علم و آزادی؛ مجموعه مقالات میرزا ابوالحسنخان فروغی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
[[فروغی، ابوالحسن|ابوالحسن فروغی]]، فرزند محمدحسین فروغی (ذکاءالملک اول) و برادر کوچکتر [[فروغی، محمدعلی|محمدعلی فروغی]]، از چهرههای تأثیرگذار اما کمتر شناختهشدۀ فرهنگ معاصر ایران است. این مجموعه مقالات که طیف گستردهای از نوشتههای او از آستانۀ مشروطیت تا سالهای پایانی حکومت رضاشاه را در بر میگیرد، تصویر روشنی از اندیشههای اصلاحگرایانۀ این معلم و دیپلمات برجسته ارائه میدهد. | [[فروغی، ابوالحسن|ابوالحسن فروغی]]، فرزند محمدحسین فروغی (ذکاءالملک اول) و برادر کوچکتر [[فروغی، محمدعلی|محمدعلی فروغی]]، از چهرههای تأثیرگذار اما کمتر شناختهشدۀ فرهنگ معاصر ایران است. این مجموعه مقالات که طیف گستردهای از نوشتههای او از آستانۀ مشروطیت تا سالهای پایانی حکومت رضاشاه را در بر میگیرد، تصویر روشنی از اندیشههای اصلاحگرایانۀ این معلم و دیپلمات برجسته ارائه میدهد. | ||
دو مقالۀ کلیدی این مجموعه - «سرمایۀ سعادت» و «تجدد و ملیت و تناسب این دو معنی با یکدیگر» - هستۀ اصلی اندیشۀ فروغی را شکل میدهند. در نخستین مقاله، فروغی با تحلیل رابطۀ علم و آزادی، استبداد را زاییدۀ جهل میداند و معتقد است گسترش دانش تنها راه رهایی از استبداد و نیل به آزادی است. در مقالۀ دوم، او به بررسی تعامل میان تجدد و هویت ملی میپردازد و بر ضرورت اخذ تمدن جدید با حفظ مواریث فرهنگی تأکید میورزد. | دو مقالۀ کلیدی این مجموعه - «سرمایۀ سعادت» و «تجدد و ملیت و تناسب این دو معنی با یکدیگر» - هستۀ اصلی اندیشۀ [[فروغی، ابوالحسن|فروغی]] را شکل میدهند. در نخستین مقاله، [[فروغی، ابوالحسن|فروغی]] با تحلیل رابطۀ علم و آزادی، استبداد را زاییدۀ جهل میداند و معتقد است گسترش دانش تنها راه رهایی از استبداد و نیل به آزادی است. در مقالۀ دوم، او به بررسی تعامل میان تجدد و هویت ملی میپردازد و بر ضرورت اخذ تمدن جدید با حفظ مواریث فرهنگی تأکید میورزد. | ||
[[فروغی، ابوالحسن|فروغی]] که سالها ریاست دارالمعلمین مرکزی و تدریس در مدرسۀ علوم سیاسی را بر عهده داشت، نسلی از فرهیختگان برجستۀ ایران معاصر مانند مجتبی | [[فروغی، ابوالحسن|فروغی]] که سالها ریاست دارالمعلمین مرکزی و تدریس در مدرسۀ علوم سیاسی را بر عهده داشت، نسلی از فرهیختگان برجستۀ ایران معاصر مانند [[مینوی، مجتبی|مجتبی مینوی]]، [[اقبال آشتیانی، عباس|عباس اقبال آشتیانی]] و [[مهدی بازرگان]] را پرورش داد. اندیشههای او در زمینۀ اصلاحات آموزشی و پیوند میان علم و آزادی، تأثیر عمیقی بر جریان روشنفکری ایران گذاشت. | ||
