رسائل عرفانی (مجموعه یازده رساله عرفانی): تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">

[[پرونده:NUR16147J1.jpg|بندانگشتی|ججججججج]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

|-

! نام کتاب!! data-type="bookName" |جججججججج

|-

|نام های دیگر کتاب

| data-type="otherBookNames" |ججججججج

|-

|پدیدآورندگان

| data-type="authors" |[[جججج]] (به کوشش)

 

 

'''رسائل عرفانی (مجموعه یازده رساله عرفانی) '''، دربردارنده یازده رساله عرفانی به زبان فارسی است که عموما به قلم آیت‎الله سعادت‎پرور نگارش یافته و برخی نیز به قلم ایشان، تحقیق و تصحیح شده و به پانوشت‎های محققانه وی و علامه طباطبایی، آراسته گردیده است<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص11</ref>.

کتاب با مقدمه‎ای از ناشر آغاز و مطالب در یازده عنوان، تنظیم شده است.

در مقدمه، خلاصه و توضیحات جامعی از هر رساله، ذکر شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

«رساله سیر و سلوک منسوب به بحرالعلوم»: برخی صحت انتساب این رساله به بحرالعلوم را مورد تردید قرار داده، اما برخی از عارفان بزرگ، از جمله آیت‎الله قاضی، آن را متعلق به ایشان، دانسته‎اند<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>.

این رساله که با زندگی‎نامه سید بحرالعلوم آغاز گردیده، در دو بخش و هر بخش در چندین فصل، تنظیم شده است. نویسنده این رساله، ابتدا به طرح کلی از حقیقت سیر و سلوک الی الله و مقصد آن پرداخته، پس از شرح منازل عالم خلوص و عوالم قبل و بعد از آن، طریق سلوک و مسافرت الی الله را به تصویر کشیده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21-121</ref>.

آیت‎الله سعادت‎پرور با تحقیقات فراوان و مشاهده نسخه‎های متعدد، این رساله را تصحیح نموده و نیز تعلیقه‎هایی را که عموما شرح روایات و بیان پاره‎ای از نکات کلیدی رساله می‎باشد، در پاورقی بدان افزوده است<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص12</ref>.

«رساله نور وحدت»: نویسنده این رساله، خواجه عبدالله، معروف به خواجه حوراء و متخلص به مغربی است. این رساله، درباره توحید و دستورالعمل سالکین بوده که در سال 1153 نگاشته شده است. اساس سیر و سلوک توحیدی نویسنده، چنانکه از متن این رساله روشن می‎شود، بر معرفت نفس در پرتو فکر، ذکر و مراقبه موحدانه است. معارف توحیدی ناب این رساله عرفانی می‎تواند طالبان و تشنگان طریق توحید و ولایت را سیراب نماید<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>.

این رساله، دربردارنده پاره‎ای از دستورهای سیر و سلوک فکری است برای رفع اثنینیت و انیت موهوم و رساندن سالک به توحید خالص. این رساله، مزین است به تعلیقات علامه طباطبایی که با حرف «ط» مشخص شده است و تعلیقات آیت‎الله سعادت‎پرور که در پایان آن‎ها، حرف «پ» ذکر شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

«نکته‎های ناب از آیت‎الله بهجت»: غرض از گردآوری این مجموعه، ذکر مختصری از حالات، کمالات و گفتار آیت‎الله محمدتقی بهجت می‎باشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص155</ref>.

مؤلف این رساله، سال‎های متمادی از محضر ایشان بهره برده و پاره‎ای از نکات مهم ایشان را در این رساله، ذکر کرده است<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص14</ref>.

«رساله وصایا»: آنچه در این رساله آمده، یک‎صدوچهل‎ویک توصیه عارفانه است که یادگاری از آیت‎الله سعادت‎پرور می‎باشد. ایشان در این گنجینه، گوهرهای ناب مقصود را برای رسیدن به مطلوب نهایی سالکان طریق الی الله عرضه نموده است. در حقیقت می‎توان گفت این دستورالعمل‎ها، عصاره دریافت‎ها و تجربه‎های حیات معنوی ایشان است<ref>ر.ک: همان</ref>.

