قزوینی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

{{کاربردهای دیگر|قزوینی (ابهام زدایی)}}

وى در سن 26 سالگى، در سال 1283ش به دعوت برادر خود که آن زمان در لندن بود، به اروپا رفت. در لندن، پس از آشنا شدن به طرز کار خاورشناسان، به دعوت پرفسور [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]] و امناى اوقاف گیب، دست به کار تصحیح و انتشار تاریخ جهانگشاى جوینى زد؛ چون بهترین نسخ آن کتاب در کتابخانه ملى پاریس بود. پس از دو سال اقامت در لندن، در ماه ربیع الثانى 1324 به پاریس رفت؛ و از آن تاریخ تا سال 1333ق همیشه در پایتخت فرانسه مقیم بود؛ او در این مدت، به نشر جلد اول تاریخ جهانگشاى جوینى و آماده کردن جلد دوم آن براى چاپ توفیق یافت و ضمناً چند مقاله و رساله درباره ادبیات و تاریخ ایران نوشت و دو سه متن از متون قدیمه فارسى را تصحیح کرد. قزوینى یک سال پس از جنگ جهانى اول، به دعوت [[سید حسن تقى‌زاده]]، که در برلین سرپرستى کمیته ایرانى آلمان را داشت و در آن‌جا روزنامه کاوه را منتشر مى‌ساخت، به همراهى حسینقلى خان نواب که به سمت سفیر ایران در آلمان انتخاب شده بود، به آلمان رفت و در 18 ذى‌الحجه 1333 (27 اکتبر 1915) به برلین رسید و تا چندى پس از پایان جنگ در آن شهر ماند. بعد از خاتمه جنگ در روز 13 دى 1298 (4 ژانویه 1920)، به دعوت میرزا محمدعلى خان فروغى به پاریس برگشت و تصحیح کتبى را که نیمه کاره مانده بود، ازسرگرفت. در این زمان، از سوى وزارت فرهنگ، مبلغى در اختیار او گذاشته شد که از بعضى نسخ خطى نفیس عکسبردارى نموده و به ایران ارسال دارد؛ او جمعاً 16 کتاب عکس گرفت و با مقدمه‌هایى به ایران فرستاد. قزوینى در سال 1318، به علت جنگ جهانى دوم و مشکلاتى که خارجیان مقیم در اروپا گریبان‌گیر آن شدند، فرانسه را ترک کرد و بعد از سى و شش سال غربت، در مهرماه آن سال، براى اقامت دایم به ایران بازگشت. در ایران نیز اوقات قزوینى پیوسته مصروف مطالعه، تحقیق و تصحیح متون قدیمه بود.