۱۴۶٬۳۸۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|رشیدی (ابهامزدایی)}} | |||
'''ملا عبدالرشید بن عبدالغفور حسینی مدنی تتوی''' (متوفی 1071ق)، ادیب و لغتشناس هندی قرن یازدهم، صاحب فرهنگ لغتنامه | '''ملا عبدالرشید بن عبدالغفور حسینی مدنی تتوی''' (متوفی 1071ق)، ادیب و لغتشناس هندی قرن یازدهم، صاحب فرهنگ لغتنامه «[[منتخب اللغات]]» و «[[فرهنگ رشیدی]]» و از منتسبین به دربار شاهجهان و فرزندش اورنگ زیب پادشاه هند. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
«منتخب اللغات» نخستین کتاب لغت وی میباشد که دیباچه آن، معتبرترین سندی است که درباره احوال او میتوان بدان استناد کرد. ابیاتی که در «تذکرة الشعرای» همیشه بهار از رشیدی نقل شده، برگفته از همین اثر است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74119/271 ر.ک: همان]</ref>. | «منتخب اللغات» نخستین کتاب لغت وی میباشد که دیباچه آن، معتبرترین سندی است که درباره احوال او میتوان بدان استناد کرد. ابیاتی که در «تذکرة الشعرای» همیشه بهار از رشیدی نقل شده، برگفته از همین اثر است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74119/271 ر.ک: همان]</ref>. | ||
رشیدی ماده تاریخ جلوس شاهجهان (1037ق) و عالمگیر (1069ق) را نیز در ابیات و عباراتی آورده که همگی از تقرب او به دربار حکایت میکند<ref>همان</ref>. | رشیدی ماده تاریخ جلوس شاهجهان (1037ق) و عالمگیر (1069ق) را نیز در ابیات و عباراتی آورده که همگی از تقرب او به دربار حکایت میکند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74119/271 همان]</ref>. | ||
وی در زبان و ادب عربی و فارسی مهارت داشته است. شاهد این ادعا، کتاب «منتخب اللغات شاهجهانی» یا رشیدی عربی است که به سال 1046ق، به درگاه شاهجهان تقدیم کرده است. واژههای این کتاب، گزیدهای است برگرفته از لغتنامههای معتبر عربی کاربردی؛ یعنی از ذکر لغتهای غریب معرب که میان پارسیگویان متداول نیست، صرفنظر شده و مؤلف در شرح واژهها، سعی کرده است که از فارسی عامفهم خاصپسند، استفاده کند. این اثر یکبار در کلکته و بار دیگر در تهران به چاپ رسیده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74119/271 همان]</ref>. | وی در زبان و ادب عربی و فارسی مهارت داشته است. شاهد این ادعا، کتاب «منتخب اللغات شاهجهانی» یا رشیدی عربی است که به سال 1046ق، به درگاه شاهجهان تقدیم کرده است. واژههای این کتاب، گزیدهای است برگرفته از لغتنامههای معتبر عربی کاربردی؛ یعنی از ذکر لغتهای غریب معرب که میان پارسیگویان متداول نیست، صرفنظر شده و مؤلف در شرح واژهها، سعی کرده است که از فارسی عامفهم خاصپسند، استفاده کند. این اثر یکبار در کلکته و بار دیگر در تهران به چاپ رسیده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74119/271 همان]</ref>. | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:ادیبان]] | |||
[[رده:فروردین(1401)]] | [[رده:فروردین(1401)]] | ||
[[رده:واژهشناسان]] | |||