]]؛ يعنى توجه به علائم و عوارض بيمارى‌ها و شرح و ثبت دقيق آنها، كتاب او را در زمره مهم‌ترين كتب پزشکى قرار داده است<ref>تاريخ دام‌پزشکى و پزشکى ايران، ج 2، ص 494</ref>از جمله اين موارد مى‌توان به توجه او در ثبت همه‌گيرى سياه‌سرفه در هرات و نيز در رى در سال 906ق، اشاره نمود كه به‌دقت به تشريح اين بيمارى پرداخته است. همچنين نوشته‌هاى او درباره اينكه افرادى كه آبله مى‌گيرند به‌ندرت ممكن است از نو آبله بردارند، حاكى از نظر او درباره ايمنى بدن است.
     
    بهاءالدوله همچنين به موضوع حساسيت‌هاى فصلى (آلرژى) اشاره نموده و نمونه‌اى از درمان اين بيمارى را نيز گزارش كرده است. با استناد به اين نوشته‌ها بايد او را از پيشگامان دانش ايمنى‌شناسى محسوب داشت. او همچنين درباره بيمارى‌هاى مشترك بين انسان و حيوان، از جمله‌هارى، نوشته‌ها و گزارش‌هاى دقيقى دارد.


    نوشته‌هاى او درباره بيمارى سفليس كه در نوشته‌هاى خود، همانند ساير پزشکان اسلامى، از آن با نام آتشك ياد كرده، منبع اصلى رساله حكيم عمادالدين شيرازى درباره آتشك بوده كه آن را در 977ق، تأليف كرده است.
    == منابع مقاله ==
    مقدمه و متن کتاب


    == وضعيت كتاب ==
    تاریخ دام‌پزشکی و پزشکی ایران


    طب در دوره صفویه


    تحقيق، تصحيح و بازنويسى كتاب، توسط «[[محمدرضا شمس اردکانی]]»، «عبدالعلى محقق‌زاده»، «پويا فريدى» و «زهره ابوالحسن‌زاده» انجام گرفته است. استاد دكتر [[ولایتی، علی‌اکبر|على‌اكبر ولايتى]]، مقدمه‌اى بر اين نسخه از كتاب نگاشته‌اند و در آن از «وضعيت ايران در سال‌هاى ابتدايى قرن دهم هجرى قمرى»، «زندگى بهاءالدوله» و «معرفى خلاصة التجارب» سخن رانده‌اند. تصحيح‌كنندگان يادشده نيز مقدمه كوتاهى در معرفى كتاب و نسخه‌هايى كه در امر تصحيح، مورد استفاده قرار داده‌اند، نوشته‌اند.
    ولایتی، علی‌اکبر، خلاصة التجارب، تألیف بهاءالدوله رازی، تحقیق محمدرضا شمس اردکانی و دیگران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، اول، 1387ش.


    فهرست مطالب، در آغاز كتاب و واژه‌نامه و واژه‌ياب، در آخر آن درج گرديده است.
    [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/968201 بیگ‌باباپور، یوسف، بهاءالدوله رازی و کتاب خلاصة التجارب، کتاب ماه علوم و فنون، اسفند 1391، شماره 71].


    ==پانويس ==
    ==وابسته‌ها==
    <references />
    {{وابسته‌ها}}




    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:علوم پزشکی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۹

    خلاصة التجارب
    خلاصة التجارب
    پدیدآورانبهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین (نویسنده) اصفهانی، محمدمهدی (مقدمه‌نويس)
    عنوان‌های دیگرکتاب خلاصه التجارب
    ناشردانشگاه علوم پزشکی ايران، مؤسسه مطالعات تاريخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل
    مکان نشرتهران - ایران
    سال نشر1382 ش
    چاپ1
    موضوعاندام‏ها - بیماری‏ها

    اندام‏ها - بیماری‏ها - تشخیص

    اندام‏ها - بیماری‏ها - درمان

    پزشکی - متون قدیمی تا قرن 14
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏R‎‏ ‎‏127‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏ن‎‏9‎‏خ‎‏8‎‏ ‎‏1382
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    خلاصة التجارب، تألیف بهاءالدوله رازى، کتابی است طبی به زبان فارسى، بازگوكننده وضعيت و سطح علمى دانش پزشکى در دوران صفويه. محمدمهدی اصفهانی مقدمه‌ای بر این اثر نگاشته و آن را منتشر نموده است.

