مجابو الدعوة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''مُجابو الدعوة'''، از آثار حافظ و محدث قرن سوم هجری قمری، [[ابوبکر عبدالله بن محمد بن عُبَید بن سُفیان بن قیس قرشى]]، مشهور به [[ابن ابی‌الدنیا]] (208-281ق)، مجموعه‌ای از روایات و حکایات است که بر ارزش والای دعا و مناجات با خدا و استجابت آن دلالت می‌کند. پژوهشگر معاصر، [[مجدی فتحی سید ابراهیم]]، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزشمند را بر آن افزوده و شخصیت و آثار [[ابن ابی‌الدنیا]] و به‌خصوص ویژگی‌ها و روش اثر حاضر را شناسانده است.
    '''مُجابو الدعوة'''، از آثار حافظ و محدث قرن سوم هجری قمری، [[ابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد|ابوبکر عبدالله بن محمد بن عُبَید بن سُفیان بن قیس قرشى]]، مشهور به [[ابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد|ابن ابی‌الدنیا]] (208-281ق)، مجموعه‌ای از روایات و حکایات است که بر ارزش والای دعا و مناجات با خدا و استجابت آن دلالت می‌کند. پژوهشگر معاصر، [[سید، مجدی فتحی|مجدی فتحی سید ابراهیم]]، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزشمند را بر آن افزوده و شخصیت و آثار [[ابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد|ابن ابی‌الدنیا]] و به‌خصوص ویژگی‌ها و روش اثر حاضر را شناسانده است.


    ==هدف و روش==
    ==هدف و روش==
    * نویسنده بدون مقدمه وارد بحث اصلی خودش شده است، ولیکن محقق در مقدمه‌ای طولانی، اهمیت و فضیلت و آداب واجب و مستحبّ و شرایط دعا کردن و سخن گفتن با خدای متعال را توضیح داده و برخی از ادعیه قرآنی و دعاهای پیامبر(ص) و بعضی از صحابه و صالحان و تابعان را نیز نقل کرده و همچنین اسامی برخی از کتاب‌های نوشته‌شده درباره دعا و نویسندگانشان را هم آورده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص5-30</ref>.
    * نویسنده بدون مقدمه وارد بحث اصلی خودش شده است، ولیکن محقق در مقدمه‌ای طولانی، اهمیت و فضیلت و آداب واجب و مستحبّ و شرایط دعا کردن و سخن گفتن با خدای متعال را توضیح داده و برخی از ادعیه قرآنی و دعاهای پیامبر(ص) و بعضی از صحابه و صالحان و تابعان را نیز نقل کرده و همچنین اسامی برخی از کتاب‌های نوشته‌شده درباره دعا و نویسندگانشان را هم آورده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص5-30</ref>.
    * [[مجدی فتحی سید ابراهیم]]، با تأکید بر آنکه: «این کتاب سخن از انسان‌هایی می‌گوید که قیام کردند و قلوب خود را برای خدای سبحان پاکیزه ساختند و در اعمالشان اخلاص ورزیدند و آنگاه دستانشان را به‌سوی خدا بالا بردند و حاجتی اخروی یا دنیوی طلبیدند»، افزوده است:
    * [[سید، مجدی فتحی|مجدی فتحی سید ابراهیم]]، با تأکید بر آنکه: «این کتاب سخن از انسان‌هایی می‌گوید که قیام کردند و قلوب خود را برای خدای سبحان پاکیزه ساختند و در اعمالشان اخلاص ورزیدند و آنگاه دستانشان را به‌سوی خدا بالا بردند و حاجتی اخروی یا دنیوی طلبیدند»، افزوده است:
    * می‌توانیم بگوییم [[ابن ابی‌الدنیا]] با این کتاب و نقل این روایات و قصه‌ها می‌خواهد به ما این پیام را بدهد که بر ما لازم است که به‌سوی خدای عزیز بازگردیم و بار دیگر توبه کنیم و دست دعا به‌سوی آسمان بلند کنیم و دشوار و نشدنی نشماریم که ما دعا کنیم و اجابت شود، حاجتمان هرچه باشد<ref>ر.ک: همان، ص38-39</ref>.
    * می‌توانیم بگوییم [[ابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد|ابن ابی‌الدنیا]] با این کتاب و نقل این روایات و قصه‌ها می‌خواهد به ما این پیام را بدهد که بر ما لازم است که به‌سوی خدای عزیز بازگردیم و بار دیگر توبه کنیم و دست دعا به‌سوی آسمان بلند کنیم و دشوار و نشدنی نشماریم که ما دعا کنیم و اجابت شود، حاجتمان هرچه باشد<ref>ر.ک: همان، ص38-39</ref>.


