شرح کتاب التنبيه: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR82348J1.jpg | عنوان = شرح کتاب التنبيه | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = پلاسی شیرازی، حسن بن حمزه (نويسنده) ابوموسی (محقق) شیخ موسی ( محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ع8 4/4 BP | موضوع = |ناشر | نا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''شرح كتاب التنبيه'''، از آثار صوفی بلانسی از فرقه غالیان نصیریه قرن هشتم هجری قمری، [[حسن بن حمزة بن محمد شیرازی]] (مقتول 766ق)، است که میکوشد گزارشی متناسب با دیدگاه خودش از تصوف و عرفان [[ابن عربی]] ارائه کند. گفتنی است که در روی جلد کتاب، تحقیق این کتاب و نگارش مقدمه برای آن به پژوهشگری ناشناخته نسبت داده شده و چنین ضبط شده است: «تحقيق و تقديم: أبوموسی و الشيخ موسی». در پایان مقدمه محقق نیز نام او به این صورت: «أبوموسی الحريري و الشيخ موسی» همراه با آدرس یک پست الکترونیک آمده است. مشخص نیست که محقق و مقدمهنویس یک نفر است یا دو نفر. شاید این اسم نیز مستعار باشد. | '''شرح كتاب التنبيه'''، از آثار صوفی بلانسی از فرقه غالیان نصیریه قرن هشتم هجری قمری، [[پلاسی شیرازی، حسن بن حمزه|حسن بن حمزة بن محمد شیرازی]] (مقتول 766ق)، است که میکوشد گزارشی متناسب با دیدگاه خودش از تصوف و عرفان [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]] ارائه کند. گفتنی است که در روی جلد کتاب، تحقیق این کتاب و نگارش مقدمه برای آن به پژوهشگری ناشناخته نسبت داده شده و چنین ضبط شده است: «تحقيق و تقديم: أبوموسی و الشيخ موسی». در پایان مقدمه محقق نیز نام او به این صورت: «أبوموسی الحريري و الشيخ موسی» همراه با آدرس یک پست الکترونیک آمده است. مشخص نیست که محقق و مقدمهنویس یک نفر است یا دو نفر. شاید این اسم نیز مستعار باشد. | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
* به گفته محقق/محققان («أبوموسی الحريري و الشيخ موسی»)، هرچند اطلاعات اندکی درباره [[حسن بن حمزه شیرازی]] به دست ما رسیده است، ولی میدانیم که او یکی از مهمترین غالیان نصیریه است که کوشیدند بین فلسفه [[ابن عربی]] و گرایشهای غلوّآمیز بهویژه نصیریان هماهنگی ایجاد کنند؛ بهگونهای که این صوفی بلانسی (حسن بن حمزه) بهخاطر همین گرایش در دمشق کشته شد....<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص5-8</ref>. | * به گفته محقق/محققان («أبوموسی الحريري و الشيخ موسی»)، هرچند اطلاعات اندکی درباره [[پلاسی شیرازی، حسن بن حمزه|حسن بن حمزه شیرازی]] به دست ما رسیده است، ولی میدانیم که او یکی از مهمترین غالیان نصیریه است که کوشیدند بین فلسفه [[ابن عربی]] و گرایشهای غلوّآمیز بهویژه نصیریان هماهنگی ایجاد کنند؛ بهگونهای که این صوفی بلانسی (حسن بن حمزه) بهخاطر همین گرایش در دمشق کشته شد....<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص5-8</ref>. | ||
==ساختار و محتوا== | ==ساختار و محتوا== | ||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
* مطالب [[حسن بن حمزة بن محمد شیرازی]]، خالی از غموض نیست و بلکه در مواردی ناروا و یا مبهم مینویسد؛ بهعنوان مثال در آغاز کتاب نوشته است: «يقول الفقير من الفقير إلی الفقير» و در توضیحش آورده است که هنگامی که دانستی همان طور که گذشت، فقر همان فنا است و فقر وقتی تمام شود همان الله است، خواهی دانست که معنایش این است: فقیر به خدای سبحان که فانی در ذات خدای سبحان است و با ذات خدای سبحان تکلّم میکند، میگوید: کتابم را اهدا میکنم به جویندهای که رشد بهسوی خدا را میطلبد....