ابن طاووس، احمد بن موسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' (ره)' به '(ره)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن طاووس (ابهام زدایی)' به 'ابن طاووس (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۵۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02324.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:NUR02324.jpg|بندانگشتی|ابن طاووس، احمد بن موسی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ابن طاووس، احمد بن موسی | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | ابن طاوس، جمال‌الدین ابوالفضائل | ||
احمد بن طاووس | احمد بن طاووس | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |موسی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |حله | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |673ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |شيخ نجيب‌الدين ابن نما حلى | ||
شيخ يحيى بن محمد سوراوى | |||
سيدفخار بن معد موسوى | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[التحریر الطاووسی]] | ||
[[عين العبرة في غبن العترة]] | [[عين العبرة في غبن العترة]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02324AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div>{{کاربردهای دیگر|ابن طاووس (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''سيدجمالالدين، احمد بن موسى بن جعفر بن طاووس حسینى حلى''' (وفات 673ق - حله)، ملقب به ابن طاووس و مشهور به فقیه اهل‌بیت، از علماى بزرگ قرن هفتم هجرى است. وی پس از برادرش [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]]، مدتی منصب نقابت شیعیان را بر عهده داشت. | |||
{{کاربردهای دیگر|ابن طاووس ( | |||
''' | |||
==نسب== | ==نسب== | ||
آشناترين سخن در نسب | آشناترين سخن در نسب سيدجمالالدين، احمد بن موسى بن طاووس این است كه او برادر [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيدابن طاووس]]، صاحب کتاب [[الإقبال بالأعمال الحسنة فيما يعمل مرة في السنة|اقبال]] است. | ||
از جمله اجداد بزرگوار او، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و شيخ ورام بن ابى | از جمله اجداد بزرگوار او، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[ورام، مسعود بن عیسی|شيخ ورام بن ابى فراس]]، صاحب [[تنبيه الخواطر و نزهة النواظر المعروف بمجموعة ورّام|مجموعه ورام]] هستند. | ||
لقب ابن طاووس و آل طاووس بخاطر جد بزرگ آنان ابوعبدالله، محمد بن اسحاق به | لقب ابن طاووس و آل طاووس بخاطر جد بزرگ آنان ابوعبدالله، محمد بن اسحاق به این خاندان داده شده كه در اثر جمال و حسن صورت به طاووس ملقب شده است. | ||
سلسلۀ شريفۀ آل طاووس منتهى به داوود، برادر رضاعى [[امام صادق]] | سلسلۀ شريفۀ آل طاووس منتهى به داوود، برادر رضاعى [[امام صادق]] عليه‌السلام مى‌باشد. | ||
داوود كسى است كه وقتى در زندان بود، [[امام صادق]] | داوود كسى است كه وقتى در زندان بود، [[امام صادق]] عليه‌السلام دعاى معروف «ام داوود»، از اعمال نيمه رجب، را به مادر او آموخت و بدين وسيله فرزندش از زندان نجات يافت. | ||
==خاندان== | ==خاندان== | ||
خاندان آل طاووس همچون گوهرى در بين | خاندان آل طاووس همچون گوهرى در بين مسلمین مى‌درخشد و در این خاندان نيز، ده‌ها درّ ناب با درخشندگى خود چشم همگان را خيره كرده‌اند و این سؤال و تعجب را برای همه تداعى كرده‌اند كه چگونه مى‌شود یک خاندان این همه فضيلت را یک جا در خود جمع كند! | ||
