النص و الخطاب في الصحيفة السجادية: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''النص و الخطاب في الصحيفة السجادية'''، اثر محمد کریم کواز (متولد 1951م)، نگاهی است نقادانه و ادیبانه به ادعیه «الصحيفة السجادية الكاملة» و بررسی جنبه‌های مختلف ادبی موجود در آن، با توجه به مقوله متن و گفتمان.
'''النص و الخطاب في الصحيفة السجادية'''، اثر [[کواز، محمد کریم|محمد کریم کواز]] (متولد 1951م)، نگاهی است نقادانه و ادیبانه به ادعیه «[[الصحيفة السجادية الكاملة]]» و بررسی جنبه‌های مختلف ادبی موجود در آن، با توجه به مقوله متن و گفتمان.


دعا عملی است که دعاکننده انجام می‌دهد و به‌وسیله آن، ما را به حرکت درآورده و با خود به دنیای مقدس و روحانی می‌برد که در آن، حداکثر قدرت و امکانات بی‌نهایت وجود دارد. پژوهشگران به دنبال روشن شدن عناصر روایت از طریق دعا بوده و دعاکننده را به‌عنوان راوی قلمداد می‌کنند. برخی معتقدند ادعیه، وجه مهمی از ادبیات عرب بوده که تاریخ ادبیات آن را فراموش کرده و آن را نادیده گرفته است؛ درحالی‌که ادعیه، دارای نثر هنری شگفت‌انگیزی هستند که سبکی درخشان در نثر، شیوه‌ای شگفت‌انگیز در بیان، روشی مبتکرانه در سخنوری و مسلکی تحسین‌برانگیز در فنون کلام هستند. از این منظر، با توجه به امور مذکور، نویسنده در اثر حاضر، با نگاهی انتقادی به دعا نگریسته و «الصحيفة السجادية الكاملية» را به‌عنوان الگو، انتخاب کرده و تلاش نموده است تا با بررسی آن، جلوه‌ها و جنبه‌های ادبی دعا را که توسط نقد باستانی نادیده گرفته شده است، از خلال نص و خطاب آشکار نماید. وی در این کتاب، به دنبال یافتن پاسخ این پرسش است که آیا صحیفه سجادیه، واجد ویژگی‌های یک متن ادبی هست و آیا عناصر روایت در خطاب آن، تجسم یافته است یا نه؟<ref>ر.ک: مقدمه، ص7-8</ref>.
دعا عملی است که دعاکننده انجام می‌دهد و به‌وسیله آن، ما را به حرکت درآورده و با خود به دنیای مقدس و روحانی می‌برد که در آن، حداکثر قدرت و امکانات بی‌نهایت وجود دارد. پژوهشگران به دنبال روشن شدن عناصر روایت از طریق دعا بوده و دعاکننده را به‌عنوان راوی قلمداد می‌کنند. برخی معتقدند ادعیه، وجه مهمی از ادبیات عرب بوده که تاریخ ادبیات آن را فراموش کرده و آن را نادیده گرفته است؛ درحالی‌که ادعیه، دارای نثر هنری شگفت‌انگیزی هستند که سبکی درخشان در نثر، شیوه‌ای شگفت‌انگیز در بیان، روشی مبتکرانه در سخنوری و مسلکی تحسین‌برانگیز در فنون کلام هستند. از این منظر، با توجه به امور مذکور، نویسنده در اثر حاضر، با نگاهی انتقادی به دعا نگریسته و «[[الصحيفة السجادية الكاملة]]» را به‌عنوان الگو، انتخاب کرده و تلاش نموده است تا با بررسی آن، جلوه‌ها و جنبه‌های ادبی دعا را که توسط نقد باستانی نادیده گرفته شده است، از خلال نص و خطاب آشکار نماید. وی در این کتاب، به دنبال یافتن پاسخ این پرسش است که آیا صحیفه سجادیه، واجد ویژگی‌های یک متن ادبی هست و آیا عناصر روایت در خطاب آن، تجسم یافته است یا نه؟<ref>ر.ک: مقدمه، ص7-8</ref>.


نویسنده به‌منظور پاسخ به این پرسش‌ها، رویکردی مبتنی بر ترکیب دو طرف با یکدیگر اتخاذ نموده است:
نویسنده به‌منظور پاسخ به این پرسش‌ها، رویکردی مبتنی بر ترکیب دو طرف با یکدیگر اتخاذ نموده است: