ابن ابی‌زمنین، محمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ا' به 'ابن ا') |
||
| (۳۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03543.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:NUR03543.jpg|بندانگشتی|ابن ابی‌زمنین، محمد بن عبدالله]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ابن ابی‌زمنین، محمد بن عبدالله | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |عبدالله | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |324ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |البیره | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |399 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |سعيد بن فحلون | ||
محمد بن معاویه قرشى، | |||
اسحاق بن ابراهیم، | |||
احمد بن مطرف، | |||
احمد بن شامه، | |||
وهب بن مسره | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[تفسیر ابن ابی‌زمنین]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03543AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابن ابى‌زَمَنَيْن، ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن عيسى بن محمدابراهیم مُرّى'''، (324 - 399ق)، فقيه مالكى، محدّث، واعظ، اديب و شاعر اندلسى. | |||
==ولادت== | |||
او در البيره زاده شد. [[ابن بشکوال، خلف بن عبدالملک|ابن بشكوال]]، تبار او را از تَنَس (شهرى در الجزاير امروزى) و قاضى عياض، از ناحيه عَدْوه (منطقه‌اى در مغرب) از قبيله نَفْزَه دانسته است. او نمى‌دانست كه چرا خاندانش به ابن ابى‌زمنين شهرت يافته‌اند و دراين باره مى‌گفت: به سبب هيبتى كه از پدر بر دل داشتم، جرأت این پرسش را بر خود ندادم. | |||
وى ظاهراً در آغاز حيات علمى خود، فقه و حديث را نزد پدرش كه فقيه بود، فراگرفت، سپس به قُرطبه سفر كرد و در آنجا سُكنى گزيد و با كسب محضر اساتيد آن سامان، | ==اساتید== | ||
وى ظاهراً در آغاز حيات علمى خود، فقه و حديث را نزد پدرش كه فقيه بود، فراگرفت، سپس به قُرطبه سفر كرد و در آنجا سُكنى گزيد و با كسب محضر اساتيد آن سامان، یکى از بزرگان قُرطبه شد و كلام او مورد وثوق عام و خاص گرديد. او در فقه مالكى، صاحب فتوا بود و آوازه کتاب‌هایش مانند المنتخب در زمان حيات او همه جا پيچيد. ابن ابى‌زمنين، عالمى وارسته و در تهذيب خود كوشا و دقيق بود و شهرت او بيشتر به سبب تأليفاتش در باب وعظ، زهد و اخبار نیکان است. او از سلطان دورى مى‌گزيد و در وعظ از چنان بيان شيوا و مؤثرى برخوردار بود كه قلب‌ها را به‌سوى خود جذب مى‌كرد. | |||
ابن ابى‌زمنين در بجّانه از سعيد بن فحلون حديث شنيد و مختصر ابن عبدالحكم و نيز چند حديث را بر او خواند و عموم روايات سعيد بن فحلون را از طريق پدرش عبدالله بن عيسى فراگرفته بود. علاوه بر | ابن ابى‌زمنين در بجّانه از سعيد بن فحلون حديث شنيد و مختصر ابن عبدالحكم و نيز چند حديث را بر او خواند و عموم روايات سعيد بن فحلون را از طريق پدرش عبدالله بن عيسى فراگرفته بود. علاوه بر این وى در قرطبه از محمد بن معاویه قرشى، اسحاق بن ابراهیم، احمد بن مطرف، احمد بن شامه، وهب بن مسره، ابن جزّار قروى، ابان بن عيسى بن محمد، احمد بن حزم، ابن احمر، احمد بن عطار، محمد بن قاسم بن هلال و ديگران حديث شنيد و نزد ابوابراهیم و اسحاق طليطلى فقه آموخت. | ||
اهل قرطبه و ديگران از او فقه آموختند و ابوزكريا قليعى، ابوعمر بن حذّاء، حكم بن محمد، هشام بن سوار، قاضى يونس، | ==شاگردان== | ||
اهل قرطبه و ديگران از او فقه آموختند و ابوزكريا قليعى، ابوعمر بن حذّاء، حكم بن محمد، هشام بن سوار، قاضى يونس، حسین بن غسّان، ابوعبدالله بن الحصار از او روايت كردند. | |||
==وفات== | |||
ابن ابى‌زمنين سرانجام به زادگاه خود البيره بازگشت و در همان جا درگذشت. | |||
== آثار | ==آثار== | ||
از ابن ابى‌زمنين آثارى در دست است كه بيشتر به روش [[ابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد|ابن ابى‌الدّنيا]] نوشته شده است. آنچه از اشعار وى در دست است، در زهد و موعظه، توجه به مرگ و معاد و نكوهش دنياست، اما در این مآخذ به‌جاى ابن ابى‌زمنين، به‌غلط ابن ريمین آمده است. | |||
الف) خطى: | الف) خطى: | ||
| خط ۵۳: | خط ۶۹: | ||
1. منتخب الأحكام در فقه كه در 1308ق، در الجزاير به طبع رسيده است. | 1. منتخب الأحكام در فقه كه در 1308ق، در الجزاير به طبع رسيده است. | ||
آثار بسيار ديگرى هم به او منسوب است كه در مآخذ و فهارس متعدد از آنها ياد شده است. | آثار بسيار ديگرى هم به او منسوب است كه در مآخذ و فهارس متعدد از آنها ياد شده است.<ref>بادکوبه هزاوه، احمد، ج2، ص657</ref>. | ||
==پانویس== | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | |||
[http://lib.eshia.ir/23022/2/815 بادکوبه هزاوه، احمد، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374] | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[تفسیر ابن أبي‌زمنین]] | |||
[[تفسير القرآن العزيز (ابن ابی‌زمنین)]] | |||
[[ | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۳
| نام | ابن ابی‌زمنین، محمد بن عبدالله |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | 324ق |
| محل تولد | البیره |
| رحلت | 399 ق |
| اساتید | سعيد بن فحلون
محمد بن معاویه قرشى، اسحاق بن ابراهیم، احمد بن مطرف، احمد بن شامه، وهب بن مسره |
| برخی آثار | تفسیر ابن ابی‌زمنین |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03543AUTHORCODE |
ابن ابى‌زَمَنَيْن، ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن عيسى بن محمدابراهیم مُرّى، (324 - 399ق)، فقيه مالكى، محدّث، واعظ، اديب و شاعر اندلسى.
ولادت
او در البيره زاده شد. ابن بشكوال، تبار او را از تَنَس (شهرى در الجزاير امروزى) و قاضى عياض، از ناحيه عَدْوه (منطقه‌اى در مغرب) از قبيله نَفْزَه دانسته است. او نمى‌دانست كه چرا خاندانش به ابن ابى‌زمنين شهرت يافته‌اند و دراين باره مى‌گفت: به سبب هيبتى كه از پدر بر دل داشتم، جرأت این پرسش را بر خود ندادم.
اساتید
وى ظاهراً در آغاز حيات علمى خود، فقه و حديث را نزد پدرش كه فقيه بود، فراگرفت، سپس به قُرطبه سفر كرد و در آنجا سُكنى گزيد و با كسب محضر اساتيد آن سامان، یکى از بزرگان قُرطبه شد و كلام او مورد وثوق عام و خاص گرديد. او در فقه مالكى، صاحب فتوا بود و آوازه کتاب‌هایش مانند المنتخب در زمان حيات او همه جا پيچيد. ابن ابى‌زمنين، عالمى وارسته و در تهذيب خود كوشا و دقيق بود و شهرت او بيشتر به سبب تأليفاتش در باب وعظ، زهد و اخبار نیکان است. او از سلطان دورى مى‌گزيد و در وعظ از چنان بيان شيوا و مؤثرى برخوردار بود كه قلب‌ها را به‌سوى خود جذب مى‌كرد.
ابن ابى‌زمنين در بجّانه از سعيد بن فحلون حديث شنيد و مختصر ابن عبدالحكم و نيز چند حديث را بر او خواند و عموم روايات سعيد بن فحلون را از طريق پدرش عبدالله بن عيسى فراگرفته بود. علاوه بر این وى در قرطبه از محمد بن معاویه قرشى، اسحاق بن ابراهیم، احمد بن مطرف، احمد بن شامه، وهب بن مسره، ابن جزّار قروى، ابان بن عيسى بن محمد، احمد بن حزم، ابن احمر، احمد بن عطار، محمد بن قاسم بن هلال و ديگران حديث شنيد و نزد ابوابراهیم و اسحاق طليطلى فقه آموخت.
شاگردان
اهل قرطبه و ديگران از او فقه آموختند و ابوزكريا قليعى، ابوعمر بن حذّاء، حكم بن محمد، هشام بن سوار، قاضى يونس، حسین بن غسّان، ابوعبدالله بن الحصار از او روايت كردند.
وفات
ابن ابى‌زمنين سرانجام به زادگاه خود البيره بازگشت و در همان جا درگذشت.
آثار
از ابن ابى‌زمنين آثارى در دست است كه بيشتر به روش ابن ابى‌الدّنيا نوشته شده است. آنچه از اشعار وى در دست است، در زهد و موعظه، توجه به مرگ و معاد و نكوهش دنياست، اما در این مآخذ به‌جاى ابن ابى‌زمنين، به‌غلط ابن ريمین آمده است.
الف) خطى:
1. أصول السّنّة يا رسالة في عقيدة أهل السّنّة، كه نسخه‌اى از آن در روان‌كوشك استانبول است.
ب) چاپى:
1. منتخب الأحكام در فقه كه در 1308ق، در الجزاير به طبع رسيده است.
آثار بسيار ديگرى هم به او منسوب است كه در مآخذ و فهارس متعدد از آنها ياد شده است.[۱].
پانویس
- ↑ بادکوبه هزاوه، احمد، ج2، ص657