موسوی جزایری، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'جزایری، سید نعمت‌الله' به 'جزایری، نعمت‌الله بن عبدالله'
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==')
جز (جایگزینی متن - 'جزایری، سید نعمت‌الله' به 'جزایری، نعمت‌الله بن عبدالله')
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR05349.jpg|بندانگشتی|موسوی جزایری، محمد]]
[[پرونده:NUR05349.jpg|بندانگشتی|موسوی جزایری، محمد]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
|-
! نام!! data-type='authorName'|موسوی جزایری، محمد
! نام!! data-type="authorName" |موسوی جزایری، محمد
|-
|-
|نام های دیگر  
|نام‌های دیگر  
|data-type='authorOtherNames'|  
| data-type="authorOtherNames" |  
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
|data-type='authorfatherName'|
| data-type="authorfatherName" |سید على‌اکبر
|-
|-
|متولد  
|متولد  
|data-type='authorbirthDate'|
| data-type="authorbirthDate" |اول ربیع‌الاول سال 1334ق برابر با 1292ش
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
|data-type='authorBirthPlace'|
| data-type="authorBirthPlace" |شوشتر
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
|data-type='authorDeathDate'|1411 ق
| data-type="authorDeathDate" |29 آذر ماه 1369 مطابق با دوم جمادى الثانى سال 1411ق
|-
|-
|اساتید
|اساتید
|data-type='authorTeachers'|
| data-type="authorTeachers" |[[سید مهدى آل طیب]]
 
[[عراقی، ضیاء‎الدین|شیخ ضیاءالدین عراقى]]
 
[[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خویى]]
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
|data-type='authorWritings'|
| data-type="authorWritings" |[[الجواهر الغوالی في فروع العلم الاجمالی|الجواهر الغوالی فی فروع العلم الاجمالی]]
|-class='articleCode'
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
|کد مؤلف
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE5349AUTHORCODE
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE05349AUTHORCODE
|}
|}
</div>
</div>
«سيد محمد موسوى جزايرى»، فرزند سيد على اكبر و نواده محدث متبحر شهير، سيد نعمت‌الله جزايرى(ره)، در شهر شوشتر، در اول ربيع‌الاول سال 1334ق، متولد گرديد. پس از گذراندن دوره دروس ابتدايى، تحصيلات علوم دينى خود را نزد دانشمندان و استادان بزرگ شوشتر فراگرفت.
{{کاربردهای دیگر|جزایری (ابهام‌زدایی)}}
 
از جمله اساتيد ايشان، علامه سيد مهدى آل طيب(متوفى 1361ق) و شيخ محمد كاظم شيخ شوشترى(متوفى 1371ق) و شيخ محمدتقى شيخ شوشترى بوده‌اند.


ايشان، پس از اتمام دوره سطح در شوشتر، در سال 1358ق، براى تكميل معارف به نجف اشرف هجرت نمود و به جوار قبر مطهر جدش [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] پناه برد و در راه اين هجرت رنج‌هاى فراوان و مصيبت‌هاى سنگينى را تحمل نمود.
{{کاربردهای دیگر|موسوی جزایری (ابهام‌زدایی)}}
{{اشتباه نشود|موسوی جزایری، سید محمدعلی}}


در آن‌جا در درس استاد اعظم، يگانه دوران، مرحوم [[عراقی، ضیاء‎الدین|شيخ ضياءالدين عراقى]] (معروف به آقا ضياء)، حاضر گرديد و پس از وفات وى، در درس مرجع بزرگ دينى، [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]](ره) شركت نمود تا آنكه به چنان مرتبه والايى از علم و اجتهاد و استنباط نائل گرديد كه جز كسانى كه منت و توفيق الهى يار ايشان باشد، به آن نخواهند رسيد.


آن عالم ربانى، پس از حدود سه سال اقامت در نجف، به وطن خود شوشتر بازگشت و به تدريس و تحقيق مشغول گرديد و تمامى عمر شريف خود را به ارشاد مردم و امر به معروف و نهى از منكر سپرى نمود.


او با جديت تمام وارد ميدان علم و حكمت گرديد، سپس به درجات بالا و مرتبه نهايى علم و فقه و تحقيق نائل آمد و فقيهى جامع، محققى پى‌گير، انديشمندى واقع‌بين و داراى رأيى استوار گرديد. چه بسيار مسائل پيچيده‌اى كه آنها را با بيانش گشود و مطالب گره‌خورده‌اى كه با سرانگشتان فكرش باز نمود. مجلس پربركتش منبعى براى افاضات و افادات و مدرسه‌اى براى ارباب فضل و كمالات بود. از محضر او، هم انسان‌هاى والا بهره مى‌بردند و هم مردم عامى از شهد مواعظش كام‌ياب مى‌گرديدند.
'''سید محمد موسوى جزایرى''' (1292-1369ش)، معروف به حاج سید محمد بزرگ، از علمای برجسته خوزستان، صاحب اثر [[الجواهر الغوالی في فروع العلم الاجمالی|الجواهر الغوالی فی فروع العلم الاجمالی]] در فقه