در | در یک تفحص اجمالى اسامى بيش از 20 عالم بزرگوار را در یک مقطع كوتاه زمانى در این خاندان مى‌توان مشاهده كرد. علمايى همچون [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيدرضىالدين على]]، صاحب «[[الإقبال بالأعمال الحسنة فيما يعمل مرة في السنة|اقبال]]»، فرزندان او محمد و على، كه کتاب [[كشف المحجة لثمرة المهجة|كشف المهجة]] را برای آنان نوشته است و... | ||
علمايى كه هر كدام از آنان كتبى گرانقدر در علوم مختلف به يادگار گذاشته‌اند. | علمايى كه هر كدام از آنان كتبى گرانقدر در علوم مختلف به يادگار گذاشته‌اند. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۵: | ||
از جمله فضائل ارزشمند | از جمله فضائل ارزشمند این خاندان جليل القدر، نقابت طالبيان است. | ||
در عصر عباسى نقيب طالبيان رياست تمام سادات عصر | در عصر عباسى نقيب طالبيان رياست تمام سادات عصر خویش را به عهده داشته و مرجع حل اختلافات و دعاوى سادات بوده و امین‌ترين فرد در بين سادات برای این منصب انتخاب مى‌شده است. شرط اساسى ديگر برای این منصب، داشتن علم و اجتهاد بوده است. | ||
در ارزش | در ارزش این منصب همان بس كه بزرگى چون [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيدابن طاووس]]، از جمله افتخارات خود این را مى‌داند كه نقابت طالبيان به او واگذار شده است. | ||
نقابت طالبيان در بين | نقابت طالبيان در بين این خاندان جليل القدر تا چندين نسل ادامه داشت. | ||
==گفتار بزرگان== | ==گفتار بزرگان== | ||
مقام | مقام سيدابوالفضائل به قدرى بلند و عالى است كه هر بزرگى نام او را مى‌برد، سرِ كُرنش و تعظيم خم مى‌كند. | ||
تمام كسانى كه در نوشته‌هاى خود نامى از | تمام كسانى كه در نوشته‌هاى خود نامى از این بزرگوار برده‌اند، جز ستايش و تعريف هيچ ندارند. | ||
بنا به شهادت تمام بزرگان، | بنا به شهادت تمام بزرگان، سيداحمد بن طاووس متبحر در علوم مختلف بوده است. او قله‌هاى رفيع علوم مختلف از جمله فقه، اصول فقه، كلام، شعر، ادبيات و... را درنوَرديده است. | ||
با اينكه فرزندان | با اينكه فرزندان سيدموسى بن جعفر چهار نفر بوده‌اند، اما بيشتر اوقات سيدعلى و سيداحمد رحمةالله عليهما یک جا ذكر مى‌شوند و تنها سيداحمد به دنبال سيدعلى ياد مى‌شود و كسى كه با مقام علمى و تقوايى سيدعلى آشنا باشد مقام و منزلت سيداحمد را هم درك خواهد نمود. | ||
==مشايخ== | ==مشايخ== | ||
از جمله مشايخ | از جمله مشايخ سيدجمالالدين بن طاووس مى‌توان به افراد ذيل اشاره كرد: | ||
# شيخ | # شيخ نجيب‌الدين ابن نما حلى | ||
# شيخ يحيى بن محمد سوراوى | # شيخ يحيى بن محمد سوراوى | ||
# | # سيدفخار بن معد موسوى | ||
# | # سيداحمد بن يوسف علوى | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
بارزترين شاگردان | بارزترين شاگردان سيدعبارتند از: | ||
# [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]](ره) | # [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]](ره) | ||
# حسن بن داوود حلى، صاحب کتاب رجال ابن داوود | # حسن بن داوود حلى، صاحب کتاب رجال ابن داوود | ||
# | # سيدعبدالكريم بن طاووس، فرزند بزرگوار او | ||
==وفات== | |||
سيداحمد بن موسى پس از عمرى پر بار، كه تمام آن را در راه تزكيۀ نفس و هدايت مردم و اعتلاى نام مقدس ائمۀ اطهار عليهم‌السلام گذراند، در سال 673 هجرى در شهر حله ديده از جهان فرو بست و به سوى معشوق حقيقى شتافت. | |||
قبر آن بزرگوار، كه منشأ كرامات و ملجأ دردمندان است، در شهر حله معروف است و دوستداران عترت پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و سلم همواره به زيارت آن قبر شريف مى‌روند. | |||
مرقد شريف سيداحمد ابن طاووس پس از سال‌ها فراموشى دوباره رونق يافته است. این رونق دوباره، بعد از خوابى بود كه شخصى از صالحين در مورد محل مرقد آن بزرگوار ديد و در نتيجه مرقد او دوباره مرمت شد و مورد توجه خاص و عام واقع گشت. | |||
شاگرد برجستۀ | ==آثار== | ||
