بهمنی، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدعلی بهمنی''' (۱۳۲۱-۱۴۰۳ش) شاعر و غزل‌سرای نام‌آور معاصر ایران بود. اشعار او که با زبانی ساده و روان بیان می‌شوند، غالباً مضامین عاشقانه، اجتماعی و شخصی را در بر می‌گیرند. بهمنی از پیشگامان غزل گفتار (پست مدرن) محسوب می‌شود و خود معتقد بود "جسمم غزل است اما روحم همه نیمایی است". او علاوه بر سرودن شعر در قالب‌های کلاسیک و نیمایی، ترانه‌سرای موفقی نیز بود و آثار ماندگاری با خوانندگانی چون ناصر عبداللهی خلق کرد. از جمله افتخارات او می‌توان به دریافت تندیس خورشید مهر به عنوان برترین غزل‌سرای ایران در سال ۱۳۷۸ و برگزیده شدن در نخستین دوره جشنواره بین‌المللی شعر فجر اشاره کرد.

فعالیت حرفه‌ای بهمنی از سال ۱۳۳۰ با چاپ اولین شعرش در مجله روشنفکر آغاز شد. او از سال ۱۳۴۲ همکاری خود را با رادیو تهران در برنامه گل‌ها آغاز کرد و به ترانه‌سرایی پرداخت. بهمنی در سال ۱۳۵۳ به بندرعباس نقل مکان کرد و در آنجا مسئول چاپخانه دنیای چاپ و مدیر انتشارات چی‌چی‌کا شد. او برنامه صفحه شعر را با شبکه استانی خلیج فارس تولید و صفحه‌ای با عنوان تنفس در هوای شعر را در هفته‌نامه ندای هرمزگان منتشر می‌کرد.<ref> [http://www.imam-khomeini.ir/fa/c1001_147959 ر.ک: شاعران انقلاب ، محمدعلی بهمنی، پایگاه امام خمینی]</ref> بهمنی در سال‌های پایانی، ریاست شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی وزارت ارشاد را بر عهده داشت که در نهایت در شهریور ۱۳۹۷ از این سمت استعفا داد.

از مهمترین آثار محمدعلی بهمنی می‌توان به '''باغ لال''' (۱۳۵۰)، '''در بی‌وزنی''' (۱۳۵۱)، '''عامیانه‌ها''' (۱۳۵۵)، '''گیسو، کلاه، کفتر''' (۱۳۵۶)، '''گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود''' (۱۳۶۹)، '''شاعر شنیدنی است''' (۱۳۷۷)، '''عشق است''' (۱۳۷۸)، '''نیستان''' (۱۳۷۹)، '''این خانه واژه‌های نسوزی دارد''' (۱۳۸۲) و '''من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم''' (۱۳۸۸) اشاره کرد.<ref> [https://www.rokna.net/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AD%D8%A7%D8%AF%D8%AB%D9%87-245/1035397-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D9%87%D9%85%D9%86%DB%8C-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D8%B9%DA%A9%D8%B3-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%AF%DA%AF%DB%8C ر.ک: محمدعلی بهمنی کیست، سایت اینترنتی رکنا]</ref>

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]