عرفی شیرازی، جمالالدین محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (A-esmaili صفحهٔ عرفی شیرازی ، جمالالدین محمد را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به عرفی شیرازی، جمالالدین محمد منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | {{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | ||
| عنوان = عرفی | | عنوان = عرفی شیرازی، جمالالدین محمد | ||
| تصویر = NUR45673.jpg | | تصویر = NUR45673.jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل =محمد بن خواجه زینالدین علی بن جمالالدین شیرازی | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| لقب = | | لقب =جمالالدین | ||
| تخلص = | | تخلص =عرفی | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر =خواجه زینالدین علی | ||
| ولادت = | | ولادت =963ق | ||
| محل تولد = | | محل تولد =شیراز | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت =999ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن =هند | ||
| طول عمر = | | طول عمر = | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[کلیات اشعار مولانا عرفی شیرازی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE45673AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE45673AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''محمد بن خواجه زینالدین علی بن جمالالدین شیرازی''' (963-999ق)، مقلب به جمالالدین و متخلص به عرفی، از مشاهیر و شعرای قرن دهم هجری در شیراز، صاحب مثنوی | '''محمد بن خواجه زینالدین علی بن جمالالدین شیرازی''' (963-999ق)، مقلب به جمالالدین و متخلص به عرفی، از مشاهیر و شعرای قرن دهم هجری در شیراز، صاحب مثنوی «[[فرهاد و شیرین]]». | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==تحصیل== | ==تحصیل== | ||
عرفی در زادگاه خود به تحصیل علم و دانش پرداخت و به‌قدر توان در موسیقی و خط نسخ مهارت به دست آورد. از جوانی به سرودن شعر تمایل داشت و دیری نپایید که در شیراز شهرت یافت و به محافل ادبی آن شهر، همچون محفل ادبی که در دکان طراحی میر محمود طرحی شیرازی برگزار می‌شد، راه پیدا کرد و در آنجا با شاعرانی چون غیرتی شیرازی، عارف | عرفی در زادگاه خود به تحصیل علم و دانش پرداخت و به‌قدر توان در موسیقی و خط نسخ مهارت به دست آورد. از جوانی به سرودن شعر تمایل داشت و دیری نپایید که در شیراز شهرت یافت و به محافل ادبی آن شهر، همچون محفل ادبی که در دکان طراحی [[میر محمود طرحی شیرازی]] برگزار می‌شد، راه پیدا کرد و در آنجا با شاعرانی چون غیرتی شیرازی، [[عارف لاهیجی]]، [[قیدی شیرازی]]، [[تقیای شوشتری]] و [[تقی‌الدین اوحدی بلیانی]] آشنایی یافت<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==مهاجرت به هندوستان== | ==مهاجرت به هندوستان== | ||
در اوان جوانی از راه دریا به هندوستان مهاجرت کرد<ref>ر.ک: همان</ref>. عبدالباقی می‌‌گوید: سبب ورود او به هند، تشجیع و تشویق امرای هند بود. عرفی در هند با فیضی دکنی برخورد کرده و مصاحبت او را اختیار نموده است. او سپس به‌واسطه دکنی با حکیم مسیح‌الدین ابوالفتح گیلانی آشنا شد و در قصیده‌ای او را مدح گفت. ابوالفتح گیلانی نیز او را به عبدالرحیم خان خانان، سپهسالار ادب‌پرور جلال‌الدین اکبر شاه، معرفی کرد و از آنجا در سلک مداحان ویژه اکبر شاه در لاهور درآمد. عرفی همچنان در لاهور به سر برد تا درگذشت و پس از چندی پیکر او را به نجف منتقل کردند<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>. | در اوان جوانی از راه دریا به هندوستان مهاجرت کرد<ref>ر.