روشنفکران ایرانی و مسئله زبان: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

روشنفکران ایرانی و مسئله زبان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۰ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۳۲

۶۱۲ بایت اضافه‌شده ، چهارشنبهٔ ‏۲۱:۳۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۳۴۳

ویرایش

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 |زبان
 | زبان =فارسی
-| کد کنگره =PIR332/ب2ر9
+| کد کنگره =9ر2ب / 2633 PIR
 | موضوع =فارسی -- ایران -- تاریخ
 |ناشر
@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 | سال نشر =1403
-| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE
+| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE189679AUTOMATIONCODE
-| چاپ =
+| چاپ =دوم
 | شابک =978-964-489-142-7
 | تعداد جلد =1
@@ خط ۳۶: / خط ۳۶: @@
 در بخش نخست، بالو به بررسی دیدگاه‌های روشنفکران عصر قاجار مانند آخوندزاده، میرزا ملکم‌خان، طالبوف و آقاخان کرمانی پرداخته که عمدتاً بر محور اصلاح یا تغییر خط فارسی متمرکز بودند. این دوره نمایانگر اولین مواجهۀ نظام‌مند روشنفکران ایرانی با مسئلۀ زبان به عنوان یک موضوع مدرن است.
-بخش دوم کتاب به تحلیل رویکرد ناسیونالیستی به زبان فارسی در دورۀ رضاخان اختصاص دارد. در این بخش دیدگاه‌های افرادی مانند محمدعلی فروغی، تقی‌زاده، کاظم‌زاده ایرانشهر، احمد کسروی، جمال‌زاده و صادق هدایت بررسی شده است که زبان فارسی را به عنوان عنصری اساسی در ساختن هویت ملی ایرانی مطرح می‌کردند.
+بخش دوم کتاب به تحلیل رویکرد ناسیونالیستی به زبان فارسی در دورۀ رضاخان اختصاص دارد. در این بخش دیدگاه‌های افرادی مانند [[فروغی، محمدعلی|محمدعلی فروغی]]، [[تقی‌زاده، حسن|تقی‌زاده]]، [[کاظم‌زاده ایرانشهر، حسین|کاظم‌زاده ایرانشهر]]، [[کسروی، احمد|احمد کسروی]]، [[جمال‌زاده، سید محمدعلی|جمال‌زاده]] و [[صادق هدایت]] بررسی شده است که زبان فارسی را به عنوان عنصری اساسی در ساختن هویت ملی ایرانی مطرح می‌کردند.
 بخش سوم به بررسی رویکرد مارکسیستی به زبان می‌پردازد و آرای چهره‌هایی مانند ابوالقاسم ذره، تقی ارانی و احسان طبری را تحلیل می‌کند. نویسنده نشان می‌دهد که چگونه مارکسیست‌های ایرانی با وجود تأثیرپذیری از ایدئولوژی مارکسیستی، نگاهی خاص به مسئلۀ زبان فارسی داشتند.
-در بخش چهارم، بالو به تحلیل دیدگاه‌های روشنفکران دهۀ چهل و پنجاه مانند فخرالدین شادمان، جلال آل‌احمد، علی شریعتی و حسین نصر می‌پردازد که تحت تأثیر گفتمان بازگشت به خویشتن، رویکردی حفاظتی نسبت به زبان فارسی اتخاذ کردند.
+در بخش چهارم، بالو به تحلیل دیدگاه‌های روشنفکران دهۀ چهل و پنجاه مانند [[فخرالدین شادمان]]، [[آل احمد، جلال|جلال آل‌احمد]]، [[شریعتی، علی|علی شریعتی]] و [[نصر، سید حسین|حسین نصر]] می‌پردازد که تحت تأثیر گفتمان بازگشت به خویشتن، رویکردی حفاظتی نسبت به زبان فارسی اتخاذ کردند.
-بخش پنجم و پایانی کتاب به بررسی رویکرد فلسفی به زبان در اندیشۀ روشنفکران پس از انقلاب اختصاص دارد. در این بخش آرای چهره‌هایی مانند احمد فردید، رضا داوری اردکانی، داریوش شایگان، آرامش دوستدار، سیدجواد طباطبایی، عبدالکریم سروش و داریوش آشوری تحلیل شده است که زبان را به مثابۀ یک مسئلۀ فلسفی مورد توجه قرار دادند.
+بخش پنجم و پایانی کتاب به بررسی رویکرد فلسفی به زبان در اندیشۀ روشنفکران پس از انقلاب اختصاص دارد. در این بخش آرای چهره‌هایی مانند [[فردید، سید احمد|احمد فردید]]، [[داوری اردکانی، رضا|رضا داوری اردکانی]]، [[شایگان، داریوش|داریوش شایگان]]، آرامش دوستدار، [[طباطبایی، سید جواد|سید جواد طباطبایی]]، [[سروش، عبدالکریم|عبدالکریم سروش]] و [[داریوش آشوری]] تحلیل شده است که زبان را به مثابۀ یک مسئلۀ فلسفی مورد توجه قرار دادند.
 کتاب با پی‌گفتاری انتقادی دربارۀ آیندۀ زبان فارسی و کارنامۀ روشنفکران ایرانی در این زمینه به پایان می‌رسد. این اثر به دلیل جامعیت تاریخی و تحلیل عمیق گفتمان‌های مختلف، منبعی ارزشمند برای پژوهشگران حوزۀ تاریخ فکری ایران، زبان‌شناسی اجتماعی و مطالعات فرهنگی محسوب می‌شود.<ref>[https://literaturelib.com/books/13381 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
@@ خط ۵۶: / خط ۵۶: @@
 [[رده:کتاب‌شناسی]]
+[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
+[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
+[[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
 [[رده:مقالات(خرداد 1404) باقی زاده]]
-[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
+[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1404]]
-[[رده:فاقد اتوماسیون]]