    بهاءالدوله رازى، در مقدمه مى‌نويسد: «حمد بلااحصا حكيمى را كه به كمال حكمت و وفور عنايت و قدرت ماهيت، اشرف انسانى را از خزانه جود خلعت وجود پوشانيد... اما بعد، چنين معروض دارد خادم الفقراء المله، بهاءالدوله - هداه الله تعالى - كه چون كلام حضرت سيد الانام عليه التحية و السلام كه: «من كتم علماً نافعاً الجمه الله تعالى يوم القيامة بلجام من النار»، امر بود به اظهار علمى نافع مر دين و مر بدن را و اين بيچاره را بعضى از تجارب طبى كه مشتمل بر فوائد بدنى حاصل بود، لازم نمود آن را اطاعة لامره الاعلى و فوزاً بتلك السعادة فى الآخرة و الاولى مثبت نمود، فلهذا اشتغال سالك اين رساله موسومه به «خلاصة التجارب»، در اوان سنه سبع و تسع‌مائة، در مسكن طرشت من قرى راز اتفاق افتاد».

    ساختار

    كتاب، مشتمل بر 25 باب است.

    گزارش محتوا

    خلاصه التجارب یکی از نمونه‌های جالب متون پزشکی به زبان فارسی، در اندازه حدودی 350 هزار کلمه و در 28 باب تألیف شده است. البته تعداد باب‌های این اثر از 22 تا 27 باب نیز برشمرده شده است. علت این خطا احتمالاً ناقص بودن دستنویس‌هایی بوده که مورد گزارش نسخه‌شناسان قرار گرفته است. اما به دفعات تعداد باب‌های این کتاب 28 عنوان ذکر شده است. خلاصه التجارب به‌ویژه از دید تجربیات پزشکی آن قابل توجه است. این کتاب را از نظر اهمیت اصول و فنون پزشکی از ذخیره خوارزمشاهی سید اسماعیل جرجانی پایین‌تر، اما از دید اصول تجربی حاکم بر آن، از ذخیره خوارزمشاهی بالاتر دانسته است. این تجربیات، و روی هم رفته گزارش‌هایی که بهاءالدوله در جاهای مختلف خلاصه التجارب از مداوا و دستورات طبی خود یا دیگران داده از جمله نکات مهم این کتاب به شمار می‌رود و عبدالحسین حائری، چند نمونه از این گزارش‌ها را جمع‌آوری نموده است. در لابلای خلاصه التجارب نتیجه‌گیری‌ها و ژرف‌اندیشی‌های بهاءالدوله نیز آمده است. از جمله این موضوع که کسانی که یک بار در زندگی آبله می‌گیرند، به ندرت، مجددا به این مرض مبتلا می‌شوند[۱].

    نویسنده در آغاز این کتاب با استناد به آیات و احادیث متعدد، هدف از نگارش آن را بیان تجاربی می‌داند که دانستنش برای تندرستی سودمند است؛ همچنین جهت پیروی از سفارش پیامبر(ص) در نشر دانش و خدمت به خلق... مؤلف در این کتاب گاه به مناسبت از مشاهدات تجربی خود، و گاه از داروهایی که ساخته خود او یا پزشکان دیگر است، با عناوینی چون «مخترعات مصنف»، «مخترعات اهل هند» و حتی حکمای فرنگ و دیگران یاد می‌کند[۲].

    موضوع باب‌هاى كتاب، به ترتيب چنين است:

    اطلاعاتى كلى درباره بهداشت (حفظ الصحة) و رفع بيمارى‌ها؛ بيان چگونگى بهداشت و بهداشت كودكان و پيران؛ بيان تدبير تندرستى و آنچه كه بدن به آن نياز دارد تا فرد تندرست بماند؛ اقسام بيمارى‌ها، انواع تب‌ها و معالجه آنها؛ بيمارى‌هاى حصبه، آبله، جذام و سرماخوردگى و غيره؛ سموم و كوفتگى؛ امراض دِماغى؛ حالت‌هاى چشم و بيمارى‌هاى آن؛ گوش و تركيب قوه شنوايى و مرض‌هاى آن؛ بينى؛ دهان؛ حلق؛ دل (قلب)؛ مرى؛ معده؛ جگر و مراره؛ سپرز؛ روده‌ها؛ مقعد؛ گُرده (كليه)؛ مثانه؛ آلات تناسلى؛ احوال توالد و تناسل و پستان؛ پشت و مفصل و پاها و بيمارى‌هاى هريك از آنها؛ سموم و ادويه زيان‌آور؛ حيوانات سمى؛ قرابادين (داروهاى تركيبى)؛ اصطلاحات داروسازى و اوزان ويژه آن.

    در هر مورد از اين باب‌ها، نویسنده وظايف الاعضاى دستگاه‌هاى بدن، سبب بيمارى‌ها، نشانه‌ها و درمان‌هاى آنها و خصوصاً تجربه‌هاى شخصى خود را آورده است.

