جامع عباسی، یکدوره فقه فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو'
جز (جایگزینی متن - 'شيخ بهايى' به 'شيخ بهايى')
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو')
خط ۵۸: خط ۵۸:
سبك نگارش كتاب فقه رساله‌اى است اما در موارد زيادى نيز به اقوال علماى قبل از وى از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] (م 413 ق) تا [[شهيد ثانى]] (م 966 ق) اشاره شده است.
سبك نگارش كتاب فقه رساله‌اى است اما در موارد زيادى نيز به اقوال علماى قبل از وى از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] (م 413 ق) تا [[شهيد ثانى]] (م 966 ق) اشاره شده است.


ارزش و اعتبار اين كتاب باعث شده كه در كتب فقهى بعد از آن همچون غنائم الأيام [[میرزای قمی، ابو القاسم بن محمد حسن|ميرزاى قمى]] (م 1231 ق)، النفى و التغريب شيخ نجم الدين طبسى، اختيارات الإمام ملا محمد صادق بن معز الدين، و صلاة الجمعة محمد مقيم يزدى (زنده در 1063 ق) و غير آن به مباحث آن استناد شود.
ارزش و اعتبار اين كتاب باعث شده كه در كتب فقهى بعد از آن همچون غنائم الأيام [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن|ميرزاى قمى]] (م 1231 ق)، النفى و التغريب شيخ نجم الدين طبسى، اختيارات الإمام ملا محمد صادق بن معز الدين، و صلاة الجمعة محمد مقيم يزدى (زنده در 1063 ق) و غير آن به مباحث آن استناد شود.


بر اين كتاب حواشى فتوايى متعددى از بزرگانى همچون سيد محمد كاظم يزدى (م 1338 ق) شيخ عبد اللّه مامقانى (م 1351 ق)، [[صدر، حسن |سيد حسن صدر]]الدين كاظمى (م 1354 ق) و غير آنان نوشته شده است.
بر اين كتاب حواشى فتوايى متعددى از بزرگانى همچون سيد محمد كاظم يزدى (م 1338 ق) شيخ عبد اللّه مامقانى (م 1351 ق)، [[صدر، حسن |سيد حسن صدر]]الدين كاظمى (م 1354 ق) و غير آنان نوشته شده است.
خط ۱۰۰: خط ۱۰۰:
3 - حاشيه بر الجامع العباسي، شيخ عبد اللّه مازندرانى (م 1330 ق) (الغدير 264/11).
3 - حاشيه بر الجامع العباسي، شيخ عبد اللّه مازندرانى (م 1330 ق) (الغدير 264/11).


4 - حاشيه بر الجامع العباسي، ميرزا ابو القاسم بن محمد تقى اردوبادى (م 1333 ق) (الغدير 264/11).
4 - حاشيه بر الجامع العباسي، ميرزا ابوالقاسم بن محمد تقى اردوبادى (م 1333 ق) (الغدير 264/11).


5 - حاشيه بر الجامع العباسي، علاء برهان تبريزى (زنده در 1054 ق) (مقدمه‌اى بر فقه شيعه ص 223، ذ56/6/).
5 - حاشيه بر الجامع العباسي، علاء برهان تبريزى (زنده در 1054 ق) (مقدمه‌اى بر فقه شيعه ص 223، ذ56/6/).
۶۱٬۱۸۹

ویرایش