الأمثال: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' فى ' به ' في ') |
جز (جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR10182J1.jpg | |||
| عنوان =الأمثال | |||
| عنوان‌های دیگر =کتاب الأمثال | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[عبدالتواب، رمضان]] (محقق) | |||
| | |||
| | |||
[[مورج سدوسی]] ( | [[مورج سدوسی]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =PJA 2522 /م8الف8 | ||
| موضوع = | |||
ضرب المثلهای عربی | |||
|کد کنگره | | ناشر = | ||
دار النهضة العربية | |||
| مکان نشر =بیروت - لبنان | |||
|موضوع | | سال نشر = 1983 م | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10182AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
|ناشر | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10182 | |||
| کتابخوان همراه نور =10182 | |||
|مکان نشر | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
|سال نشر | }} | ||
'''الأمثال'''، كتابى است به زبان عربى، تأليف ابوفيد [[سدوسی، مؤرج بن عمرو|مؤرج بن عمرو سدوسى]]، در موضوع امثال و حِكَم يا سخنان پندآميز و عبرت‌انگیز رايج ميان مردم. | |||
| | |||
| | |||
| | |||
| | |||
''' | |||
درباره زمان تأليف كتاب، اطلاعى در دست نيست. | درباره زمان تأليف كتاب، اطلاعى در دست نيست. | ||
اين كتاب، از آن رو داراى اهميت است كه جزء قديمى‌ترين | اين كتاب، از آن رو داراى اهميت است كه جزء قديمى‌ترين كتاب‌هایى كه بعد از كتاب [[مفضل ضبی، مفضل بن محمد|مفضل بن محمد بن يعلى ضبى]]، در موضوع أمثال به دست ما رسيده، محسوب مى‌گردد. هم‌چنين مباحث لغوى كتاب، از نظر اهل لغت، باارزش است. | ||
==ساختار== | |||
كتاب، مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم محقق، دكتر [[عبدالتواب، رمضان|رمضان عبدالتواب]] و همانند ديگر آثار نگاشته شده در زمان‌هاى قديم، فاقد نظم و ترتيب خاص است و به شأن صدور ضرب‌المثل‌ها توجهى نشده است. مؤلف، تنها به گردآورى تعدادى مثل رايج و ارائه توضيحى كوتاه درباره آنها پرداخته است. كتاب، مشتمل بر 104 مثل است، اما محقق، در بخش«زيادات فى النسخة الخطیة»، شش فقره ديگر كه مشتمل بر اشعار و تفسيرهاى لغوى است و در بخش«زيادات من المراجع»، هفت مَثَل ديگر را كه ساير منابع، از مؤرج نقل كرده‌اند، به كتاب افزوده است. | |||
عرب‌ها هيچ سخنى را بدون ضرب‌المثل ادا | ==گزارش محتوا== | ||
عرب‌ها هيچ سخنى را بدون ضرب‌المثل ادا نمی‌كردند، ازاين‌رو، سخت به تدوين مجموعه‌هاى امثال همت گماشتند و در آثار بى‌شمار خود به شرح، تفسير و ريشه‌يابى آنها پرداختند، چنان‌كه در هيچ شاخه‌اى از ادبيات عرب به اندازه امثال، با حجم وسيعى از تأليفات مواجه نمى‌شويم. | |||
تلاش‌هاى جدى | تلاش‌هاى جدى برای تدوين مجموعه‌هاى امثال، از قرن دوم هجرى آغاز شد؛ چه، با گسترش فرهنگ عربى، گنجينه امثال وسعت بيشترى يافته بود. كهن‌ترين اثر موجود از اين قرن، از آنِ [[مفضل ضبی، مفضل بن محمد|مفضل ضبى]] است. در ميان معاصران مفضل، مؤرج سدوسى نيز به نگارش امثال پرداخت. منش مؤرج كه خود لغوى است، بر شرح ضرب‌المثل‌ها نيز حاكم است. اهتمام فراوان وى، به تفسير ضرب‌المثل‌ها گاه او را از پرداختن به موضوع اصلى دور مى‌سازد. مؤرج، به شواهد شعرى فراوان استشهاد مى‌كند و تلاش دارد تا برای داستان‌ها و اساطير خود گوينده‌اى بيابد. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
نسخه حاضر در برنامه، مشتمل بر پاورقى‌هایى به قلم محقق و فهرست‌هاى ذيل مى‌باشد: | |||
نسخه حاضر در برنامه، مشتمل بر | |||
فهرست آيات قرآنى، احاديث نبوى، امثال و اقوال عرب، لغات، قافيه‌ها (اشعار)، اعلام، قبايل، اماكن و نيز منابع تحقيق. | فهرست آيات قرآنى، احاديث نبوى، امثال و اقوال عرب، لغات، قافيه‌ها (اشعار)، اعلام، قبايل، اماكن و نيز منابع تحقيق. | ||
== منابع == | ==منابع مقاله== | ||
#مقدمه محقق؛ | |||
#ملا ابراهیمى، عزت، دايرة المعارف بزرگ اسلامى، ج 10، ص195؛ | |||
#متن كتاب؛ | |||
#ذاكرى، مصطفى، فرهنگ آثار ایرانى - اسلامى، ج 1، ص320. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[كتاب الأمثال المنسوب لزيد بن رفاعة الهاشمي]] | |||
[[أمثال العرب]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات عربی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۰
| الأمثال | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عبدالتواب، رمضان (محقق) مورج سدوسی (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | کتاب الأمثال |
| ناشر | دار النهضة العربية |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1983 م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | ضرب المثلهای عربی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PJA 2522 /م8الف8 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الأمثال، كتابى است به زبان عربى، تأليف ابوفيد مؤرج بن عمرو سدوسى، در موضوع امثال و حِكَم يا سخنان پندآميز و عبرت‌انگیز رايج ميان مردم.