این کتاب نه تنها برای شناخت اندیشههای [[فروغی، ابوالحسن|فروغی]]، بلکه برای درک تحولات فکری ایران در گذار از سنت به تجدد منبعی ارزشمند محسوب میشود. مقالات این مجموعه با وجود گذشت زمان، همچنان از طراوت فکری برخوردارند و مسائل بنیادین جامعۀ ایران را با نگاهی ژرف کاویدهاند.<ref>[https://literaturelib.com/books/3245 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | این کتاب نه تنها برای شناخت اندیشههای [[فروغی، ابوالحسن|فروغی]]، بلکه برای درک تحولات فکری ایران در گذار از سنت به تجدد منبعی ارزشمند محسوب میشود. مقالات این مجموعه با وجود گذشت زمان، همچنان از طراوت فکری برخوردارند و مسائل بنیادین جامعۀ ایران را با نگاهی ژرف کاویدهاند.<ref>[https://literaturelib.com/books/3245 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۴۴
| علم و آزادی؛ مجموعه مقالات میرزا ابوالحسنخان فروغی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فروغی، ابوالحسن (نویسنده)
قدیمی قیداری، عباس (باهمکاری) چاهیان بروجنی، علیاصغر (همکار) |
| ناشر | علم |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1396 |
| شابک | 978-964-224-837-7 |
| موضوع | اندیشه سیاسی، تاریخ معاصر ایران، روشنفکری |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
علم و آزادی؛ مجموعه مقالات میرزا ابوالحسنخان فروغی تألیف ابوالحسن فروغی؛ این کتاب مجموعهای از مقالات یکی از اندیشهگران تأثیرگذار اما کمتر شناختهشده فرهنگ معاصر ایران را در بر میگیرد که دیدگاههای نوگرایانه او درباره علم، آزادی و تجدد را منعکس میکند. این کتاب با همکاری عباس قدیمی قیداری، علیاصغر چاهیان بروجنی تدوین شده است.
ساختار
کتاب شامل مقدمه، بخشهایی درباره خاندان فروغی، مجموعه مقالات اصلی و ضمائم است.
گزارش کتاب
ابوالحسن فروغی، فرزند محمدحسین فروغی (ذکاءالملک اول) و برادر کوچکتر محمدعلی فروغی، از چهرههای تأثیرگذار اما کمتر شناختهشدۀ فرهنگ معاصر ایران است. این مجموعه مقالات که طیف گستردهای از نوشتههای او از آستانۀ مشروطیت تا سالهای پایانی حکومت رضاشاه را در بر میگیرد، تصویر روشنی از اندیشههای اصلاحگرایانۀ این معلم و دیپلمات برجسته ارائه میدهد.
دو مقالۀ کلیدی این مجموعه - «سرمایۀ سعادت» و «تجدد و ملیت و تناسب این دو معنی با یکدیگر» - هستۀ اصلی اندیشۀ فروغی را شکل میدهند. در نخستین مقاله، فروغی با تحلیل رابطۀ علم و آزادی، استبداد را زاییدۀ جهل میداند و معتقد است گسترش دانش تنها راه رهایی از استبداد و نیل به آزادی است. در مقالۀ دوم، او به بررسی تعامل میان تجدد و هویت ملی میپردازد و بر ضرورت اخذ تمدن جدید با حفظ مواریث فرهنگی تأکید میورزد.
فروغی که سالها ریاست دارالمعلمین مرکزی و تدریس در مدرسۀ علوم سیاسی را بر عهده داشت، نسلی از فرهیختگان برجستۀ ایران معاصر مانند مجتبی مینوی، عباس اقبال آشتیانی و مهدی بازرگان را پرورش داد. اندیشههای او در زمینۀ اصلاحات آموزشی و پیوند میان علم و آزادی، تأثیر عمیقی بر جریان روشنفکری ایران گذاشت.
این کتاب نه تنها برای شناخت اندیشههای فروغی، بلکه برای درک تحولات فکری ایران در گذار از سنت به تجدد منبعی ارزشمند محسوب میشود. مقالات این مجموعه با وجود گذشت زمان، همچنان از طراوت فکری برخوردارند و مسائل بنیادین جامعۀ ایران را با نگاهی ژرف کاویدهاند.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات