إرشاد الفقيه إلى معرفة أدلة التنبيه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ''
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR85491J1.jpg | عنوان = إرشاد الفقيه إلى معرفة أدلة التنبيه | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر (نويسنده) ابوالطیب، بهجه یوسف حمد (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /الف2الف4 176...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - ' ' به '')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۹: خط ۹:
|زبان
|زبان
| زبان = عربی
| زبان = عربی
| کد کنگره = /الف2الف4 176/3 BP  
| کد کنگره =/الف2الف4 176/3 BP  
| موضوع =
| موضوع =
|ناشر  
|ناشر  
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''إرشاد الفقيه إلی معرفة أدلة التنبيه'''، اثر ابن کثیر، عمادالدین ابوالفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر قرشى (701-774ق)، محدث و فقیه شافعى، شرحی است بر کتاب «التنبيه» نوشته مجدالدین محمد بن یعقوب فیروزآبادى (729-817ق) که با تحقیق بهجت یوسف حمد ابوطیب، منتشر شده است.
'''إرشاد الفقيه إلی معرفة أدلة التنبيه'''، اثر [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر، عمادالدین ابوالفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر قرشى]] (701-774ق)، محدث و فقیه شافعى، شرحی است بر کتاب «[[التنبيه]]» نوشته [[فیروزآبادی، محمد بن یعقوب|مجدالدین محمد بن یعقوب فیروزآبادى]] (729-817ق) که با تحقیق [[ابوالطیب، بهجه یوسف حمد|بهجت یوسف حمد ابوطیب]]، منتشر شده است.


شارح در مقدمه کتاب، به توضیح شیوه کار و کیفیت شرح خویش، پرداخته و محقق نیز آن را در مقدمه خود، بسط و تفصیل داده است. شارح در مقدمه خود، توضیح داده است که بر خود لازم نموده که در تشریح مباحث کتاب، ادله موضوعات مثل حدیث یا روایتی که بتوان از آن به‌عنوان حجت استفاده نمود را ذکر کند و آن را به کتب شش‌گانه معتبر که عبارتند از کتاب‌های بخاری، مسلم، ابوداود، نسایی، ترمذی و ابن ماجه یا غیر آنها نسبت دهد. در این میان، اگر حدیثی در صحیح مسلم و بخاری و یا یکی از آنها بود، به نسبت دادن به هردو منبع یا به یکی از آنها، اکتفا کند؛ در غیر این صورت، از کسی (از اهل کتب معروف) که آن را روایت کرده، یاد نماید و به تبیین صحت و سقم آن روایت، بپردازد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص10</ref>.
شارح در مقدمه کتاب، به توضیح شیوه کار و کیفیت شرح خویش، پرداخته و محقق نیز آن را در مقدمه خود، بسط و تفصیل داده است. شارح در مقدمه خود، توضیح داده است که بر خود لازم نموده که در تشریح مباحث کتاب، ادله موضوعات مثل حدیث یا روایتی که بتوان از آن به‌عنوان حجت استفاده نمود را ذکر کند و آن را به کتب شش‌گانه معتبر که عبارتند از کتاب‌های [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخاری]]، [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]]، [[ابوداود، سلیمان بن اشعث|ابوداود]]، [[نسائی، احمد بن علی|نسایی]]، [[ترمذی، محمد بن عیسی|ترمذی]] و [[ابن ماجه، محمد بن یزید|ابن ماجه]] یا غیر آنها نسبت دهد. در این میان، اگر حدیثی در [[صحيح مسلم|صحیح مسلم]] و [[صحيح البخاري|بخاری]] و یا یکی از آنها بود، به نسبت دادن به هردو منبع یا به یکی از آنها، اکتفا کند؛ در غیر این صورت، از کسی (از اهل کتب معروف) که آن را روایت کرده، یاد نماید و به تبیین صحت و سقم آن روایت، بپردازد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص10</ref>.


از جمله ویژگی‌های کتاب، آن است که شارح به‌منظور جلوگیری از اطاله کلام و طولانی شدن مباحث، همه احادیثی را که درباره موضوع واحد ذکر شده است، نیاورده، بلکه اگر حدیث یا روایتی برای دلالت بر موضوع کافی بوده، به آن اکتفا نموده است؛ در غیر این صورت، آنچه را که سند یا معنای آن روایت را تقویت می‌کند، به آن اضافه نموده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
از جمله ویژگی‌های کتاب، آن است که شارح به‌منظور جلوگیری از اطاله کلام و طولانی شدن مباحث، همه احادیثی را که درباره موضوع واحد ذکر شده است، نیاورده، بلکه اگر حدیث یا روایتی برای دلالت بر موضوع کافی بوده، به آن اکتفا نموده است؛ در غیر این صورت، آنچه را که سند یا معنای آن روایت را تقویت می‌کند، به آن اضافه نموده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
خط ۴۵: خط ۴۵:


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
 
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده: فقه و اصول]]
[[رده: فقه مذاهب]]
[[رده: فقه اهل سنت]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1403]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1403 توسط عباس مکرمی]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1403 توسط عباس مکرمی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1403 توسط محسن عزیزی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1403 توسط محسن عزیزی]]