شاگرد برجستۀ سيددر کتاب رجال خود، تأليفات استاد را 82 جلد شمرده است. | |||
اين کتاب‌ها در علوم مختلف نوشته شده، اما متأسفانه همۀ آنها به دست ما نرسيده است. | اين کتاب‌ها در علوم مختلف نوشته شده، اما متأسفانه همۀ آنها به دست ما نرسيده است. | ||
تعدادى از تأليفات | تعدادى از تأليفات سيداحمد عبارتند از: | ||
# بناء المقالة | # بناء المقالة الفاطمیة في نقض الرسالة العثمانية | ||
# ملاذ علماء | # ملاذ علماء الإمامیة، در فقه | ||
# الفوائد العدة، در اصول فقه | # الفوائد العدة، در اصول فقه | ||
# الثاقب المسخّر على نقض المشجّر، در اصول دين | # الثاقب المسخّر على نقض المشجّر، در اصول دين | ||
# الروح، در رد ابن | # الروح، در رد [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابى‌الحديد]] | ||
# شواهد القرآن | # شواهد القرآن | ||
# بشرى المحققين، در فقه | # بشرى المحققين، در فقه | ||
و... | و... | ||
سيداحمد بن طاووس اولین كسى است كه تقسيم معروف روايت به چهار قسم صحيح و موثق و حسن و ضعيف را عنوان كرد. | |||
اين نظريه تا زمان [[علامه مجلسى]] | اين نظريه تا زمان [[علامه مجلسى]] مقبولیت عام داشت؛ لكن [[علامه مجلسى]] تقسيم را گسترش داد و چند قسم ديگر به آن افزود و تعداد اقسام حديث به بيش از 9 قسم افزايش يافت. | ||
{{محدثان شیعه}} | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[بناء المقالة الفاطمیة فی نقض الرسالة العثمانیة]] | [[بناء المقالة الفاطمیة فی نقض الرسالة العثمانیة]] | ||
| خط ۱۴۴: | خط ۱۴۶: | ||
[[زَهرة الرياض و نَزهَة المُرتاض]] | [[زَهرة الرياض و نَزهَة المُرتاض]] | ||
[[در رواق | [[در رواق چشم‌های اشکبار: لهوف سید بن طاووس]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۵
| نام | ابن طاووس، احمد بن موسی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن طاوس، جمال‌الدین ابوالفضائل
احمد بن طاووس |
| نام پدر | موسی |
| متولد | |
| محل تولد | حله |
| رحلت | 673ق |
| اساتید | شيخ نجيب‌الدين ابن نما حلى
شيخ يحيى بن محمد سوراوى سيدفخار بن معد موسوى |
| برخی آثار | التحریر الطاووسی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02324AUTHORCODE |
سيدجمالالدين، احمد بن موسى بن جعفر بن طاووس حسینى حلى (وفات 673ق - حله)، ملقب به ابن طاووس و مشهور به فقیه اهل‌بیت، از علماى بزرگ قرن هفتم هجرى است. وی پس از برادرش سید بن طاووس، مدتی منصب نقابت شیعیان را بر عهده داشت.
نسب
آشناترين سخن در نسب سيدجمالالدين، احمد بن موسى بن طاووس این است كه او برادر سيدابن طاووس، صاحب کتاب اقبال است.
از جمله اجداد بزرگوار او، شيخ طوسى و شيخ ورام بن ابى فراس، صاحب مجموعه ورام هستند.
لقب ابن طاووس و آل طاووس بخاطر جد بزرگ آنان ابوعبدالله، محمد بن اسحاق به این خاندان داده شده كه در اثر جمال و حسن صورت به طاووس ملقب شده است.
سلسلۀ شريفۀ آل طاووس منتهى به داوود، برادر رضاعى امام صادق عليه‌السلام مى‌باشد.
داوود كسى است كه وقتى در زندان بود، امام صادق عليه‌السلام دعاى معروف «ام داوود»، از اعمال نيمه رجب، را به مادر او آموخت و بدين وسيله فرزندش از زندان نجات يافت.
خاندان
خاندان آل طاووس همچون گوهرى در بين مسلمین مى‌درخشد و در این خاندان نيز، ده‌ها درّ ناب با درخشندگى خود چشم همگان را خيره كرده‌اند و این سؤال و تعجب را برای همه تداعى كرده‌اند كه چگونه مى‌شود یک خاندان این همه فضيلت را یک جا در خود جمع كند!
در یک تفحص اجمالى اسامى بيش از 20 عالم بزرگوار را در یک مقطع كوتاه زمانى در این خاندان مى‌توان مشاهده كرد. علمايى همچون سيدرضىالدين على، صاحب «اقبال»، فرزندان او محمد و على، كه کتاب كشف المهجة را برای آنان نوشته است و...
علمايى كه هر كدام از آنان كتبى گرانقدر در علوم مختلف به يادگار گذاشته‌اند.