درباره زمان تأليف كتاب، اطلاعى در دست نيست.
اين كتاب، از آن رو داراى اهميت است كه جزء قديمى‌ترين كتاب‌هایى كه بعد از كتاب مفضل بن محمد بن يعلى ضبى، در موضوع أمثال به دست ما رسيده، محسوب مى‌گردد. هم‌چنين مباحث لغوى كتاب، از نظر اهل لغت، باارزش است.
ساختار
كتاب، مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم محقق، دكتر رمضان عبدالتواب و همانند ديگر آثار نگاشته شده در زمان‌هاى قديم، فاقد نظم و ترتيب خاص است و به شأن صدور ضرب‌المثل‌ها توجهى نشده است. مؤلف، تنها به گردآورى تعدادى مثل رايج و ارائه توضيحى كوتاه درباره آنها پرداخته است. كتاب، مشتمل بر 104 مثل است، اما محقق، در بخش«زيادات فى النسخة الخطیة»، شش فقره ديگر كه مشتمل بر اشعار و تفسيرهاى لغوى است و در بخش«زيادات من المراجع»، هفت مَثَل ديگر را كه ساير منابع، از مؤرج نقل كرده‌اند، به كتاب افزوده است.
گزارش محتوا
عرب‌ها هيچ سخنى را بدون ضرب‌المثل ادا نمی‌كردند، ازاين‌رو، سخت به تدوين مجموعه‌هاى امثال همت گماشتند و در آثار بى‌شمار خود به شرح، تفسير و ريشه‌يابى آنها پرداختند، چنان‌كه در هيچ شاخه‌اى از ادبيات عرب به اندازه امثال، با حجم وسيعى از تأليفات مواجه نمى‌شويم.
تلاش‌هاى جدى برای تدوين مجموعه‌هاى امثال، از قرن دوم هجرى آغاز شد؛ چه، با گسترش فرهنگ عربى، گنجينه امثال وسعت بيشترى يافته بود. كهن‌ترين اثر موجود از اين قرن، از آنِ مفضل ضبى است. در ميان معاصران مفضل، مؤرج سدوسى نيز به نگارش امثال پرداخت. منش مؤرج كه خود لغوى است، بر شرح ضرب‌المثل‌ها نيز حاكم است. اهتمام فراوان وى، به تفسير ضرب‌المثل‌ها گاه او را از پرداختن به موضوع اصلى دور مى‌سازد. مؤرج، به شواهد شعرى فراوان استشهاد مى‌كند و تلاش دارد تا برای داستان‌ها و اساطير خود گوينده‌اى بيابد.
وضعيت كتاب
نسخه حاضر در برنامه، مشتمل بر پاورقى‌هایى به قلم محقق و فهرست‌هاى ذيل مى‌باشد:
فهرست آيات قرآنى، احاديث نبوى، امثال و اقوال عرب، لغات، قافيه‌ها (اشعار)، اعلام، قبايل، اماكن و نيز منابع تحقيق.
منابع مقاله
- مقدمه محقق؛
- ملا ابراهیمى، عزت، دايرة المعارف بزرگ اسلامى، ج 10، ص195؛
- متن كتاب؛
- ذاكرى، مصطفى، فرهنگ آثار ایرانى - اسلامى، ج 1، ص320.