اوحدی، رکن‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۶۹: خط ۶۹:
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    حقیقت، عبدالرفیع، شاعران بزرگ ایران، از رودکی تا بهار، تهران، کومش، چاپ اول، 1381ش.
    حقیقت، عبدالرفیع، شاعران بزرگ ایران، از رودکی تا بهار، تهران، کومش، چاپ اول، 1381ش.
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    [[کلیات اوحدی اصفهانی معروف به مراغی]]
    [[تحفة الملوک]]
    [[دیوان کامل اوحدی مراغه‌ای]]
    [[جام جم اوحدی]]


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1404]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1404]]

    نسخهٔ ‏۲۸ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۴۶

    مراغی، اوحدالدین
    NUR23875.jpg
    نام کاملرکن‌الدین (یا اوحدالدین) پسر میرحسین اوحدی مراغی اصفهانی
    نام‌های دیگراوحدی مراغی
    لقباوحدالدین
    تخلصاوحدی
    نام پدرمیرحسین
    محل تولدمراغه، ایران
    محل زندگیمراغه، اصفهان، آذربایجان
    رحلتنیمه شعبان ۷۳۸ هجری قمری
    دیناسلام
    پیشهعارف، شاعر
    اطلاعات علمی
    علایق پژوهشیشعر، عرفان
    اساتیداوحدالدین کرمانی
    معاصرینخواجه وجیه‌الدین یوسف، غیاث‌الدین محمد (پسر رشیدالدین فضل‌الله)
    برخی آثار

    اوحدالدین مراغه‌ای (وفات ۷۳۸ق) عارف و شاعر پارسی‌سرای قرن هشتم هجری، معروف به اوحدی مراغی. وی شاگرد اوحدالدین کرمانی بود و تخلص شعری خود (اوحدی) را به نشانه ارادت به او برگزید. دیوان اشعار او حدود پنج هزار بیت دارد و به غزل‌های روان و شورانگیزش شهرت یافته است. مثنوی «ده‌نامه» و مثنوی منسوب «جام جم» از دیگر آثار اوست.

    هویت، القاب و تاریخ حیات

    نام کامل وی رکن‌الدین یا اوحدالدین پسر میرحسین اوحدی مراغی اصفهانی است. تخلص شعری او اوحدی بوده است که این تخلص را به مناسبت ارادت و شاگردی اوحدالدین کرمانی برگزیده است.

    ولادت

    اطلاعات دقیقی از تاریخ تولد اوحدالدین مراغه‌ای در دست نیست. او اهل مراغه بود.

    تحصیلات

    اوحدالدین مراغه‌ای در علوم ظاهری و باطنی (عارفانه) به کمال رسیده بود. وی شاگرد عارف نامی، اوحدالدین کرمانی، بود و از محضر او بهره برد.

    فعالیت‌ها

    وی اگرچه اهل مراغه بود، اما مدتی در اصفهان اقامت داشت و در اواخر عمر دوباره به آذربایجان بازگشت. در اصفهان مورد توجه قرار گرفت. او ابتدا با خواجه وجیه‌الدین یوسف (از فرزندان خواجه نصیرالدین طوسی) مرتبط بود و سپس بیشتر در خدمت غیاث‌الدین محمد، پسر رشیدالدین فضل‌الله وزیر، قرار داشت. شهرت اصلی او به دلیل شاعری و سرودن غزل‌های روان و عارفانه است.

    وفات

    وی در سال ۷۳۸ هجری قمری وفات یافته است. در منابع آمده است که او در نیمه شعبان سال ۷۳۸ هجری در مراغه زندگی را بدرود گفته است.

    آثار

    • دیوان اشعار: شامل حدود پنج هزار بیت که غزل‌های آن مشهور است.
    • مثنوی ده‌نامه: تألیف آن حدود سال ۷۰۵ هجری قمری به پایان رسیده است.
    • مثنوی جام جم: این مثنوی به نام خواجه غیاث‌الدین محمد کرده شده و منسوب به اوحدی است.

    پانويس


    منابع مقاله

    حقیقت، عبدالرفیع، شاعران بزرگ ایران، از رودکی تا بهار، تهران، کومش، چاپ اول، 1381ش.

    وابسته‌ها