۱۴۴٬۸۸۲
ویرایش
اصفهانی، سید ابوالحسن: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'سخنرانیها' به 'سخنرانیها'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سخنرانیها' به 'سخنرانیها') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| اساتید = {{فهرست جعبه عمودی | [[میرزا محمدحسن | | اساتید = {{فهرست جعبه عمودی | [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزا محمدحسن شیرازى]] | [[میرزا حبیبالله رشتی]] | [[فاضل شربيانى]] | [[مامقانی، محمدحسن|شیخ محمدحسن مامقانى]] | [[سید محمد کاظم یزدی]] | [[آخوند خراسانی]] | [[میرزا محمدتقی شیرازی]] | [[شریعت اصفهانی، فتحالله|آیتالله شریعت اصفهانى]]}} | ||
| مشایخ = | | مشایخ = | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | [[سید محمود شاهرودی]] | [[سید محسن حکیم]] | [[سید محمدهادی میلانی]] | [[سید محمدحسین طباطبایی]] | [[سید محمدرضا گلپایگانی]] | [[میرزا هاشم آملی]]}} | | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | [[سید محمود شاهرودی]] | [[سید محسن حکیم]] | [[سید محمدهادی میلانی]] | [[سید محمدحسین طباطبایی]] | [[سید محمدرضا گلپایگانی]] | [[میرزا هاشم آملی]]}} | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| آثار = {{فهرست جعبه عمودی | [[وسیلة النجاة]] | [[ | | آثار = {{فهرست جعبه عمودی | [[وسیلة النجاة]] | [[وسیلة الوصول الی حقائق الأصول]] | [[إبتغاء الفضيلة في شرح الوسيلة]] | [[شهداء الفضیلة]] | [[ذخیرة الصالحین]] | [[مناسک حج]]}} | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
{{کاربردهای دیگر|اصفهانی (ابهامزدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|اصفهانی (ابهامزدایی)}} | ||
'''سید ابوالحسن اصفهانی''' (1246-1325ش)، فقیه، مرجع تقلید و نویسنده کتاب «[[وسيلة النجاة مع تعاليق الإمام الخميني(ره)|وسیلة النجاة]]» بود. او از شاگردان خاص [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانی]] محسوب میشد و پس از وفات آیات عظام [[نائینی، محمدحسین|نائینی]] و [[حائری یزدی، عبدالکریم|حائری یزدی]]، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده گرفت. آیتالله اصفهانی در امور سیاسی نیز فعال بود و در حمایت از مشروطه و نیز در قیام علیه استعمار انگلیس در عراق موضعگیری میکرد. | |||
'''سید ابوالحسن اصفهانی''' (1246-1325ش)، فقیه، مرجع تقلید و نویسنده کتاب | |||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
سید ابوالحسن موسوی اصفهانی در سال 1284 قمری (1246 شمسی) در روستای «مدیسه» از توابع لنجان اصفهان به دنیا آمد. وی از سادات موسوی شهر بهبهان بود. | سید ابوالحسن موسوی اصفهانی در سال 1284 قمری (1246 شمسی) در روستای «مدیسه» از توابع لنجان اصفهان به دنیا آمد. وی از سادات موسوی شهر بهبهان بود. | ||
پدربزرگش سید عبدالحمید از عالمان وارسته نجف و از شاگردان [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] بود که پس از مراجعت از نجف در اصفهان و لنجان ساکن شد. پدرش سید محمد، اگرچه از عالمان نبود، اما مردی خداترس و روشنضمیر بود. | پدربزرگش سید عبدالحمید از عالمان وارسته نجف و از شاگردان [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] بود که پس از مراجعت از نجف در اصفهان و لنجان ساکن شد. پدرش سید محمد، اگرچه از عالمان نبود، اما مردی خداترس و روشنضمیر بود. | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
او در اصفهان از محضر استادانى همچون: | او در اصفهان از محضر استادانى همچون: | ||
آیتالله | [[کرباسی، محمدابراهیم بن محمدحسن|آیتالله کلباسى]]، [[چهارسوقی، محمدهاشم|آیتالله چهار سوقى]]، [[آیتالله درچهاى]]، [[قشقایی، جهانگیر|آیتالله جهانگیرخان قشقایى]] و... بهرههاى فراوان برد و در همین ایام خود نیز به تدریس ادبیات عرب و فقه و اصول مىپرداخت. | ||
در عراق: | در عراق: | ||
او نزدیک به ده سال چون پیکارگر میدانهاى جهاد در حوزه علمیه اصفهان، پرتلاش به تحصیل و تدریس اشتغال داشت و هنوز به سن 24 قدم ننهاده بود که به منظور بالا بردن معلومات خویش در سطح عالى و بهرهگیرى از دانش شخصیتهاى علمى حوزه بزرگ نجف و سامرا در سال 1307ق رهسپار عراق گردید. وى در آنجا از محضر بزرگانى چون آیات عظام: میرزا محمدحسن شیرازى (میرزاى بزرگ)، میرزا حبیبالله | او نزدیک به ده سال چون پیکارگر میدانهاى جهاد در حوزه علمیه اصفهان، پرتلاش به تحصیل و تدریس اشتغال داشت و هنوز به سن 24 قدم ننهاده بود که به منظور بالا بردن معلومات خویش در سطح عالى و بهرهگیرى از دانش شخصیتهاى علمى حوزه بزرگ نجف و سامرا در سال 1307ق رهسپار عراق گردید. وى در آنجا از محضر بزرگانى چون آیات عظام: [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزا محمدحسن شیرازى]] (میرزاى بزرگ)، [[رشتی، حبیبالله|میرزا حبیبالله رشتى]]، [[فاضل شربیانى]]، [[مامقانی، محمدحسن|شیخ محمدحسن مامقانى]]، [[یزدی، سید محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم یزدى]]، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، [[شیرازی، محمدتقی بن محبعلی|میرزا محمدتقى شیرازى]] و [[شریعت اصفهانی، فتحالله|آیتالله شریعت اصفهانى]] بسیار استفاده برد. | ||
