۱۴۶٬۹۰۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'قاضی تبریزی، سید علی' به 'قاضی طباطبایی تبریزی، سید علی') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
«سر الفتوح»، در حیات [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|طهرانی]] به چاپ نرسید. پس از وی، فرزند او، سید محمد حسین حسینی طهرانی، تعلیقههایی بر آن افزود.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص79</ref> | «سر الفتوح»، در حیات [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|طهرانی]] به چاپ نرسید. پس از وی، فرزند او، سید محمد حسین حسینی طهرانی، تعلیقههایی بر آن افزود.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص79</ref> | ||
[[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|طهرانی]] در سه محور به نقد کتاب میپردازد: نخست: در باره بینیازی از استاد و مربی کامل در سیر و سلوک، دوم: درباره انتقاد از خواندن دانش فلسفه، و سوم: در باره نهایت سیر که به شناخت ولی مطلق -حضرت حجت(عج)-منتهی میشود.<ref>ر.ک: همان، ص23-21</ref> او اشارهای نیز به استاد و مراد ابطحی، حاج ملا آقا جان زنجانی، میکند و به برخی اشتباهات او در پاسخ به شاگردان [[قاضی تبریزی، سید علی|سید علی قاضی]] میپردازد.<ref>ر.ک: همان، ص110</ref> | [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|طهرانی]] در سه محور به نقد کتاب میپردازد: نخست: در باره بینیازی از استاد و مربی کامل در سیر و سلوک، دوم: درباره انتقاد از خواندن دانش فلسفه، و سوم: در باره نهایت سیر که به شناخت ولی مطلق -حضرت حجت(عج)-منتهی میشود.<ref>ر.ک: همان، ص23-21</ref> او اشارهای نیز به استاد و مراد ابطحی، حاج ملا آقا جان زنجانی، میکند و به برخی اشتباهات او در پاسخ به شاگردان [[قاضی طباطبایی تبریزی، سید علی|سید علی قاضی]] میپردازد.<ref>ر.ک: همان، ص110</ref> | ||
این اثر به ظاهر کم حجم، با قلمی تخصصی برای مخاطبان خاص نوشته شده است. از این رو، گاه برخی از واژههای دشوار، کلمات عربی و برخی واژگان غیرزنده در زبان کنونی از سرعت مطالعۀ این نوشتار میکاهند.<ref>ر.ک: همان، ص66</ref> | این اثر به ظاهر کم حجم، با قلمی تخصصی برای مخاطبان خاص نوشته شده است. از این رو، گاه برخی از واژههای دشوار، کلمات عربی و برخی واژگان غیرزنده در زبان کنونی از سرعت مطالعۀ این نوشتار میکاهند.<ref>ر.ک: همان، ص66</ref> | ||