    نویسنده در بسيارى از موارد به شرح و گزارش معالجات خود، پدرش و ديگر پزشکان پرداخته است و بارها از پزشکان بزرگ گذشته چون بقراط، جالینوس، ثابت بن قرّه، رازى، ابن سينا، سيد اسماعيل جرجانى و نيز پزشکان ماهر هم‌عصر خويش نام برده است. از معالجات يك پزشک هندى نيز ياد كرده كه گواه تأثير پزشکى هندى در آثار اوست.

    «خلاصة التجارب»، از جنبه تجربيات و مشاهدات پزشکى، بسيار باارزش و قابل مقايسه با تجربيات پزشکى محمد بن زكرياى رازى است.[۳]بهاءالدوله علاوه بر تجربيات شخصى در درمان‌ها، ابداعاتى در داروسازى نيز داشته و گاهى بعد از توضيح يك داروى تركيبى، يادآورى كرده است كه «اين تركيب از مخترعات مصنف است».

    «خلاصة التجارب» اگرچه از نظر گستردگى مباحث و شيوايى بيان، به «ذخيره خوارزمشاهى» نمى‌رسد، از نظر اتكاء بر تجربيات شخصى و نوآورى، از آن برتر است.

    اين كتاب، از مآخذ مهم طب در دوره صفويه و از بهترين متون درسى پزشکى كهن جهان است.[۴]در «خلاصة التجارب»، موارد بسيارى از نخستين اشاره‌هاى طب اسلامى به بعضى بيمارى‌ها وجود دارد[۵]

    روش بهاءالدوله رازى؛ يعنى توجه به علائم و عوارض بيمارى‌ها و شرح و ثبت دقيق آنها، كتاب او را در زمره مهم‌ترين كتب پزشکى قرار داده است.[۶]از جمله اين موارد مى‌توان به توجه او در ثبت همه‌گيرى سياه‌سرفه در هرات و نيز در رى در سال 906ق، اشاره نمود كه به‌دقت به تشريح اين بيمارى پرداخته است. همچنين نوشته‌هاى او درباره اينكه افرادى كه آبله مى‌گيرند به‌ندرت ممكن است از نو آبله بردارند، حاكى از نظر او درباره ايمنى بدن است.

    بهاءالدوله همچنين به موضوع حساسيت‌هاى فصلى (آلرژى) اشاره نموده و نمونه‌اى از درمان اين بيمارى را نيز گزارش كرده است. با استناد به اين نوشته‌ها بايد او را از پيشگامان دانش ايمنى‌شناسى محسوب داشت. او همچنين درباره بيمارى‌هاى مشترك بين انسان و حيوان، از جمله‌هارى، نوشته‌ها و گزارش‌هاى دقيقى دارد.

    نوشته‌هاى او درباره بيمارى سفليس كه در نوشته‌هاى خود، همانند ساير پزشکان اسلامى، از آن با نام آتشك ياد كرده، منبع اصلى رساله حكيم عمادالدين شيرازى درباره آتشك بوده كه آن را در 977ق، تأليف كرده است.

    وضعيت كتاب

    این طبع از کتاب، چاپ سنگی است و فاقد فهرست.

    در ابتدای کتاب مقدمه‌ای به قلم محمدمهدی اصفهانی آمده که گریزی به محتوای کتاب و نویسنده آن زده است.

    پانويس

    1. ولایتی، علی‌اکبر، ص19-20
    2. بیگ‌باباپور، یوسف، ص87
    3. تاريخ دام‌پزشکى و پزشکى ايران، ج 2، ص 496
    4. طب در دوره صفويه، صفحه دوازده
    5. براى آگاهى از نوآورى‌ها و مشاهدات و تجربيات بهاءالدوله رازى رجوع كنيد به «بهاءالدوله رازى آخرين پزشک بزرگ ايران»، به قلم دكتر حسن تاج‌بخش، نامه فرهنگستان علوم، سال 3،‌ش 4، ص 47 - 56
    6. تاريخ دام‌پزشکى و پزشکى ايران، ج 2، ص 494

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب

    تاریخ دام‌پزشکی و پزشکی ایران

    طب در دوره صفویه

    ولایتی، علی‌اکبر، خلاصة التجارب، تألیف بهاءالدوله رازی، تحقیق محمدرضا شمس اردکانی و دیگران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، اول، 1387ش.

    بیگ‌باباپور، یوسف، بهاءالدوله رازی و کتاب خلاصة التجارب، کتاب ماه علوم و فنون، اسفند 1391، شماره 71.

    وابسته‌ها