پیشوای چهره بر خاک سایندگان: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رده:ادعیه. اذکار. اوراد. اعمال' به 'رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '[[علی بن حسین (ع)، امام چهارم]' به 'امام سجاد علیهالسلام') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[امام سجاد علیهالسلام]]] (نويسنده) | ||
[[فولادوند، محمدمهدی]] (مترجم) | [[فولادوند، محمدمهدی]] (مترجم) | ||
|زبان | |زبان | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۱۱
| پیشوای چهره بر خاک سایندگان «صحیفه سجادیه» | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امام سجاد علیهالسلام] (نويسنده) فولادوند، محمدمهدی (مترجم) |
| عنوانهای دیگر | الصحيفة السجادية. فارسی - عربی ** صحیفه سجادیه |
| سال نشر | 1379ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-92455-4-5 |
| موضوع | دعاها |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1379الف 3041ص8ع 267/1 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
پیشوای چهرهبرخاکسایندگان، اثر محمدمهدى فولادوند (1299-1387ش)، ترجمهای است ادبی و روان، از «صحیفه سجادیه» به زبان فارسی.
کامیابی مترجم در ترجمه قرآن و آوازهای که اهتمام بااهمیت ایشان در شاخه قرآنپژوهی بههم رسانیده است، ترجمه حاضر را تأمّلانگیزتر ساخته و دل و دیده حدیثپژوهان را به این کتاب، جلب نموده است. نثر مترجم، نثر ویژهای است: آمیزهای از نوآوری و دیرینهگرایی، بدون پایفشاری بر کاربرد لغات ثقیل عربی یا واژگان دیریاب فارسی ناب؛ بر سر هم، نثری است روان و مفهوم. ترجمه کنونی صحیفه نیز با همین نثر، نثری شبیه به نثر ترجمه قرآن ایشان تحریر یافته است که طبیعتاً مقبول دوستداران ترجمه ایشان از قرآن خواهد افتاد[۱].
کتاب، با فصلی شروع میشود که فشردهای از گفتار متوکل بن هارون را که در آغاز نسخ متداول صحیفه آمده، در خود گنجانیده است، بدون یادکرد راویان سپسین صحیفه[۲].
مترجم در کنار رعایت شیوایی و رسایی متن، سعی نموده تا اصل امانت در ترجمه را نیز تا حد زیادی، مد نظر داشته و مراعات نماید. وی در ترجمه عبارات، از اشعار فارسی نیز مدد گرفته است. بهمنظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به بخشی از آن اشاره میشود: متن: «الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين ابتدع بقدرته الخلق ابتداعا و اخترعهم علی مشيته اختراعا ثم سلك بهم طريق إرادته و بعثهم في سبيل محبته، لا يملكون تأخيرا عما قدمهم إليه و لا يستطيعون تقدما إلی ما أخرهم عنه»[۳].
ترجمه: «سپاس خدایی را که از دیدگاه آغاز و انجام، اول بلااول و آخر بلاآخر است. خدایی که «به بینندگان آفریننده را/ نبینی مرنجان دو بیننده را». خدایی که اوهام واصفان از وصف او فرومانده. خدایی که آفریدگان را به توانایی خود پدید آورده و طبق اراده خویش، آنها را ابداع کرده و به راهی که اراده وی مقتضی دانسته، روان داشته و در مسیر محبت خویش، قرار داده است. از اندازهای که برای ایشان مقرر فرموده، نه گامی پیش و نه پس توانند رفت»[۴].
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب.
- شادان، جبرییل، «ترجمهای تازه از صحیفه سجادیه»، پایگاه مجلات تخصصی نور، علوم حدیث، پاییز 1379- شماره 17، به آدرس:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1279