تفسير الإمام إبن أبي‌العز: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'بغوی (ابهام زدایی)' به 'بغوی (ابهام‌زدایی)')
     
    (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR57707J1.jpg
    | تصویر =NUR57707J1.jpg
    | عنوان =تفسير الإمام إبن أبي‌العز «صاحب شرح الطحاویة»
    | عنوان =تفسیر الإمام إبن أبی‌العز «صاحب شرح الطحاویة»
    | عنوان‌های دیگر =
    | عنوان‌های دیگر =
    |پدیدآورندگان  
    |پدیدآورندگان  
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[اسمری، شایع بن عبده]] (گردآورنده)
    [[اسمری، شایع بن عبده]] (گردآورنده)
    [[آل سبالک، احمد بن منصور]] (مقدمه‌نويس)
    [[آل سبالک، احمد بن منصور]] (مقدمه‌نویس)
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =عربي 
    | زبان =عربی
    | کد کنگره =‏
    | کد کنگره =‏
    | موضوع =
    | موضوع =
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر = المکتب الإسلامي لإحياء التراث  
    | ناشر = المکتب الإسلامی لإحیاء التراث  
    | مکان نشر =[بي جا] - [بي جا]  
    | مکان نشر =[بی جا] - [بی جا]  
    | سال نشر = 1425ق.   = 2004م.
    | سال نشر = 1425ق. = 2004م.  


    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE57707AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE57707AUTOMATIONCODE
    | چاپ =چاپ يکم 
    | چاپ =چاپ یکم
    | شابک =
    | شابک =
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =57707
    | کتابخوان همراه نور =
    | کتابخوان همراه نور =
    | کد پدیدآور =16540-53490
    | کد پدیدآور =16540-53490
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    }}
    }}
       
       
    '''تفسير الإمام إبن أبي‌العز «صاحب شرح الطحاویة»''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان عربی از [[ابن ابی‌العز، محمد بن علی|ابن ابی‌العز]] با موضوع تفسیر قرآن کریم.
    '''تفسير الإمام ابن أبي‌العز «صاحب شرح الطحاوية»،''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان عربی از [[ابن ابی‌العز، علی بن علی|ابن ابی‌العز]] با موضوع تفسیر قرآن کریم.


    این اثر شامل یک دوره تفسیر مختصر قرآن کریم از سوره حمد تا سوره کوثر است. از مزایای این تفسیر این است که میان تفسیر به مأثور و معقول، جمع کرده است. در نقل بر فحول مفسرین مانند [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|ابن جریر طبری]] و [[ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابی حاتم]] و [[ثعلبی، احمد بن محمد|ثعلبی]] و [[واحدی، علی بن احمد|واحدی]] و [[جصاص، احمد بن علی|جصاص]] و [[بغوی (ابهام زدایی)|بغوی]] و [[ابن عطیه، عبدالحق بن غالب|ابن عطیه]] و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] اعتماد کرده است. به برخی اشکالاتی که از آنها تعارض میان برخی آیات به چشم می‌زند پاسخ داده است.
    این اثر شامل یک دوره تفسیر مختصر قرآن کریم از سوره حمد تا سوره کوثر است. از مزایای این تفسیر این است که میان تفسیر به مأثور و معقول، جمع کرده است. در نقل بر فحول مفسرین مانند [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|ابن جریر طبری]] و [[ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابی‌حاتم]] و [[ثعلبی، احمد بن محمد|ثعلبی]] و [[واحدی، علی بن احمد|واحدی]] و [[جصاص، احمد بن علی|جصاص]] و [[بغوی (ابهام‌زدایی)|بغوی]] و [[ابن عطیه، عبدالحق بن غالب|ابن عطیه]] و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] اعتماد کرده است. به برخی اشکالاتی که از آنها تعارض میان برخی آیات به چشم می‌زند پاسخ داده است.


