قلانسی، محمد بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR04175.jpg|بندانگشتی|قلانسی، محمد بن حسین]] | [[پرونده:NUR04175.jpg|بندانگشتی|قلانسی، محمد بن حسین]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |قلانسی، محمد بن حسین | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | واسطی قلانسی، محمد بن حسین | ||
واسطی، ابوالعز محمد بن حسین بن بندار | واسطی، ابوالعز محمد بن حسین بن بندار | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |حسین | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |435ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |واسط عراق | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |521 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |ابوعلی ابن بنا، ابوالحسن ابن مخلد، ابوالحسين ابن نقور | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[إرشاد المبتدي و تذکرة المنتهي في القراءات العشر]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE04175AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|قلانسی (ابهام زدایی)}} | |||
'''ابوالعز قلانسى، محمد بن حسين بن على بن بُندار''' (435- شوال 521ق / 1044 - اكتبر 1127م)، مقرى نامدار واسط و مؤلف آثارى در قرائت بوده است. | |||
== ولادت == | |||
در سال 435ق در واسط عراق متولد گردید. | |||
== تحصیلات == | |||
وى درعلوم مختلف چون قرائت و فقه دست داشت. | |||
ابوالعز كه احتمالاً قسمت عمده عمرش را در واسط گذراند، در 461ق، در سفر به بغداد به قريه اوانا رفت و قرائت عاصم را نزد ابوالفوارس محمد بن عباس اوانى فراگرفت. او يكى از مشايخ بزرگ در علوم قرآنى بود و در آشنايى به علل، غوامض و طرق قرائت تسلط وافر داشت؛ چنان‌كه عمادالدين كاتب، وى را در قرائت يگانه زمان خويش مى‌خواند و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] با طرح وجود مجددى در هر سده، او را در اين علم مجدد قرن خود مى‌داند. | ابوالعز، قرائت را نزد [[ابوعلى غلام هراس]] و [[ابوالقاسم هذلى]] فراگرفت. وى همچنين از [[ابوالحسن ابن مخلد]]، [[ابوالحسين ابن نقور]]، [[عبدالله بن محمد صريفينى]]، [[ابوجعفر ابن مسلمه]] و حسن بن احمد غندجانى حديث شنيد و نزد [[ابواسحاق شيرازى]] نيز فقه آموخت. | ||
ابوالعز كه احتمالاً قسمت عمده عمرش را در واسط گذراند، در 461ق، در سفر به بغداد به قريه اوانا رفت و قرائت عاصم را نزد [[ابوالفوارس محمد بن عباس اوانى]] فراگرفت. او يكى از مشايخ بزرگ در علوم قرآنى بود و در آشنايى به علل، غوامض و طرق قرائت تسلط وافر داشت؛ چنان‌كه عمادالدين كاتب، وى را در قرائت يگانه زمان خويش مى‌خواند و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] با طرح وجود مجددى در هر سده، او را در اين علم مجدد قرن خود مى‌داند. | |||
ابوالعز، مدت‌ها مصدر اقراء در واسط بود و طالبان جهت فراگيرى دانش از اقصى نقاط نزد او مى‌آمدند. در ميان شاگردان وى به نام بزرگانى چون ابوالعلاء همدانى، سبط خياط، ابوالكرم شهرزورى، ابوبكر عبدالله بن منصور باقلانى و على بن عساكر بطايحى برمى‌خوريم. معروف است كه ابوالعز در قبال آموزش قرائت، از طالبان اجرت طلب مى‌كرد و ازاين‌رو برخى از وى دورى كرده، به درسش حاضر نمى‌شدند؛ چنان‌كه ابوجعفر ابن قاص كه براى يادگيرى نزد او رفته بود، به همين سبب از شاگردى وى چشم پوشيد. | ابوالعز، مدت‌ها مصدر اقراء در واسط بود و طالبان جهت فراگيرى دانش از اقصى نقاط نزد او مى‌آمدند. در ميان شاگردان وى به نام بزرگانى چون ابوالعلاء همدانى، سبط خياط، ابوالكرم شهرزورى، ابوبكر عبدالله بن منصور باقلانى و على بن عساكر بطايحى برمى‌خوريم. معروف است كه ابوالعز در قبال آموزش قرائت، از طالبان اجرت طلب مى‌كرد و ازاين‌رو برخى از وى دورى كرده، به درسش حاضر نمى‌شدند؛ چنان‌كه ابوجعفر ابن قاص كه براى يادگيرى نزد او رفته بود، به همين سبب از شاگردى وى چشم پوشيد. | ||
چنان‌كه گذشت ابوالعز در حديث نيز دست داشت و خميس حوزى تبحر وى را در نقل و فهم حديث ستوده و ابن نقطه او را ثقه دانسته است. در مورد مذهب ابوالعز، گرچه | چنان‌كه گذشت ابوالعز در حديث نيز دست داشت و خميس حوزى تبحر وى را در نقل و فهم حديث ستوده و ابن نقطه او را ثقه دانسته است. در مورد مذهب ابوالعز، گرچه سبکی، او را در شمار شافعيان آورده، ولى عبدالوهاب انماطى به او نسبت رفض داده است، اما [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] با تمسك به ابياتى از خود وى كه در مدح و فضيلت شيخين و عثمان است، اين نسبت را مردود شمرده است. شايد بتوان گفت كه ابيات مزبور از روى تقيه گفته شده است. | ||
