التحفة الجسيمة في ذكر حليمة و يليه جزء فيه حديث حليمة السعدية

التحفة الجسيمة في ذكر حليمة ويليه جزء فيه حديث حليمة السعدية
پدیدآوران	مغلطای بن قلیچ (نويسنده) بصری، محمد بن علی (نویسنده) ابن علوان، محمد بن احمد ( محقق)
عنوان‌های دیگر	جزء فيه حديث حليمة السعدية
ناشر	دار التوحيد للنشر
مکان نشر	عربستان - ریاض
سال نشر	1437ق - 2016م
چاپ	1
زبان	عربی
تعداد جلد	1
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

التحفة الجسيمة في ذكر حليمة و يليه جزء فيه حديث حليمة السعدية، مجموعه 2 رساله از 2 دانشور جداگانه درباره اسلام آوردن، زندگی و احوال «حلیمه سعدیه» (مادر رضاعی پیامبر(ص)) است که توضیح آن خواهد آمد. پژوهشگر معاصر، محمد بن محمد علوان، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزشمند را بر آن افزوده و شخصیت و آثار پدیدآورندگان و نیز ویژگی‌ها و روش رساله‌ها را شناسانده است.

التحفة الجسيمة في ذكر حليمة

این رساله از آثار حافظ، محدث، لغوى، مورخ، شاعر و نسب‌شناس قرن هشتم هجری قمری، ابوعبدالله علاءالدین بن قلیچ بکجری مُغلطای، مشهور به حافظ مغلطای (متوفای 762ق)، است که فضائل حلیمه سعدیه و اسلام و ایمان وی را تبیین می‌کند و ادعای دشمنان را مردود می‌داند.

• محمد بن محمد علوان، از حافظ مغلطای در کتاب الزهر الباسم في سيرة أبي‌القاسم، چنین نقل کرده است: سخن برخی از متأخران درباره حلیمه که مدعی شده‌اند اسلامش ثابت نشده، خوب نیست و من رساله جداگانه‌ای درباره او به نام «التحفة الجسيمة في ذكر حليمة» تنظیم کردم و در آن برای اثبات درستی و صحت اسلام حلیمه، استدلال آوردم و کلام شاذّ مخالفان را ردّ کردم.
• حلیمه سعدیه بعد از نبوت، بر پیامبر اکرم(ص) وارد شد و اسلام آورد و بیعت کرد و شوهرش حارث هم مسلمان شد.

جزء فيه حديث حليمة السعدية

• این رساله مختصر از آثار محدّث و قاضی قرن پنجم هجری قمری، ابوالحسن محمد بن علی بن محمد بن صخر بصری (متوفای 443ق)، است که روایتی طولانی را درباره این بانوی سعادتمند نقل می‌کند.
• محمد بن محمد علوان، تأکید کرده است: به نظرم رسید که شایسته است به «التحفة الجسيمة في ذكر حليمة»، جزء نفیسی را ضمیمه کنم که در آن، حدیث حلیمه سعدیه آمده و ابوالحسن محمد بن صخر بصری، آن را روایت کرده و تاکنون منتشر نشده است.
• با سند نقل کرده است از عبدالله بن عباس که گفت: حلیمه بنت ابی‌ذؤیب (حلیمه سعدیه) که به پیامبر(ص) شیر داد، می‌گفت: زمانی که دوره شیر دادن به رسول خدا(ص) تمام شد و او را از شیر گرفتم، زبان باز کرد و سخنی شگفت گفت؛ «الله أكبر كبيراً و الحمد لله كثيراً و سبحان الله بكرة و أصيلاً».

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.