العفو و الإعتذار: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR72191J1.jpg | عنوان = العفو و الإعتذار | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = بصری، محمد بن محمد (نويسنده) ابوصالح، عبدالقدوس (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = ع7 ۳۷۰۹ PJA | موضوع = |ناشر | ناشر = دار البش...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''العفو والاعتذار''' اثر ابوالحسن محمد بن عمران عبدی بصری | '''العفو والاعتذار''' اثر [[بصری، محمد بن محمد|ابوالحسن محمد بن عمران عبدی بصری رقام]]، کتابی است پیرامون بخشش و عذرخواهی و فضیلت آن. | ||
عنوان کتاب، بهخوبی نمایانگر موضوع آن است. بصری فصل اول کتاب خود را به توضیح معنای «عفو و اعتذار» اختصاص داده و همین فصل را عنوان کتاب خود قرار داده و بهتفصیل، به شرح آن پرداخته است. | عنوان کتاب، بهخوبی نمایانگر موضوع آن است. [[بصری، محمد بن محمد|بصری]] فصل اول کتاب خود را به توضیح معنای «عفو و اعتذار» اختصاص داده و همین فصل را عنوان کتاب خود قرار داده و بهتفصیل، به شرح آن پرداخته است. | ||
مطالب کتاب، در قالب ده باب تنظیم شده و در هر باب، تعدادی از اخبار و روایات مرتبط با موضوع و در تأیید آن، ذکر گردیده است. حجم این اخبار و روایات، متفاوت است، بهگونهای که برخی کوتاه بوده؛ اما برخی، چندین صفحه را به خود اختصاص داده است. در ضمن این اخبار و گزارشها، اشعار و قطعات شاعرانه زیادی ذکر گردیده است، زیرا مجرمان میدانستند که با شعر، بهتر از نثر میتوانند اشتیاق حاکمان بر عفو خویش را برانگیزند<ref>مقدمه محقق، ص7- 8</ref>. | مطالب کتاب، در قالب ده باب تنظیم شده و در هر باب، تعدادی از اخبار و روایات مرتبط با موضوع و در تأیید آن، ذکر گردیده است. حجم این اخبار و روایات، متفاوت است، بهگونهای که برخی کوتاه بوده؛ اما برخی، چندین صفحه را به خود اختصاص داده است. در ضمن این اخبار و گزارشها، اشعار و قطعات شاعرانه زیادی ذکر گردیده است، زیرا مجرمان میدانستند که با شعر، بهتر از نثر میتوانند اشتیاق حاکمان بر عفو خویش را برانگیزند<ref>مقدمه محقق، ص7- 8</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:زبان و ادبیات شرقی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات عربی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1404]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1404 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1404 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1404 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1404 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۴۹
| العفو و الإعتذار | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بصری، محمد بن محمد (نويسنده) ابوصالح، عبدالقدوس (محقق) |
| ناشر | دار البشير |
| مکان نشر | عمان |
| سال نشر | 1414ق - 1993م |
| چاپ | 3 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ع7 ۳۷۰۹ PJA |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
العفو والاعتذار اثر ابوالحسن محمد بن عمران عبدی بصری رقام، کتابی است پیرامون بخشش و عذرخواهی و فضیلت آن.
عنوان کتاب، بهخوبی نمایانگر موضوع آن است. بصری فصل اول کتاب خود را به توضیح معنای «عفو و اعتذار» اختصاص داده و همین فصل را عنوان کتاب خود قرار داده و بهتفصیل، به شرح آن پرداخته است.
مطالب کتاب، در قالب ده باب تنظیم شده و در هر باب، تعدادی از اخبار و روایات مرتبط با موضوع و در تأیید آن، ذکر گردیده است. حجم این اخبار و روایات، متفاوت است، بهگونهای که برخی کوتاه بوده؛ اما برخی، چندین صفحه را به خود اختصاص داده است. در ضمن این اخبار و گزارشها، اشعار و قطعات شاعرانه زیادی ذکر گردیده است، زیرا مجرمان میدانستند که با شعر، بهتر از نثر میتوانند اشتیاق حاکمان بر عفو خویش را برانگیزند[۱].
خواننده کتاب نمیتواند ذهنیت و توانایی نویسنده که در تخصیص چنین اثری طولانی به موضوعی خاص ظاهر میشود را تحسین نکند، درحالیکه کتب حدیثی زمان او، موضوعات متفاوتی را بدون هماهنگی و مشخصات خاصی، ترکیب و عرضه میکردند. همچنین ذهنیت او در نامگذاری دقیق کتاب و تقدیم عفو بر عذرخواهی به دلیل فضیلت آن، قابلتحسین است، هرچند در ظاهر این امر متناقض بوده و در واقعیت، عذرخواهی مقدم بر عفو و بخشش است. به همین ترتیب، نمیتوان دقت او در تقسیم کتاب با یک موضوع واحد به ده باب را نادیده گرفت، زیرا برای کسی که ذهن منظم و تحلیلی ندارد، ارائه و ایجاد مرزهای جداکننده بین این ابواب، باتوجهبه این که از موضوع موردبحث که همان «عفو و اعتذار» است، فراتر نرود، آسان نخواهد بود[۲].
شاید بتوان مهمترین ویژگی روشی نویسنده در نگارش کتاب را توانایی او در مقاومت در برابر بلای انحراف از موضوع دانست؛ مسالهای که در نویسندگان زمان او و پیش از ایشان، بسیار شایع و فراوان بوده و تقریبا به روشی عمدی تبدیل شده بود[۳].
شایسته مینماید که اثر حاضر را به دلیل خصوصیات و ویژگیهای خاص آن، گوهری گرانبها از تراث ادبی پیشینیان دانست و ارزش و اهمیت آن را از جنبههای مختلف لغوی، اجتماعی و ادبی، موردبررسی قرار داد[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.