این رساله، دربردارنده سفارش‎های مؤلف به شارگران، طلاب و عموم مؤمنان می‎باشد. این توصیه‎ها که در واقع بیانگر افکار و تجارب علمی و عملی استاد است، شوری مضاعف در سالک ایجاد نموده و پرتگاه‎های وادی سیر و سلوک را به او گوشزد می‎کند. از آنجا که به نظر گردآورنده، سادگی، روانی و بی‎پیرایه بودن نگارش این رساله، تأثیر معنوی در جان خواننده خواهد داشت، هیچ‎گونه تغییری درشیوه نگارش آن داده نشده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

«نامه‎ها»: مجموعه نامه‎هایی است که در پاسخ طالبین راه سلوک نگاشته شده و راهنمای ایشان در مسیر بوده است. این نامه‎ها، بیانگر حالات درونی و عرفانی آیت‎الله سعادت‎پرور می‎باشد که درعین‎حال، سالکان را بهره فراوان می‎بخشد<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.

«شرح حال آیت‎الله قاضی»: آیت‎الله سعادت‎پرور در سیر و سلوک، شاگرد علامه طباطبایی بوده و خود علامه، شاگرد آیت‎الله قاضی و او نیز، شاگرد آیت‎الله سید احمد کربلایی بود. با توجه به این که آیت‎الله قاضی در سلسله اساتید و مشایخ سیر و سلوک عرفان نظری و عملی مؤلف قرار دارد، بدین لحاظ سیره علمی و عملی و سخنان آن بزرگوار برای ایشان، اهمیت بسزایی داشته است. این رساله در واقع حکایات و شرح حال کوتاه آیت‎الله قاضی است که مؤلف از استاد خود، علامه طباطبایی نقل نموده است<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>.

«دستورالعمل آیت‎الله ملکی تبریزی به آیت‎الله اصفهانی (کمپانی)»: این نامه عرفانی حاوی دستوراتی است که میرزا جواد آقا ملکی، از استاد عرفانی خود، ملا حسن‎قلی همدانی اخذ نموده است. این وجیزه عرفانی، مزین به پاره‎ای از تعلیقات، توضیحات و بیانات علامه طباطبایی و مؤلف می‎باشد<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>.

«گزیده دیوان ابن فارض»: دیوان ابن فارض که در زبان عربی، نظیر دیوان حافظ در زبان فارسی است، فراز و نشیب بسیار دارد و پاره‎ای از ابیات آن، بسیار شورانگیز است. مؤلف ابیاتی از اشعار او را که در آن‎ها، تذکر و یا تنبه برای سالکین است، گزینش نموده و سپس این اشعار به قلم یکی از شاگردان برجسته ایشان، به فارسی ترجمه شده است<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.

«رساله منطق الطیر و دو رساله دیگر»: این رساله، برگردان اشعار دیوان منطق الطیر عطار نیشابوری، از نظم به نثر، با روشی بدیع و هنرمندانه است و به‎تناسب هریک از موضوعات مطرح‎شده، اشعاری از دیوان خواجه حافظ، در پانوشت گنجانده شده است. مؤلف در این رساله، مراحل سلوک را از آغاز تا پایان، به تصویر کشیده و موانع سیر را گوشزد کرده است. ایشان مطالعه این رساله را در هر سال یک بار، به سالکان توصیه می‎نمودند<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>.

از پی این رساله، ماجرای «شیخ صنعان» آمده است که از آغاز تا پایان، سالکان را به دست برداشتن از تعلقات و توجه به توحید ناب، فرامی‎خواند<ref>ر.ک: همان</ref>.

پاورقی‎ها، عموما به ذکر منابع، توضیح برخی کلمات و عبارات متن و نص آیات و روایاتی که در متن به آن‎ها اشاره شده، اختصاص یافته است.

==پانویس ==

 

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:]]

[[رده:]]

[[رده:]]

[[رده:25 آبان الی 24 آذر]]