تفسير الإمام إبن أبي‌العز: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی' به 'رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'بغوی (ابهام زدایی)' به 'بغوی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''تفسير الإمام ابن أبي‌العز «صاحب شرح الطحاوية»،''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان عربی از [[ابن ابی‌العز، | '''تفسير الإمام ابن أبي‌العز «صاحب شرح الطحاوية»،''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان عربی از [[ابن ابی‌العز، علی بن علی|ابن ابی‌العز]] با موضوع تفسیر قرآن کریم. | ||
این اثر شامل یک دوره تفسیر مختصر قرآن کریم از سوره حمد تا سوره کوثر است. از مزایای این تفسیر این است که میان تفسیر به مأثور و معقول، جمع کرده است. در نقل بر فحول مفسرین مانند [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|ابن جریر طبری]] و [[ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابی‌حاتم]] و [[ثعلبی، احمد بن محمد|ثعلبی]] و [[واحدی، علی بن احمد|واحدی]] و [[جصاص، احمد بن علی|جصاص]] و [[بغوی ( | این اثر شامل یک دوره تفسیر مختصر قرآن کریم از سوره حمد تا سوره کوثر است. از مزایای این تفسیر این است که میان تفسیر به مأثور و معقول، جمع کرده است. در نقل بر فحول مفسرین مانند [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|ابن جریر طبری]] و [[ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابی‌حاتم]] و [[ثعلبی، احمد بن محمد|ثعلبی]] و [[واحدی، علی بن احمد|واحدی]] و [[جصاص، احمد بن علی|جصاص]] و [[بغوی (ابهام‌زدایی)|بغوی]] و [[ابن عطیه، عبدالحق بن غالب|ابن عطیه]] و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] اعتماد کرده است. به برخی اشکالاتی که از آنها تعارض میان برخی آیات به چشم می‌زند پاسخ داده است. | ||
نویسنده به تفسیر آیاتی که از مباحث عقیدتی صحبت می‌کند اهتمام دارد. آیات را جز در موارد نادر، به اقوال ضعیف و بعید، تفسیر نمی‌کند. از تکثیر اقوال در معنی آیه دوری می‌گزیند و غالبا در تفسیر یک آیه یک قول قوی را ذکر می‌کند. هنگام ذکر خلاف در معنی آیه غالبا به قول اقوی و احسن در آیه اشاره می‌کند. در اثنای تفسیر برخی آیات از رقایق و حکمت‌ها و فوایدی که آیات به آن اشاره دارد، صحبت می‌کند. مباحث لغوی را فراموش نمی‌کند و به توجیه قرائات و بیان معانی مترتب بر وقف و وصل در برخی آیات، نیز می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، اشارات بدیعی در تفسیر برخی آیات دارد که دیگر مفسرین آن را ذکر نکرده‌اند. محقق کتاب، در حواشی به این موارد بدیع اشاره کرده است.<ref>ر.ک: خاتمه کتاب، ص183-184</ref> | نویسنده به تفسیر آیاتی که از مباحث عقیدتی صحبت می‌کند اهتمام دارد. آیات را جز در موارد نادر، به اقوال ضعیف و بعید، تفسیر نمی‌کند. از تکثیر اقوال در معنی آیه دوری می‌گزیند و غالبا در تفسیر یک آیه یک قول قوی را ذکر می‌کند. هنگام ذکر خلاف در معنی آیه غالبا به قول اقوی و احسن در آیه اشاره می‌کند. در اثنای تفسیر برخی آیات از رقایق و حکمت‌ها و فوایدی که آیات به آن اشاره دارد، صحبت می‌کند. مباحث لغوی را فراموش نمی‌کند و به توجیه قرائات و بیان معانی مترتب بر وقف و وصل در برخی آیات، نیز می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، اشارات بدیعی در تفسیر برخی آیات دارد که دیگر مفسرین آن را ذکر نکرده‌اند. محقق کتاب، در حواشی به این موارد بدیع اشاره کرده است.<ref>ر.ک: خاتمه کتاب، ص183-184</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۸
| تفسیر الإمام إبن أبی‌العز «صاحب شرح الطحاویة» | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اسمری، شایع بن عبده (گردآورنده) آل سبالک، احمد بن منصور (مقدمه‌نویس) |
| ناشر | المکتب الإسلامی لإحیاء التراث |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | 1425ق. = 2004م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسير الإمام ابن أبي‌العز «صاحب شرح الطحاوية»، عنوان اثری است یک جلدی به زبان عربی از ابن ابی‌العز با موضوع تفسیر قرآن کریم.
این اثر شامل یک دوره تفسیر مختصر قرآن کریم از سوره حمد تا سوره کوثر است. از مزایای این تفسیر این است که میان تفسیر به مأثور و معقول، جمع کرده است. در نقل بر فحول مفسرین مانند ابن جریر طبری و ابن ابی‌حاتم و ثعلبی و واحدی و جصاص و بغوی و ابن عطیه و ابن تیمیه و ابن قیم و ابن کثیر اعتماد کرده است. به برخی اشکالاتی که از آنها تعارض میان برخی آیات به چشم می‌زند پاسخ داده است.
نویسنده به تفسیر آیاتی که از مباحث عقیدتی صحبت می‌کند اهتمام دارد. آیات را جز در موارد نادر، به اقوال ضعیف و بعید، تفسیر نمی‌کند. از تکثیر اقوال در معنی آیه دوری می‌گزیند و غالبا در تفسیر یک آیه یک قول قوی را ذکر می‌کند. هنگام ذکر خلاف در معنی آیه غالبا به قول اقوی و احسن در آیه اشاره می‌کند. در اثنای تفسیر برخی آیات از رقایق و حکمت‌ها و فوایدی که آیات به آن اشاره دارد، صحبت می‌کند. مباحث لغوی را فراموش نمی‌کند و به توجیه قرائات و بیان معانی مترتب بر وقف و وصل در برخی آیات، نیز می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، اشارات بدیعی در تفسیر برخی آیات دارد که دیگر مفسرین آن را ذکر نکرده‌اند. محقق کتاب، در حواشی به این موارد بدیع اشاره کرده است.[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: خاتمه کتاب، ص183-184
منابع مقاله
خاتمه کتاب.