پیشوای چهره بر خاک سایندگان: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR127183J1.jpg | عنوان = پیشوای چهره بر خاک سایندگان «صحیفه سجادیه» | عنوان‌های دیگر = الصحيفة السجادية. فارسی - عربی ** صحیفه سجادیه | پدیدآورندگان | پدیدآوران = علی بن حسین (ع)، امام چهارم (نويسنده) [[فولادوند، محمدمهدی]...» ایجاد کرد)
    (بدون تفاوت)

    نسخهٔ ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۲۱

    پیشوای چهره بر خاک سایندگان «صحیفه سجادیه»
    پیشوای چهره بر خاک سایندگان
    پدیدآورانعلی بن حسین (ع)، امام چهارم (نويسنده) فولادوند، محمدمهدی (مترجم)
    عنوان‌های دیگرالصحيفة السجادية. فارسی - عربی ** صحیفه سجادیه
    سال نشر1379ش
    چاپ1
    شابک964-92455-4-5
    موضوعدعاها
    زبانعربی - فارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    1379الف 3041ص8ع 267/1 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    پیشوای چهره‌برخاک‌سایندگان، اثر محمدمهدى فولادوند (1299-1387ش)، ترجمه‌ای است ادبی و روان، از «صحیفه سجادیه» به زبان فارسی.

    کامیابی مترجم در ترجمه قرآن و آوازه‌ای‌ که‌ اهتمام‌ بااهمیت ایشان در شاخه قرآن‌پژوهی به‌هم رسانیده است‌، ترجمه‌ حاضر را تأمّل‌انگیزتر‌ ساخته‌ و دل و دیده حدیث‌پژوهان را به این کتاب،‌ جلب‌ نموده است. نثر مترجم، نثر ویژه‌ای است: آمیزه‌ای از نوآوری و دیرینه‌گرایی‌، بدون‌ پای‌فشاری بر کاربرد لغات ثقیل عربی یا واژگان دیریاب فارسی ناب؛ بر سر هم‌، نثری‌ است روان و مفهوم. ترجمه کنونی صحیفه نیز با همین نثر، نثری شبیه به‌ نثر‌ ترجمه‌ قرآن ایشان تحریر یافته است که طبیعتاً مقبول دوستداران ترجمه ایشان از قرآن‌ خواهد‌ افتاد[۱].

    کتاب، با فصلی شروع می‌شود که فشرده‌ای از گفتار متوکل بن‌ هارون‌ را که در آغاز نسخ متداول صحیفه آمده، در خود گنجانیده است‌، بدون‌ یادکرد راویان سپسین صحیفه[۲].

    مترجم در کنار رعایت شیوایی و رسایی متن، سعی نموده تا اصل امانت در ترجمه را نیز تا حد زیادی، مد نظر داشته و مراعات نماید. وی در ترجمه عبارات، از اشعار فارسی نیز مدد گرفته است. به‌منظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به بخشی از آن اشاره می‌شود: متن: «الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين ابتدع بقدرته الخلق ابتداعا و اخترعهم علی مشيته اختراعا ثم سلك بهم طريق إرادته و بعثهم في سبيل محبته، لا يملكون تأخيرا عما قدمهم إليه و لا يستطيعون تقدما إلی ما أخرهم عنه»[۳].

    ترجمه: «سپاس خدایی را که از دیدگاه آغاز و انجام، اول بلااول و آخر بلاآخر است. خدایی که «به بینندگان آفریننده را/ نبینی مرنجان دو بیننده را». خدایی که اوهام واصفان از وصف او فرومانده. خدایی که آفریدگان را به توانایی خود پدید آورده و طبق اراده خویش، آنها را ابداع کرده و به راهی که اراده وی مقتضی دانسته، روان داشته و در مسیر محبت خویش، قرار داده است. از اندازه‌ای که برای ایشان مقرر فرموده، نه گامی پیش و نه پس توانند رفت»[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: شادان، جبرییل، ص201
    2. ر.ک: همان، ص202
    3. ر.ک: متن کتاب، ص11
    4. ر.ک: همان، ص17

    منابع مقاله

    1. متن کتاب.
    2. شادان، جبرییل، «ترجمه‌ای تازه از صحیفه سجادیه»، پایگاه مجلات تخصصی نور، علوم حدیث، پاییز 1379- شماره 17، به آدرس:

    https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1279


    وابسته‌ها