    ==ساختار و محتوا==
    ==ساختار و محتوا==
    * [[ابن ابی‌الدنیا]]، در این اثر تعداد 136 روایت و قصه را با اسناد نقل کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص42-141</ref>.
    * [[ابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد|ابن ابی‌الدنیا]]، در این اثر تعداد 136 روایت و قصه را با اسناد نقل کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص42-141</ref>.


    ==نمونه مباحث==
    ==نمونه مباحث==
    * 58- با سند نقل کرده است که مردی از بنی‌ابان بن دارم، شاهد قتل حسین بن علی(ع) بود و تیری به‌سوی او انداخت و نگذاشت آب بنوشد... حسین(ع) نفرین کرد: خدایا تشنه‌اش کن. کسی که شاهد مرگ این تیرانداز نامرد بود، نقل کرده است: از تشنگی فریاد می‌کشید و هرچه می‌نوشید سیراب نمی‌شد و آن‌قدر آب خورد تا شکمش ترکید<ref>ر.ک: همان، ص92</ref>.
    * 58- با سند نقل کرده است که مردی از بنی‌ابان بن دارم، شاهد قتل [[امام حسین علیه‌السلام|حسین بن علی(ع)]] بود و تیری به‌سوی او انداخت و نگذاشت آب بنوشد... [[امام حسین علیه‌السلام|حسین(ع)]] نفرین کرد: خدایا تشنه‌اش کن. کسی که شاهد مرگ این تیرانداز نامرد بود، نقل کرده است: از تشنگی فریاد می‌کشید و هرچه می‌نوشید سیراب نمی‌شد و آن‌قدر آب خورد تا شکمش ترکید<ref>ر.ک: همان، ص92</ref>.


    ==پانویس==
    ==پانویس==

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۰:۲۳

    مجابو الدعوة
    مجابو الدعوة
    پدیدآورانابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد (نويسنده) سید، مجدی فتحی (محقق)
    ناشرمکتبة القرآن
    مکان نشرمصر - بولاق
    سال نشر13سده
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /الف2م3 266 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    مُجابو الدعوة، از آثار حافظ و محدث قرن سوم هجری قمری، ابوبکر عبدالله بن محمد بن عُبَید بن سُفیان بن قیس قرشى، مشهور به ابن ابی‌الدنیا (208-281ق)، مجموعه‌ای از روایات و حکایات است که بر ارزش والای دعا و مناجات با خدا و استجابت آن دلالت می‌کند. پژوهشگر معاصر، مجدی فتحی سید ابراهیم، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزشمند را بر آن افزوده و شخصیت و آثار ابن ابی‌الدنیا و به‌خصوص ویژگی‌ها و روش اثر حاضر را شناسانده است.

    هدف و روش

    • نویسنده بدون مقدمه وارد بحث اصلی خودش شده است، ولیکن محقق در مقدمه‌ای طولانی، اهمیت و فضیلت و آداب واجب و مستحبّ و شرایط دعا کردن و سخن گفتن با خدای متعال را توضیح داده و برخی از ادعیه قرآنی و دعاهای پیامبر(ص) و بعضی از صحابه و صالحان و تابعان را نیز نقل کرده و همچنین اسامی برخی از کتاب‌های نوشته‌شده درباره دعا و نویسندگانشان را هم آورده است[۱].
    • مجدی فتحی سید ابراهیم، با تأکید بر آنکه: «این کتاب سخن از انسان‌هایی می‌گوید که قیام کردند و قلوب خود را برای خدای سبحان پاکیزه ساختند و در اعمالشان اخلاص ورزیدند و آنگاه دستانشان را به‌سوی خدا بالا بردند و حاجتی اخروی یا دنیوی طلبیدند»، افزوده است:
    • می‌توانیم بگوییم ابن ابی‌الدنیا با این کتاب و نقل این روایات و قصه‌ها می‌خواهد به ما این پیام را بدهد که بر ما لازم است که به‌سوی خدای عزیز بازگردیم و بار دیگر توبه کنیم و دست دعا به‌سوی آسمان بلند کنیم و دشوار و نشدنی نشماریم که ما دعا کنیم و اجابت شود، حاجتمان هرچه باشد[۲].

    ساختار و محتوا

    نمونه مباحث

    • 58- با سند نقل کرده است که مردی از بنی‌ابان بن دارم، شاهد قتل حسین بن علی(ع) بود و تیری به‌سوی او انداخت و نگذاشت آب بنوشد... حسین(ع) نفرین کرد: خدایا تشنه‌اش کن. کسی که شاهد مرگ این تیرانداز نامرد بود، نقل کرده است: از تشنگی فریاد می‌کشید و هرچه می‌نوشید سیراب نمی‌شد و آن‌قدر آب خورد تا شکمش ترکید[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ص5-30
    2. ر.ک: همان، ص38-39
    3. ر.ک: متن کتاب، ص42-141
    4. ر.ک: همان، ص92

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها