رازی (ابهام‌زدایی): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (Hbaghizadeh صفحهٔ رازی (ابهام زدایی) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به رازی (ابهام‌زدایی) منتقل کرد)
     
    (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲: خط ۲:


    *[[رازی، محمد بن زکریا|ابوبکر محمد بن زکریاى رازى]] (251-313ق)، طبیب، کیمیادان و فیلسوف قرن سوم و چهارم.
    *[[رازی، محمد بن زکریا|ابوبکر محمد بن زکریاى رازى]] (251-313ق)، طبیب، کیمیادان و فیلسوف قرن سوم و چهارم.
    *[[کلینی، محمد بن یعقوب|محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینى رازى]] (متوفای 329 ق)، ثقة الإسلام، شیخ المشایخ، از بزرگان شیعه در زمان غیبت صغرا است که در نیمۀ دوم قرن سوم و نیمه اول قرن چهارم هجرى از بزرگترین محدثین شیعه به شمار مى‌رفت، نویسنده کتاب شریف [[الكافي (ط. دارالحديث)|الکافی]] از کتب اربعه شیعه




    خط ۷: خط ۱۰:




    *[[رازی، شهمردان بن ابی‌الخیر|شهمردان بن ابى‌الخير رازى]] (متولد حدود 420 تا 425ق-ری)'''،''' نويسندۀ اواخر قرن پنجم مؤلف كتاب [[روضة المنجمين]] در نجوم
    *[[رازی، شهمردان بن ابی‌الخیر|شهمردان بن ابى‌الخير رازى]] (متولد حدود 420 تا 425ق-ری)، نويسندۀ اواخر قرن پنجم مؤلف كتاب [[روضة المنجمين]] در نجوم




    خط ۱۳: خط ۱۶:




    *[[منتجب‌الدین، علی بن عبیدالله|امین بن احمد رازى]] (504-600ق)، معروف به شیخ منتجب‌الدین رازی، عالم بزرگ قرن ششم، از نوادگان [[ابن بابویه، علی بن حسین|علی بن بابویه قمی]]، و از شاگردان [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|ابوالفتوح رازى]] و [[طبرسی، فضل بن حسن|شیخ طبرسی]]
    *[[قزوینی رازی، عبدالجلیل|نصيرالدين عبدالجليل بن ابی‌الحسين بن ابی‌الفضل قزوينی رازی]] (متوفای بعد از 560ق)، مشهور به عبدالجلیل قزوینی رازی از عالمان و واعظان شيعی و متكلمان برجسته‌ سده‌ ششم هجری در ديار "ری" می‌باشد. وی شخصی دانشمند، فصيح و ديندار و از سخنوران و وعاظ معروف زمان خود بوده است و با کتاب نقض - که در شمار متون کهن فارسی است - شناخته می‌شود؛ کتابی که حاوی اطلاعات فراوان تاریخی، مذهبی، جغرافیایی، کلامی و... است.
     
     
    *[[منتجب‌الدین، علی بن عبیدالله|منتجب‌الدین، على بن عبيدالله بن حسن بن بابويه قمى]] (504-600ق)، معروف به شیخ منتجب‌الدین رازی، عالم بزرگ قرن ششم، از نوادگان [[ابن بابویه، علی بن حسین|علی بن بابویه قمی]]، و از شاگردان [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|ابوالفتوح رازى]] و [[طبرسی، فضل بن حسن|شیخ طبرسی]]




    خط ۲۷: خط ۳۳:
    *[[رازی، اوحدالدین|اوحدالدین رازی]] (قرن هفتم)، طبیب، شاعر، عارف و فیلسوف قرن هفتم هجری، او هم نشین و هم عصر [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی،]] و از جمله متفکران و نویسندگان کمتر شناخته‌شده در تاریخ ادبیات ایران، به‌ویژه در دوران معاصر و امروز کشورمان محسوب می‌شود.
    *[[رازی، اوحدالدین|اوحدالدین رازی]] (قرن هفتم)، طبیب، شاعر، عارف و فیلسوف قرن هفتم هجری، او هم نشین و هم عصر [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی،]] و از جمله متفکران و نویسندگان کمتر شناخته‌شده در تاریخ ادبیات ایران، به‌ویژه در دوران معاصر و امروز کشورمان محسوب می‌شود.


    [[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی]]


    [[رده:مهر (99)]]
    *[[زین‌الدین رازی، محمد بن ابی‌بکر|زين‌الدين، ابوعبدالله محمد بن ابى‌بكر بن عبدالقادر رازى]] (متوفای 666ق - قونیه)، فقيه، مفسر، لغوى، اديب و صوفى حنفى
     
     
    [[Category:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]]
    {{ابهام‌زدایی}}
     
    [[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۲۸

    رازی ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد:


    • محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینى رازى (متوفای 329 ق)، ثقة الإسلام، شیخ المشایخ، از بزرگان شیعه در زمان غیبت صغرا است که در نیمۀ دوم قرن سوم و نیمه اول قرن چهارم هجرى از بزرگترین محدثین شیعه به شمار مى‌رفت، نویسنده کتاب شریف الکافی از کتب اربعه شیعه




    • امین بن احمد رازى (متولد 1002ق-ری)، فرزند میرزا احمد تهرانى، تذکره‌نویس و ادیب ایرانى است.


    • نصيرالدين عبدالجليل بن ابی‌الحسين بن ابی‌الفضل قزوينی رازی (متوفای بعد از 560ق)، مشهور به عبدالجلیل قزوینی رازی از عالمان و واعظان شيعی و متكلمان برجسته‌ سده‌ ششم هجری در ديار "ری" می‌باشد. وی شخصی دانشمند، فصيح و ديندار و از سخنوران و وعاظ معروف زمان خود بوده است و با کتاب نقض - که در شمار متون کهن فارسی است - شناخته می‌شود؛ کتابی که حاوی اطلاعات فراوان تاریخی، مذهبی، جغرافیایی، کلامی و... است.





    • قوام‌الدین محمد رازی (متوفای 1093ق) از حکمای عصر صفوی و صاحب کتاب عین الحکمة است. از مهم‌ترین اساتید او ملا رجبعلی تبریزی است و شیخ بهاءالدین گیلانی از شاگردان او به شمار می‌رود.


    • اوحدالدین رازی (قرن هفتم)، طبیب، شاعر، عارف و فیلسوف قرن هفتم هجری، او هم نشین و هم عصر خواجه نصیرالدین طوسی، و از جمله متفکران و نویسندگان کمتر شناخته‌شده در تاریخ ادبیات ایران، به‌ویژه در دوران معاصر و امروز کشورمان محسوب می‌شود.