از امتيازات خاص آن عالم ربانى اين بود كه عشق و ولع عجيبى به تدريس و تحقيق و مذاكره علم داشت و در اين راه خستگى و ملالتى او را عارض نمى‌شد، بلكه همواره اشتياق و نشاط او در اين راه رو به افزايش بود. اين مزيت را هر كه با او در زمان حياتش كمترين آشنايى و ارتباطى داشت مى‌دانست. او هم‌چنين در ميدان عمل و رياضات نفسانيه شرعى و تخلق به اخلاق الهى مجاهده نمود تا آنكه داراى نفسى مطمئن، صفاتى پسنديده، روحى بردبار و قلبى سليم گرديد.
پدر [[موسوی جزایری، سید محمدعلی|سيد محمدعلى موسوى جزايرى]] 


آن مرد بزرگ، براى خدمت به اسلام و مسلمانان و تعليم دانش‌پژوهان و پاك‌سازى نفوس مستعدان و تقويت انقلاب اسلامى تا آخر عمر شريف خود كمر همت بست.
نواده [[سید نعمت‌الله جزایری]]


وفات آن بزرگوار روز 29 آذر ماه 1369 مطابق با دوم جمادى الثانى سال 1411 در سن 77 سالگى اتفاق افتاد. روز بعد پيكر پاكشان ابتدا در اهواز و سپس در شوشتر توسط مردم عزادار تشييع گرديده و در مزار معروف به مقام صاحب الزمان مدفون گرديد.
== ولادت ==
فرزند سید على‌اکبر و نواده محدث متبحر شهیر، [[جزایری، نعمت‌الله بن عبدالله|سید نعمت‌الله جزایرى(ره)]]، در شهر شوشتر، در اول ربیع‌الاول سال 1334ق، مطابق با 1292ش متولد گردید.  


آن عالم ربانى، بيشتر اوقات خود را به تدريس و تربيت شاگردان و طلاب علوم دينى صرف مى‌نمود و لذا كمتر براى تأليف و تصنيف فرصت مى‌يافت، اما در عين حال آثار قلمى گران‌بهايى به زبان فارسى و عربى از ايشان به جاى مانده كه برخى از آنها كه در سطوح بالاى علمى قرار دارند، براى استادان و محققان حوزوى بسيار سودمندند و برخى از آنها براى طلاب و اهل مطالعه به كار مى‌آيند و بخشى از آنها هم براى عموم اقشار مردم مناسب مى‌باشند.
== تحصیلات ==
پس از گذراندن دوره دروس ابتدایى، تحصیلات علوم دینى خود را نزد دانشمندان و استادان بزرگ شوشتر فراگرفت.


== آثار ==
از جمله اساتید ایشان، علامه [[سید مهدى آل طیب]](متوفى 1361ق) و شیخ محمد کاظم شیخ شوشترى(متوفى 1371ق) و شیخ محمدتقى شیخ شوشترى بوده‌اند.


=== سفر به نجف اشرف ===
ایشان، پس از اتمام دوره سطح در شوشتر، در سال 1358ق، براى تکمیل معارف به نجف اشرف هجرت نمود و به جوار قبر مطهر جدش [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] پناه برد و در راه این هجرت رنج‌هاى فراوان و مصیبت‌هاى سنگینى را تحمل نمود.


برخى از تأليفات آن علامه محقق عبارت است از:
در آن‌جا در درس استاد اعظم، یگانه دوران، مرحوم [[عراقی، ضیاء‎الدین|شیخ ضیاءالدین عراقى]] (معروف به آقا ضیاء)، حاضر گردید و پس از وفات وى، در درس مرجع بزرگ دینى، [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خویى]](ره) شرکت نمود تا آنکه به چنان مرتبه والایى از علم و اجتهاد و استنباط نائل گردید که جز کسانى که منت و توفیق الهى یار ایشان باشد، به آن نخواهند رسید.


1. كتاب فقهى الجواهر الغوالى در فروع علم اجمالى؛
=== بازگشت به ایران ===
آن عالم ربانى، پس از حدود سه سال اقامت در نجف، به وطن خود شوشتر بازگشت و به تدریس و تحقیق مشغول گردید و تمامى عمر شریف خود را به ارشاد مردم و امر به معروف و نهى از منکر سپرى نمود.


2. حاشيه فقهى بر صلاة جماعت حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]]؛
او با جدیت تمام وارد میدان علم و حکمت گردید، سپس به درجات بالا و مرتبه نهایى علم و فقه و تحقیق نائل آمد و فقیهى جامع، محققى پى‌گیر، اندیشمندى واقع‌بین و داراى رأیى استوار گردید. چه بسیار مسائل پیچیده‌اى که آنها را با بیانش گشود و مطالب گره‌خورده‌اى که با سرانگشتان فکرش باز نمود. مجلس پربرکتش منبعى براى افاضات و افادات و مدرسه‌اى براى ارباب فضل و کمالات بود. از محضر او، هم انسان‌هاى والا بهره مى‌بردند و هم مردم عامى از شهد مواعظش کام‌یاب مى‌گردیدند.