وى مدت سه سال در کربلا و سامرا به سر برد. در سامرا در درس آیتالله میرزا محمدحسن شیرازى شرکت میکرد. پس از آن در سال 1310ق به شهر نجف اشرف رفت و تا پایان عمر در آن دیار ماندگار شد. در این سالها از محضر اساتید بزرگ نجف استفاده برد تا خود از جمله مراجع شیعه گردید. | وى مدت سه سال در کربلا و سامرا به سر برد. در سامرا در درس [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|آیتالله میرزا محمدحسن شیرازى]] شرکت میکرد. پس از آن در سال 1310ق به شهر نجف اشرف رفت و تا پایان عمر در آن دیار ماندگار شد. در این سالها از محضر اساتید بزرگ نجف استفاده برد تا خود از جمله مراجع شیعه گردید. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
در مکتب علمى آیتالله اصفهانى بسیارى از دانشوران فقه و اصول و مجتهدان عالیقدر و گرانمایه حاضر میشدند که برخى از آنان عبارتند از حضرات آیات: | در مکتب علمى آیتالله اصفهانى بسیارى از دانشوران فقه و اصول و مجتهدان عالیقدر و گرانمایه حاضر میشدند که برخى از آنان عبارتند از حضرات آیات: | ||
[[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]]، سردار کابلى، سید على یثربى کاشانى، میرزا آقا اصطهباناتى، [[آملی، محمدتقی|محمدتقى آملى]]، شیخ هاشم | [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]]، سردار کابلى، سید على یثربى کاشانى، میرزا آقا اصطهباناتى، [[آملی، محمدتقی|محمدتقى آملى]]، [[آملی، هاشم|شیخ هاشم آملى]]، محمدرضا طبسى، سید ابوالحسن شمس آبادى، سید [[شیرازی، سید عبدالله|عبدالله شیرازى]]، شیخ [[علیاری تبریزی، علی بن عبدالله|على علیارى تبریزى]]، [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایى]] و میرزا مهدى آشتیانى | ||
==موقعیت علمى و مرجعیت== | ==موقعیت علمى و مرجعیت== | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
آیتالله اصفهانى در بیان احکام الهى و آنچه به نظرش صحیح مىرسید، بسیار با شهامت بود و از کسى باکى نداشت گر چه در ظاهر به زیان وى تمام میشد. او مصداق بارز آیة شریفه «... یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومة لائم...» بود. در راه خدا مجاهده میکرد و از سرزنش ملامتگران هراسى به خود راه نمى داد. | آیتالله اصفهانى در بیان احکام الهى و آنچه به نظرش صحیح مىرسید، بسیار با شهامت بود و از کسى باکى نداشت گر چه در ظاهر به زیان وى تمام میشد. او مصداق بارز آیة شریفه «... یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومة لائم...» بود. در راه خدا مجاهده میکرد و از سرزنش ملامتگران هراسى به خود راه نمى داد. | ||
از جمله فتواهاى آیتالله اصفهانى که جنجال زیادى بر پا نمود، نظریه وى در مورد پارهاى از مراسم ماه محرم و عاشورا بود. وى بر این باور بود که قمه زنى و زنجیر زنى و کوبیدن طبلها و برخى دیگر که در ایام محرم و روز عاشورا مرسوم بود، از نظر شرع اسلام حرام است. چون این فتوا به سنت مردم در ماه محرم پشت پا مىزد و از طرفى با عقاید بسیارى از روحانیون و علماى آن زمان نجف هماهنگى نداشت، باعث اختلافات و سر و صداى شدید شد و برخى از وعاظ در | از جمله فتواهاى آیتالله اصفهانى که جنجال زیادى بر پا نمود، نظریه وى در مورد پارهاى از مراسم ماه محرم و عاشورا بود. وى بر این باور بود که قمه زنى و زنجیر زنى و کوبیدن طبلها و برخى دیگر که در ایام محرم و روز عاشورا مرسوم بود، از نظر شرع اسلام حرام است. چون این فتوا به سنت مردم در ماه محرم پشت پا مىزد و از طرفى با عقاید بسیارى از روحانیون و علماى آن زمان نجف هماهنگى نداشت، باعث اختلافات و سر و صداى شدید شد و برخى از وعاظ در سخنرانیهاى خود آیتالله اصفهانى را به سختى مورد انتقاد و حتى اهانت قرار دادند. ولى وى هرگز حاضر نشد از فتوا و عقیده خود دست بردارد و خوشایند جاهلان و بى خردان سخن بگوید و فتوا صادر کند. | ||
ایشان همچنین در مقابل استعمارگران وحشى و مزدوران داخلىشان ایستادگى میکرد و با فتاواى خود مردم را به ایستادگى در مقابل آنان ترغیب مىساخت و در این راه مقدس نیز مرارتها و سختیهاى بسیارى را به جان خرید. | ایشان همچنین در مقابل استعمارگران وحشى و مزدوران داخلىشان ایستادگى میکرد و با فتاواى خود مردم را به ایستادگى در مقابل آنان ترغیب مىساخت و در این راه مقدس نیز مرارتها و سختیهاى بسیارى را به جان خرید. | ||