ک: همان</ref>. عبدالباقی می‌‌گوید: سبب ورود او به هند، تشجیع و تشویق امرای هند بود. عرفی در هند با فیضی دکنی برخورد کرده و مصاحبت او را اختیار نموده است. او سپس به‌واسطه دکنی با حکیم مسیح‌الدین ابوالفتح گیلانی آشنا شد و در قصیده‌ای او را مدح گفت. [[ابوالفتح گیلانی]] نیز او را به عبدالرحیم خان خانان، سپهسالار ادب‌پرور جلال‌الدین اکبر شاه، معرفی کرد و از آنجا در سلک مداحان ویژه اکبر شاه در لاهور درآمد. عرفی همچنان در لاهور به سر برد تا درگذشت و پس از چندی پیکر او را به نجف منتقل کردند<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
بهمنی، یدالله؛ شادی، مهران، «صور خیال و صنایع ادبی در غزلیات عرفی شیرازی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مطالعات زبانی بلاغی، پاییز و زمستان 1390- شماره | [[:noormags:943800|بهمنی، یدالله؛ شادی، مهران، «صور خیال و صنایع ادبی در غزلیات عرفی شیرازی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مطالعات زبانی بلاغی، پاییز و زمستان 1390- شماره 4]]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۴: | ||
[[کلیات عرفی شیرازی]] | [[کلیات عرفی شیرازی]] | ||
[[دیوان عرفی شیرازی]] | [[دیوان غزلیات سیدی محمد جمالالدین عرفی شیرازی]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۱
| عرفی شیرازی، جمالالدین محمد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمد بن خواجه زینالدین علی بن جمالالدین شیرازی |
| لقب | جمالالدین |
| تخلص | عرفی |
| نام پدر | خواجه زینالدین علی |
| ولادت | 963ق |
| محل تولد | شیراز |
| رحلت | 999ق |
| مدفن | هند |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | کلیات اشعار مولانا عرفی شیرازی |
محمد بن خواجه زینالدین علی بن جمالالدین شیرازی (963-999ق)، مقلب به جمالالدین و متخلص به عرفی، از مشاهیر و شعرای قرن دهم هجری در شیراز، صاحب مثنوی «فرهاد و شیرین».
ولادت
عرفی، شاعر خیال‌پرداز سبک هندی، در سال 963ق، در شیراز متولد شد[۱].
نام و نسب
نام و نسب او را به‌گونه‌های مختلف ضبط کرده‌اند که به نظر می‌رسد جمالالدین معروف به «جمالالدین سیدی» پسر خواجه زینالدین بلو (زین بلو) پسر جمالالدین سیدی، صحیح‌تر باشد[۲].
تحصیل
عرفی در زادگاه خود به تحصیل علم و دانش پرداخت و به‌قدر توان در موسیقی و خط نسخ مهارت به دست آورد. از جوانی به سرودن شعر تمایل داشت و دیری نپایید که در شیراز شهرت یافت و به محافل ادبی آن شهر، همچون محفل ادبی که در دکان طراحی میر محمود طرحی شیرازی برگزار می‌شد، راه پیدا کرد و در آنجا با شاعرانی چون غیرتی شیرازی، عارف لاهیجی، قیدی شیرازی، تقیای شوشتری و تقی‌الدین اوحدی بلیانی آشنایی یافت[۳].
مهاجرت به هندوستان
در اوان جوانی از راه دریا به هندوستان مهاجرت کرد[۴]. عبدالباقی می‌‌گوید: سبب ورود او به هند، تشجیع و تشویق امرای هند بود. عرفی در هند با فیضی دکنی برخورد کرده و مصاحبت او را اختیار نموده است. او سپس به‌واسطه دکنی با حکیم مسیح‌الدین ابوالفتح گیلانی آشنا شد و در قصیده‌ای او را مدح گفت. ابوالفتح گیلانی نیز او را به عبدالرحیم خان خانان، سپهسالار ادب‌پرور جلال‌الدین اکبر شاه، معرفی کرد و از آنجا در سلک مداحان ویژه اکبر شاه در لاهور درآمد. عرفی همچنان در لاهور به سر برد تا درگذشت و پس از چندی پیکر او را به نجف منتقل کردند[۵].
وفات
وی در سال 999ق، در هند بدرود حیات گفت[۶].
آثار
«کلیات» اشعار عرفی مشتمل بر چهارده هزار بیت، شامل قصیده، غزل، رباعی، مثنوی و قطعه است. او دو مثنوی به نام‌های «مجمع الابکار» و «فرهاد و شیرین» و ساقی‌نامه‌ای در قالب مثنوی و رساله‌ای به نثر در موضوع تصوف به نام «نفیسه» نیز نگاشته است[۷].