نقابت
از جمله فضائل ارزشمند این خاندان جليل القدر، نقابت طالبيان است.
در عصر عباسى نقيب طالبيان رياست تمام سادات عصر خویش را به عهده داشته و مرجع حل اختلافات و دعاوى سادات بوده و امین‌ترين فرد در بين سادات برای این منصب انتخاب مى‌شده است. شرط اساسى ديگر برای این منصب، داشتن علم و اجتهاد بوده است.
در ارزش این منصب همان بس كه بزرگى چون سيدابن طاووس، از جمله افتخارات خود این را مى‌داند كه نقابت طالبيان به او واگذار شده است.
نقابت طالبيان در بين این خاندان جليل القدر تا چندين نسل ادامه داشت.
گفتار بزرگان
مقام سيدابوالفضائل به قدرى بلند و عالى است كه هر بزرگى نام او را مى‌برد، سرِ كُرنش و تعظيم خم مى‌كند.
تمام كسانى كه در نوشته‌هاى خود نامى از این بزرگوار برده‌اند، جز ستايش و تعريف هيچ ندارند.
بنا به شهادت تمام بزرگان، سيداحمد بن طاووس متبحر در علوم مختلف بوده است. او قله‌هاى رفيع علوم مختلف از جمله فقه، اصول فقه، كلام، شعر، ادبيات و... را درنوَرديده است.
با اينكه فرزندان سيدموسى بن جعفر چهار نفر بوده‌اند، اما بيشتر اوقات سيدعلى و سيداحمد رحمةالله عليهما یک جا ذكر مى‌شوند و تنها سيداحمد به دنبال سيدعلى ياد مى‌شود و كسى كه با مقام علمى و تقوايى سيدعلى آشنا باشد مقام و منزلت سيداحمد را هم درك خواهد نمود.
مشايخ
از جمله مشايخ سيدجمالالدين بن طاووس مى‌توان به افراد ذيل اشاره كرد:
- شيخ نجيب‌الدين ابن نما حلى
- شيخ يحيى بن محمد سوراوى
- سيدفخار بن معد موسوى
- سيداحمد بن يوسف علوى
شاگردان
بارزترين شاگردان سيدعبارتند از:
- علامه حلى(ره)
- حسن بن داوود حلى، صاحب کتاب رجال ابن داوود
- سيدعبدالكريم بن طاووس، فرزند بزرگوار او
وفات
سيداحمد بن موسى پس از عمرى پر بار، كه تمام آن را در راه تزكيۀ نفس و هدايت مردم و اعتلاى نام مقدس ائمۀ اطهار عليهم‌السلام گذراند، در سال 673 هجرى در شهر حله ديده از جهان فرو بست و به سوى معشوق حقيقى شتافت.
قبر آن بزرگوار، كه منشأ كرامات و ملجأ دردمندان است، در شهر حله معروف است و دوستداران عترت پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و سلم همواره به زيارت آن قبر شريف مى‌روند.
مرقد شريف سيداحمد ابن طاووس پس از سال‌ها فراموشى دوباره رونق يافته است. این رونق دوباره، بعد از خوابى بود كه شخصى از صالحين در مورد محل مرقد آن بزرگوار ديد و در نتيجه مرقد او دوباره مرمت شد و مورد توجه خاص و عام واقع گشت.
آثار
شاگرد برجستۀ سيددر کتاب رجال خود، تأليفات استاد را 82 جلد شمرده است.
اين کتاب‌ها در علوم مختلف نوشته شده، اما متأسفانه همۀ آنها به دست ما نرسيده است.
تعدادى از تأليفات سيداحمد عبارتند از:
- بناء المقالة الفاطمیة في نقض الرسالة العثمانية
- ملاذ علماء الإمامیة، در فقه
- الفوائد العدة، در اصول فقه
- الثاقب المسخّر على نقض المشجّر، در اصول دين
- الروح، در رد ابن ابى‌الحديد
- شواهد القرآن
- بشرى المحققين، در فقه
و...
سيداحمد بن طاووس اولین كسى است كه تقسيم معروف روايت به چهار قسم صحيح و موثق و حسن و ضعيف را عنوان كرد.
اين نظريه تا زمان علامه مجلسى مقبولیت عام داشت؛ لكن علامه مجلسى تقسيم را گسترش داد و چند قسم ديگر به آن افزود و تعداد اقسام حديث به بيش از 9 قسم افزايش يافت.