المسند: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR128918J1.jpg | عنوان = المسند | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ابن وهب، عبد الله بن وهب (نويسنده) بکاری، محیی الدین (مصحح) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = 5م28الف 117/5 BP | موضوع =احادیث اهل سنت - قرن 2ق. |نا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ابن وهب، | [[ابن وهب، عبدالله بن وهب]] (نويسنده) | ||
[[بکاری، محیی الدین]] (مصحح) | [[بکاری، محیی الدین]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۲
| المسند | |
|---|---|
| پدیدآوران | ابن وهب، عبدالله بن وهب (نويسنده) بکاری، محیی الدین (مصحح) |
| سال نشر | 1428ق - 2007م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | احادیث اهل سنت - قرن 2ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 5م28الف 117/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المسند مجموعهای است از روایات که ابومحمد عبدالله بن وهب بن مسلم فهری قرشی (125- 197ق) از طرق مختلف، آنها را روایت و بر اساس ابواب فقهی، تنظیم کرده است.
به دلیل عدم شهرت این کتاب، شاید در نگاه نخست، عجب به نظر برسد که ابن وهب کتابی به نام «المسند» داشته باشد و ممکن است چنین تصور شود که این کتاب، بخشی از کتاب «المؤطأ» یا «الجامع» اوست که هر دو مشهور و معروفاند؛ به خصوص که اثر حاضر بر اساس ابوابی طبقهبندی شده است که آن را از ارتباط با مسندها دور میکند، اما این فرض نادرست با توجه به نکاتی که محقق در مقدمه کتاب بدان اشاره نموده، از بین میرود[۱].
نکته قابل توجه پیرامون کتاب این که هرچند این اثر، بر اساس ابواب تقسیمبندی شده است، اما این امر مانع از آن نیست که آن را مسند بنامیم، زیرا این موضوع، یک رویه و رویکرد رایج در دوران ابن وهب بوده است. به عنوان مثال، شافعی کتابی به نام «المسند» دارد که طبقهبندی و تبویب آن، همانند تبویب کتاب حاضر بوده و همچنین عبدالله بن مبارک و آثار پس از او، مانند «مسند أبی عوانه»، همگی بر اساس ابواب فقهی، تبویب شدهاند[۲].
علما و نویسندگان بسیاری از جمله بیهقی در «السنن الکبری»، مغلطای در «شرح ابن ماجه»، ابن ماکولا در «الإکمال» و ابن تیمیه در «الفتاوی الکبری» از این کتاب نام برده و به آن اشاره کردهاند که این امر، نشان از اهمیت و ارزش بالای آن دارد[۳].
محقق مقدمه مفصلی نگاشته است که در آن، ضمن شرح حال مؤلف[۴]، به شرح حال راویان کتاب نیز پرداخته شده است که عبارتند از محمد بن عبدالله بن عبدالحکیم، بحر بن نصر، محمد بن یعقوب اصم و ابوعبدالرحمن سلمی[۵].
کتاب دربردارنده مجموعا 221 روایت است که بر اساس برخی از ابواب فقهی همچون کتاب الرضاع، علم، فرائض، حج و جهاد، تنظیم شده است. از جمله این روایات، روایتی است که ابن وهب از ابویونس، از ابوهریره نقل کرده است که پیامبر(ص) فرمودند: «احلت لی ولأمتی الغنائم ثم لم تحل لأحد کان قبلنا» (غنائم جنگی برای من و امت من حلال شد، اما برای هیچ کس پیش از ما حلال نشده بود)[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.