== وفات == | |||
در شوال 521ق در واسط درگذشت. | |||
== آثار== | == آثار== | ||
#إرشاد المبتدي و تذكرة المنتهي (كتابى است مختصر در قرائات ده‌گانه كه [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]] اسانيد آن را عالى دانسته است)؛ | #إرشاد المبتدي و تذكرة المنتهي (كتابى است مختصر در قرائات ده‌گانه كه [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]] اسانيد آن را عالى دانسته است)؛ | ||
#الكفاية الكبرى، در قرائات عشر (اين اثر كه از نظر حجم از كتاب پيشين بزرگ‌تر است، در زمره منابعى است كه [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]] علاوه بر «النشر»، در «غاية النهاية» نيز از آن سود جسته و در جاى‌جاى اين كتاب با اختصار «ف» از آن نقل مى‌كند). | #الكفاية الكبرى، در قرائات عشر (اين اثر كه از نظر حجم از كتاب پيشين بزرگ‌تر است، در زمره منابعى است كه [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]] علاوه بر «النشر»، در «غاية النهاية» نيز از آن سود جسته و در جاى‌جاى اين كتاب با اختصار «ف» از آن نقل مى‌كند). | ||
| خط ۵۵: | خط ۶۲: | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[إرشاد المبتدي و تذکرة المنتهي في القراءات العشر]] | [[إرشاد المبتدي و تذکرة المنتهي في القراءات العشر]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:تیر (1400)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۰۰
| نام | قلانسی، محمد بن حسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | واسطی قلانسی، محمد بن حسین
واسطی، ابوالعز محمد بن حسین بن بندار |
| نام پدر | حسین |
| متولد | 435ق |
| محل تولد | واسط عراق |
| رحلت | 521 ق |
| اساتید | ابوعلی ابن بنا، ابوالحسن ابن مخلد، ابوالحسين ابن نقور |
| برخی آثار | إرشاد المبتدي و تذکرة المنتهي في القراءات العشر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04175AUTHORCODE |
ابوالعز قلانسى، محمد بن حسين بن على بن بُندار (435- شوال 521ق / 1044 - اكتبر 1127م)، مقرى نامدار واسط و مؤلف آثارى در قرائت بوده است.
ولادت
در سال 435ق در واسط عراق متولد گردید.
تحصیلات
وى درعلوم مختلف چون قرائت و فقه دست داشت.
ابوالعز، قرائت را نزد ابوعلى غلام هراس و ابوالقاسم هذلى فراگرفت. وى همچنين از ابوالحسن ابن مخلد، ابوالحسين ابن نقور، عبدالله بن محمد صريفينى، ابوجعفر ابن مسلمه و حسن بن احمد غندجانى حديث شنيد و نزد ابواسحاق شيرازى نيز فقه آموخت.
ابوالعز كه احتمالاً قسمت عمده عمرش را در واسط گذراند، در 461ق، در سفر به بغداد به قريه اوانا رفت و قرائت عاصم را نزد ابوالفوارس محمد بن عباس اوانى فراگرفت. او يكى از مشايخ بزرگ در علوم قرآنى بود و در آشنايى به علل، غوامض و طرق قرائت تسلط وافر داشت؛ چنان‌كه عمادالدين كاتب، وى را در قرائت يگانه زمان خويش مى‌خواند و ابن اثير با طرح وجود مجددى در هر سده، او را در اين علم مجدد قرن خود مى‌داند.
ابوالعز، مدت‌ها مصدر اقراء در واسط بود و طالبان جهت فراگيرى دانش از اقصى نقاط نزد او مى‌آمدند. در ميان شاگردان وى به نام بزرگانى چون ابوالعلاء همدانى، سبط خياط، ابوالكرم شهرزورى، ابوبكر عبدالله بن منصور باقلانى و على بن عساكر بطايحى برمى‌خوريم. معروف است كه ابوالعز در قبال آموزش قرائت، از طالبان اجرت طلب مى‌كرد و ازاين‌رو برخى از وى دورى كرده، به درسش حاضر نمى‌شدند؛ چنان‌كه ابوجعفر ابن قاص كه براى يادگيرى نزد او رفته بود، به همين سبب از شاگردى وى چشم پوشيد.
چنان‌كه گذشت ابوالعز در حديث نيز دست داشت و خميس حوزى تبحر وى را در نقل و فهم حديث ستوده و ابن نقطه او را ثقه دانسته است. در مورد مذهب ابوالعز، گرچه سبکی، او را در شمار شافعيان آورده، ولى عبدالوهاب انماطى به او نسبت رفض داده است، اما سمعانى با تمسك به ابياتى از خود وى كه در مدح و فضيلت شيخين و عثمان است، اين نسبت را مردود شمرده است. شايد بتوان گفت كه ابيات مزبور از روى تقيه گفته شده است.
وفات
در شوال 521ق در واسط درگذشت.
آثار
- إرشاد المبتدي و تذكرة المنتهي (كتابى است مختصر در قرائات ده‌گانه كه ابن جزرى اسانيد آن را عالى دانسته است)؛
- الكفاية الكبرى، در قرائات عشر (اين اثر كه از نظر حجم از كتاب پيشين بزرگ‌تر است، در زمره منابعى است كه ابن جزرى علاوه بر «النشر»، در «غاية النهاية» نيز از آن سود جسته و در جاى‌جاى اين كتاب با اختصار «ف» از آن نقل مى‌كند).
منابع مقاله
برگرفته از دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج 5، ص 736، به قلم فرامرز حاج‌منوچهرى.