<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص9</ref>. نویسنده در ادامه دو معنای دیگر نیز آورده و بعد دیدگاه سید محمدجواد تبریزی را نقل و نقد کرده و آن را دور از آرای صوفیان شمرده است. | * مطالب [[پلاسی شیرازی، حسن بن حمزه|حسن بن حمزة بن محمد شیرازی]]، خالی از غموض نیست و بلکه در مواردی ناروا و یا مبهم مینویسد؛ بهعنوان مثال در آغاز کتاب نوشته است: «يقول الفقير من الفقير إلی الفقير» و در توضیحش آورده است که هنگامی که دانستی همان طور که گذشت، فقر همان فنا است و فقر وقتی تمام شود همان الله است، خواهی دانست که معنایش این است: فقیر به خدای سبحان که فانی در ذات خدای سبحان است و با ذات خدای سبحان تکلّم میکند، میگوید: کتابم را اهدا میکنم به جویندهای که رشد بهسوی خدا را میطلبد....<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص9</ref>. نویسنده در ادامه دو معنای دیگر نیز آورده و بعد دیدگاه [[سید محمدجواد تبریزی]] را نقل و نقد کرده و آن را دور از آرای صوفیان شمرده است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1403 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1403 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1403 توسط mr-azizi]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1403 توسط mr-azizi]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۶
شرح کتاب التنبيه | |
---|---|
پدیدآوران | پلاسی شیرازی، حسن بن حمزه (نويسنده)
ابوموسی (محقق) شیخ موسی ( محقق) |
ناشر | دار لأجل المعرفة |
مکان نشر | لبنان - دیار عقل |
سال نشر | 2010م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ع8 4/4 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح كتاب التنبيه، از آثار صوفی بلانسی از فرقه غالیان نصیریه قرن هشتم هجری قمری، حسن بن حمزة بن محمد شیرازی (مقتول 766ق)، است که میکوشد گزارشی متناسب با دیدگاه خودش از تصوف و عرفان ابن عربی ارائه کند. گفتنی است که در روی جلد کتاب، تحقیق این کتاب و نگارش مقدمه برای آن به پژوهشگری ناشناخته نسبت داده شده و چنین ضبط شده است: «تحقيق و تقديم: أبوموسی و الشيخ موسی». در پایان مقدمه محقق نیز نام او به این صورت: «أبوموسی الحريري و الشيخ موسی» همراه با آدرس یک پست الکترونیک آمده است. مشخص نیست که محقق و مقدمهنویس یک نفر است یا دو نفر. شاید این اسم نیز مستعار باشد.
هدف و روش
- به گفته محقق/محققان («أبوموسی الحريري و الشيخ موسی»)، هرچند اطلاعات اندکی درباره حسن بن حمزه شیرازی به دست ما رسیده است، ولی میدانیم که او یکی از مهمترین غالیان نصیریه است که کوشیدند بین فلسفه ابن عربی و گرایشهای غلوّآمیز بهویژه نصیریان هماهنگی ایجاد کنند؛ بهگونهای که این صوفی بلانسی (حسن بن حمزه) بهخاطر همین گرایش در دمشق کشته شد....[۱].
ساختار و محتوا
- این اثر از 3 رساله بهترتیب ذیل تشکیل شده است:
- «كتاب فرائد الفوائد العلوية في قواعد العقائد الغلوية» (شامل 2 مقدمه، 4 قاعده و خاتمه).
- «رسالة تحفة الروح و الإنس في معرفة الروح و النفس» (شامل مقدمه و 3 تنبیه).
- «رسالة الأذكار الموصلة لحضرة نور الأنوار» (شامل مقدمه و 3 تنبیه).
نمونه مباحث
- مطالب حسن بن حمزة بن محمد شیرازی، خالی از غموض نیست و بلکه در مواردی ناروا و یا مبهم مینویسد؛ بهعنوان مثال در آغاز کتاب نوشته است: «يقول الفقير من الفقير إلی الفقير» و در توضیحش آورده است که هنگامی که دانستی همان طور که گذشت، فقر همان فنا است و فقر وقتی تمام شود همان الله است، خواهی دانست که معنایش این است: فقیر به خدای سبحان که فانی در ذات خدای سبحان است و با ذات خدای سبحان تکلّم میکند، میگوید: کتابم را اهدا میکنم به جویندهای که رشد بهسوی خدا را میطلبد....[۲]. نویسنده در ادامه دو معنای دیگر نیز آورده و بعد دیدگاه سید محمدجواد تبریزی را نقل و نقد کرده و آن را دور از آرای صوفیان شمرده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.