    نویسنده به تفسیر آیاتی که از مباحث عقیدتی صحبت می‌کند اهتمام دارد. آیات را جز در موارد نادر، به اقوال ضعیف و بعید، تفسیر نمی‌کند. از تکثیر اقوال در معنی آیه دوری می‌گزیند و غالبا در تفسیر یک آیه یک قول قوی را ذکر می‌کند. هنگام ذکر خلاف در معنی آیه غالبا به قول اقوی و احسن در آیه اشاره می‌کند. در اثنای تفسیر برخی آیات از رقایق و حکمتها و فوایدی که آیات به آن اشاره دارد، صحبت می‌کند. مباحث لغوی را فراموش نمی‌کند و به توجیه قرائات و بیان معانی مترتب بر وقف و وصل در برخی آیات، نیز می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، اشارات بدیعی در تفسیر برخی آیات دارد که دیگر مفسرین آن را ذکر نکرده‌اند. محقق کتاب، در حواشی به این موارد بدیع اشاره کرده است. <ref>ر.ک: خاتمه کتاب، ص183-184</ref>
    نویسنده به تفسیر آیاتی که از مباحث عقیدتی صحبت می‌کند اهتمام دارد. آیات را جز در موارد نادر، به اقوال ضعیف و بعید، تفسیر نمی‌کند. از تکثیر اقوال در معنی آیه دوری می‌گزیند و غالبا در تفسیر یک آیه یک قول قوی را ذکر می‌کند. هنگام ذکر خلاف در معنی آیه غالبا به قول اقوی و احسن در آیه اشاره می‌کند. در اثنای تفسیر برخی آیات از رقایق و حکمت‌ها و فوایدی که آیات به آن اشاره دارد، صحبت می‌کند. مباحث لغوی را فراموش نمی‌کند و به توجیه قرائات و بیان معانی مترتب بر وقف و وصل در برخی آیات، نیز می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، اشارات بدیعی در تفسیر برخی آیات دارد که دیگر مفسرین آن را ذکر نکرده‌اند. محقق کتاب، در حواشی به این موارد بدیع اشاره کرده است.<ref>ر.ک: خاتمه کتاب، ص183-184</ref>


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references />
    <references />


    ==منبع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    خاتمه کتاب.
    خاتمه کتاب.


    خط ۴۹: خط ۴۹:
    [[رده: متون تفاسیر]]
    [[رده: متون تفاسیر]]
    [[رده:مقالات خرداد 01 یقموری]]
    [[رده:مقالات خرداد 01 یقموری]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۸

    تفسیر الإمام إبن أبی‌العز «صاحب شرح الطحاویة»
    تفسير الإمام إبن أبي‌العز
    پدیدآوراناسمری، شایع بن عبده (گردآورنده) آل سبالک، احمد بن منصور (مقدمه‌نویس)
    ناشرالمکتب الإسلامی لإحیاء التراث
    مکان نشر[بی جا] - [بی جا]
    سال نشر1425ق. = 2004م.
    چاپچاپ یکم
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    تفسير الإمام ابن أبي‌العز «صاحب شرح الطحاوية»، عنوان اثری است یک جلدی به زبان عربی از ابن ابی‌العز با موضوع تفسیر قرآن کریم.

    این اثر شامل یک دوره تفسیر مختصر قرآن کریم از سوره حمد تا سوره کوثر است. از مزایای این تفسیر این است که میان تفسیر به مأثور و معقول، جمع کرده است. در نقل بر فحول مفسرین مانند ابن جریر طبری و ابن ابی‌حاتم و ثعلبی و واحدی و جصاص و بغوی و ابن عطیه و ابن تیمیه و ابن قیم و ابن کثیر اعتماد کرده است. به برخی اشکالاتی که از آنها تعارض میان برخی آیات به چشم می‌زند پاسخ داده است.

    نویسنده به تفسیر آیاتی که از مباحث عقیدتی صحبت می‌کند اهتمام دارد. آیات را جز در موارد نادر، به اقوال ضعیف و بعید، تفسیر نمی‌کند. از تکثیر اقوال در معنی آیه دوری می‌گزیند و غالبا در تفسیر یک آیه یک قول قوی را ذکر می‌کند. هنگام ذکر خلاف در معنی آیه غالبا به قول اقوی و احسن در آیه اشاره می‌کند. در اثنای تفسیر برخی آیات از رقایق و حکمت‌ها و فوایدی که آیات به آن اشاره دارد، صحبت می‌کند. مباحث لغوی را فراموش نمی‌کند و به توجیه قرائات و بیان معانی مترتب بر وقف و وصل در برخی آیات، نیز می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، اشارات بدیعی در تفسیر برخی آیات دارد که دیگر مفسرین آن را ذکر نکرده‌اند. محقق کتاب، در حواشی به این موارد بدیع اشاره کرده است.[۱]

    پانویس

    1. ر.ک: خاتمه کتاب، ص183-184

    منابع مقاله

    خاتمه کتاب.


    وابسته‌ها