3. حاشيه اصولى بر اجتماع امر و نهى اصول مظفر؛
از امتیازات خاص آن عالم ربانى این بود که عشق و ولع عجیبى به تدریس و تحقیق و مذاکره علم داشت و در این راه خستگى و ملالتى او را عارض نمى‌شد، بلکه همواره اشتیاق و نشاط او در این راه رو به افزایش بود. این مزیت را هر که با او در زمان حیاتش کمترین آشنایى و ارتباطى داشت مى‌دانست. او هم‌چنین در میدان عمل و ریاضات نفسانیه شرعى و تخلق به اخلاق الهى مجاهده نمود تا آنکه داراى نفسى مطمئن، صفاتى پسندیده، روحى بردبار و قلبى سلیم گردید.


4. رساله فقهى مثبتات هلال؛
آن مرد بزرگ، براى خدمت به اسلام و مسلمانان و تعلیم دانش‌پژوهان و پاک‌سازى نفوس مستعدان و تقویت انقلاب اسلامى تا آخر عمر شریف خود کمر همت بست.


5. حاشيه فقهى بر مستمسك آیت‌الله حكيم؛
== وفات ==
وفات آن بزرگوار روز 29 آذر ماه 1369 مطابق با دوم جمادى الثانى سال 1411 در سن 77 سالگى اتفاق افتاد. روز بعد پیکر پاکشان ابتدا در اهواز و سپس در شوشتر توسط مردم عزادار تشییع گردیده و در مزار معروف به مقام صاحب الزمان مدفون گردید.


6. رساله اصولى استصحاب عدم ازلى؛
آن عالم ربانى، بیشتر اوقات خود را به تدریس و تربیت شاگردان و طلاب علوم دینى صرف مى‌نمود و لذا کمتر براى تألیف و تصنیف فرصت مى‌یافت، اما در عین حال آثار قلمى گران‌بهایى به زبان فارسى و عربى از ایشان به جاى مانده که برخى از آنها که در سطوح بالاى علمى قرار دارند، براى استادان و محققان حوزوى بسیار سودمندند و برخى از آنها براى طلاب و اهل مطالعه به کار مى‌آیند و بخشى از آنها هم براى عموم اقشار مردم مناسب مى‌باشند.


7. رساله اصولى قاعده مقتضى و مانع؛
== آثار ==
 
8. حاشيه اصولى بر قاعده لا ضرر [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)؛
 
9. كتابى عربى در علم نحو به نام تبصرة الاحباب؛
 
10. شرح الفيه [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] به فارسى؛
 
11. شرح تصريف زنجانى به فارسى؛


12. مجالس ماه مبارک رمضان؛


13. كتاب مجالس محرم؛
برخى از تألیفات آن علامه محقق عبارت است از:
{{ستون-شروع|2}}


14. با محرمان راز.
# کتاب فقهى الجواهر الغوالى در فروع علم اجمالى؛
# حاشیه فقهى بر صلاة جماعت حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شیخ عبدالکریم حائرى]]؛
# حاشیه اصولى بر اجتماع امر و نهى اصول مظفر؛
# رساله فقهى مثبتات هلال؛
# حاشیه فقهى بر مستمسک آیت‌الله حکیم؛
# رساله اصولى استصحاب عدم ازلى؛
# رساله اصولى قاعده مقتضى و مانع؛
# حاشیه اصولى بر قاعده لا ضرر [[امام خمينى(ره)|امام خمینى]](ره)؛
# کتابى عربى در علم نحو به نام تبصرة الاحباب؛
# شرح الفیه [[ابن مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالک]] به فارسى؛
# شرح تصریف زنجانى به فارسى؛
# مجالس ماه مبارک رمضان؛
# کتاب مجالس محرم؛
# با محرمان راز.
{{پایان}}


== منابع مقاله ==
== منابع مقاله ==


#پیش‌گفتار چاپ دوم کتاب «الجواهر الغوالى».
#[https://www.hawzahnews.com/news/355915/%D9%BE%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AC%D9%85%D8%B9%D9%87-%D8%A7%D9%87%D9%88%D8%A7%D8%B2-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D8%B9%DA%A9%D8%B3 خبرگزاری حوزه]


پيش‌گفتار چاپ دوم كتاب «الجواهر الغوالى».
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


 
[[الجواهر الغوالی في فروع العلم الاجمالی|الجواهر الغوالی فی فروع العلم الاجمالی]]  
==وابسته‌ها==
[[الجواهر الغوالی في فروع العلم الاجمالی]]  


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:اردیبهشت (1400)]]