بهمنی، محمدعلی
محمدعلی بهمنی (۱۳۲۱-۱۴۰۳ش)، شاعر و غزلسرای نامآور معاصر ایران بود. اشعار او که با زبانی ساده و روان بیان میشوند، غالباً مضامین عاشقانه، اجتماعی و شخصی را در بر میگیرند. بهمنی از پیشگامان غزل گفتار (پست مدرن) محسوب میشود و خود معتقد بود "جسمم غزل است اما روحم همه نیمایی است". او علاوه بر سرودن شعر در قالبهای کلاسیک و نیمایی، ترانهسرای موفقی نیز بود و آثار ماندگاری با خوانندگانی چون ناصر عبداللهی خلق کرد. از جمله افتخارات او میتوان به دریافت تندیس خورشید مهر به عنوان برترین غزلسرای ایران در سال ۱۳۷۸ و برگزیده شدن در نخستین دوره جشنواره بینالمللی شعر فجر اشاره کرد.
| محمدعلی بهمنی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمدعلی بهمنی |
| ولادت | ۲۷ فروردین ۱۳۲۱ |
| محل تولد | دزفول، ایران، ایران |
| محل زندگی | تهران، بندرعباس |
| رحلت | ۹ شهریور ۱۴۰۳ |
| مدفن | محوطه تالار اوینی بندرعباس |
| طول عمر | ۸۲ سال |
| همسر | صدیقه نیر قرهگوزلو |
| فرزندان | آیه، واژه، بهمن، ترانک، ساده، غزل |
| دین | اسلام |
| پیشه | شاعر، ترانهسرا |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
ولادت
محمدعلی بهمنی در ۲۷ فروردین سال ۱۳۲۱ در واگن قطاری واقع در مسیر دزفول به دنیا آمد.[۱] پدرش کارمند راهآهن بود و به دلیل مأموریتهای شغلی، خانواده به طور پراکنده در شهرهای مختلفی از جمله تهران، شمیرانات، شهر ری و کرج زندگی میکردند. مادرش از زنان تحصیلکرده زمان خود بود و با زبانهای عربی و فرانسوی آشنایی داشت و در محافل خانوادگی اشعار حافظ و سعدی را برای فرزندانش میخواند.
تحصیلات
بهمنی تحصیلات مقدماتی را به صورت پراکنده در شهرهای مختلف گذراند. وی از کودکی به شعر و ادبیات علاقهمند بود و اولین شعر خود را در ده سالگی سرود. مهمترین استاد و مشوق او در مسیر شاعری، فریدون مشیری بود که در چاپخانه مجله روشنفکر با او آشنا شد و راهنماییهایش نقش بهسزایی در شکلگیری مسیر ادبی بهمنی داشت.[۲]
فعالیتها
فعالیت حرفهای بهمنی از سال ۱۳۳۰ با چاپ اولین شعرش در مجله روشنفکر آغاز شد. او از سال ۱۳۴۲ همکاری خود را با رادیو تهران در برنامه گلها آغاز کرد و به ترانهسرایی پرداخت. بهمنی در سال ۱۳۵۳ به بندرعباس نقل مکان کرد و در آنجا مسئول چاپخانه دنیای چاپ و مدیر انتشارات چیچیکا شد. او برنامه صفحه شعر را با شبکه استانی خلیج فارس تولید و صفحهای با عنوان تنفس در هوای شعر را در هفتهنامه ندای هرمزگان منتشر میکرد.[۳] بهمنی در سالهای پایانی، ریاست شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی وزارت ارشاد را بر عهده داشت که در نهایت در شهریور ۱۳۹۷ از این سمت استعفا داد.
وفات
محمدعلی بهمنی در ۱۹ خرداد ۱۴۰۳ دچار سکته مغزی شد و پس از بهبودی نسبی، بار دیگر در ۳۱ مرداد همان سال در پی سکته مغزی مجدد و خونریزی مغزی در بیمارستان تندیس تهران بستری شد.[۴] سرانجام حوالی ساعت ۲۳ جمعه ۹ شهریور ۱۴۰۳ در سن ۸۲ سالگی در تهران درگذشت و پیکر او در محوطه تالار اوینی بندرعباس به خاک سپرده شد.
آثار
از مهمترین آثار محمدعلی بهمنی میتوان به کتابهای زیر اشاره کرد:
- باغ لال(۱۳۵۰)،
- در بیوزنی (۱۳۵۱)،
- عامیانهها (۱۳۵۵)،
- گیسو، کلاه، کفتر (۱۳۵۶)،
- گاهی دلم برای خودم تنگ میشود(۱۳۶۹)،
- شاعر شنیدنی است (۱۳۷۷)،
- عشق است(۱۳۷۸)،
- نیستان (۱۳۷۹)،
- این خانه واژههای نسوزی دارد(۱۳۸۲)
- من زندهام هنوز و غزل فکر میکنم(۱۳۸۸)[۵]
پانويس